2014.01.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1140/13-2/JL
z 21 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 8 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nie uznania wypłacanych premii pieniężnych jako wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług oraz ich dokumentowania notą – jest prawidłowe,
nie uznania wypłacanych premii pieniężnych za rabat – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wypłacanych premii pieniężnych za rabat oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wypłacone premie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (Spółka) jest wydawcą muzycznym, który osiąga przychody m.in. ze sprzedaży płyt CD, czy DVD z muzyką, koncertami, itp. Spółka sprzedaje towary (np. płyty z muzyką) na rzecz centralnego dystrybutora (D), który odsprzedaje te towary do dalszych Dystrybutorów. Jednymi z Dystrybutorów towarów Spółki - nabywającymi je od D. - są podmioty z Grupy M. - np. M C. Grupa M prowadzi działalność za pomocą kilkudziesięciu spółek komandytowych działających pod firmami „M” i „S”, prowadzących na terenie Polski sklepy, w których sprzedawane są m.in. płyty wydawane przez Spółkę [dalej „Markety”]. Komandytariuszem wspomnianych spółek z Grupy M jest M [dalej MS ]. Wyłącznym udziałowcem MS jest niemiecka spółka M, [dalej „MSH”]. MSH posiada również udziały w innych spółkach holdingowych należących do Grupy Media-Saturn, zlokalizowanych w poszczególnych krajach Europy. Spółka nie dokonuje sprzedaży swoich płyt na rzecz spółek prowadzących Markety, ani na rzecz żadnych innych Dystrybutorów płyt (sprzedażą do Dystrybutorów zajmuje się wspomniany D ). Pomimo tego, w celu zachęcenia Dystrybutorów do zwiększenia wolumenu sprzedaży wydawanych przez Spółkę płyt, Spółka zawiera umowy, z których wynika obowiązek wypłaty przez Spółkę bezpośrednio Dystrybutorom (z pominięciem Dużego Domu Dystrybucyjnego) premii pieniężnych. Jednym z przykładów takiej umowy jest umowa z MS (które zawarło umowę w imieniu i na rzecz spółek komandytowych prowadzących Markety). Umowy z Dystrybutorami (w tym Umowa z MS ) określają trzy rodzaje premii pieniężnych wypłacanych sprzedawcom detalicznym przez Spółkę:

premię kwartalną warunkową - ustalaną jako określony procent obrotu towarami Spółki, pod warunkiem uzyskania lub przekroczenia minimalnego poziomu obrotu przez Dystrybutora lub wszystkie spółki np. z Grupy M dokonujące zakupów w danym kwartale kalendarzowym;
premię roczną warunkową - ustalaną jako określony procent obrotu towarami Spółki, pod warunkiem uzyskania lub przekroczenia minimalnego poziomu obrotu przez Dystrybutora lub wszystkie spółki np. z Grupy M dokonujące zakupów w danym roku kalendarzowym; - premię za wzrost obrotu - ustalaną jako określony procent (ułamek procenta) obrotu z tytułu osiągnięcia określonych poziomów obrotu (rosnącą proporcjonalnie wraz ze wzrostem poziomu obrotów).

Premia kwartalna warunkowa płatna jest po zakończeniu kwartału kalendarzowego, natomiast pozostałe premie są płatne po zakończeniu roku kalendarzowego. W rozliczeniu premii nie uczestniczy w żaden sposób D - zajmujący się sprzedażą towarów nabytych od Spółki do Dystrybutorów. D nie otrzymuje premii pieniężnych od Spółki na omówionych tu zasadach. Umowa (Umowy) nie przewidują żadnych innych warunków wypłaty premii, ani też żadnych dodatkowych obowiązków po stronie Dystrybutorów (w tym MS lub spółek z Grupy M).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy premie pieniężne wypłacane przez Spółkę, jako niezwiązane z żadnym świadczeniem wzajemnym Dystrybutorów (w tym spółek prowadzących Markety z Grupy M) pozostają poza zakresem ustawy o VAT, tj. nie stanowią rabatu ani wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług przez tych Dystrybutorów dla Spółki i ich przyznanie lub wypłata są neutralne w świetle przepisów o VAT - a tym samym gdyby sprzedawcy wystawili z tego tytułu fakturę VAT to Spółka nie byłaby uprawniona do odliczenia wynikającego z niej VAT naliczonego? W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania za nieprawidłowe, prosimy o odpowiedź na dwa dodatkowe pytania:

