Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-957/13/KT
z 10 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2013 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 grudnia 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Agencja pozyskała środki unijne na sfinansowanie projektu pn. „C.”, zgodnie z umową o dofinansowanie zawartą w dniu 23 grudnia 2010 r. z Województwem dotyczącą realizacji ww. projektu. Projekt zakładał modernizację istniejącego budynku oraz organizację i obsługę spotkań informacyjno-doradczych, seminariów, wystaw, targów oraz innych imprez. W ramach podpisanej umowy na realizację ww. projektu trwającego do 31 grudnia 2013 r., Agencja planowała prowadzenie w tym budynku m.in. następujących rodzajów działalności:

1. świadczenie usług badawczo-rozwojowych (usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług),
2. świadczenie usług szkoleniowych lub doradczych w zakresie badań naukowych, prac rozwojowych lub działalności innowacyjnej (usługi zwolnione i opodatkowane),
3. świadczenie usług szkoleniowych lub doradczych dotyczących powstawania lub rozwoju przedsiębiorców prowadzących badania naukowe, prace rozwojowe lub działalność innowacyjną (usługi zwolnione i opodatkowane),
4. świadczenie usług doradczych w zakresie transferu technologii lub praw własności intelektualnych (usługi opodatkowane i niepodlegające opodatkowaniu z uwagi na finansowanie z Funduszy Europejskich),
5. sprzedaż wartości niematerialnych i prawnych (usługi opodatkowane),
6. dzierżawa, najem nieruchomości lub infrastruktury technicznej do celów prowadzenia badań naukowych, prac rozwojowych lub działalności innowacyjnej, z zastrzeżeniem że Beneficjent może oddać w najem, dzierżawę lub użyczenie nie więcej niż 50% powierzchni netto nieruchomości objętej projektem (usługi opodatkowane).

Działalność, która będzie prowadzona w tym obiekcie, ściśle wiąże się z działalnością główną Agencji i nie stanowi odrębnej samodzielnie działającej jednostki. Obecnie Agencja realizuje w budynku działania wynikające z zapisów projektu. Został zakończony etap modernizacji – rozbudowy budynku i przyjęto go do ewidencji środków trwałych. Trwa zasiedlenie budynku, tzn. wyposażenie w niezbędne meble, urządzenia oraz sprzęt komputerowy, niezbędny do realizacji zadań wynikających z umowy zarówno w 2013 r., jak i w przyszłych okresach. Nie jest prowadzona sprzedaż lub odpłatne świadczenie usług. Wszystkie działania w obiekcie (konferencje, szkolenia itp.) są finansowane ze środków projektu.

Z uwagi na to, że przedmiotem prowadzonej przez Agencję działalności jest również:

1. pośrednictwo pieniężne (finansowe) (czynności zwolnione od podatku),
2. pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (czynności zwolnione),
3. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (czynności opodatkowane),
4. pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (czynności opodatkowane),
5. działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów (czynności opodatkowane),

na dzień dzisiejszy trudno przesądzić, które rodzaje działalności i w jakiej skali będą wykonywane w omawianym budynku. Nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży (w budynku tym będzie prowadzona działalność opodatkowania, zwolniona od podatku i niepodlegająca opodatkowaniu).

Agencja uzyskała następujące typy sprzedaży w 2009 r. (wg rejestru sprzedaży za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 r.):

Wielkość sprzedaży Ustalony % wskaźnik

1. Sprzedaż zwolniona od podatku 2.840.125,65 72%
   / art. 43 ust. 1/
2. Sprzedaż opodatkowana 1.094.642,23 28%

Ogółem sprzedaż w 2009 roku: 3.934.767,88 100%

Planowaną strukturę sprzedaży na rok 2010 przyjęto w wysokości osiągniętych wskaźników w 2009 r., tj.:

