INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu uwzględnienia w wartości początkowej środka trwałego różnic kursowych ustalanych metodą rachunkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu uwzględnienia w wartości początkowej środka trwałego różnic kursowych ustalanych metodą rachunkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawca), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów wyposażenia wewnętrznego do samochodów osobowych.

Spółka dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ustala różnice kursowe na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), tj. zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, o czym w ustawowym terminie powiadomiła naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Spółka stosuje metodę rachunkową ustalania różnic kursowych od roku podatkowego rozpoczynającego się z dniem 1 stycznia 2007 r.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe oraz sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.; dalej: ustawa o rachunkowości). Sprawozdanie finansowe Spółki podlega badaniu przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych.

Spółka ujmuje dodatnie oraz ujemne różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, odpowiednio jako przychody lub koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka dokonuje wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego.

Spółka otrzymała w 2012 r. dwie pożyczki w walucie obcej od udziałowca w celu finansowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Środki pieniężne pochodzące z pożyczek przechowywane są na założonym specjalnie w tym celu rachunku bankowym, umożliwiającym ewidencję rozchodu środków pieniężnych. Środki pieniężne pochodzące z pożyczek wykorzystywane są zarówno na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej, jak również na finansowanie zakupu oraz wytworzenia środków trwałych. Spółka ma możliwość określenia jaka część pożyczek została przeznaczona na cele finansowania bieżącej działalności gospodarczej, a jaka na cel inwestycyjny. Spółka nie dokonała jeszcze spłaty otrzymanych pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy różnice kursowe zarówno zrealizowane na dokonanych zapłatach w związku z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych, jak i niezrealizowane wynikające z wyceny zobowiązania z tytułu pożyczek w części wykorzystanej na nabycie/wytworzenie środków trwałych oraz z wyceny niezapłaconych do dnia oddania środków trwałych do używania zobowiązań handlowych związanych z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych ustalane dla celów rachunkowych, naliczone do dnia oddania środka trwałego do używania, powinny zostać uwzględnione w wartości początkowej takich środków trwałych dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice kursowe zrealizowane na dokonanych zapłatach w związku z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych, jak i niezrealizowane wynikające z wyceny zobowiązania z tytułu pożyczek w części wykorzystanej na nabycie/wytworzenie środków trwałych oraz z wyceny niezapłaconych do dnia oddania środków trwałych do używania zobowiązań handlowych związanych z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych ustalane zgodnie z zasadami rachunkowymi naliczone do dnia oddania środka trwałego do używania powinny być uwzględnione w wartości początkowej takich środków trwałych dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za wartość początkową środków trwałych, odpowiednio do treści art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa się w szczególności, w razie odpłatnego nabycia ich cenę nabycia (pkt 1), zaś w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia (pkt 2).

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast za koszt wytworzenia, według art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z kolei, w myśl art. 16g ust. 5 ww. ustawy, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4. koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Artykuł 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje zatem wprost, że cenę nabycia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, wartość początkową nabytych lub wytworzonych środków trwałych koryguje się o różnice kursowe naliczone na dzień przekazania do używania środka trwałego i od tak ustalonej wartości początkowej ustala się odpisy amortyzacyjne zgodnie z przepisami art. 16a-16m ww. ustawy, podlegające na podstawie art. 15 ust. 6 tej ustawy zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, różnice kursowe powstające w związku z wyceną zobowiązania z tytułu tej części pożyczek, które zostały przeznaczone na nabycie/wytworzenie środków trwałych, które zostały naliczone do dnia przyjęcia środków trwałych do używania powinny zostać uwzględnione w wartości początkowej tych środków trwałych. Stanowisko wskazujące na konieczność ustalenia przez podatnika, jaka część pożyczki została faktycznie przeznaczona na finansowanie działań inwestycyjnych, a jaka na bieżącą działalność, w sytuacji, gdy pożyczka jest wykorzystywana na oba cele, zaprezentowane zostało przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 grudnia 2012 r., nr IBPBI/2/423-1329/12/AK.

Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy wartość początkowa nabytych/wytworzonych środków trwałych powinna być korygowana zarówno o różnice kursowe zrealizowane na dokonanych zapłatach w związku z ich nabyciem/wytworzeniem, niezrealizowane różnice kursowe wynikające z wyceny niezapłaconych do dnia oddania środków trwałych do używania zobowiązań handlowych związanych z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych, jak również o niezrealizowane różnice kursowe wynikające z wyceny zobowiązania z tytułu pożyczek w części wykorzystanej na nabycie/wytworzenie środków trwałych dokonanej na dzień oddania środków trwałych do używania.

Zasady rozpoznawania różnic kursowych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych określa art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym to przepisem, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Jak wynika z powyższego, w przypadku wyboru przez podatników sposobu ustalania różnic kursowych według art. 9b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy (tj. wg metody rachunkowej) rozwiązania wynikające z przepisów o rachunkowości odnoszą skutki w podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazuje, że ma on zastosowanie jedynie do podatników ustalających różnice kursowe w oparciu o metodę podatkową (zdefiniowaną w art. 15a ww. ustawy), w ocenie Wnioskodawcy należy przyjąć, że ma on zastosowanie również do podatników, którzy ustalają różnice kursowe na podstawie przepisów i zgodnie z ustawą o rachunkowości (zgodnie z dyspozycją art. 9b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy). Konsekwentnie stwierdzić należy, że również podatnicy, którzy wybrali metodę ustalania różnic kursowych według art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zobowiązani są do korygowania wartości początkowej nabytych/wytworzonych środków trwałych o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego.

W konsekwencji w związku z wyborem przez Spółkę tzw. metody rachunkowej ustalania różnic kursowych sformułowanie „naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego” użyte w omawianej regulacji, należy zdaniem Spółki interpretować z uwzględnieniem zasad wyceny określonych w ustawie o rachunkowości na podstawie odesłania zawartego w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, zdaniem Spółki, w wartości początkowej środków trwałych powinny być uwzględnione zarówno różnice kursowe zrealizowane na dokonanych zapłatach w związku z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych, niezrealizowane różnice kursowe wynikające z wyceny niezapłaconych do dnia oddania środków trwałych do używania zobowiązań handlowych związanych z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych, jak również niezrealizowane różnice kursowe wynikające z wyceny zobowiązania z tytułu pożyczek w części wykorzystanej na nabycie/wytworzenie środków trwałych ustalane zgodnie z metodą rachunkową, powstałe do dnia oddania środka trwałego do używania naliczone na dzień oddania środków trwałych do używania. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o rachunkowości na dzień oddania środków trwałych do używania powstały dwa rodzaje różnic kursowych: zrealizowane (wiążące się z uregulowaną do dnia oddania do używania częścią zobowiązań handlowych) oraz niezrealizowane (wynikające z wyceny niespłaconej do dnia oddania do używania środków trwałych części zobowiązania z tytułu pożyczki oraz wynikające z wyceny niezapłaconych do dnia oddania do używania środków trwałych części zobowiązań handlowych), a zatem oba rodzaje różnic kursowych również dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinny korygować wartość początkową nabytych/wytworzonych środków trwałych.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 lipca 2013 r. (nr ILPB4/423-133/13-3/MC), w którym stwierdzono: „Spółka ustalając bowiem różnice kursowe w myśl przepisów ustawy o rachunkowości, a dotyczące nabywanych (wytwarzanych) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, naliczone do dnia oddania go (jej) do używania, winna je (zarówno zrealizowane, jak i niezrealizowane) - na podstawie art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uwzględnić w ich wartości początkowej.” .

Zważając na powyższe, zdaniem Spółki różnice kursowe zrealizowane na dokonanych zapłatach w związku z nabyciem i wytworzeniem środków trwałych, jak i niezrealizowane wynikające z wyceny zobowiązania z tytułu pożyczek w części wykorzystanej na nabycie/wytworzenie środków trwałych oraz z wyceny niezapłaconych do dnia oddania środków trwałych do używania zobowiązań handlowych związanych z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych ustalane zgodnie z metodą rachunkową powstałe do dnia oddania środka trwałego do używania, a naliczone na dzień oddania środków trwałych do używania, powinny być uwzględnione w wartości początkowej takich środków trwałych dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Zasady ustalania różnic kursowych powstających w związku ze spłatą kredytu (pożyczki) wyrażonego w walucie obcej określone zostały w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Natomiast zgodnie z treścią art. 15a ust. 3 pkt 5 tej ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z kolei jak wynika z art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Ponadto, zgodnie z art. 15a ust. 9 ww. ustawy, przepisy ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do kapitałowych rat kredytów (pożyczek).

