Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1078/13-2/TW
z 23 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 16 listopada 2011 r. Podatnik nabył lokal mieszkalny wynoszący 37,90 m², który w całości został przeznaczony na siedzibę firmy. Do opisanego lokalu przylega balkon przeznaczony do wyłącznego użytku przez właścicieli tego lokalu. Z własnością opisanego lokalu związany jest udział wynoszący 3.790/3.748.468 części we wspólnych częściach budynku i urządzeniach, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu oraz w prawie użytkowania wieczystego działki wynoszącej 1,6343 ha.

W dniu 28 maja 2013 r. Podatnik nabył lokal użytkowy (usługowy) wynoszący 233,06 m²oraz związany z danym lokalem udział w nieruchomości wspólnej stanowiącej prawo własności działek oraz w części budynku, które służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu wynoszący 23306/869732 części działki wynoszącej w całości 3 844 m².

Oba lokale zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych Podatnika. Podatnik dokonuje co miesiąc amortyzacji ww. lokali zgodnie z przyjętymi stawkami amortyzacji. W związku z brakiem dokładnie podanej informacji w aktach notarialnych nabywanych lokali, odnośnie wartości gruntów poszczególnych działek w wartości nabytych lokali, nie dokonał wydzielenia z wartości lokalu udziału w gruntach poszczególnych działek.

Wnioskodawca podał, że przepisy art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uniemożliwiają rozliczenie nakładów na nabycie gruntu (udziału w nieruchomości gruntowej) poprzez odpisy amortyzacyjne, mimo że same grunty zaliczane są do środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanych przypadkach wartość gruntu należało zatem wydzielić z wartości początkowej amortyzowanego lokalu?
2. Czy wartości poszczególnych gruntów należy pokazać w ewidencji środków trwałych oddzielnie w klasyfikacji grunty i nie naliczać amortyzacji?
3. Jak należy dokonać wyceny wartości działki przylegającej do poszczególnych lokali?
4. W jaki sposób dokonać wyceny wartości działek?
5. Czy według cen rynkowych działek w danej dzielnicy, jakie były w momencie nabycia lokali?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ustaleniu wartości początkowej budynku według ceny nabycia z ceny zakupu wykazanej w akcie notarialnym trzeba wyłączyć wartość gruntu. Grunt jest bowiem odrębnym środkiem trwałym, i do tego niepodlegającym amortyzacji.

Przepisy podatkowe nie określają wprost, jak to zrobić. Skoro nie wynika to z aktu notarialnego, należy samemu określić jaka była wartość działki. Należy posiłkować się cenami rynkowymi działek w okolicy, można też zwrócić się o pomoc do rzeczoznawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle powyższego grunt i znajdujące się na nim budynki stanowią odrębne środki trwałe. Przy czym, grunty nie podlegają amortyzacji.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia – w rozumieniu art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22g ust. 8 ww. ustawy).

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu całości jest wartością znaną. Zatem zastosowanie będzie miała w tym przypadku generalna zasada określona w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują szczególnych zasad ustalania wartości początkowej w sytuacji, gdy cena nabycia kilku składników majątku została określona jedną kwotą.

W przypadku, gdy wartość gruntu i budynku podana jest w łącznej kwocie, na podatniku spoczywa obowiązek prawidłowego ustalenia wartości poszczególnych składników z dnia nabycia. Przy określaniu wartości początkowej Wnioskodawca powinien jednak mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w akcie notarialnym dotyczącym nabycia tej nieruchomości. W przedmiotowej sprawie winna więc być wyodrębniona wartość budynku oraz gruntu.

Zatem, analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że nie ma przeszkód, by Wnioskodawca ustalił wartość początkową środka trwałego – tu działek – w sposób przedstawiony we wniosku.

Podsumowując, w opisanych przypadkach wartość gruntu należy wydzielić z wartości początkowej amortyzowanych lokali. Wartości poszczególnych gruntów należy wykazać w ewidencji środków trwałych odrębnie i nie naliczać amortyzacji. Wyceny wartości działek może dokonać Wnioskodawca osobiście mając na uwadze cenę rynkową z dnia nabycia każdego składnika majątku, przy czym należy pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w akcie notarialnym dotyczącym nabycia tych nieruchomości lokalowych. W celu ustalenia wartości działek można również skorzystać z pomocy biegłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.