jeżeli premie pieniężne wypłacane we wskazanych przypadkach nie są neutralne w świetle przepisów o VAT, to czy należy je traktować jako rabat za dany okres, do którego zostały udzielone, obniżający podstawę opodatkowania i Spółka jest uprawniona do obniżenia obrotu oraz VAT należnego w związku z wypłatą premii bezpośrednio na rzecz Dystrybutorów, pomimo, że Spółka nie dokonuje żadnych dostaw towarów na rzecz tych podmiotów? - czy nota księgowa wystawiona przez Spółkę wraz z potwierdzeniem faktycznego przekazania premii (np. w formie przelewu bankowego) dla podmiotu ją uzyskującego, z wykazaną kwotą obniżenia obrotu oraz VAT należnego oraz wskazaniem okresu, którego ona dotyczy, a także datą wystawienia, kolejnym numerem noty oraz danymi Spółki oraz Dystrybutora otrzymującego premię
stanowiłaby wystarczający dokument uprawniający Spółkę do obniżenia obrotu i VAT należnego w rozliczeniu za miesiąc faktycznego przekazania premii, a jeśli nie, to jakie inne elementy powinna zawierać taka nota lub jakie inne dokumenty Spółka powinna posiadać aby obniżyć podstawę opodatkowania i VAT należny?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane premie pieniężne jako niezwiązane z żadnym świadczeniem wzajemnym sprzedawców detalicznych na rzecz Dostawców nie stanowią wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług i są neutralne z punktu widzenia VAT, a także jako kwoty nie związane z żadnym świadczeniem wzajemnym oraz z dostawami towarów, zgodnie z postanowieniami umowy, nie mogą być dokumentowane jako rabaty lecz powinny zostać udokumentowane notami księgowymi pomiędzy Spółką a Dystrybutorem. W przypadku uznania stanowiska za nieprawidłowe co do pierwszego pytania, stanowisko Spółki jest następujące: - jeżeli premie pieniężne nie są neutralne na gruncie rozliczeń w podatku VAT, to muszą być traktowane jako rabaty, obniżające podstawę opodatkowania i VAT należny Spółki,

wystarczającym dokumentem do obniżenia obrotu i VAT należnego na skutek wypłaty premii pieniężnej przez Spółkę jest nota księgowa, zawierająca poza danymi Spółki i Dystrybutora również informacje o kwocie premii netto (zmniejszenie obrotu), o zmniejszeniu VAT należnego, o okresie którego premia dotyczy, a także dacie wystawienia noty księgowej.

Zakres opodatkowania w ustawie o VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspółnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zdaniem Spółki przyznanie premii pieniężnej przez Spółkę w opisanym stanie faktycznym nie jest czynnością mieszczącą się w zakresie czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i stąd też nie ma podstaw do opodatkowania jej podatkiem od towarów i usług. Z oczywistych względów, przyznanie premii pieniężnej nie może mieścić się w zakresie żadnej z czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2-4. Nie stanowi ono jednak również wynagrodzenia z tytułu odpłatnej dostawy towarów bądź odpłatnego świadczenia usług, a tym samym jego kwota nie może być opodatkowana na tej podstawie.

Niewątpliwie przyznanie premii pieniężnej jest pośrednio związane z odpłatną dostawą towarów. Jednakże na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przyznanie premii pieniężnej nie spełnia przesłanek do uznania jej za dostawę towarów. Stąd też należy stwierdzić, że mimo że przyznanie premii pieniężnej łączy się ściśle z opodatkowaną czynnością dostawy towarów, samo w sobie nie stanowi jednak takiej dostawy. Równocześnie zdarzenie to nie powinno być kwalifikowane jako świadczenie usług z powodów, które zostały wyjaśnione poniżej.

Definicja świadczenia usług w ustawie o VAT

Zgodnie z definicją świadczenia usług zamieszczoną w ustawie o VAT (art. 8 ust. 1), przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymywania od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z brzmienia przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że za usługę należy uznać każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Nie oznacza to jednak, że każdy przepływ pieniężny pomiędzy dostawcą i nabywcą towarów, który nie jest ściśle przyporządkowany konkretnej transakcji sprzedaży, powinien być potraktowany jako wynagrodzenie za świadczenie usług. Wyklucza to samo rozumienie pojęcia świadczenia.

