Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1087/13-7/MP
z 22 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2013 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 24 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) na wezwanie Organu z dnia 28 listopada 2013 r. (doręczone w dniu 2 grudnia 2013 r.) oraz w dniu 9 stycznia (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 grudnia 2013 r., (doręczone w dniu 2 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania wspólnikowi majątku spółki w związku z jej likwidacją – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2013 r. do BKIP w Płocku wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania wspólnikowi majątku spółki w związku z jej likwidacją.

Wniosek został przesłany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 17 października 2013 roku.

Wniosek uzupełniony został w dniu 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) na wezwanie Organu z dnia 28 listopada 2013 r. (doręczone w dniu 2 grudnia 2013 r.) oraz w dniu 9 stycznia (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 grudnia 2013 r., (doręczone w dniu 2 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka ma zostać postawiona w stan likwidacji. Po jej zakończeniu wspólnik posiadający 100% udziałów otrzyma majątek likwidowanej spółki. Wspólnik będący osobą fizyczną prowadzi działalność gospodarczą i otrzymany majątek spółki będzie stanowił składnik jego przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał , że w skład majątku likwidowanej spółki wchodzą:

1. Składniki majątkowe nabyte w formie aportu przedsiębiorstwa : 3 nieruchomości gruntowe, 2 samochody, motocykl (bez odliczenia VAT);
   
2. Składniki majątku nabyte przez spółkę : wyposażenie biurowe (VAT odliczony), samochód osobowy (odliczono 6 tys. VAT), nieruchomość zabudowana (VAT odliczony).
   
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że na nieruchomości, która będzie przekazana wspólnikowi znajduje się budynek magazynowy, wybudowany w latach 80-tych, wynajmowany przez spółkę innym podmiotom oraz budynek mieszkalny, wybudowany w roku 1996 r. zamieszkały jeszcze przez poprzedniego właściciela, czyli prawdopodobnie oddany do zasiedlenia ok. 1997 r. Spółka nabyła oba budynki wraz z nieruchomością w 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie wspólnikowi całości majątku w związku z likwidacją spółki będzie podlegało opodatkowaniu VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie majątku polikwidacyjnego spółki wspólnikowi nie podlega podatkowi VAT.

Opodatkowaniu podatkiem VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przejęcie majątku polikwidacyjnego spółki przez wspólnika następuje z mocy prawa, a nie na skutek decyzji spółki. Na mocy przepisów Kodeksu spółek handlowych – po zakończeniu procesu likwidacji spółki, to jest po zaspokojeniu wierzycieli, ale nie wcześniej niż przed upływem 6 miesięcy od daty ogłoszenia likwidacji, następuje podział pozostałego majątku likwidacyjnego pomiędzy wspólników. Podział ten jest realizacją praw wspólników wynikających z posiadania udziałów w likwidowanym podmiocie i w związku z tym nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Jeżeli więc czynność ta nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług, nie mają również zastosowania przepisy dotyczące korekty podatku naliczonego, tj. art. 91 ustawy o VAT. Przepisy te dotyczą usług zdefiniowanych w przepisach ustawowych.

Poza tym, wspólnik likwidowanej spółki jest podmiotem wykonującym działalność gospodarczą i otrzymany majątek w wyniku likwidacji spółki będzie wykorzystywać do działalności gospodarczej, a więc nie działa jako konsument, na co zwrócił uwagę WSA w Warszawie w wyroku III SA/Wa 2051/12, a także WSA w Krakowie w wyroku I SA/Kr 1379/10. Zachowana więc zostaje zasada neutralności oraz powszechności podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   
   

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, gdy podatek od towarów i usług od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”, definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.).

Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 55² ww. ustawy, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Należy jednocześnie podkreślić, że o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka (Wnioskodawca) ma zostać postawiona w stan likwidacji. Po jej zakończeniu wspólnik posiadający 100% udziałów otrzyma majątek likwidowanej spółki. Wspólnik będący osobą fizyczną prowadzi działalność gospodarczą i otrzymany majątek spółki będzie stanowił składnik jego przedsiębiorstwa.

W skład majątku likwidowanej spółki wchodzą:

1. składniki majątkowe nabyte w formie aportu przedsiębiorstwa : 3 nieruchomości gruntowe, 2 samochody, motocykl (bez odliczenia VAT);
   
2. składniki majątku nabyte przez spółkę : wyposażenie biurowe (VAT odliczony), samochód osobowy (odliczono 6 tys. VAT), nieruchomość zabudowana (VAT odliczony).
   
   
   

W analizowanej sprawie wyjaśnienia wymaga, czy przekazanie majątku polikwidacyjnego Spółki wspólnikowi będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zasady oraz tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), dalej k.s.h.

Na mocy art. 272 k.s.h., rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Z kolei w świetle art. 275 § 2 k.s.h., w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań.

Art. 282 § 1 k.s.h. stanowi, że likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.

Zgodnie natomiast z art. 286 § 1 k.s.h., podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Umowa Spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 2 i 3 k.s.h.).

Stosownie natomiast do treści art. 289 § 1 k.s.h., w przypadku upadłości spółki jej rozwiązanie następuje po zakończeniu postępowania upadłościowego, z chwilą wykreślenia z rejestru. Wniosek o wykreślenie z rejestru składa syndyk.

