Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1133/13/ZK
z 12 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 14 listopada 2013 r.), uzupełnionym 27 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu:

• wymiany okien, drzwi, położenia tynków, remontu dachu, wymiany obróbek blacharskich, wymiany tynków, naprawy posadzek, naprawy instalacji c.o., wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, malowania, itp. dot. wskazanego we wniosku budynku - jest prawidłowe,
• ocieplenia ścian zewnętrznych i dachu w tym budynku - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 stycznia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1133/13/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 stycznia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przyjęty w 2009 r. do ewidencji środków trwałych budynek wykorzystywany do działalności gospodarczej od 2012 r. jest remontowany.

Zakres remontu:

• wymiana okien,
• wymiana drzwi,
• ocieplenie ścian zewnętrznych, położenie tynków,
• remont dachów wraz z ociepleniem,
• wymiana obróbek blacharskich.
  
  

Remont budynku nie wymaga żadnych pozwoleń administracyjnych. Przewidywany koszt remontu to kwota 800.000,00 zł.

Koszty poniesione w 2012 r. to kwota 191.050,00 zł.

Koszty poniesione w 2013 r. to kwota 100.000,00 zł i przewidywane w okresie XI-XII 2013 r. to kwota 150.000,00 zł (łączna kwota kosztów w 2013 r. to ok. 250.000,00 zł).

Koszty planowane w 2014 r. to kwota 350.000,00 zł.

Łączna kwota remontu budynku będzie wynosić 800.000,00 zł.

Kwota 800.000,00 zł będzie stanowiła około 21% wartości początkowej tego budynku.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 23 stycznia 2013 r. wskazano m.in., że:

• przedmiotem prowadzonej działalności jest głównie najem nieruchomości,
• działalność jest prowadzona od 22 grudnia 2000 r.,
• wskazany we wniosku budynek stanowi jeden składnik majątku i w całości jest własnością Wnioskodawczyni; nie ma w tym budynku lokali będących przedmiotem odrębnej własności,
• budynek został nabyty w ramach otrzymanego w darowiźnie przedsiębiorstwa na podstawie aktu notarialnego z dnia 29 czerwca 2009 r. i został ujęty w ewidencji środków trwałych. Od dnia przyjęcia budynku do ewidencji środków trwałych, to jest od 1 lipca 2009 r., część pomieszczeń tego budynku była przedmiotem najmu. Pierwotnie amortyzację naliczono od września 2011 r. W bieżącym roku dokonano korekty kosztów uzyskania za lata 2009, 2010, 2011 naliczając amortyzację tego budynku (złożono korekty zeznań podatkowych),
• amortyzacja jest naliczona do dnia 31 lipca 2013 r.,
• w związku z rozszerzeniem prac remontowych uniemożliwiających prowadzenie dalszego najmu wszystkie umowy najmu zostały rozwiązane ostatecznie z dniem 31 lipca 2013 r.,
• od 1 sierpnia 2013 r. nie jest naliczana amortyzacja,
• prace remontowe rozpoczęto w styczniu 2012 r. i trwają do dnia dzisiejszego,
• budynek od 2009 r. jest wykorzystywany do działalności gospodarczej, a od roku 2012 jest remontowany,
• budynek przed remontem posiadał tynki, ściany zewnętrzne i dach, które nie były ocieplone,
• po raz pierwszy będzie wykonywane ocieplenie ścian zewnętrznych i dachu, a następnie budynek będzie tynkowany przy zastosowaniu nowych technologii,
• w 2012 r. wykonano częściową wymianę okien oraz wymianę części elewacji (ocieplenie, tynki) oraz remont klatki schodowej,
• oprócz wymienionych prac, remontem objęte będzie również wnętrze budynku (wymiana tynków, naprawa posadzek, naprawa instalacji c.o., wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, malowanie itp.),
• wydatki związane z opisanym remontem zostały rozliczone w 2012 i 2013 r., jako nakłady inwestycyjne podlegające amortyzacji,
• Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą, o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów za 2012 r. mogę zaliczyć poniesione koszty remontu w kwocie 191.050,00 zł, a do kosztów uzyskania w 2013 r. kwotę około 250.000,00 zł i zaliczyć w 2014 r. do kosztów uzyskania kwotę 350.000,00 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, do kosztów uzyskania w wymienionych latach może zaliczyć koszty remontu wskazanego we wniosku budynku. Zakres remontu nie jest modernizacją, a jedynie odtworzeniem stanu istniejącego w nowych powszechnie stosowanych technologiach. Wnioskodawczyni uważa, że wszystkie wydatki związane z tym remontem winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku ich poniesienia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
• wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z powyższych przepisów wynika, że sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na środek trwały uzależniony jest od charakteru tych wydatków. Wydatki o charakterze remontowym, podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile spełniają przesłanki uznania ich za ww. koszty wskazane w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki o charakterze ulepszeniowym, podlegają zaliczeniu do ww. kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli jednak wydatki te nie przekroczą kwoty 3.500 zł, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w dacie poniesienia.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Jak już wskazano, co do zasady, wydatki na remont środka trwałego, a więc odtworzenie jego pierwotnej wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru modernizacji, adaptacji, przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie podlegają zaliczeniu do jego wartości początkowej (nie powiększają jej). Tym samym mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, jest spełnienie zawartych w wyżej powołanym przepisie art. 22g ust. 17 ustawy warunków. Po pierwsze, musi nastąpić ulepszenie środka trwałego, a suma wydatków z tego tytułu przekroczyć 3.500 zł.