Premie pieniężne jako świadczenie nieekwiwalentne

Premie pieniężne mogłyby być uznane za wynagrodzenie za świadczenie usług tylko i wyłącznie wówczas, gdyby wypłata premii stanowiła ekwiwalent za świadczone przez jej beneficjenta (nabywcę towarów) usługi. W przedmiotowej sprawie brak jest jednak jakichkolwiek świadczeń, a zwłaszcza świadczeniem nie można nazwać osiągnięcia określonego poziomu obrotów z danym kontrahentem, które warunkuje wypłatę premii zmiennej.

Stosownie do przepisu art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien to świadczenie spełnić. Świadczenie natomiast może polegać na działaniu lub zaniechaniu (art. 353 § 2 kc). Pojęcie świadczenia w ścisłym tego słowa znaczeniu odnosi się do wymaganego, zgodnego z treścią zobowiązania, zachowania dłużnika. Tymczasem Dystrybutorzy jako podmioty, które otrzymują premię pieniężną nie są zobligowani do dokonywania zakupów towarów ani u pośrednika , ani tym bardziej od Spółki, a tym bardziej zakupu towarów w ilości przekraczającej określony próg ilościowy. Trudno zatem uznać, że poza realizacją transakcji zakupu towarów u pośrednika, ich nabywca świadczy dodatkowe usługi na rzecz Spółki, a więc że powstaje jakakolwiek więź o charakterze zobowiązaniowym.

Brak jest zatem podstaw, ażeby twierdzić, że podmiot otrzymujący taką premię, realizuje jakiekolwiek świadczenie, z tytułu którego otrzymuje wynagrodzenie w postaci premii. Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego schematu nie można uznać, że dokonywanie zakupów w określonej wysokości stanowi świadczenie usług, gdyż warunkiem koniecznym jest aby było to świadczenie pewnych czynności lub powstrzymanie się od pewnych czynności, za które osoba świadcząca (powstrzymująca się od świadczenia) pobiera uzgodnione wynagrodzenie. Ww. warunki nie są warunkami wystarczającymi, gdyż żeby dane zachowanie osoby świadczącej (powstrzymującej się od świadczenia) uznać za usługę muszą być spełnione następujące warunki:

musi istnieć stosunek zobowiązaniowy pomiędzy dwoma osobami;
jedna z osób zobowiązana jest do określonego świadczenia łub powstrzymania się od określonego zachowania;
druga osoba zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia za otrzymane świadczenie lub powstrzymanie się kontrahenta od określonego zachowania;
w rezultacie stosunek zobowiązaniowy ma charakter wzajemny - każda z jego stron ma prawo oczekiwać określonego zachowania kontrahenta, jak również obowiązek wypełnienia własnego zobowiązania, a więc wystąpienie wzajemności jest najważniejszym warunkiem aby dany stosunek zobowiązaniowy mógł być uznany za świadczenie usługi.

Zamieszczenie w Umowie określonych pułapów zakupów nie obliguje Dystrybutorów do dokonywania zakupów ani do składania zamówień na towary Spółki w D. Umowa także nie uzależnia wypłaty premii od zrealizowania przez Dystrybutorów dodatkowych świadczeń na rzecz Spółki (czy tym bardziej D). Konsekwentnie wypłata premii w takiej sytuacji nie może zostać potraktowana jako świadczenie usług.

W przedstawionym stanie faktycznym czynność wypłacania premii pieniężnych jest czynnością jednostronną, pieniężną i nieekwiwalentną, wobec czego brak jest podstaw aby uznać, że podmiot ją otrzymujący realizuje jakiekolwiek świadczenie (oprócz pewnych działań mających na celu ułatwienie kalkulowania wysokości premii należnej odbiorcom), z tytułu którego otrzymuje wynagrodzenie w postaci premii. Istotą premii jest gratyfikacja, nagrodzenie nabywcy za dokonanie zakupu towarów określonej ilości lub wartości. W konsekwencji w ocenie Spółki kwoty określone w Umowie jako premie pieniężne nie mogą być uznane za świadczenie usług, a zatem stanowią one zdarzenie neutralne dla opodatkowania VAT.

