2014.02.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/443A-65/13-4/BJ
z 25 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn.zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn.zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2013r. (data wpływu 15 listopada 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie statusu Wnioskodawcy jako finalnego nabywcy gazowego, zwolnienia od akcyzy użycia gazu ziemnego do celów opałowych w instalacji objętej systemem EU ETS oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie statusu Wnioskodawcy jako finalnego nabywcy gazowego, zwolnienia od akcyzy użycia gazu ziemnego do celów opałowych w instalacji objętej systemem EU ETS oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych. Ponieważ wniosek nie zawierał wszystkich wymaganych prawem elementów, pismem z dnia 4 lutego 2014 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Wnioskodawca pismem z dnia 11 lutego 2014 r. uzupełnił wniosek poprzez wskazanie ilości stanów faktycznych, uiszczenie opłaty, doprecyzowanie opisu sprawy i uzupełnienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe

Spółka zajmuje się i będzie się zajmować produkcją płytek ceramicznych, wykorzystując w swojej działalności prowadzonej w jednym zakładzie produkcyjnym wyroby gazowe wskazane w art. 2 ust. 1 pkt l b ustawy z 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. nr 108 z 2011 roku, poz. 626 ze zm.; dalej: Ustawa), tj. wyroby energetyczne o kodzie CN 2711 21 00 (gaz ziemny w stanie gazowym) oraz gaz w butlach gazowych od kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00, zwolniony z podatku akcyzowego na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 8 lutego 2013 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 roku, poz. 212). Gaz w butlach gazowych zużywany jest i będzie zużywany do napędu wózków widłowych oraz do foliowania palet.

Spółka używa i będzie zużywać zakupiony gaz ziemny wyłącznie dla celów opałowych, tj. w 99,7% do celów produkcyjnych i w 0,3% do ogrzania pomieszczeń administracyjnych (dane dotyczą roku 2012; podobne wskaźniki są aktualne dla roku 2013 oraz na przyszłość).

Spółka nie posiada i nie będzie posiadać gazu ziemnego uzyskanego w sposób inny niż w drodze nabycia wyrobów gazowych. Spółka nie dokonuje i nie będzie dokonywać sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, nie jest i nie będzie spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych ani towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Zakład produkcyjny Spółki jest i będzie objęty europejskim systemem handlu emisjami, dalej zwanym ETS, zgodnie z przepisami ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych z 28 kwietnia 2011 r. (Dz. U. Nr 122, poz. 695) oraz zarejestrowany jest w Krajowym Planie Rozdziału Uprawnień pod numerem xxxxxxxxx:

System ETS został wprowadzony na początku 2005 roku jako pierwszy międzynarodowy system realizowany na poziomie przedsiębiorstw, oparty na handlu, zezwoleniami na emisje dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych. Uczestniczą w nim instalacje energetyczne o mocy powyżej 20 MW. Celem wprowadzenia powyższego systemu była redukcja emisji gazów cieplarnianych zagrażających środowisku poprzez wpływ na zmiany klimatu. Spółka wdrożyła system ETS przed wejściem w życie ustawy nowelizującej, tj. na początku 2013 roku.

Udział zakupu przez Spółkę gazu ziemnego i gazu w butlach w produkcji sprzedanej za 2012 rok wyniósł 14,4%.

Spółka jest i będzie zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego.

Spółka w dniu 30 października 2013 roku, tj. przed dniem wykonania pierwszej czynności pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyła zgłoszenie rejestracyjne (ściślej rzecz ujmując: zgłoszenie aktualizacyjne) właściwemu dla niej naczelnikowi urzędu celnego.

