Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-67/13-2/TW
z 24 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 26 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie nadwyżek wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie nadwyżek wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „A”, Spółka) jest podatnikiem podatku akcyzowego, nabywającym dla celów opałowych wyroby węglowe o kodzie CN 2704 00 19 (dalej: wyroby węglowe) od pośredniczących podmiotów węglowych w rozumieniu UPA. Zakup ww. wyrobów dokonywany był przez Spółkę w statusie podmiotu zużywającego, a od dnia 20 września 2013 r. (w związku z nowelizacją przepisów UPA) w statusie finalnego nabywcy węglowego. Zakupione wyroby węglowe zużywane są w Spółce w procesach metalurgicznych oraz redukcji chemicznej, co skutkuje tym, że Spółka nabywa te wyroby w zwolnieniu od akcyzy.

Zakupy wyrobów węgłowych w zwolnieniu z akcyzy (w związku z przeznaczeniem jw.) dokonywane są na bazie dostawy FCA (wg reguł handlowych lncoterms), co oznacza, że wydanie tych wyrobów Spółce dokonywane jest na bramie pośredniczącego podmiotu węglowego – z momentem wydania wyrobów przewoźnikowi. W takich przypadkach Spółka (we własnym imieniu i na własny koszt) zleca transport ww. wyrobów przewoźnikom z miejsca ich wydania przez dostawcę do miejsca prowadzenia działalności przez Spółkę (m.in. na bocznice kolejowe użytkowane przez „A” w przypadku transportu kolejowego) – gdzie Spółka dokonuje ważenia wyrobów przetransportowanych przez przewoźnika na legalizowanych wagach.

Praktyka gospodarcza wykazuje, że w przypadku dostaw wyrobów węglowych występują sytuacje, w których w trakcie transportu dochodzi do powstania nadwyżek ww. wyrobów, tj. waga dostarczonych wyrobów do „A’ – ustalona po przeważeniu otrzymanych wyrobów przez Spółkę, jest wyższa niż waga wyrobów wydanych przez dostawcę:

• wynikająca z „Dokument dostawy”, o którym mowa w rozporządzeniu MF w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz.U. Nr 160, poz. 1075 ze zm., obowiązujący do 19 września 2013 r. oraz Dz.U. z 2013 r. poz. 1108, obowiązujący od 20 września 2013 r.) lub
• faktury wystawionej zgodnie z wymogami art. 3la ust. 3 i 4 UPA (w brzmieniu obowiązujących od 20 września 2013 r.) – w przypadku dostaw realizowanych od 20 września 2013 r., dokumentowanych wyłącznie fakturami.
  
  

Ww. nadwyżki wyrobów węglowych ujawniane są przez „A” również w trakcie okresowych spisów z natury magazynowanych wyrobów węglowych.

Ww. nadwyżki (zarówno powstałe w trakcie transportu do Spółki jaki ujawniane w toku spisów z natury) mieszczą się w granicach dopuszczalnych odchyleń wagowych, które standardowo występują w obrocie przedmiotowymi wyrobami ze względu na ich specyfikę. Nadwyżki te wynikają przede wszystkim z właściwości fizykochemicznych wyrobów węglowych, np. wysychanie w okresie letnim, uzależnienie ciężaru od wilgotności czy sposobu ubicia hałdy składowej, która wykazuje różne ciężary właściwe w miejscach pomiarów, jak również z dopuszczalnych odchyleń pomiarów wag stosowanych przez dostawcę jak i Spółkę.

Nadwyżki wyrobów węglowych, powstałe w sposób wskazany powyżej, są przyjmowane na stan magazynowy i zużywane w procesach metalurgicznych oraz redukcji chemicznej, tj. procesach uprawniających do ich zwolnienia z akcyzy.

W stanie prawnym obowiązującym do 19 września 2013 r. Spółka prowadziła (wymaganą art. 31a UPA oraz ww. rozporządzeniem) ewidencję wyrobów węglowych nabywanych i zużywanych w zwolnieniu z akcyzy.