Stanowisko orzecznictwa i doktryny

Pogląd, w myśl którego premie nie stanowią wynagrodzenia za świadczone przez nabywców towarów usługi jest utrwalony w orzecznictwie. Po raz pierwszy został on wyraźnie sformułowany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. [I FSK 94/06, LEX nr 238905]:

„Istotne z punktu widzenia sporu jest to, że art. 8 ust. 1 ustawy jednoznacznie stanowi, iż usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie. Podkreślić wypada, że dokonywanie przez Spółkę zakupów u kontrahenta i terminowe regulowanie świadczenia pieniężnego (zapłaty) mieści się w zakresie czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w postaci dostawy towarów. Nie można więc uznać w stanie faktycznym sprawy za świadczenie usługi zrealizowania na rzecz sprzedającego określonego z góry pułapu obrotu ani terminowego wykonania świadczenia pieniężnego. Na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży - dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie - przez ich zsumowanie - stanowić usługi. Przeszkodą do takiej konstatacji - jak wcześniej zauważono - jest treść art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, z której wynika, że dostawa nie może być jednocześnie usługą. Dokonując interpretacji powołanego przepisu, należy odnieść się również do unormowań Szóstej Dyrektywy, a w szczególności do odpowiednika art. 8 ust. 1, jakim jest art. 6 aktu wspólnotowego. Zgodnie z treścią tego przepisu pojęcie „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję niestanowiącą dostawy towarów w rozumieniu art. 5. A zatem na gruncie Szóstej Dyrektywy funkcjonuje takie samo rozwiązanie prawne: dostawa towaru nie może jednocześnie stanowić świadczenia usługi. Konsekwencją tego jest twierdzenie, że we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej określona ilość dostaw towarów nie może stanowić usługi.

Artykuł 6 powołanej Dyrektywy, zawierający definicje świadczenia usług, określa wraz z jej art. 5, definiującym dostawę towarów, oraz artykułem 7, zawierającym definicje importu, transakcje opodatkowane. Decydujące znaczenie dla określenia przedmiotowego zakresu Dyrektywy miał niewątpliwie cel systemu podatku od wartości dodanej. System ten, co do zasady, obejmować powinien wszystkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Powyższe odzwierciedla jedną z podstawowych cech podatku VAT, wyrażoną w art. 2 Dyrektywy - powszechność opodatkowania. Zasada ta stanowi jedną z podstaw interpretacji art. 6 Szóstej Dyrektywy (K. Kosakowska /w:/ K. Sachs: VI Dyrektywa VAT, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2004, s. 127). Oznacza to, że wszelkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można zaakceptować tezy, że w ramach transakcji już opodatkowanych mieszczą się czynności, które powinny podlegać odrębnemu opodatkowaniu. (…) Wobec powyższego należy skonstatować, że za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 analizowanej ustawy nie można uznać obrotów w wysokości określonej umownie, osiągniętych przez nabywcę towarów; premia wypłacona przez sprzedawcę w razie osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi.” Ostatecznie zagadnienie powyższe podsumował NSA w uchwale z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 2/12, wydanej w składzie siedmiu sędziów, gdzie stwierdził m.in. co następuje: „NSA podniósł, że w zakresie oceny prawno-podatkowej świadczeń z tytułu określonych pomiędzy kontrahentami płatności nazwanych bonusami warunkowymi czy też premiami pieniężnymi zapadło już szereg orzeczeń. Początkowo bowiem organy podatkowe uznawały, że jest to wynagrodzenie z tytułu dodatkowej usługi, podlegające opodatkowaniu. W orzecznictwie prezentowany jest jednolity pogląd, że premie pieniężne, czy też bonusy otrzymywane przez nabywcę od dostawcy za dokonanie nabycia określonej ilości, czy wartości towaru nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi, a wypłacenie takiej premii nie kreuje odrębnej od dostawy towaru czynności objętej podatkiem od towarów i usług. Nie może bowiem wystąpić taka sytuacja faktyczna, która stanowiłaby jednocześnie dostawę towaru i świadczenie usług. Niedopuszczalne jest to w świetle regulacji zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Przykładowo można wskazać na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 6 lutego 2007 r., I FSK 94/06, ONSA i WSA 2007, nr 6, poz. 153; 10 czerwca 2008 r., I FSK 707/07, Monitor Podatkowy 2008, nr 11, s. 31; 5 grudnia 2008 r., I FSK 1527/07; 23 września 2008 r., I FSK 998/08; 26 lutego 2009 r. I FSK 1067/03; 17 lutego 2010 r., I FSK 2137/08; 8 kwietnia 2010 r., I FSK 308/09; 11 czerwca 2010 r., I FSK 972/09 (orzeczenia dostępne w bazie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl.; dalej powoływana jako CBOSA).”

Stanowisko powołane powyżej jest także aprobowane przez doktrynę: premia pieniężna związana z realizacją obrotów o określonej wartości nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług dla podmiotu otrzymującego premię [J. Zubrzycki, Leksykon VAT Tom 1, Unimex 2008, str. 557].