Spółka w terminie określonym w art. 2 ustawy z 27 września 2013 roku o zmianie ustawy o podatku akcyzowym, tj. do 30 czerwca 2014 roku, dostosuje umowę z dostawcą paliwa gazowego do postanowień art. 31b ust. 5 Ustawy, tj. do umowy zostanie wprowadzona klauzula, że nabywane przez Spółkę wyroby gazowe (gaz ziemny) będą użyte do celów zwolnionych z podatku akcyzowego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadać salonów sprzedaży, a udział zakupionych przez Wnioskodawcę wyrobów gazowych w produkcji sprzedanej Wnioskodawcy w 2013 roku wyniósł 15,7%. Podobnie wskaźnik ten będzie kształtować się w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jest i będzie finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a Ustawy?
Czy Wnioskodawca jest i będzie zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej w rozumieniu art. 31 b ust. 1 pkt 5 i ust. 10 Ustawy?
Czy „wartość produkcji sprzedanej” w rozumieniu art. 31 b ust. 10 Ustawy to wartość własnej produkcji wyrobów gotowych (sprzedanych bądź przekazanych do własnych punktów sprzedaży detalicznej, na powiększenie wartości własnych środków trwałych, nieodpłatnie na potrzeby reprezentacji i reklamy, na potrzeby osobiste podatników i pracowników oraz darowizn), z wyłączeniem towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży oraz przychodów finansowych?
Czy czynności polegające na zużyciu dla celów wyłącznie opałowych zakupionego przez Wnioskodawcę gazu ziemnego podlegają i będą podlegać zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 31 b ust 1 pkt 5 Ustawy?
Czy warunkiem zwolnienia Wnioskodawcy z podatku akcyzowego w zakresie gazu ziemnego jest lub będzie prowadzenie przez niego ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem?

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym dokonanej przez ustawę z 27 września 2013 roku o zmianie ustawy o podatku akcyzowym, z dniem 1 listopada 2013 roku, wszedł w życie nowy system opodatkowania wyrobów gazowych akcyzą. Za wyroby gazowe w świetle art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy akcyzowej uważa się wyroby energetyczne o kodzie CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 30, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CM 2901 10 00.

Ad. 1.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić status Wnioskodawcy, tj. ustalić czy jest on finalnym nabywcą gazowym, czy też pośredniczącym podmiotem gazowym. Podział wynikający z art. 2 ust. 1 pkt 19a i 23d ustawy ma charakter rozłączny, tj. finalny nabywca gazowy to podmiot, który nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe, niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym. Z kolei pośredniczący podmiot gazowy to m. in. podmiot używający wyrobów jeżowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy (art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy). Z powyższego wynika, że używanie wyrobów gazowych wyłącznie do celów objętych zwolnieniem od akcyzy powoduje, że podmiotu takiego nie można uznać za pośredniczący podmiot gazowy. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca, jako zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska, używa zakupionego gazu wyłącznie do celów opałowych, a zatem do celów zwolnionych z akcyzy, przy czym gaz ziemny zwolniony jest z akcyzy na podstawie art. 31 b ust. 1 pkt 5, a gaz w butlach gazowych zwolniony jest z akcyzy - na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 8 lutego 20013 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 roku, poz. 212). Całość gazu używanego w Spółce przeznaczona jest zatem dla celów zwolnionych z akcyzy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest zatem takie, że Wnioskodawcy przysługuje i będzie przysługiwać status finalnego nabywcy gazowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a Ustawy.

Ad. 2.

Art. 31 b znowelizowanej ustawy akcyzowej przewiduje szeroki katalog zwolnień od podatku akcyzowego dla wyrobów gazowych zużywanych w określonych celach. Zwolnione od akcyzy zostały m. in. czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych, zużywane przez zakłady energochłonne, w których wprowadzony został wżycie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Zwolnienie to jest konsekwencją implementacji dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283, sir. 51, ze zm., dalej: dyrektywa energetyczna). Zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. a tej dyrektywy Państwa Członkowskie mogą stosować obniżki lub zwolnienia z podatku wobec zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych w zakładach energochłonnych. Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 31 b ust. 1 pkt 5 ustawy, jest objęcie zakładu energochłonnego systemem prowadzącym do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska. Przepis nie precyzuje, co należy uznać za „system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska”. Zdaniem Wnioskodawcy, jednym z systemów prowadzących do osiągnięcia celów ochrony środowiska, a także prowadzącym do podwyższenia efektywności energetycznej jest stosowany przez nią system ETS, opisany wyżej. W ocenie Spółki, założenia systemu ETS są w pełni zbieżne z zamierzeniami ustawodawcy, który poprzez system zwolnień wspiera podmioty uczestniczące, w działaniach zapobiegających zmianom klimatu. System ETS został uznany za równoważny „systemowi prowadzącemu do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej” także w projekcie ustawy zmieniającej (Sejm RP VII kadencji, nr druku 1627: „za system taki uważa się m.in. system ETS, o którym mowa w dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61 /WE”). Podobne stanowisko zajmowały organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w przedmiocie wniosków dotyczących opodatkowania akcyzą wyrobów węglowych (np. DIS w Bydgoszczy, Int. ind. z 8 lipca 2013 roku, ITPP3/443-161/13/MD).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest zatem takie, że Wnioskodawca posiada i będzie posiadać status zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby gazowe, w którym wprowadzony został wżycie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej w rozumieniu art. 31 b ust. 1 pkt 5 i ust. 10 ustawy.

