INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 26 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego jest:

• prawidłowe - w części dotyczącej usług dochodzenia roszczeń odszkodowawczych,
• nieprawidłowe - w części dotyczącej usług świadczonych na rzecz i w imieniu zakładów ubezpieczeń.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje usługi na rzecz i w imieniu zakładów ubezpieczeń związane z pomocniczymi czynnościami w procesie likwidacji szkód komunikacyjnych i majątkowych, polegające na oględzinach uszkodzonego mienia, określeniu wysokości roszczeń, sprawdzaniu wysokości roszczeń oraz weryfikacji okoliczności powstałych zdarzeń (ustalania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy okolicznościami zaistnienia szkody, a jej skutkami). Usługi te są wykonywane na podstawie zlecenia od podmiotu niebędącego zakładem ubezpieczeń lecz będącym zleceniobiorcą działającym na rzecz i w imieniu tych zakładów, z wykorzystaniem druków i procedur likwidacji szkód stosowanych w tych zakładach ubezpieczeń.

Informacje z przeprowadzonych czynności, w postaci sporządzonej oceny technicznej, dokumentacji fotograficznej oraz zebranych dokumentów od strony poszkodowanej, związanych ze zgłoszonym roszczeniem są przesyłane ubezpieczycielowi w formie elektronicznej i papierowej za pośrednictwem podmiotu zlecającego.

W miesiącu lipcu 2013 r. Zainteresowany rozpoczął również świadczenie usług w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, polegających na reprezentowaniu osób poszkodowanych w ramach udzielonego pełnomocnictwa w zakresie:

• oszacowania szkody,
• zebrania dokumentów celem udokumentowania szkody (pozyskanie niezbędnej dokumentacji urzędowej, medycznej oraz z zakładów pracy uwiarygodniających powstanie szkody - za dokumentację urzędową uznaje się notatki sporządzone przez policję na miejscu wypadku, wyrok sądu itp., za dokumentację medyczną uznaje się wypisy ze szpitala, karty leczenia itp.),
• zgłoszenie szkody do ubezpieczyciela, tj. sporządzenie pisma roszczeniowego, wypełnianie formularzy dostarczanych przez ubezpieczycieli.
  
  

Natomiast wypłata odszkodowania osobie zlecającej usługę jest dokonywana przez zakład ubezpieczeń lub towarzystwo ubezpieczeniowe na rachunek bieżący Wnioskodawcy, a po potrąceniu prowizji przelana na rachunek osoby poszkodowanej.

Ww. usługi świadczone będą na rzecz osób fizycznych, przedsiębiorstw prowadzonych przez osoby fizyczne oraz spółek prawa handlowego poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych i innych zdarzeniach losowych.

Wszystkie świadczone przez Zainteresowanego usługi według interpretacji urzędu statystycznego mieszczą się w klasyfikacji PKWiU 66.21.10.0, tj. „Usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku niemożności skorzystania ze zwolnienia podmiotowego świadczone przez Zainteresowanego usługi będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5 innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykorzystywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. W rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, usługi ubezpieczeniowe składają się między innymi z czynności oceny ryzyka, zawierania umów ubezpieczenia oraz wypłaty odszkodowań po uprzednim oszacowaniu roszczenia.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi, które są wykonywane na rzecz i w imieniu zakładu ubezpieczeń, czyli oględziny uszkodzonego mienia, określenie wysokości roszczeń, sprawdzanie wysokości roszczeń oraz weryfikacja okoliczności powstałych zdarzeń, ustalanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zdarzeniem a jego skutkami i sporządzanie odpowiedniej dokumentacji zgodnej z wymogami zakładu ubezpieczeń są wyodrębnioną fazą technicznej likwidacji szkody, a jednocześnie integralną częścią usługi ubezpieczeniowej w myśl art. 1 ust. 37 ustawy o podatku od towarów i usług. Zainteresowany nadmienił, że usługi te nie są usługami pośrednictwa.

Zagadnieniem tym Naczelny Sąd Administracyjny zajmował się już w wyrokach z 8 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 268/12, z 31 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 392/12 oraz z 4 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 577/12 oraz w wyroku NSA z 18 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 1093/12 (publ. orzeczenia.nsa.gov.pl.).