Reasumując, w świetle obowiązujących przepisów ustawy o VAT, jak również zgodnie z zaprezentowaną powyżej linią orzeczniczą należy uznać, że otrzymywanie przez Dystrybutorów jako nabywców towarów premii pieniężnych z tytułu dostaw bądź osiąganych obrotów, nie jest wynagrodzeniem za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Brak podstaw do udokumentowania premii tak jak rabatu w rozumieniu art. 29 ust.4 ustawy o VAT W przedstawionym stanie faktycznym, udzielone premie nie mogą zostać potraktowane także, jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, którego udzielenie wiąże się z wystawieniem faktury VAT korygującej. Wypłacana premia pieniężna nie będzie miała wpływu na rozliczenia w podatku od towarów i usług, ponieważ Spółka jako podmiot, który nie dokonuje jednocześnie dostawy towarów do spółek komandytowych, nie będzie w stanie wystawić faktury korygującej dokonane dostawy. Nie jest również możliwe udokumentowanie udzielonej premii pieniężnej w taki sposób, że faktury korygujące zostałyby wystawione zarówno przez Spółkę jak również D, ponieważ:

Spółka nie jest stroną Umowy łączącej D Dystrybutorów, która jest podstawą wypłaty premii pieniężnych - brak jest więc umocowania umownego do zastosowania takiego rozwiązania;

Spółka i Dystrybutorzy nie są zainteresowane ujawnieniem wysokości przyznawanych premii pieniężnych ani zasad ich udzielania Dużemu Domowi Dystrybucyjnemu, do czego zgodnie z zasadą swobody prowadzenia działalności gospodarczej - mają pełne prawo.

Spółce znane jest natomiast stanowisko Ministra Finansów, zgodnie z którym otrzymywane premie pieniężne od podmiotu innego niż bezpośredni dostawca towarów, nie mogą być dokumentowane poprzez faktury korygujące do dostaw produktów. Zdaniem Ministra Finansów, wyrażonym również w interpretacji wydanej dla MS 20 sierpnia 2012 r., znak: IPPP1/443-428/12/AW: „(…) wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa i w konsekwencji nie było wystawionej faktury VAT”.

W konsekwencji, zdaniem Spółki udokumentowanie przyznania premii winno nastąpić w formie noty księgowej.

Biorąc więc pod uwagę, że we wskazanym stanie faktycznym wypłata premii pieniężnych:

pozostaje poza zakresem opodatkowania ustawy o VAT, oraz
nie może być udokumentowane fakturą korygującą, jako że wypłacający premię nie dokonywał bezpośrednio dostaw towarów, z których obrotem premia jest związana,

wypłata taka powinna zostać udokumentowana notą księgową wystawioną przez Dystrybutora (nota obciążeniowa), ewentualnie wystawiona przez Spółkę (nota uznaniowa).

Stanowisko Spółki dotyczące ewentualnego uznania, że przyznawanie premii podmiotowi innemu niż bezpośredni nabywca jest rabatem

W przypadku uznania, że premie pieniężne wypłacane przez Spółkę jednak wywołują skutki w zakresie VAT należy zwrócić uwagę, że wypłacenie premii zmierza efektywnie do obniżenia kwoty jaką Spółka uzyskała ze sprzedaży towarów, które zostały zbyte do Dużego Domu Dystrybucyjnego, a następnie sprzedane przez D do Dystrybutora i potem sprzedane do nabywcy końcowego.

