Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-843/13-4/AD
z 5 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 5 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z 21 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości dłużnika w trybie sprzedaży egzekucyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości dłużnika w trybie sprzedaży egzekucyjnej. Wniosek został uzupełniony pismem z 21 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako komornik Sądu Rejonowego w B. Wnioskodawca prowadzi egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej kamienicą mieszkalno-usługową położoną w B. przy ulicy (...). Przed ogłoszeniem licytacji Komornik zwrócił się do dłużnika z wezwaniem do udzielenia dokładnej informacji:

• czy od sprzedaży licytacyjnej nieruchomości położonej w B. przy ul. (...) należy odprowadzić do US w B. podatek VAT wg. stawki 23%, ponieważ zajęta nieruchomość wykorzystywana jest na cele komercyjne (np. w części obiektu prowadzona jest apteka), dłużnik P. prowadził działalność gospodarczą a na nieruchomości poczynione były prawdopodobnie nakłady – zasadne jest wezwanie dłużnika do udzielenia dokładnej odpowiedzi w zakresie ewentualności odprowadzenia przez komornika sądowego podatku VAT (dłużnik winien przeanalizować swoje księgi podatkowe i inne posiadane dokumenty). W odpowiedzi na przedmiotowe zapytanie działający w imieniu dłużnika pełnomocnik – adwokat – wskazał:

„Działając w imieniu P. jako pełnomocnik, w odpowiedzi na wezwanie do udzielenia informacji z dnia 21 maja 2013 r., podnoszę że P. nie dysponuje żadnymi dokumentami, w tym księgami podatkowymi, zgodnie z którymi byłby w stanie udzielić informacji, czy sprzedaż nieruchomości położonej w B. przy ul. (...) powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT”. Dnia 3 lipca 2013 r. na wezwanie Komornika do osobistego stawienia się u Komornika celem złożenia oświadczenia w zakresie podatku VAT dłużnik złożył oświadczenie następującej treści:

1. Nie prowadzę działalności gospodarczej.
2. Nie jestem czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.
3. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało mi prawo do odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu.
   
   

Komornik uzyskał również informację z Urzędu Skarbowego w B., że Dłużnik P. nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, że figuruje w rejestrze prowadzonym przez US w B. pod nr NIP (...), że prowadzi dzierżawę na cele działalności gospodarczej od 2 grudnia 2002 r. i za rok 2012 złożył do US PIT 28, PIT 28A oraz PIT 37. Wskazano na brak PIT 36 i PIT 38 oraz, że za 2010 r. wpłynął do US PIT 11 od płatnika spółki z o.o. w upadłości likwidacyjnej.

Wskazano również odnotowane adresy:

(...) Adres prowadzenia działalności,

(...) Adres prowadzenia działalności,

(...) Adres rejestracyjny.

Wobec powyższego Komornik zwrócił się ponownie do dłużnika, aby przekazał komornikowi ewidencje środków trwałych z prowadzenia działalności gospodarczej. W pisemnej odpowiedzi pełnomocnik dłużnika wskazał, że dłużnik dzierżawił budynek położony w B. przy ul. (...) jako osoba fizyczna. Jednocześnie dłużnik rozliczał się z Urzędem Skarbowym poprzez ryczałt. Tym samym nie prowadził ewidencji środków trwałych.

Ustalono także, iż dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość – przy ul. (...) w B. na podstawie aktu darowizny udziału wynoszącego 1/2 nieruchomości z dnia 8 grudnia 1989 r. (akt notarialny A nr (...)) oraz umowy kupna-sprzedaży z dnia 30 grudnia 2003 r. (pozostały udział w wysokości 1/2 od siostry) akt notarialny A nr (...).

W dacie darowizny i zakupu transakcja nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług i dłużnik nie dokonał odliczenia podatku VAT”.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Na podstawie informacji uzyskanej z przedstawionych przez dłużnika P., zam. (...) – do Urzędu Skarbowego w B. – umów najmu przedmiotowej nieruchomości, cała kamienica była przedmiotem dzierżawy.
2. Nabycie udziału w części, w której nieruchomość została zakupiona nastąpiło w wyniku czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując sprzedaży egzekucyjnej jako komornik sądowy – sprzedaż nieruchomości położonej w B. przy ul. (...) przedmiotowa transakcja jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku:

9. dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane;
   
10. dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
    
    1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
       
    2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wobec powyższego tylko w sytuacji braku odliczenia podatku przy zakupie oraz braku wydatków na ulepszenie w wysokości niższej niż 30% wartości początkowej – tj. wartości z dnia nabycia przedmiotowej nieruchomości oraz jeżeli – w myśl art. 43 ust. 7a cytowanej ustawy – jeśli nieruchomość w stanie ulepszonym była wykorzystywana przez okres 5 lat – przysługuje zwolnienie z opodatkowania.