W orzeczeniach tych Naczelny Sąd Administracyjny zajął stanowisko, że: przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. A) Dyrektywy 112, zgodnie z którym zwolnieniu od VAT podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Jednocześnie NSA stwierdził, że polski ustawodawca rozszerzył to zwolnienie w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, a tym samym brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy. Niezbędnym jest poprzestanie na wykładni ww. przepisu krajowego. Stosownie do treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt (...) 37 (...), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt (...) 37 (...). NSA stwierdził, że na mocy art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnione z VAT będzie świadczenie usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który jest dla niej właściwy i niezbędny, jednakże musi on stanowić odrębną całość, a usługa taka nie może stanowić elementu usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

„ Art. 43 ust. 13 ustawy o VAT przewidując zwolnienie z VAT dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej i nie precyzuje zakresu podmiotowego. Należy zatem uznać, że przepis ten dotyczy usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanym przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających. Przyjęcie bowiem, że wspomniany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli czyni wprowadzenie tego przepisu bezprzedmiotowym, co pozostaje w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy” (wyrok NSA z 18 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 1093/12).

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że świadczone przez niego usługi podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Bowiem zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług są to usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w ust. 1 pkt 37, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust.1 pkt 37.

Natomiast, jeżeli chodzi o usługi w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, polegających na reprezentowaniu osób poszkodowanych w ramach udzielonego pełnomocnictwa w zakresie: oszacowania szkody, zebrania dokumentów celem jej udokumentowania oraz zgłoszeniu szkody do ubezpieczyciela, tj. sporządzenie pisma roszczeniowego, wypełnianie formularzy dostarczanych przez ubezpieczycieli świadczonych na rzecz klientów zakładów ubezpieczeń to Zainteresowany uważa, że właściwą jest stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe - w części dotyczącej usług dochodzenia roszczeń odszkodowawczych,
• nieprawidłowe - w części dotyczącej usług świadczonych na rzecz i w imieniu zakładów ubezpieczeń.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Powyższy przepis jest efektem implementacji do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym zwolnieniu od tego podatku podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepis ten stanowi odzwierciedlenie tez wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), odnoszącego się do kwestii możliwości zastosowania, w świetle przepisów Dyrektywy, zwolnienia dla części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej wykonywanej przez podmiot trzeci.

W świetle art. 43 ust. 14, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści ust. 15 tego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Odnosząc się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych w ramach likwidacji szkód stwierdzić należy, że nie istnieje prawna definicja tego pojęcia. O ile bowiem z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 950 ze zm.) - w szczególności z jej art. 16 - wywieść można, że postępowanie likwidacyjne podejmowane przez ubezpieczyciela w przypadku zajścia zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową wiąże się z podjęciem przez niego czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, o tyle brak jest w przepisach bezpośredniego odniesienia do czynności „likwidacji szkód”. W praktyce rynkowej za usługi likwidacji szkód ubezpieczeniowych uznawane są czynności wykonywane w ramach ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, a także ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia. Czynności te, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 w związku z ust. 6 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Za czynność wykonywaną w ramach likwidacji szkód uznaje się również wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia, która - zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej - również stanowi czynność ubezpieczeniową.

Należy jednak podkreślić, że w świetle utrwalonej linii orzeczniczej TSUE, przewidziane w Dyrektywie zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyroki w sprawach: C-169/04 Abbey National pkt 38, C-472/03 Arthur Andersen pkt 25, C-240/99 Skandia pkt 23 i inne). Dlatego też, interpretacji zwolnień od podatku należy dokonywać w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje Dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień i przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE. Odwoływanie się zatem do pojęć zawartych w innych przepisach prawa krajowego nie powinno przesądzać o zakresie zwolnień od podatku od towarów i usług.

Wprawdzie Dyrektywa nie zawiera definicji zwolnionych transakcji ubezpieczeniowych, jednak kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa TSUE, z którego wynika, że: „(...) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki” (wyroki w sprawach: C-8/01 Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37). Ponadto, „transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.” (wyrok w sprawie C-8/01 Taksatorringen, pkt 41).

W tym kontekście, czynności ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, jak również ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia, a także wypłacania odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia świadczone dla zakładów ubezpieczeń oraz podmiotów z nimi współpracujących - pomimo faktu, że w rozumieniu przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe - nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Odnosząc się do możliwości objęcia usług świadczonych w ramach likwidacji szkód zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 ustawy nadmienić należy, że orzecznictwo TSUE w jasny sposób określa zakres zwolnień dla czynności stanowiących część składową usług ubezpieczeniowych, wykonywanych przez podmioty zewnętrzne w ramach tzw. outsourcingu. Zwolnienie takie jest możliwe przy spełnieniu określonych warunków, nie ma zatem charakteru nieograniczonego.