Ad. 3.

Art. 31 b ust. 10 ustawy definiuje „zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe” jako podmiot, u którego udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć przez „produkcję sprzedaną”; jest to pojęcie, które nie występuje w ustawach podatkowych, które posługują się dla celów podatku dochodowego pojęciem „przychód”, a dla celów podatku od towarów i usług pojęciem „obrót". Definicja „produkcji sprzedanej przemysłu” została zawarta w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2012 (Dz. U. Nr 173, poz. 1030 z późn. zm.). Zgodnie z metodologią przyjętą w tym rozporządzeniu, do wartości produkcji sprzedanej powinna być zaliczana wyłącznie wartość własnej produkcji wyrobów gotowych (sprzedanych bądź przekazanych do własnych punktów sprzedaży detalicznej, na powiększenie wartości własnych środków trwałych, nieodpłatnie na potrzeby reprezentacji i reklamy, na potrzeby osobiste podatników i pracowników oraz darowizn). Tym samym towary nabyte w celu odsprzedaży nie powinny być zaliczane do wartości produkcji sprzedanej. Drugą główną kategorią zaliczaną do wartości produkcji sprzedanej są wykonane usługi (sprzedane lub przekazane) i świadczenia (na rzecz funduszu świadczeń socjalnych). W konsekwencji usługi nabyte od innych podmiotów, a następnie odsprzedane, nie powinny zostać zaliczone do wartości produkcji sprzedanej. Również przychodów finansowych (np. odsetek od lokat bankowych, odsetek od udzielonych pożyczek) nie należy zaliczać do wartości produkcji sprzedanej. Należy uznać, iż powyższa definicja jest zbieżna w swoim skutku z definicją wskazaną przez dyrektywę energetyczną. Do wartości produkcji sprzedanej należy zaliczyć wyłącznie wartość własnej produkcji wyrobów gotowych i usług wykonanych we własnym zakresie oraz otrzymane dotacje.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest zatem takie, że „wartość produkcji sprzedanej” w rozumieniu art. 31 b ust. 10 ustawy to wartość własnej produkcji wyrobów gotowych (sprzedanych bądź przekazanych do własnych punktów sprzedaży detalicznej, na powiększenie wartości własnych środków trwałych, nieodpłatnie na potrzeby reprezentacji i reklamy, na potrzeby osobiste podatników i pracowników oraz darowizn), z wyłączeniem towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży oraz przychodów finansowych.

Ad. 4.

Odpowiedź na pytanie nr 4 jest konsekwencją pozytywnych odpowiedzi na pytania nr 1, nr 2 i nr 3.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest zatem takie, że czynności polegające na zużyciu dla celów wyłącznie opałowych zakupionego przez Wnioskodawcę gazu podlegają oraz będą podlegać zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 31 b ust. 1 pkt 5 ustawy.

Ad. 5.