Z cyt. powyższej art. 22g ust. 17 ww. ustawy wynika, że ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Po drugie, wynikiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do używania (warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie, do wydatków zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest zatem uzyskanie wymiernych korzyści tego ulepszenia). Przepis art. 22g ust. 17 ustawy wskazuje przykładowo w jaki sposób ten efekt może się wyrażać np. wydłużeniem okresu używania środka ulepszonego w stosunku do stanu poprzedniego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji. Efekt wymiernego ulepszenia środka trwałego powinien wystąpić nie na skutek porównania stanu przed dokonaniem nakładów i po tym fakcie, ale porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz po dokonaniu ulepszenia. v

Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka. Wydatki o charakterze ulepszeniowym, podlegają zaliczeniu do ww. kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli jednak wydatki te nie przekroczą kwoty 3.500 zł, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w dacie poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że istotnym dla oceny robót jako ulepszenia ma porównanie stanu obiektu przed przeprowadzeniem robót budowlanych, rodzaju robót i stanu obiektu po ich dokonaniu.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika m.in., że od 22 grudnia 2000 r. Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, głównie w zakresie najmu nieruchomości. W 2009 r. otrzymała w darowiźnie wskazany we wniosku budynek, który został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ww. budynek stanowi jeden składnik majątku - nie istnieją w nim lokale będące przedmiotem odrębnej własności. Od 1 lipca 2009 r. część pomieszczeń budynku była przedmiotem najmu. Pierwotnie amortyzację budynku naliczano od września 2011 r. W bieżącym roku dokonano korekty kosztów uzyskania za lata 2009, 2010 i 2011, naliczając amortyzację tego budynku (złożono korekty zeznań podatkowych). Amortyzacja ww. budynku była naliczana do 31 lipca 2013 r. W styczniu 2012 r. w budynku rozpoczęto prace budowlane, które w dalszym ciągu trwają. Ww. prace obejmują wymianę okien, drzwi, ocieplenie ścian zewnętrznych, położenie tynków, remont dachów wraz z ociepleniem, wymianę obróbek blacharskich. Oprócz powyższych prac, remontem objęte zostanie również wnętrze budynku (wymiana tynków, naprawa posadzek, naprawa instalacji c.o., wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, malowanie itp.). Po raz pierwszy będzie wykonywane ocieplenie ścian zewnętrznych i dachu, a następnie budynek zostanie otynkowany przy zastosowaniu nowych technologii. Przed remontem budynek posiadał tynki, jednak ściany zewnętrzne i dach nie były ocieplone. W 2012 r. dokonano częściowej wymiany okien oraz wykonano cześć elewacji (ocieplenie, tynki), remont klatki schodowej. W związku z rozszerzeniem prac remontowych uniemożliwiających prowadzenie dalszego najmu wszystkie umowy najmu zostały rozwiązane ostatecznie z dniem 31 lipca 2013 r. i od 1 sierpnia 2013 r. nie jest naliczana amortyzacja budynku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki związane z opisanymi we wniosku pracami budowlanymi w budynku, który po nabyciu został uznany za środek trwały, ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, mają częściowo charakter remontowy, a więc odtworzeniowy, a częściowo charakter modernizacyjny, a więc ulepszeniowy. Jak wynika bowiem z wniosku w budynku po raz pierwszy wykonane zostanie ocieplenie ścian zewnętrznych i dachu.

Wobec tego przedstawione we wniosku, wykonane/planowane do wykonania w przyszłości w ww. budynku, prace polegające na wymianie okien, drzwi, położeniu tynków, remoncie dachu, wymianie obróbek blacharskich, wymianie tynków, naprawie posadzek, naprawie instalacji c.o., wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, malowaniu, itp. nie stanowią ulepszenia środka trwałego w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wydatki z tego tytułu mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, jako wydatki o charakterze remontowym, poniesione na prace typowo odtworzeniowe, przywracające jedynie pierwotną zdolność użytkową środka trwałego.

Odmiennie natomiast należy potraktować wydatki na wykonanie w przedmiotowym budynku po raz pierwszy ocieplenia ścian zewnętrznych i dachu. Efektem tych prac nie będzie bowiem tylko przywrócenie pierwotnego stanu technicznego budynku, lecz jego ulepszenie (stan techniczny budynku ulegnie polepszeniu). Wykonane prace wiążą się ze wzrostem wartości użytkowej budynku, a w konsekwencji z polepszeniem parametrów technicznych budynku, co niewątpliwie wpłynie np. na zmniejszenie kosztów jego eksploatacji. Wobec tego przedmiotowe wydatki, jako nakłady na ulepszenie (modernizację) winny zwiększyć wartość początkową modernizowanego budynku, a co za tym idzie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia. Wydatki te mogą znaleźć odzwierciedlenie w kosztach wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej wartości początkowej środka trwałego (budynku), zgodnie z art. 22g ust. 17 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu:

• wymiany okien, drzwi, położenia tynków, remontu dachu, wymiany obróbek blacharskich, wymiany tynków, naprawy posadzek, naprawy instalacji c.o., wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, malowania, itp. dot. wskazanego we wniosku budynku - jest prawidłowe,
• ocieplenia ścian zewnętrznych i dachu w tym budynku - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.