Z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że podstawa opodatkowania powinna ulec pomniejszeniu o kwoty wszelkich udzielonych rabatów - tak aby podstawa opodatkowania była równa kwocie, która dla sprzedawcy ostatecznie była należna ze sprzedaży danych towarów. Jest to gwarancją zachowania neutralności podatku VAT dla podatnika. Przepisy ustawy o VAT ani rozporządzeń nie zabraniają w żaden sposób udzielania rabatu przez pierwszy podmiot (A) podmiotowi trzeciemu (C), z pominięciem pośrednika B, który kupił towar od A i odsprzedał do C - co oznacza, że udzielenie rabatu w takim schemacie jest w pełni dopuszczalne. Właśnie taka sytuacja występuje w analizowanym przypadku - jeżeli uznać, że premia pieniężna nie jest obojętna z punktu widzenia VAT. Wypłacona przez Spółkę premia dla Dystrybutora z tytułu wielkości jego sprzedaży towarów Spółki (które Spółka najpierw sprzedała do Dużego Domu Dystrybucyjnego, który potem odsprzedał je do Dystrybutora) zmniejsza efektywnie kwotę obrotu jaką Spółka ostatecznie otrzymała z tej sprzedaży. Dlatego też kwota ta musi być traktowana jako rabat pomniejszający podstawę opodatkowania i VAT należny dla Spółki. Wspomnianą możliwość udzielenia rabatu od sprzedawcy towarów bezpośrednio do dalszego dystrybutora tych towarów, z pominięciem pośrednich dystrybutorów dopuszcza wyraźnie orzecznictwo ETS (przykładowo wyrok w sprawie C-317/94 Elida Gibbs i potwierdzający go wyrok C-427/98) oraz wyroki sądów polskich (np. z 25 stycznia 2009 r., I FSK 1653/07 czy z 13 kwietnia 2010 r., I FSK 600/09), a także komentatorzy (np. Janusz Zubrzycki). W wyroku I FSK 600/09 wskazano m.in.: „Dokonując zatem wykładni art. 29 ust. 4 u.p.t,u., z uwzględnieniem powyższych orzeczeń ETS, stwierdzić należy, że podatnik zmniejsza obrót nie tylko o kwoty rabatów udzielonych swoim bezpośrednim kontrahentom, lecz także kolejnym w łańcuchu obrotu odbiorcom jego towaru, o ile fakt udzielenia takiego rabatu znajduje stosowne udokumentowanie, które w takim przypadku nie mogąc przybrać formy faktury korygującej, może przybrać inną dopuszczalną prawnie formę dokumentacyjną np. noty księgowej.” Jak już wskazano we wcześniejszej części stanowiska Spółki oraz w cytowanym wyżej wyroku, nie ma technicznej możliwości, aby Spółka wystawiała dla Dystrybutorów faktury korygujące - nawet jeżeli należy traktować premie pieniężne jako rabaty, z tego powodu, że Spółka nie dokonała bezpośrednio sprzedaży na rzecz tych dystrybutorów. Dlatego też właściwym sposobem udokumentowania tych premii - jeżeli miały by być uznane za rabaty - powinny być noty księgowe (rabatowe) wystawiane przez Spółkę dla Dystrybutorów. Noty powinny zawierać informacje niezbędne do ustalenia, komu udzielono premii pieniężnej (będącej rabatem obniżającym podstawę opodatkowania i VAT), a także w jakiej wielkości. Dlatego też w ocenie Spółki nota taka powinna zawierać dane Spółki i Dystrybutora, datę wystawienia, kolejny numer, dane dotyczące udzielonej premii (obniżenie podstawy opodatkowania, VAT oraz kwoty brutto), okresu którego ona dotyczy. Ponadto Spółka powinna dysponować dokumentami (np. potwierdzenie przelewu) potwierdzającymi, że rabat (w postaci premii pieniężnej) został faktycznie przekazany na rzecz Dystrybutora. Na tej podstawie Spółka w rozliczeniu za miesiąc faktycznego przekazania premii do Dystrybutora może uwzględnić premię jako rabat obniżający podstawę opodatkowania i VAT należny.

Stanowisko Spółki potwierdzają również w pełni interpretacje wydawane w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektorów Izb Skarbowych - przykładowo interpretacja Dyrektora IS w Poznaniu z 13 stycznia 2012 r. (ILPP2/443-1474/11-2/SJ), gdzie wskazano m.in.:

„Ad 1.

Przedmiotowe rabaty, udzielane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Sprzedawców, niebędących bezpośrednimi kontrahentami (odbiorcami Produktów) Spółki, stanowią rabaty, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy i w przypadku ich udzielenia, Spółka jest uprawniona do odpowiedniego obniżenia (o wartość rabatu udzielonego Sprzedawcy) podstawy opodatkowania VAT oraz VAT należnego z tytułu sprzedaży Produktów zrealizowanej na rzecz Dystrybutora/Dystrybutorów.

Ad. 2.

W przypadku udzielenia rabatów, o których mowa w rozpatrywanej sprawie, dokumentem właściwym do udokumentowania rabatów jest nota rabatowa zawierająca odpowiednie elementy dokumentu księgowego w myśl ustawy o rachunkowości, wystawiona przez Spółkę na rzecz danego Sprzedawcy.

Ad. 3.

