INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 2 i 13 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 2 i 13 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – samorządowa instytucja kultury wpisana do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez Prezydenta Miasta, prowadzi działalność kulturalną, w ramach której sprzedaje usługi odbiorcom indywidualnym i zbiorowym. Odbiorcy indywidualni zakupują usługi, płacąc za bilety wstępu. Odbiorcy zbiorowi (szkoły, przedszkola, zakłady pracy, urzędy) zamawiają spektakle, za które opłata uiszczana jest w formie umownej kwoty ryczałtu – Wnioskodawca w tym przypadku nie sprzedaje biletów wstępu. Wnioskodawca umawia się z kontrahentem zbiorowym (np. Ośrodkiem Kultury) na umowną kwotę ryczałtu, np. 2000 zł, która dotyczy tylko wystawienia spektaklu teatralnego. Cena za ww. usługę zawarta jest w umowie. Natomiast nie jest zawierana w umowie kwestia dotycząca ilości miejsc na sali widowiskowej. Sprzedażą biletów wstępu zajmuje się kontrahent (np. Ośrodek Kultury). Wnioskodawca dodał, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka stawka VAT obowiązuje na sprzedane spektakle zamawiane przez inne podmioty (szkoły, przedszkola, zakłady pracy, urzędy), za które opłata uiszczana jest w formie umownej kwoty ryczałtu... Czy do sprzedaży spektaklu ryczałtem zastosowanie ma zwolnienie od podatku VAT, zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy (poz. 11) jako usługi związane z kulturą PKWiU ex 92, czy poz. 156 załącznika nr 3 do ustawy, która wymienia PKWiU 92.3 usługi rozrywkowe pozostałe objęte stawką 8% w części dotyczącej wyłącznie wstępu na spektakl...

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie ma załącznik nr 3 do ustawy i poz. 156, która wymienia usługi rozrywkowe pozostałe objęte stawką 8% w części dotyczącej wyłącznie wstępu na spektakle (PKWiU 92.3). W 2011 r. Wnioskodawca zastosował zwolnienie od podatku, zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy (poz. 11) jako usługi związane z kulturą (PKWiU ex 92). Wnioskodawca uważa, że błędnie zinterpretował przepis.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 182 mieszczą się – bez względu na symbol PKWiU – „Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.

Należy zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do ww. załącznika nr 3 do ustawy, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   
   
   
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
      
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj.:

• podmioty prawa publicznego,
• podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,
• wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „kultura”, czy „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 33 należy posłużyć się wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca – samorządowa instytucja kultury wpisana do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez Prezydenta Miasta, dokonuje sprzedaży spektakli teatralnych, zamawianych przez odbiorców zbiorowych (szkoły, przedszkola, zakłady pracy, urzędy, ośrodki kultury), za które opłata uiszczana jest w formie umownej kwoty ryczałtu. Cena za spektakl zawarta jest w umowie i dotyczy tylko wystawienia spektaklu teatralnego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w tym przypadku nie sprzedaje biletów wstępu. W umowie zawartej z odbiorcą zbiorowym brak jest postanowień dotyczących ilości miejsc zajętych w związku z wystawieniem spektaklu. Biletami wstępu na spektakl zajmuje się odbiorca zbiorowy.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż dokonując sprzedaży spektakli teatralnych takim podmiotom jak szkoły, przedszkola, zakłady pracy czy urzędy, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług kulturalnych – przedstawienie teatralne stanowi niewątpliwie usługę kulturalną. Skoro – jak wskazano we wniosku – umówiona należność pobierana jest wyłącznie za wystawienie spektaklu i nie obejmuje wynagrodzenia za wstęp, w tej sytuacji Wnioskodawca, który spełnia przesłankę o charakterze podmiotowym, uprawniony jest do korzystania ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy.

Natomiast wyłączenie ze powyższego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 19 pkt 2 lit. a) ustawy dotyczy usługi wstępu na spektakle (np. w postaci biletów, karnetów), której w opisanym we wniosku przypadku Wnioskodawca nie świadczy.

Końcowo należy zaznaczyć, iż w przeciwieństwie do stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., zgodnie z którym wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU), w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnienia określone w przepisie art. 43 mają charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów. Od 1 stycznia 2011 r. przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Ponadto w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., dla celów podatku od towarów i usług stosowano Polską Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 1997 r., stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Jak już wyżej wyjaśniono, od dnia 1 stycznia 2011 r. obowiązującą dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest PKWiU z 2008 r.

W związku z tym, iż Wnioskodawca wskazał we wniosku na nieobowiązujące już przepisy prawa, stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.