Żaden z przepisów ustawy nie nakłada obowiązku prowadzenia ewidencji na podmiot będący finalnym nabywcą gazowym. Art. 91 b ustawy przewiduje taki obowiązek wyłącznie w przypadku pośredniczących podmiotów gazowych. Ponieważ, jak wskazano wyżej, Wnioskodawca uważa, że jest i będzie finalnym nabywcą gazowym, nie dotyczy i nie będzie go dotyczyć obowiązek prowadzenia ewidencji gazu ziemnego. Co więcej, obowiązek prowadzenia ewidencji jako warunek zwolnienia z akcyzy, określony art. 32 ust. 5 pkt 3 ustawy dotyczy wyłącznie stanów faktycznych opisanych w art. 32 ust. 1, tj. przypadków, w których ustawodawca używa zwrotu „zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe”. Wnioskodawca uważa, że nie dotyczy go żaden z przepisów art. 32 ust. 1, a zatem nie można mówić, że warunkiem zwolnienia od akcyzy czynności opisanych w art. 31 b jest prowadzenie ewidencji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 32 ust. 5 pkt 3 Ustawy, która to ewidencja nie dotyczy zwolnień opisanych w art. 31 b (por. wyrok WSA z 15 stycznia 2013 roku, ....). Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest zatem takie, że warunkiem zwolnienia Wnioskodawcy z podatku akcyzowego nie jest lub nie będzie prowadzenie przez niego ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem, o której mowa w art. 32 ust. 5 pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (Dz. U. z 2011 r., nr 108, poz. 626 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie „wyroby gazowe” oznacza - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Pośredniczący podmiot gazowy, to w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. b i c ustawy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub
używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub
będący spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
będący towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub
będący giełdową izbą rozrachunkową, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającymi wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Stosownie do art. 91b ust. 1 i 2 ustawy, pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu oraz pośredniczący podmiot gazowy używający wyrobów gazowych jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów gazowych (…).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot - będący pośredniczącym podmiotem gazowym używającym wyrobów gazowych.

W myśl art. 16 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Zgłoszenie rejestracyjne powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku działalności gospodarczej z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy - również adresy miejsc wykonywania działalności oraz określenie rodzaju i przewidywanej średniej miesięcznej ilości zużywanego wyrobu akcyzowego.

Właściwy naczelnik urzędu celnego, bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego, pisemnie potwierdza jego przyjęcie.

W myśl art. 16 ust. 3a ustawy, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako (…), pośredniczący podmiot gazowy (…), jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu celnego przed dniem rozpoczęcia tej działalności.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło użycie wyrobów gazowych – w przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 4 lub 5.

Zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów gazowych zwolnionych od akcyzy.

Zakres opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych, w tym również wyrobów gazowych, został określony w rozdziale 1 działu IV ustawy.

Stosownie do art. 86 ust.1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2, a zatem z wyłączeniem paliw silnikowych.

W ww. załączniku nr 1, stanowiącym Wykaz wyrobów akcyzowych, umieszczono pod pozycją 28, z kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

W myśl art. 9c ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:
1. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
2. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,
3. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.

Zgodnie z art. 9c ust.2, za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8, a zatem:

sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
wydanie w zamian za wierzytelności;
wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników.

Stosownie do art. 9c ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych, zgodnie z art. 9c ust. 4 i 5 ustawy, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu oraz może zażądać od nabywcy przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego przedstawienia przez nabywcę - może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne, w tym na wyroby gazowe zostały określone w art. 89 ust. 1 i 2 ustawy i wynoszą:

dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy);

dla pozostałych paliw opałowych gazowych - 1,28 zł/gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b ustawy);

na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł (art. 89 ust. 2 ustawy).

Zasadą jest opodatkowanie obrotu wyrobami gazowymi, tym niemniej ustawodawca przewidział również określone wyłączenia od zasady opodatkowania obrotu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Stosownie do art. 31b ust. 5 ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

W myśl art. 31b ust. 10 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca produkujący płytki ceramiczne, wykorzystuje wyroby gazowe wskazane w art. 2 ust. 1 pkt l b ustawy, tj. wyroby energetyczne o kodzie CN 2711 21 00 (gaz ziemny w stanie gazowym) oraz gaz w butlach gazowych od kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00, zwolniony z podatku akcyzowego na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 8 lutego 2013 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 roku, poz. 212). Spółka używa i będzie zużywać zakupiony gaz ziemny wyłącznie dla celów opałowych, tj. w 99,7% do celów produkcyjnych i w 0,3% do ogrzania pomieszczeń administracyjnych (dane dotyczą roku 2012; podobne wskaźniki są aktualne dla roku 2013 oraz na przyszłość). Spółka nie posiada i nie będzie posiadać gazu ziemnego uzyskanego w sposób inny niż w drodze nabycia wyrobów gazowych. Spółka nie dokonuje i nie będzie dokonywać sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, nie jest i nie będzie spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych ani towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Udział zakupu przez Spółkę gazu ziemnego i gazu w butlach w produkcji sprzedanej za 2012 rok wyniósł 14,4%, a w 2013 roku wyniósł 15,7%.

