Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-692/13-2/EŻ
z 29 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.09.2013r. (data wpływu: 09.09.2013r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.09.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu refaktur.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca oraz dwie inne firmy (zwani dalej Partnerami) są współnajemcami powierzchni biurowej. W zakresie stosunku najmu Wnioskodawca oraz Partnerzy działają na równych prawach, tzn. nie ma miejsca między nimi w szczególności stosunek podnajmu. Wnioskodawca oraz Partnerzy SA najemcami powierzchni biurowej od wynajmującego. Dodatkowo Wnioskodawca oraz Partnerzy zawarli Umowę w sprawie współpracy w zakresie korzystania z usług telekomunikacyjnych. Przedmiotem umowy jest korzystanie przez każdą ze Stron (Wnioskodawcę i Partnerów) z usług telekomunikacyjnych w wynajmowanym lokalu. Strony ustaliły, ze zawarta zostanie umowa na łącze internetowe o przepustowości 100 Mbps, które zostanie podłączone w wynajmowanym lokalu.

Obowiązki Wnioskodawcy obejmują: ustalenie szczegółów technicznych dostosowania biura i nabycia urządzeń niezbędnych do korzystania z usług, ustalenie warunków umowy z dostawcą usług, podpisanie umowy z firmą telekomunikacyjną, zgłaszanie dostawcy usług problemów technicznych i innych przeszkód dotyczących świadczenia oraz jakości świadczenia usług, otrzymywanie i zapłata faktur dostawcy, wystawianie refaktur na Partnerów na warunkach określonych poniżej.

Obowiązki Partnerów: zapłata kwot wynikających z refaktur na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawia na każdego z Partnerów refakturę kosztów nabycia usługi telekomunikacyjnej. Refaktury są wystawiane w terminie 7 dni od dnia otrzymania przez Wnioskodawcę faktury od dostawcy usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy część kosztu zakupu usługi telekomunikacyjnej przez Wnioskodawcę przeznaczona do refakturowania na rzecz Partnerów jest kosztem bezpośrednim, potrącanym w momencie rozpoznania przychodu z tytułu refaktury?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Refakturowanie jest samoistną czynnością, wywołującą skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodu należnego w momencie wystawienia refaktury. Jest to przychód, który może być wskazany co do kwoty i tożsamości. W opisywanym przypadku refaktura części kosztów usługi telekomunikacyjnej nie jest pochodną zawarcia umowy najmu, gdyż w zakresie najmu Wnioskodawca i partnerzy działają na równych zasadach w stosunkach z wynajmującym. Zasady rozliczania zakupu usługi telekomunikacyjnej są zatem samoistnym przedmiotem transakcji. Gdyby Strony nie zawarły ww. umowy, Wnioskodawca nie nabyłby usługi telekomunikacyjnej w zakresie przeznaczonym do refakturowania. Wnioskodawca nie nabywa części usługi dla własnych celów, ale wyłącznie w celu refakturowania. Oznacza to, że koszt poniesiony w celu refakturowania usługi wiąże się bezpośrednio z przychodem z tytułu refakturowania. Mamy zatem do czynienia z kosztem bezpośrednim.

Pogląd Wnioskodawcy potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 15.06.2012r., (IPPB3/423-207/12-2/EŻ) oraz WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 12.02.2009r., (sygn. akt I SA/Wr 1180/08), który choć zapadł w stanie prawnym obowiązującym przed wprowadzeniem regulacji definiujących koszty bezpośrednie i pośrednie, wskazuje przyporządkowanie kosztów refakturowanych do przychodów z tytułu refaktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Refakturowanie należy do czynności, które nie zostały zdefiniowane w prawie podatkowym. Jednak przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur.

Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Refakturowanie usług nastąpić może pod tymi jednak warunkami, że strony łączy umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie jest jedynie sprzedażą uboczną służącą realizacji zawartej umowy, odbiorca faktury jest równocześnie odbiorcą refakturowanych usług oraz pomiędzy odbiorcą a wystawcą refaktury istnieje umowa, z której wynika, że taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania. Przyjęty sposób rozliczenia powinien wynikać z zawartej umowy.

W przypadku refakturowania mamy do czynienia z wykonaniem przez refakturującego usługi innej, niż usługa, której refakturowanie dotyczy. Z uwagi, iż podmiot refakturujący jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu opłat pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługi, a rzeczywistym ich odbiorcą przychód należny z tytułu refakturowania usług powinien być wykazany w dacie wystawienia refaktury, niezależnie jakiego okresu dotyczy refaktura.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy - dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu - można potrącić koszty. Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione, ale i do lat następnych, jest uzależniony od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio czy innych niż bezpośrednio związanych z przychodami. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 ustawy oraz art. 15 ust. 4b-4h.

Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami reguluje przepis art. 15 ust. 4d, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą

Definicja dnia poniesienia kosztów uzyskania przychodów zawarta jest w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego przepisu za dzień poniesienia kosztu uznano dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyżej powołanych przepisów należy uznać, że koszty wynikające z otrzymanych przez Spółkę faktur, które następnie podlegają w części lub w całości refakturowaniu będą stanowiły bezpośrednie koszty uzyskania przychodów i zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż koszt poniesiony w celu refakturowania usługi wiąże się bezpośrednio z przychodem z tytułu refaktury oraz wywoła skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodu w momencie wystawienia refaktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.