INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 25 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 16 czerwca 1999 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych w zakresie usług reklamowych, przygotowywania artykułów reklamowych oraz produkcji mebli. Podatek dochodowy rozlicza na podstawie prowadzonej książki przychodów i rozchodów. Miejscem prowadzenia działalności od miesiąca listopada 2011 jest także mieszkanie, które zakupił ze środków pochodzących z zaciągniętego dnia 9 grudnia 2008 r. osobistego hipotecznego kredytu bankowego.

Wnioskodawca przeznacza 30% powierzchni mieszkania wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej, jednocześnie od tej samej części mieszkania zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczać 30% kosztów utrzymania lokalu (energia, koszty ogrzewania, wywóz śmieci, odprowadzenie ścieków, woda) do kosztów uzyskania przychodów.

W tej chwili lokal jest przystosowywany do pracy oraz przyjmowania klientów. Znajdzie się tam niezbędne wyposażenie tzn. komputer, dokumentacja, meble biurowe, w przyszłości być może również będą tam wykonywać pracę zatrudnieni pracownicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 30% płaconych odsetek od zaciągniętego na własny rachunek (nie w ramach działalności gospodarczej) kredytu hipotecznego na zakup lokalu mieszkalnego, ponieważ taki udział w ww. mieszkaniu przeznaczył wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego w części przeznaczonej na prowadzenie działalności gospodarczej będą stanowiły koszt uzyskania przychodu z tej działalności. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełniać łącznie trzy następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może znajdować się na liście wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.

Koszty odsetek od kredytu hipotecznego stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu, związane są z wyłącznym wykorzystywaniem na potrzeby działalności gospodarczej konkretnego, udziału w lokalu mieszkalnym (nie ma bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego z konkretnym przychodem, tylko z przychodami ogółem).

Kwestie możliwości zaliczania odsetek do kosztów uzyskania przychodu reguluje art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiący, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone odsetki od zobowiązań, w tym również pożyczek (kredytów), dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania. Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie ich realizacji, co oznacza, że do momentu zakończenia inwestycji - zapłacone odsetki powiększają wartość inwestycji, a po przyjęciu lokalu do użytkowania będą stanowić koszt uzyskania przychodów. Konieczne jest więc powiązanie z przychodami, potwierdzenie zapłaty i zakończenie inwestycji, brak jest natomiast wymogu zaciągnięcia kredytu na działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) – art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz ich zapłacenie.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Jak już wskazano warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, iż zaciągnął Pan kredyt na zakup lokalu mieszkalnego. 30% powierzchni zakupionego lokalu przeznaczono wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wyłącznie zapłacone odsetki od części kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Wysokość odsetek podlegających zaliczeniu do kosztów należy wyliczyć w takiej proporcji w jakiej pozostaje powierzchnia lokalu wykorzystywana przez Pana w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni lokalu.

Natomiast odsetki od części kredytu przeznaczonej na wydatki osobiste nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie służą osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jednocześnie zauważyć należy, iż odsetki od kredytu zapłacone do dnia przekazania pomieszczeń do używania, zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwiększają wartość początkową środka trwałego i mogłyby zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne.

Bez znaczenia pozostaje fakt, iż uzyskany kredyt jest kredytem hipotecznym otrzymanym przez osobę fizyczną, a nie podmiot gospodarczy.

Jednakże dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu to Wnioskodawca obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Należy zaznaczyć, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.