Spółka jest i będzie zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego.

Należy stwierdzić, że ustawodawca nie sprecyzował, jakie systemy obowiązujące w polskim systemie prawnym spełniają wymagania systemów, o których mowa w art. 31b ust.1 pkt 5 ustawy, to jest jakie systemy prowadzą do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej. Tym niemniej przez system należy rozumieć uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość (Język polski. Współczesny słownik języka polskiego, pod red. Bogusław Dunaj, Warszawa 2007, t. 2, s. 1757). Nie każdy tego typu układ elementów może być systemem w rozumieniu analizowanego przepisu. Musi on, co wynika wprost z brzmienia przepisu, prowadzić do osiągania jasno sprecyzowanych celów. Jak wskazano wcześniej, przy interpretowaniu danego przepisu prawa, należy mieć na względzie to, co ustawodawca chciał przez dane stwierdzenia osiągnąć. Pomocne w tym względzie jest odwołanie się do regulacji funkcjonujących w Unii Europejskiej, które zostały implementowane do krajowego porządku prawnego, w tym m. in. w postaci omawianego przepisu.

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania wyrobów gazowych określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Regulacja ta określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania.

Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Poszczególne państwa Unii Europejskiej (zgodnie z zasadą lojalności), zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów.

Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień. W związku z powyższym wszystkie przepisy dotyczące zwolnień od podatku, muszą być interpretowane ściśle.

Stosownie do treści art. 17 ww. dyrektywy, możliwe jest stosowanie zwolnienia od podatku, „w przypadku gdy wprowadzone zostały w życie systemy zezwoleń handlowych lub równoważne uzgodnienia, o ile prowadzą one do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej”. Analiza powyższego zapisu prowadzi wprost do wniosku, iż podmioty zamierzające korzystać z powyższego zwolnienia, muszą uzyskać odpowiednie zezwolenie lub też dokonać określonych uzgodnień. Każda z tych sytuacji zakłada istnienie zewnętrznego podmiotu posiadającego uprawnienia kontrolne.

Podobnie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-185/00, gdzie wskazał wyraźnie, że zwolnienie od podatku akcyzowego powinno być uzależnione od wykonywania przez państwo kontroli nad zużywaniem wyrobów akcyzowych (zgodnie z przeznaczeniem), aby nie prowadziło to do pogorszenia warunków konkurencji.

Za system, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy uważa się np. tzw. EU ETS (European Union Emissions Trading Scheme lub European Union Emissions Trading System – Europejski System Handlu Emisjami), o którym mowa w dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r., ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. U. UE L Nr 275, str. 32 ze zm.). Implementacja powyższych regulacji do krajowego porządku prawnego nastąpiła ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy, system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, zwany dalej „systemem”, obejmuje emisję gazów cieplarnianych z instalacji:

w której jest prowadzona działalność powodująca ich emisję,
która spełnia wartości progowe odniesione do zdolności produkcyjnych, zwanej dalej „instalacją objętą systemem”.

W myśl art. 2 ust. 1 powyższej ustawy, jej przepisy stosuje się miedzy innymi do prowadzącego instalację, który posiada instalację objętą systemem.

Rada Ministrów, na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji, wydała rozporządzenie z dnia 1 lipca 2008 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (Dz. U., Nr 202, poz. 1248, z późn. zm.). W załączniku do tego rozporządzenia - który stanowi Krajowy Plan Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji - w tabeli 3 „Roczna liczba uprawnień do emisji dwutlenku węgla dla instalacji”, wyszczególniono podmioty objęte uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania Spółki za zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, bowiem udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej zarówno za rok 2012, jak 2013 wynosi nie mniej niż 5% oraz w zakładzie produkcyjnym Spółka posiada instalacje objęte systemem EU ETS.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca wykonuje następujące czynności: nabywa w kraju wyroby gazowe, które następnie używa wyłącznie do celów zwolnionych.