W przypadku udzielenia przedmiotowych rabatów, Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT oraz podatku VAT należnego z momentem udzielenia (zapłacenia na rzecz Sprzedawcy rabatu pieniężnego), udokumentowanego wystawioną przez Spółkę notą rabatową”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

nie uznania wypłacanych premii pieniężnych jako wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług oraz ich dokumentowania notą – jest prawidłowe,
nie uznania wypłacanych premii pieniężnych za rabat – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Dotyczy to także przypadków, kiedy sprzedawca z różnych przyczyn (np. dokonania u niego zakupów w dużych ilościach w określonym czasie) po dokonaniu dostawy udziela nabywcy tzw. premii pieniężnej, polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw/usług, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw/usług w określonym czasie, czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonywaniem dodatkowych czynności itp.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka sprzedaje towary (np. płyty z muzyką) na rzecz centralnego dystrybutora, który odsprzedaje te towary do dalszych Dystrybutorów. Jednymi z Dystrybutorów towarów Spółki - nabywającymi je od D - są podmioty z Grupy M. Grupa M prowadzi działalności za pomocą kilkudziesięciu spółek komandytowych działających pod firmami „M” i „S”, prowadzących na terenie Polski sklepy, w których sprzedawane są m.in. płyty wydawane przez Spółkę. Spółka nie dokonuje sprzedaży swoich płyt na rzecz spółek prowadzących Markety, ani na rzecz żadnych innych Dystrybutorów płyt (sprzedażą do Dystrybutorów zajmuje się wspomniany D). Pomimo tego, w celu zachęcenia Dystrybutorów do zwiększenia wolumenu sprzedaży wydawanych przez Spółkę płyt, Spółka zawiera umowy, z których wynika obowiązek wypłaty przez Spółkę bezpośrednio Dystrybutorom (z pominięciem Dużego Domu Dystrybucyjnego) premii pieniężnych. Jednym z przykładów takiej umowy jest umowa z MS (które zawarło umowę w imieniu i na rzecz spółek komandytowych prowadzących Markety). Umowy z Dystrybutorami (w tym Umowa z MS ) określają trzy rodzaje premii pieniężnych wypłacanych sprzedawcom detalicznym przez Spółkę:

premię kwartalną warunkową - ustalaną jako określony procent obrotu towarami Spółki, pod warunkiem uzyskania lub przekroczenia minimalnego poziomu obrotu przez Dystrybutora lub wszystkie spółki np. z Grupy M dokonujące zakupów w danym kwartale kalendarzowym; - premię roczną warunkową - ustalaną jako określony procent obrotu towarami Spółki, pod warunkiem uzyskania lub przekroczenia minimalnego poziomu obrotu przez Dystrybutora lub wszystkie spółki np. z Grupy M dokonujące zakupów w danym roku kalendarzowym; - premię za wzrost obrotu - ustalaną jako określony procent (ułamek procenta) obrotu z tytułu osiągnięcia określonych poziomów obrotu (rosnącą proporcjonalnie wraz ze wzrostem poziomu obrotów).

Wątpliwości Spółki dotyczą wyłącznie konsekwencji podatkowych i sposobu dokumentowania premii pieniężnych wypłacanych Dystrybutorom, w tym spółkom prowadzącym Markety, z którymi Spółka nie dokonuje bezpośrednich dostaw towarów, lecz czyni to za pośrednictwem centralnego dystrybutora.

Analiza przedstawionych powyżej okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że wypłacane przez Wnioskodawcę premie pieniężne, opisane we wniosku nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług, tym samym nie podlegają one opodatkowaniu. Powyższe wynika z charakteru odpłatnego świadczenia usług, zaś wypłacana premia pieniężna stanowi świadczenie jednostronne. Dystrybutorzy (w tym spółki z Grupy M) nie są zobowiązani do jakiegokolwiek świadczenia na rzecz Spółki. Ze stanu faktycznego nie wynika, aby zapisy umowy zobowiązywały Dystrybutorów do jakichkolwiek czynności na rzecz Spółki, za które otrzymywaliby oni wynagrodzenie w postaci premii pieniężnej.

Ze względu na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że wypłacane przez Spółkę premie pieniężne nie są w żaden sposób związane ze spełnieniem przez Dystrybutorów świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać działań mających na celu ułatwienie kalkulacji wysokości należnej premii. Zatem w omawianej sytuacji wypłacane przez Spółkę premie pieniężne nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i pozostają one poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Stanowisko Spółki w powyższym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

W nawiązaniu do kwestii, czy wypłacane premie pieniężne stanowią rabat należy wskazać, że stosownie do treści art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z powołanego przepisu art. 29 ustawy wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „bonifikata”, ani „rabat”, w związku z tym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przyjmując za „Słownikiem języka polskiego”, (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem, rabat finansowy polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Jeżeli rabat jest udzielony w momencie sprzedaży towarów wówczas na fakturze podatnik powinien zmniejszyć cenę sprzedaży o kwotę udzielonego rabatu.

