UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia nieruchomości gruntowych niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest następczynią prawną przedsiębiorstwa państwowego, działającego pod tą samą firmą. Powstała w wyniku komercjalizacji - przekształcenia ww. przedsiębiorstwa - dokonanej na podstawie aktu komercjalizacji (akt notarialny) z dnia 18 stycznia 2000 r. Na skutek powyższego przekształcenia Spółka przejęła cały majątek, w tym również nieruchomości. Obecnie planuje zbycia łącznie 7 działek w trybie i na zasadach wynikających z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie określenia sposobu i trybu organizowania przetargu na sprzedaż składników aktywów środków trwałych przez spółkę powstałą w wyniku komercjalizacji (Dz.U. nr 27, poz. 177 ze zm.). Cztery z działek przeznaczonych do zbycia, których dotyczy wniosek, to nieruchomości niezabudowane, tj.: działka nr 8, 10 (dla których prowadzone są odrębne księgi wieczyste) oraz 17 i 35 (dla których prowadzone jest jedna księga wieczysta). Dla działek o numerach 8 i 10 decyzją z dnia 24 maja 2004 r. zostały ustalone warunki zabudowy (decyzja nr 323/04) polegające na możliwości budowy na tych nieruchomościach parkingu strzeżonego dla samochodów osobowych wraz oraz „stróżówki”. Zgodnie z danymi uwidocznionymi w ewidencji gruntów, działki nr 8, 10 i 17 zostały oznaczone jako „zurbanizowane tereny niezabudowane”, zaś działka o numerze 35, jako „grunty orne”. Zgodnie z posiadaną wiedzą, dla ww. nieruchomości brak jest planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów niezabudowanych, tj. działek oznaczonych numerami 8, 10, 17, 35, podlega zwolnieniu od podatku, o którym mowa w art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, tj. działek oznaczonych numerami 8, 10, 17, 35 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku ponieważ:

1. zgodnie z brzmieniem art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych,
2. nieruchomości zostały nabyte przez poprzedniczkę prawną Spółki, tj. przedsiębiorstwo państwowe przed 1993 r. przed wejściem w życie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spółka wskazała, że na przedmiotowe nieruchomości nie czyniła żadnych nadkładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Pod pojęciem towaru – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień ( Dz.U. poz. 1722).

W myśl § 3 ust. 1 pkt ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywał przepis § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Analiza przepisów obu rozporządzeń wskazuje, że w obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r. § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia znajdowało się bezpośrednie odniesienie do czynności zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, natomiast z § 3 ust. 1 pkt 4 obecnie obowiązującego rozporządzenia zapis ten został usunięty. Z uzasadnienia do rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. wynika, że na zmianę przepisu dotyczącego zwolnienia od podatku w odniesieniu do prawa użytkowania wieczystego miał wpływ fakt, że grunty spełniają definicję towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy oraz oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, jak i zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, jest zrównane z dostawą towarów. Zatem zarówno zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów na cele rolnicze, jak i oddanie takich gruntów w użytkowanie wieczyste, objęte będą regulacją art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest następczynią prawną przedsiębiorstwa państwowego – powstała w wyniku jego komercjalizacji, przejmując cały majątek przysługujący dotychczas przedsiębiorstwu państwowemu, w tym również nieruchomości. Obecnie planuje zbycie czterech działek niezabudowanych, tj. nr 8, 10, 17 i 35. Dla działek o numerach 8 i 10 decyzją z dnia 24 maja 2004 r. zostały ustalone warunki zabudowy (możliwość budowy parkingu strzeżonego dla samochodów osobowych wraz ze stróżówką). Zgodnie z danymi uwidocznionymi w ewidencji gruntów działki nr 8, 10, 17 zostały oznaczone jako „zurbanizowane tereny niezabudowane”, zaś działka o numerze 35, jako „grunty orne”. Zgodnie z posiadaną wiedzą dla tego terenu brak jest planu zagospodarowania przestrzennego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zbycie prawa użytkowania wieczystego działek gruntu o nr 17 i 35 będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż grunty te nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a z treści wniosku nie wynika, aby została wydana decyzja o warunkach zabudowy, co oznacza, że nie są to tereny budowlane, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek gruntu o nr 8 i 10 – wbrew stanowisku Spółki – nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż dla tych gruntów została wydana decyzja o warunkach zabudowy, co oznacza, że są to tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji ich zbycie będzie podlegało opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Wobec powyższego rozstrzygnięcia stanowisko Spółki całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.