Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1120/13-2/IF
z 22 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm. ) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi od 1 sierpnia 2013 r. działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o działalności gospodarczej. Głównym przedmiotem działalności jest zgodnie z klasyfikacją PKD działalność prawnicza (69.10.Z). W dniu 28 września 2013 r. Wnioskodawczyni przystąpiła do egzaminu wstępnego na aplikację radcowską. Zgodnie z uchwałą nr 452/2.140/2013 z dnia 29 września 2013 r. Komisji Egzaminacyjnej nr 2 do spraw aplikacji radcowskiej przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w Warszawie w sprawie ustalania wyniku egzaminu wstępnego na aplikację radcowską uzyskała wynik pozytywny. W dniu 16 października 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła niezbędne dokumenty celem uzyskania wpisu na listę aplikantów radcowskich.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni rozpoczyna szkolenie w ramach aplikacji radcowskiej. koszty aplikacji pokrywane będą przez Nią samodzielnie, wyłącznie z przychodów uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej. Do obligatoryjnych kosztów aplikacji radcowskiej należą: coroczna opłata za szkolenie (ustalana w drodze rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości), opłata za wydanie legitymacji aplikanckiej, comiesięczne składki członkowskie za przynależność do samorządu zawodowego (ustalane uchwałą Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych na podstawie ustawy o radcach prawnych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty ponoszone na szkolenie w ramach aplikacji radcowskiej mogą zostać zakwalifikowane przez Wnioskodawczynię jako koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej – działalności prawniczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki związane z odbywaną aplikacją radcowską ponoszone są w związku ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności potrzebnych do prowadzenia działalności gospodarczej i mają z nią bezpośredni związek. Przykładowo zgodnie z art. 35 (1) ustawy o radcach prawnych, aplikant radcowski po odbyciu pół roku szkolenia uprawniony jest do zastępowania radcy prawnego w sprawach, które toczą się przed sądem rejonowym, a po półtora roku przed wszelkimi sądami, za wyjątkiem Sądu Najwyższego, Trybunału Konstytucyjnego i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wobec tego, już na etapie szkolenia Wnioskodawczyni zacznie uzyskiwać większe dochody w związku ze zwiększeniem się zakresu Jej uprawnień., a po zakończeniu aplikacji i zdaniu egzaminu radcowskiego i uzyskaniu wpisu na listę radców prawnych, Jej przychody jeszcze bardziej się powiększą. Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W ocenie Wnioskodawczyni koszty związane ze szkoleniem w jakim będzie uczestniczyła w ramach aplikacji radcowskiej, służą uzyskaniu dochodu, a oczywistym jest, że prowadzą co najmniej do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Zatem wyczerpuje ono dyspozycję normy prawnej wynikającej z art. 22 ustawy.

Koszty te nie zostały ujęte w art. 23 ustawy, w której ustawodawca w sposób enumeratywny wymienił czego nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, zatem mogą być zakwalifikowane jako koszty jego uzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, takie jak opłaty za udział w egzaminie konkursowym na aplikację radcowską, opłata za wpis na listę aplikantów radcowskich, opłaty roczne za aplikację radcowską, składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie radcowskim, opłata za egzamin radcowski oraz opłata za wpis na listę radców prawnych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
  

• czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  
  

Z powyższych wydatków, jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć uprawnienia, umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi od 1 sierpnia 2013 r. działalność gospodarczą - prawniczą. W dniu 28 września 2013 r. Wnioskodawczyni przystąpiła do egzaminu wstępnego na aplikację radcowską i uzyskała wynik pozytywny. W dniu 16 października 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła niezbędne dokumenty celem uzyskania wpisu na listę aplikantów radcowskich.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni rozpoczyna szkolenie w ramach aplikacji radcowskiej. koszty aplikacji pokrywane będą wyłącznie z przychodów uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone w związku z aplikacją radcowską, przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych ponoszone w celu uzyskania przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Jednakże, jeszcze raz podkreślenia wymaga, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.