Z informacji uzyskanej z US w B. wynika, że Dłużnik nigdy nie był czynnym podatnikiem podatku VAT, a transakcja zakupu nie była opodatkowana podatkiem VAT – co oznacza, że nie odliczono podatku VAT przy nabyciu nieruchomości.

Nie będąc podatnikiem podatku VAT dłużnik nie korzystał również z odliczenia podatku przy remontach a rozliczając się ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych stosownie do art. 15 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne winien prowadzić wykaz środków trwałych.

Art. 15 ust. 1 Podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej „ewidencją”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.

Dłużnik nie prowadził ewidencji środków trwałych jednak nie będąc czynnym podatnikiem podatku VAT nawet jeśli poniósłby wydatki na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości nie skorzystałby ze zwolnienia z VAT.

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy transakcja zbycia egzekucyjnego przedmiotowej nieruchomości na licytacji przez komornika sądowego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z § 23 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. z dnia 30 marca 2011 r.)

Faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2012 r. poz. 1015, 1166 i 1342),
   
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego
   

– jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

Komornik stosownie do powyższego nie ma obowiązku wystawiania faktury z tytułu sprzedaży opisanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobierania od podatnika podatku i wpłacania go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl § 23 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, w przypadku dokonania dostawy towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rzecz faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazano, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki i budowle na nich posadowione spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej kamienicą mieszkalno-usługową. Dłużnik nabył udział wynoszący 1/2 przedmiotowej nieruchomości na podstawie aktu darowizny z dnia 8 grudnia 1989 r. oraz pozostały udział w wysokości 1/2 nieruchomości na podstawie umowy kupna-sprzedaży od siostry w dniu 30 grudnia 2003 r. Powyższe transakcje nie były opodatkowane podatkiem VAT, a Dłużnik nie dokonał odliczenia podatku.

Z danych uzyskanych z US wynika, że Dłużnik nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, figuruje w rejestrze prowadzonym przez US oraz prowadzi dzierżawę na cele działalności gospodarczej od 2 grudnia 2002 r. Z kolei pełnomocnik Dłużnika wskazał, że Dłużnik dzierżawił przedmiotowy budynek jako osoba fizyczna oraz rozliczał się z US poprzez ryczałt. Tym samym nie prowadził ewidencji środków trwałych.

Przedmiotem dzierżawy była cała kamienica, a ponadto nabycie udziału w części, w której nieruchomość została zakupiona nastąpiło w wyniku czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca sprzedając ww. nieruchomość należącą do Dłużnika, nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez Dłużnika w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem w zakresie dostawy budynku wykorzystywanego w celach zarobkowych, Dłużnik wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto budynki spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, stąd ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie jednak do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(…)

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę czy najem, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyższych przepisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata, a ponadto, gdy przysługiwało podatnikowi z tytułu nabycia lub w trakcie realizacji inwestycji prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do opisu sprawy stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie ww. kamienicy otrzymanej na podstawie darowizny oraz nabytej na podstawie umowy kupna -sprzedaży w częściach wynoszących odpowiednio 1/2 udziału, nastąpiło najpóźniej w momencie oddania nieruchomości przez Dłużnika w dzierżawę, tj. 2 grudnia 2002 r. dla części otrzymanej na podstawie darowizny oraz 30 grudnia 2003 r. dla części nabytej na podstawie umowy kupna-sprzedaży.

Tym samym, okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem kamienicy, a jej sprzedażą będzie dłuższy niż dwa lata. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wyłączenia ze zwolnienia od podatku – zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że sprzedaż ww. kamienicy korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podstawą opodatkowania, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku (…).

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem, sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej kamienicą, której dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, także korzysta ze zwolnienia, na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Komornik Sądowy sprzedając przedmiotową nieruchomość należącą do Dłużnika wykorzystywaną przez niego do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy (świadczenia usług dzierżawy), nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji. Z uwagi na przedmiotowe zwolnienie tej transakcji z podatku VAT także przekroczenie limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy przez Dłużnika (nie będącego czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT) – nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Zatem Komornik Sądowy nie jest zobowiązany do uiszczenia należnego podatku z tytułu sprzedaży egzekucyjnej, przedmiotowej nieruchomości.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.