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, że podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym, przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

W przedstawionych okolicznościach sprawy nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że Spółka przekaże wspólnikowi poszczególne składniki majątku, a nie zorganizowany zespół składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, wyodrębniony pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym. Przekazany majątek polikwidacyjny nie wyczerpuje przytoczonej wyżej definicji przedsiębiorstwa, ponieważ nie dojdzie do przekazania szeregu kluczowych składników wchodzących w skład definicji i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Przekazane składniki majątku nie mogą być również uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Nie wykazują one odrębności organizacyjnej i finansowej, nie stanowią zespołu składników majątkowych, który mógłby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze.

Zgodnie z powołanymi wyżej regulacjami, dla uznania nieodpłatnego przekazania towarów za odpłatną dostawę towarów muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki, tj.:

• podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należące do jego przedsiębiorstwa oraz
  
• podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.
  
  
  

W analizowanej sprawie, przekazanie niektórych składników majątku nabytych w formie aportu przedsiębiorstwa ( 3 nieruchomości gruntowe, 2 samochody, motocykl), z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych składników, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast czynność nieodpłatnego przekazania wspólnikowi majątku likwidacyjnego (w postaci wyposażenia biurowego, samochodu osobowego i zabudowanej nieruchomości), co do którego przy nabyciu przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego mieści się w definicji odpłatnej sprzedaży towarów wynikającej z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania czynności przekazania majątku polikwidacyjnego spółki wspólnikowi nie ma znaczenia, że nieodpłatne przekazanie majątku Spółki nastąpi w wyniku likwidacji Wnioskodawcy. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług opisana czynność jest przekazaniem towaru bez wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Zatem, przyczyna, dla której Spółka dokonuje ww. czynności, nie ma wpływu na rozstrzygnięcie kwestii jej opodatkowania podatkiem VAT. Likwidacja Wnioskodawcy w żaden sposób nie przesądza o braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania składników majątku na rzecz wspólnika. Do momentu zakończenia procesu likwidacji i wykreślenia Spółki z rejestru – jest ona podatnikiem podatku VAT i wykonuje działalność gospodarczą. Zatem proces likwidacji Spółki – do momentu jego zakończenia – nie eliminuje jej z grona podatników wykonujących działalność gospodarczą.

Dla wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE nie jest istotne przeznaczenie towaru przez jego nabywcę do celów działalności gospodarczej. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-48/97 Kuwait Petroleum wyraźnie wskazał na cel wprowadzenia art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE : „celem art. 5(6) szóstej dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006.112.WE) jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju” (pkt 21 wyroku). W pkt 22 powołanego wyroku TSUE wskazał również, że z brzmienia powołanej regulacji wynika, że dla uznania nieodpłatnego przekazania należących do przedsiębiorstwa towarów za odpłatną dostawę, nieistotna jest okoliczność, czy czynność taka była dokonana dla celów gospodarczych (wyroku TSUE z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie C-524/10 Komisja przeciwko Portugalii, pkt 35).

W odniesieniu do kwestii obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z kolei w ust. 2 tego artykułu zapisano, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Natomiast stosownie do ust. 4 art. 91 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
   
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   
   

Przepisy art. 91 ust. 4-6 ustawy normują sytuację, gdy w trakcie okresu korekty podatnik dokona sprzedaży środka trwałego, wartości niematerialnej i prawnej, gruntu lub prawa użytkowania wieczystego gruntu. W takim przypadku nie dokonuje się korekty corocznie, lecz jednorazowo, w stosunku do całego pozostałego do końca okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Istotnym jest przy tym, czy sprzedaż takiego składnika majątku będzie miała charakter sprzedaży opodatkowanej, czy zwolnionej od podatku. Jeżeli sprzedaż ta będzie opodatkowana – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi, co oznacza, że korekta ta zostanie dokonana przy zastosowaniu proporcji równej 100%.

Gdy sprzedaż ta będzie zwolniona od podatku lub nie będzie w ogóle podlegała opodatkowaniu – do obliczenia jednorazowej korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu, co oznacza, że korekta ta zostanie dokonana przy zastosowaniu proporcji równej 0%.

Skoro przekazanie majątku likwidacyjnego w postaci składników majątku będących towarami, przy których nabyciu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego mieści się w definicji odpłatnej dostawy towarów, które z kolei są sprzedażą w rozumieniu ustawy, to w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, o ile sprzedaż nastąpi w okresie korekty, zastosowanie znajdą przepisy art. 91 ust. 4 i 5 ustawy. W przypadku zatem zaistnienia pozostałych przesłanek wymienionych w art. 91 ust. 4-6 ustawy, Wnioskodawca będzie miał obowiązek korekty podatku naliczonego według zasad wymienionych w tych przepisach.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2051/12 oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 1379/10 zauważyć należy, że w powyższych orzeczeniach mamy do czynienia z innymi stanami faktycznymi, niż przedstawiony w złożonym wniosku. Wskazane orzeczenia dotyczą bowiem likwidacji spółki zależnej i przejęciu całego jej majątku przez spółkę (osobę prawną). Tym samym wskazane orzeczenia nie mogą stanowić o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.