W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Przy czym zarówno wykazanie na fakturze rabatu udzielonego w momencie sprzedaży jak i wystawienie faktury korygującej po wystawieniu faktury z tytułu udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży możliwe jest, zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Przy czym faktura korygująca powinna zawierać dane wskazujące na fakturę, której faktura korygująca dotyczy (§ 13 ust. 2).

Są to m.in. – jak wskazuje § 5 ust. 1 w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia – dane sprzedawcy i nabywcy, numer i data wystawienia faktury korygowanej.

Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa i w konsekwencji nie było wystawionej faktury VAT.

W świetle powołanych wyżej definicji „bonifikaty” i „rabatu” należy wskazać, że w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Spółkę, która co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów na rzecz Dystrybutorów (czyni to centralny dystrybutor), ale na podstawie zawartej umowy wypłaca im premie pieniężne, co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów.

W przypadku kiedy Dystrybutor otrzyma zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla niego i Spółki nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy centralnego dystrybutora, który kupuje towary od Spółki i następnie odsprzedaje je na rzecz Dystrybutorów, otrzymuje on cenę należną w pełnej wysokości.

Ze względu na powyższe okoliczności należy wskazać, że z faktu, że udzielane premie nie stanowią wynagrodzenia za usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, nie można wywodzić, że nie jest to rabat o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska w sprawie w pytaniu nr 2 wniosku, sam wskazał na orzecznictwo TS UE, w szczególności na wyrok w sprawie C-317/94 Elida Gibbs i potwierdzający go wyrok C-427/98 oraz wyroki sądów polskich (np. z 25 stycznia 2009 r., I FSK 1653/07 czy z 13 kwietnia 2010 r., I FSK 600/09), zgodnie z którym ustawodawca zarówno polski jak i unijny dopuszcza możliwość udzielania rabatu od sprzedawcy towarów bezpośrednio do dalszego dystrybutora tych towarów, z pominięciem pośrednich dystrybutorów.

Wypłacane przez Spółkę premie pieniężne stanowią zatem rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, obniżający podstawę opodatkowania i VAT należny, którego nie można udokumentować fakturą korygującą.

Ponieważ zdaniem Spółki wypłacane premie nie stanowią rabatu, stanowisko Spółki w tej kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Jak stwierdzono wcześniej, Dystrybutorzy nie wykonują jakichkolwiek czynności na rzecz Spółki w zamian za premię, zatem Spółka nie nabywa od nich żadnych towarów bądź usług. Wobec powyższego Dystrybutorzy nie mogą wystawiać faktur VAT w związku z otrzymaniem ww. premii. Należy wskazać, że wystawianie not księgowych, jako uniwersalnych dowodów księgowych, ma miejsce w przypadku dokumentowania zdarzeń, dla których nie przewidziano innego sposobu dokumentacji. Ponieważ, jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka - wypłacająca premie pieniężne nie dokonuje bezpośrednio na rzecz Dystrybutorów dostaw towarów, z którymi premie są powiązane – wypłata taka może zostać udokumentowana w sposób wskazany przez Spółkę - poprzez wystawienie noty księgowej, zawierającej elementy wymagane dla dokumentu księgowego. Zatem nota księgowa wystawiona przez Spółkę wraz z potwierdzeniem faktycznego przekazania premii (np. w formie przelewu bankowego) dla podmiotu ją uzyskującego, z wykazaną kwotą obniżenia obrotu oraz VAT należnego oraz wskazaniem okresu, którego ona dotyczy, a także datą wystawienia, kolejnym numerem noty oraz danymi Spółki oraz Dystrybutora otrzymującego premię – stanowi dokument uprawniający Spółkę do obniżenia obrotu i VAT należnego w rozliczeniu za miesiąc faktycznego przekazania premii.

Stanowisko Spółki w powyższej kwestii należało zatem uznać za prawidłowe.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego przepisu, prawo do odliczenia podatku naliczonego związane jest z zakupem towarów bądź usług i występuje, gdy nabyte towary bądź usługi są związane z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak stwierdzono wcześniej Dystrybutorzy nie mogą wystawiać faktur VAT w związku z otrzymaniem ww. premii. Należy również stwierdzić, że nawet jeśli taka faktura zostałaby wystawiona to w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego, nie zaś grupy osób. Z tych też względów – z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś innych spółek. Wskazać zatem należy, że interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych stron umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin