INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2013 r. (data wpływu 4 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 8 kwietnia 2013 r. nr ILPB1/415-133/13-2/AP, ILPP4/443-51/13-2/EWW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 kwietnia 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 10 kwietnia 2013 r., natomiast w dniu 15 kwietnia 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 12 kwietnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku ze zlikwidowaną działalnością gospodarczą, w dniu 27 grudnia 2012 r. z powodu śmierci osoby prowadzącej działalność, Wnioskodawczyni prosi o wydanie decyzji w sprawie daty zakwalifikowania w koszty uzyskania przychodów faktur za energię elektryczną wystawionych w dniu 3 stycznia 2013 r. i 8 stycznia 2013 r.

Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią po Jej mężu. Ma zamiar rozliczyć się wspólnie za 2012 r. według PIT-36, ponieważ ma takie prawo.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez zmarłego męża była prowadzona księga przychodów i rozchodów. Przyjęto metodę księgowania kosztów zgodną z art. 22 ust. 4, tj. księgowanie z datą wystawienia faktury, a w przypadku faktur za media, w tym energię elektryczną, z datą terminu zapłaty.

Zmarły mąż Zainteresowanej był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT do dnia śmierci, czyli 27 grudnia 2012 r.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Energia elektryczna, za zużycie której wystawiono faktury, była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie kontynuuje działalności po zmarłym mężu na własny rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można zaksięgować fakturę w koszty działalności i odliczyć podatek VAT na zakończenie działalności gospodarczej, czyli 27 grudnia 2012 r. skoro dotyczy okresu, w którym była prowadzona działalność gospodarcza, tj. listopad i grudzień 2012 r....

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w odniesieniu do tej części pytania, która odnosi się do podatku od towarów i usług, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, faktury za energię elektryczną należy zaksięgować na koniec działalności gospodarczej, ponieważ dotyczyły produkcji za miesiąc listopad i grudzień, kiedy mąż Wnioskodawczyni żył i energia elektryczna była potrzebna do wyprodukowania pieczywa i wyrobów cukierniczych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Zainteresowana uważa, iż faktury za energię elektryczną należy zaksięgować na koniec działalności gospodarczej, tj. 27 grudnia 2012 r., ponieważ dotyczyły produkcji pieczywa i wyrobów cukierniczych za miesiąc listopad i grudzień 2012 r. Wnioskodawczyni uważa, że podatek VAT powinien także być odliczony z wystawionych faktur i rozliczony w deklaracji VAT-7 za m-c grudzień 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią po zmarłym w dniu 27 grudnia 2012 r. mężu. Z powodu śmierci męża Zainteresowanej została zlikwidowana prowadzona przez niego działalność gospodarcza. W związku z tym Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość odnośnie daty zakwalifikowania w koszty uzyskania przychodów faktur za energię elektryczną wystawionych w dniu 3 stycznia 2013 r. i 8 stycznia 2013 r. Jak wskazała Zainteresowana, energia elektryczna była wykorzystywana w działalności gospodarczej Jej męża. Wnioskodawczyni wskazała przy tym, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą męża była prowadzona księga przychodów i rozchodów, a jako metodę księgowania kosztów przyjęto metodę zgodną z art. 22 ust. 4, tj. księgowanie z datą wystawienia faktury, a w przypadku faktur za media, w tym energię elektryczną, z datą terminu zapłaty.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b cyt. ustawy).

Zatem, co do zasady, ponoszone wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie wystawienia faktur.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie faktury za energię elektryczną wykorzystywaną w prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej zostały wystawione w dniach 3 i 8 stycznia 2013 r., to jest po dniu likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej (po dniu 27 grudnia 2012 r.).

W świetle przedstawionych uwarunkowań prawnych stwierdza się, iż – skoro w miesiącu styczniu 2013 r. nie istniało już źródło przychodów w postaci działalności gospodarczej – w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przedmiotowej sprawie nie ma możliwości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów na dzień 27 grudnia 2012 r.

Innymi słowy koszty dotyczące energii elektrycznej za miesiąc listopad i grudzień 2012 r., poświadczone wystawionymi po likwidacji działalności fakturami, są obojętne podatkowo, albowiem w tej dacie nie był to już koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Co więcej, w przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze fakt, że w przypadku podatników prowadzących podatkowa księgę przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uznaje się dzień wystawienia faktury, natomiast na dzień wystawienia faktur w przedmiotowej sprawie nie istniało już źródło przychodu związane z tymi kosztami.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie ma możliwości zaliczenia kosztów wynikających z faktur za energię elektryczną za listopad i grudzień 2012 r. do kosztów uzyskania przychodów na dzień zakończenia działalności gospodarczej męża, tj. na dzień 27 grudnia 2012 r. W przedmiotowej sprawie koszty te nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.