W reprezentatywnym dla problematyki outsourcingu usług wyroku w sprawie C-2/95 SDC TSUE podkreślił, iż aby usługi pomocnicze dla zwolnionej usługi głównej mogły również korzystać ze zwolnienia „muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych” (pkt 66 wyroku).

Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tę ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany również w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71), C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj (pkt 24 i 27).

Mając powyższe na względzie, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, uwzględniając przywołane wyżej orzecznictwo TSUE, uznać należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi ubezpieczeniowej, które nie są dla tej usługi właściwe w znaczeniu specyficzne (specyficzny - właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

W tym kontekście niektóre usługi wykonywane w ramach likwidacji szkód trudno jest uznać za specyficzne dla sektora ubezpieczeniowego, mogą one bowiem występować w innych niż ubezpieczenia dziedzinach życia. Przykładami takich usług są: lustracja miejsca zdarzenia, ustalenie okoliczności powstania szkody, szacowanie szkody powstałej w czasie zdarzeń losowych, udzielanie poszkodowanym informacji o warunkach ubezpieczenia, przygotowanie dokumentacji dotyczącej zgłoszonego przez poszkodowanego zgłoszenia.

Należy ponadto podkreślić, że wymienione powyżej przykładowe usługi stanowią czynności o charakterze czysto technicznym, w związku z tym nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy - niezależnie od tego, czy są świadczone w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń, czy też podmiotów niebędących zakładami ubezpieczeń.

Natomiast niektóre czynności wykonywane w ramach procesu likwidacji szkód, określone ogólnie pojęciem „rozpatrywania roszczeń”, które sprowadzają się w istocie do weryfikacji informacji wynikających z dokumentacji dotyczącej zaistniałego zdarzenia objętego ubezpieczeniem (np. dokonanej wyceny szkody, raportu z lustracji miejsca wypadku itp.) z zapisami polisy ubezpieczeniowej, prowadzonej w celu upewnienia się, czy posiadacz polisy ma prawo do składanego roszczenia i w jakiej kwocie ubezpieczyciel może uznać to roszczenie, w szczególności jeśli Wnioskodawca posiada w tym zakresie upoważnienie do podejmowania decyzji w imieniu zakładu ubezpieczeń, mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 ustawy, wypełniają bowiem warunki określone w tym przepisie.

Czynności te wymagają od rozpatrującego roszczenie posiadania pełnego obrazu zobowiązań umownych oraz stosowania w danej umowie standardów ubezpieczeniowych. Na tej podstawie dokonywana jest weryfikacja, czy zgromadzone informacje odpowiadają profilowi ryzyka objętego polisą i czy ubezpieczyciel będzie w świetle umowy zobowiązany do pokrycia szkody i w jakiej wysokości. Czynności takie świadczone na zlecenie zakładu ubezpieczeń wymagają pewnego rodzaju upoważnienia do podejmowania decyzji w imieniu tego zakładu oraz dostępu do dokumentacji konkretnej umowy ubezpieczeniowej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje usługi na rzecz i w imieniu zakładów ubezpieczeń związane z pomocniczymi czynnościami w procesie likwidacji szkód komunikacyjnych i majątkowych, polegające na oględzinach uszkodzonego mienia, określaniu wysokości roszczeń, sprawdzaniu wysokości roszczeń oraz weryfikacji okoliczności powstałych zdarzeń (ustalania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy okolicznościami zaistnienia szkody, a jej skutkami). Usługi te są wykonywane na podstawie zlecenia od podmiotu niebędącego zakładem ubezpieczeń lecz będącym zleceniobiorcą działającym na rzecz i w imieniu tych zakładów, z wykorzystaniem druków i procedur likwidacji szkód stosowanych w tych zakładach ubezpieczeń.

Informacje z przeprowadzonych czynności, w postaci sporządzonej oceny technicznej, dokumentacji fotograficznej oraz zebranych dokumentów od strony poszkodowanej, związanych ze zgłoszonym roszczeniem są przesyłane ubezpieczycielowi w formie elektronicznej i papierowej za pośrednictwem podmiotu zlecającego.

W miesiącu lipcu 2013 r. Zainteresowany rozpoczął również świadczenie usług w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, polegających na reprezentowaniu osób poszkodowanych w ramach udzielonego pełnomocnictwa w zakresie:

• oszacowania szkody,
• zebrania dokumentów celem udokumentowania szkody (pozyskanie niezbędnej dokumentacji urzędowej, medycznej oraz z zakładów pracy uwiarygodniających powstanie szkody - za dokumentację urzędową uznaje się notatki sporządzone przez policję na miejscu wypadku, wyrok sądu itp., za dokumentację medyczną uznaje się wypisy ze szpitala, karty leczenia itp.),
• zgłoszenie szkody do ubezpieczyciela, tj. sporządzenie pisma roszczeniowego, wypełnianie formularzy dostarczanych przez ubezpieczycieli.
  
  

Natomiast wypłata odszkodowania osobie zlecającej usługę jest dokonywana przez zakład ubezpieczeń lub towarzystwo ubezpieczeniowe na rachunek bieżący Wnioskodawcy, a po potrąceniu prowizji przelana na rachunek osoby poszkodowanej.

Ww. usługi świadczone będą na rzecz osób fizycznych, przedsiębiorstw prowadzonych przez osoby fizyczne oraz spółek prawa handlowego poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych i innych zdarzeniach losowych.

Wszystkie świadczone przez Zainteresowanego usługi według interpretacji urzędu statystycznego mieszczą się w klasyfikacji PKWiU 66.21.10.0, tj. „Usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat”.

Biorąc pod uwagę opis sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc - jako podwykonawca - usługi w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Również świadcząc usługi w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przysługujących osobom poszkodowanym takich czynności nie wykonuje. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

W niniejszej sprawie Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, że „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia od podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że między Wnioskodawcą a zleceniodawcami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Zainteresowany wykonuje usługi na podstawie zlecenia od podmiotu niebędącego zakładem ubezpieczeń, lecz będącym zleceniobiorcą działającym na rzecz i w imieniu tych zakładów, z wykorzystaniem druków i procedur likwidacji szkód stosowanych w tych zakładach ubezpieczeń. Ponadto, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, polegających na reprezentowaniu osób poszkodowanych w ramach udzielonego pełnomocnictwa w zakresie: oszacowania szkody, zebrania dokumentów celem jej udokumentowania oraz zgłoszenie szkody do ubezpieczyciela. W tym wypadku wypłata odszkodowania osobie zlecającej jest dokonywana przez zakład ubezpieczeń lub towarzystwo ubezpieczeniowe.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że ww. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, będące przedmiotem wniosku, nie będą stanowić usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Ponadto wskazać należy, że ww. czynności nie można uznać za usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej, bądź usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy, ustawodawca uzależnia od łącznego spełnienia określonych warunków. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że przedmiotowe usługi muszą być właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej. Zgodnie z obowiązującymi zasadami wykładni, w przypadku zwolnień od podatku, regulacji tych nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, lecz możliwie wąsko. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej.

Zauważyć należy, że zgodnie z celowościową wykładnią przepisów art. 43 ust. 13 ustawy, uwzględniającą orzecznictwo Trybunału w tym zakresie, zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi ubezpieczeniowej właściwe - w znaczeniu: specyficzne (specyficzny - właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska). W takim kontekście trudno uznać opisane usługi za specyficzne jedynie dla sektora ubezpieczeniowego, mogą one bowiem być wykorzystywane w innych niż ubezpieczenia dziedzinach życia, np. w postępowaniach sądowych, czy też w celu rozliczeń pomiędzy kontrahentami.

W przedmiotowej sprawie, czynności w zakresie likwidacji szkód nie obejmują funkcji charakterystycznych dla usług ubezpieczeniowych, zwolnionych od podatku od towarów i usług, świadczonych przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. Z treści wniosku wynika bowiem, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności zmierzają do oszacowania szkód komunikacyjnych i majątkowych. Tak więc czynności te nie są działaniami nastawionymi na świadczenie usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku od towarów i usług, a jedynie mają na celu ocenę wysokości szkód. Przedmiotowe usługi mają wpływ na decyzje podejmowane przez zakłady ubezpieczeniowe, nie obejmą jednak funkcji charakterystycznych dla usług ubezpieczeniowych.

Z uwagi na powyższe, przedmiotowe usługi nie stanowią usług właściwych do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku od towarów i usług, zatem nie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy.

Reasumując, świadczone przez Zainteresowanego usługi nie będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z ust. 1 pkt 37 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Natomiast rozstrzygnięcie pozostałej części wniosku w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, zostało zawarte w interpretacji indywidualnej o nr ILPP5/443 206/13-2/PG z dnia 20 grudnia 2013 r.

Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku analiza załącznika dołączonego do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W konsekwencji Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załącznika dołączonego przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.