Stosownie do art. 9b ust. 2 tej ustawy, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

W związku z powyższym, wskazać należy, że różnice kursowe ustalone w oparciu o ustawę o rachunkowości można podzielić na różnice zrealizowane i niezrealizowane. Do pierwszej grupy zaliczamy tę część różnic ujawnionych w ciągu roku, które powstały w związku ze spłatą zobowiązań, wpływem należności i zakupem (sprzedażą) środków pieniężnych. Natomiast w związku z wyceną należności i zobowiązań w walucie obcej na moment bilansowy powstają różnice kursowe niezrealizowane. Obie grupy różnic kursowych (zrealizowane, jak i niezrealizowane) odnoszone są na przychody finansowe i koszty finansowe. Natomiast art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwia odniesienie na przychody bądź koszty podatkowe jedynie różnic kursowych zrealizowanych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ponadto, w myśl art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W świetle regulacji art. 9b ww. ustawy, należy stwierdzić, że z uwagi na zróżnicowanie ustalania różnic kursowych w ustawie o rachunkowości oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15a) w sposób odmienny – w zależności od przyjętej przez podatnika metody ustalania różnic – kształtować się będzie wpływ tego ustalania na wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Przy wyborze bowiem metody określonej w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (metody rachunkowej) zamieszczone w art. 16g ust. 5 tej ustawy sformułowanie o korekcie ceny nabycia (kosztu wytworzenia) o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej należy interpretować z uwzględnieniem zasad wyceny określonych w ustawie o rachunkowości.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ustala różnice kursowe na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Spółka stosuje metodę rachunkową ustalania różnic kursowych od roku podatkowego rozpoczynającego się z dniem 1 stycznia 2007 r. Spółka prowadzi księgi rachunkowe oraz sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Sprawozdanie finansowe Spółki podlega badaniu przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych. Spółka ujmuje dodatnie oraz ujemne różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, odpowiednio jako przychody lub koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka dokonuje wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego. Spółka otrzymała w 2012 r. dwie pożyczki w walucie obcej od udziałowca w celu finansowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Środki pieniężne pochodzące z pożyczek przechowywane są na założonym specjalnie w tym celu rachunku bankowym, umożliwiającym ewidencję rozchodu środków pieniężnych. Środki pieniężne pochodzące z pożyczek wykorzystywane są zarówno na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej, jak również na finansowanie zakupu oraz wytworzenia środków trwałych. Spółka ma możliwość określenia jaka część pożyczek została przeznaczona na cele finansowania bieżącej działalności gospodarczej, a jaka na cel inwestycyjny. Spółka nie dokonała jeszcze spłaty otrzymanych pożyczek.

Odnosząc powyższe do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że w przypadku nabycia (wytworzenia we własnym zakresie) środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, jego cena nabycia (koszt wytworzenia) winna zostać skorygowana o naliczone, w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości (tj. zgodnie z zawartymi w nich zasadami wyceny) do dnia oddania go (jej) do używania, różnice kursowe (tj. zrealizowane i niezrealizowane) związane z tym środkiem trwałym lub wartością niematerialną i prawną.

Podsumowując, różnice kursowe zrealizowane na dokonanych zapłatach w związku z nabyciem i wytworzeniem środków trwałych, jak i niezrealizowane wynikające z wyceny zobowiązania z tytułu pożyczek w części wykorzystanej na nabycie/wytworzenie środków trwałych oraz z wyceny niezapłaconych do dnia oddania środków trwałych do używania zobowiązań handlowych związanych z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych ustalane zgodnie z metodą rachunkową powstałe do dnia oddania środka trwałego do używania, a naliczone na dzień oddania środków trwałych do używania, powinny być uwzględnione w wartości początkowej takich środków trwałych dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.