„A” ponadto informuje, że w 2012 r. uzyskał interpretację w sprawie opodatkowania akcyzą nadwyżek wyrobów węglowych. Niemniej jednak z uwagi na nieco odmienny stan faktyczny (przedstawiony powyżej), jak również zmianę przepisów prawa, w ocenie Spółki, zasadnym jest niniejsze wystąpienie o wydanie interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie prawnym obowiązującym do 19 września 2013 r. jak i w stanie prawnym obowiązującym od 20 września 2013 r., Spółka jest zobowiązana do obliczenia i zapłaty podatku akcyzowego z tytułu nadwyżek wyrobów węglowych, które zużywane są do celów opałowych w procesach metalurgicznych oraz redukcji chemicznej?

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i zapłaty podatku akcyzowego z tytułu ww. nadwyżek wyrobów węglowych.

Czynności objęte zakresem opodatkowania, w odniesieniu do wyrobów węglowych, określa art. 9a UPA. Jednakże przepis ten – zarówno w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r., jak i w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013 r. – nie zawiera żadnej regulacji zobowiązującej podmiot zużywający/finalnego nabywcę węglowego do opodatkowania nadwyżek wyrobów węglowych (powstałych w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku), a zużywanych w procesach objętych prawem do zwolnienia od akcyzy (art. 31a UPA). W szczególności, w okolicznościach wskazanych w niniejszym wniosku, nie dochodzi również do naruszenia warunków zwolnienia przedmiotowych wyrobów, określonych w art. 31a UPA. Tym samym Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia i zapłaty akcyzy od nadwyżek wyrobów węglowych powstałych w "A", w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku, tj. zarówno powstałych w trakcie transportu, jak i powstałych w trakcie ich magazynowania.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywiduach, m.in. nr ITPP3/443-284/12/JK z 8 marca 2013 r., IBPP4/443-399/12/El z 18 listopada 2012 r. czy nr IBPP4/443-282/12/LG z 2 października 2012 r.

W związku z powyższym, w ocenie "A", brak jest podstaw prawnych do nakładania na Spółkę obowiązku naliczenia i zapłaty akcyzy w jakimkolwiek momencie, odonośnie ww. nadwyżek wyrobów węglowych, które zużywane są w procesach objętych zwolnieniem z akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przepisu art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą – w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r. – wynika, że w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Analogicznie kwestia ta uregulowana została od 20 września 2013 r. – ustawą z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2013 r. poz. 939) – tj. w art. 9 ust. 1 pkt 5a ustawy, zgodnie z którym w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1.

Przy czym w świetle art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej (…).

Stwierdzić zatem należy, że samo posiadanie opisanych we wniosku nadwyżek wyrobów węglowych nie podlega opodatkowaniu. Opodatkowaniu w trybie art. 9a ust. 1 pkt 6 lub pkt 5a ustawy (w zależności od stanu prawnego) będzie natomiast podlegało ich zużycie do innych celów niż podlegające zwolnieniu od akcyzy.

Prawodawca w stanie prawnym po 19 września 2013 r. w art. 31a ust. 2 ustawy wskazał, że zwalnia się od akcyzy powstałe u finalnego nabywcy węglowego straty wyrobów węglowych, nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że nastąpiło użycie tych wyrobów do celów innych niż wskazane w ust. 1.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowanie stwierdzić należy, że skoro intencją ustawodawcy nie jest opodatkowanie strat nabytych w ramach zwolnień wyrobów węglowych u nabywcy finalnego (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy) to tym samym przyjąć należy, że i po stronie nadwyżek przesłanki takie również nie występują.

Zatem w stanie prawnym obowiązującym do 19 września 2013 r. jak i w stanie prawnym obowiązującym od 20 września 2013 r., Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia i zapłaty podatku akcyzowego z tytułu nadwyżek wyrobów węglowych, które zużywane są do celów opałowych w procesach metalurgicznych oraz redukcji chemicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.