1. sprzedaż zwolniona od podatku – 72%
2. sprzedaż opodatkowana – 28%

Rzeczywisty udział sprzedaży zwolnionej w sprzedaży ogółem w latach 2010, 2011, 2012 wynosił odpowiednio: 84%, 92%, 95% i był wyższy niż przyjęto w umowie o dofinansowanie. Nabycie towarów i usług określonych w umowie o dofinansowanie dotyczące realizacji przedmiotowego projektu służy zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i sprzedaży zwolnionej od podatku. Agencji przysługuje prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenach towarów i usług związanych z realizacją projektu, w wysokości 28%. W umowie o dofinansowanie projektu, jako wydatek kwalifikowany ujęto 72% podatku niepodlegającego odliczeniu, a w wydatkach niekwalifikowanych ujęto 28% podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, zgodnie z art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Czy od nakładów związanych z realizacją ww. projektu Agencja ma prawo/będzie miała prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wg wskaźników obowiązujących u niej w danym roku podatkowym, ustalonych na podstawie struktury sprzedaży (opodatkowanej i zwolnionej) przy uwzględnieniu wskaźnika wyliczonego na podstawie zasad określonych w art. 90 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. na podstawie danych za rok poprzedzający rok podatkowy oraz ewentualnego dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ustawy, w odniesieniu do roku, na podstawie którego została ustalona proporcja?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług oraz faktem, że obiekt stanowi integralną część prowadzonej przez niego działalności, a także brakiem obiektywnej możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży, ma prawo/będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku od nabywanych towarów i usług w proporcjach ustalonych na podstawie struktury sprzedaży obowiązującej w latach: 2009, 2010, 2011, 2012, (w danym roku podatkowym), przy uwzględnieniu korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ustawy dla zakończonego każdego roku podatkowego (art. 91 ustawy). Agencja uważa, że w odniesieniu do przedmiotowej inwestycji i zdarzeń przyszłych, korekty podatku od towarów i usług należy dokonywać w oparciu o wyliczone wskaźniki dla skończonego roku podatkowego przez obowiązujący okres dokonywania korekt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a cytowanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z przepisu tego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) nie są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Przy uwzględnieniu powyższych wyjaśnień stwierdzić należy, że jeśli podatnik podatku od towarów i usług ponosi wydatki, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, to zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w tej części, w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, w przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych.

W myśl ust. 1 tego artykułu, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do ust. 2 cyt. artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Jak wynika z ust. 3 tego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle ust. 4 ww. artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Jak stanowi ust. 5 omawianego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Na podstawie ust. 6 tego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37–41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zgodnie z ust. 8 ww. artykułu, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do ust. 9 cyt. artykułu, przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Według ust. 10 ww. artykułu, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2–8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z uregulowań zawartych w art. 90 ustawy wynika, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich przyporządkowania do określonych rodzajów czynności, uprawniających do odliczenia podatku naliczonego oraz nieuprawniających do odliczenia.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 i następne ustawy.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2–10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2–6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (ust. 3 tego artykułu).

Na podstawie ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Jak wynika z ust. 5 tego artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie ust. 6 omawianego artykułu, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z ust. 7 ww. artykułu, przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przywołany art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy zatem korekty wstępnego odliczenia podatku w przypadku rozliczania podatku za pomocą współczynnika, a także korekty związanej ze zmianą przeznaczenia nabytych towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że na podstawie umowy z dnia 23 grudnia 2010 r. Agencja pozyskała środki unijne na sfinansowanie projektu dotyczącego modernizacji budynku oraz organizacji i obsługi spotkań informacyjno-doradczych, seminariów, wystaw, targów oraz innych imprez. Planowaną strukturę sprzedaży na rok 2010 ustalono na bazie proporcji wyliczonej na podstawie obrotu osiągniętego w 2009 r., tj.:

1. sprzedaż zwolniona od podatku – 72%
2. sprzedaż opodatkowana – 28%

Rzeczywisty udział sprzedaży zwolnionej w sprzedaży ogółem w latach 2010, 2011, 2012 wynosił odpowiednio: 84%, 92%, 95% i był wyższy niż przyjęto w umowie o dofinansowanie. Nabyte towary i usługi określone w umowie o dofinansowanie służą zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej od podatku. W umowie o dofinansowanie projektu, jako wydatek kwalifikowany ujęto 72% podatku naliczonego, a w wydatkach niekwalifikowanych ujęto 28% podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro projekt dotyczy modernizacji budynku, który służy zarówno sprzedaży zwolnionej, jak i opodatkowanej oraz wydatków związanych z organizacją i obsługą spotkań informacyjno-doradczych, seminariów, wystaw, targów oraz innych imprez, Agencja w pierwszej kolejności powinna przyporządkować poniesione wydatki do odpowiedniego rodzaju sprzedaży, kierując się ogólną zasadą wynikającą z art. 86 i 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dopiero w sytuacji, gdy rzeczywiście nie jest możliwe przyporządkowanie podatku naliczonego do konkretnego rodzaju sprzedaży (opodatkowanej, czy zwolnionej), zastosowanie znajdą zasady tzw. proporcji, przy uwzględnieniu wskaźnika wyliczonego na podstawie zasad określonych w art. 90 ust. 4 ustawy, tj. na podstawie danych za rok poprzedzający rok podatkowy, w odniesieniu do którego ustalana jest proporcja. A zatem – o ile Agencja faktycznie nie ma/nie będzie miała obiektywnej możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży – w odniesieniu do wydatków poniesionych w danym roku zastosowanie znajdzie proporcja wyliczona w oparciu o dane za rok poprzedni (tzw. odliczenie wstępne), a po zakończeniu danego roku, tj. w rozliczeniu za pierwszy okres rozliczeniowy następnego roku, odliczony w ten sposób podatek podlega korekcie stosownie do zasad wymienionych w art. 91 ustawy, tj. na podstawie danych rzeczywistych dla zakończonego roku podatkowego. Zasady te mają zastosowanie do wydatków poniesionych w poszczególnych latach.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.