Należy stwierdzić, że Spółka nie spełnia przesłanek do uznania Wnioskodawcy za pośredniczący podmiot gazowy w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy, zatem zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 a ustawy; zatem Wnioskodawca jest finalnym nabywcą gazowym.

Wnioskodawca zużywa i będzie zużywał gaz ziemny do celów opałowych w jednym zakładzie, w którym znajduje się instalacja objęta systemem EU ETS. Zatem użycie przez Spółkę będącą zakładem energochłonnym wyrobów gazowych do celów opałowych w zakładzie produkcyjnym, w którym znajdują się instalacje objęte systemem EU ETS, korzysta/będzie korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zwrócić bowiem należy uwagę, iż zgodnie z treścią ww. zwolnienia zwolnienie to ma zastosowanie dla podmiotu gospodarczego, który wprowadził w życie system prowadzący do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej, za który (jak wskazano wcześniej) uznany został system EU ETS, który to system na gruncie przepisów krajowych określony został w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

System ten jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy obejmuje emisję gazów cieplarnianych z instalacji (…) zwanej „instalacją objętą systemem”.

Tym samym podmiot gospodarczy będący zakładem energochłonnym, który wprowadził w swojej działalności system prowadzący do osiągnięcia celów ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności gospodarczej tj. wprowadził system EU ETS i zużywa wyroby gazowe w tych instalacjach objętych systemem, o którym mowa w ustawie z 28 kwietnia 2011r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, korzysta ze zwolnienia z akcyzy, o którym mowa art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy w zakresie zużycia wyrobów gazowych w ramach instalacji objętej powyższym systemem.

Odpowiadając na pytania wskazane we wniosku, należy stwierdzić, iż:

Ad. 1

Wnioskodawca w opisanym stanie sprawy jest i będzie finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, gdyż jak wynika z opisu sprawy, nie spełnia przesłanek do uznania Spółki za pośredniczący podmiot gazowy w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy.

Ad.2

W opisanym stanie sprawy Wnioskodawca jest i będzie zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby gazowe, w którym wprowadzono w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, zgodnie z art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy.

Ad. 3

Wartość produkcji sprzedanej, o której mowa w art. 31b ust. 10 ustawy należy określać w oparciu o pojęcie stosowane w badaniach statystycznych i zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2012 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2013. Zatem do wartości produkcji sprzedanej należy zaliczać wartość własnej produkcji wyrobów gotowych (sprzedanych bądź przekazanych do własnych punktów sprzedaży detalicznej, na powiększenie wartości własnych środków trwałych, nieodpłatnie na potrzeby reprezentacji i reklamy, na potrzeby osobiste podatników i pracowników oraz darowizn), z wyłączeniem towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży oraz przychodów finansowych.

Ad.4

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca używa wyrobów gazowych do celów opałowych w jednym zakładzie, w którym posiada instalacje objęte systemem EU ETS. Zatem zgodnie z art. 31b ust. 1 pkt 5 w związku z art. 31b ust. 10 ustawy, użycie przez Wnioskodawcę - zakład energochłonny - wyrobów gazowych do celów opałowych w zakładzie produkcyjnym, w którym posiada instalacje objęte systemem EU ETS, korzysta/będzie korzystać ze zwolnienia od akcyzy.

Ad. 5

Z opisu sprawy wynika, że Spółka spełnia przesłanki do uznania Wnioskodawcy za finalnego nabywcę gazowego. Analiza przepisów ustawy o podatku akcyzowym pozwala na stwierdzenie, że żaden przepis ustawy nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 31b ust. 1 pkt 5 w powiązaniu z art. 31b ust. 10 ustawy od prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych. Ponadto żaden przepis ustawy nie nakłada obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego. W związku z powyższym, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 w powiązaniu z art. 31b ust. 10 ustawy nie jest/nie będzie prowadzenie ewidencji wyrobów gazowych przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin