Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1201/13-2/AMN
z 10 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.); (dalej: Ustawa PIT). Wnioskodawca jest obecnie wspólnikiem spółki komandytowej, w której pełni rolę komandytariusza (dalej: Spółka A). Z uwagi na planowaną sprzedaż przedsiębiorstwa Spółki A, dojdzie do zmiany profilu działalności prowadzonej przez Spółkę A. Zgodnie z zamierzeniami biznesowymi Spółka A będzie prowadziła działalność w zakresie obrotu i wynajmu nieruchomości. Biorąc pod uwagę planowaną transakcję sprzedaży przedsiębiorstwa oraz spodziewane nadwyżki finansowe generowane z działalności w obszarze nieruchomości, w ramach prowadzonej przez Spółkę A działalności gospodarczej będzie dochodziło do udzielania przez Spółkę A oprocentowanych pożyczek. Źródłem pożyczek udzielanych przez Spółkę A będą zyski ze sprzedaży przedsiębiorstwa oraz − jak spodziewa się Wnioskodawca − zyski z działalności w zakresie nieruchomości. Udzielanie oprocentowanych pożyczek będzie mieściło się w zakresie działalności Spółki A określonej w umowie Spółki A mającej odzwierciedlenie w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (PKD: 64.92.Z − pozostałe formy udzielania kredytów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone lub skapitalizowane odsetki od pożyczki udzielonej przez Spółkę A, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki A, będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy zapłacone lub skapitalizowane odsetki od pożyczki udzielonej przez Spółkę, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki A, będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej.

Spółki komandytowe nie są podatnikami podatku dochodowego. Podatnikami są natomiast jej wspólnicy (zarówno komplementariusz, jaki komandytariusz). Co za tym idzie, dochody spółki komandytowej stanowią dochód podatkowy jej wspólników. Opodatkowanie dochodu z udziału w spółce uzależnione jest od statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna (tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy), wówczas dochód z udziału w spółce komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przepisem regulującym zasady opodatkowania dochodów z tytułu uczestnictwa w spółkach osobowych jest art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2012, poz. 361 ze zmianami); (dalej: Ustawa PIT).

Ustawodawca ustalił, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału), oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt Ustawy PIT).

W celu ustalenia sposobu opodatkowania przychodów niezbędne jest ustalenie właściwego ich źródła. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 Ustawy P1T odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

1. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT),
2. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT).
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek. Natomiast w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielenie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zatem zgodnie z powyższym odsetki od pożyczek dla celów podatkowych mogą być traktowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów tj. przychód z kapitałów pieniężnych. Tym samym kwestią zasadniczą dla zakwalifikowania przychodów z odsetek do odpowiedniego źródła przychodów jest ustalenie, czy udzielanie pożyczek przez Spółkę A będzie miało znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Przez działalność gospodarczą zgodnie z art. 5a pkt 6 Ustawy PIT rozumie się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Planowane działania Spółki A polegające na udzielaniu pożyczek będą miały na celu osiągnięcie dochodu w postaci odsetek, będą prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły. Źródłem pożyczek udzielanych przez Spółkę A będą nadwyżki finansowe uzyskane ze sprzedaży przedsiębiorstwa oraz − jak spodziewa się Wnioskodawca — z wynajmu nieruchomości. Źródeł pożyczek będą zatem dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Spółki A. Ponadto, udzielenie oprocentowanych pożyczek będzie mieściło się w zakresie działalności Spółki A określonej w umowie Spółki A mającej odzwierciedlenie w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (PKD: 64.92.Z − pozostałe formy udzielania kredytów).

W rezultacie, w odniesieniu do Wnioskodawcy, działania Spółki A polegające na udzielaniu pożyczek będą miały znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym w ocenie Wnioskodawcy dla stwierdzenia, że działalność polegająca na udzielania pożyczek wykonywana jest w sposób ciągły bez znaczenia będzie ilość i częstotliwość udzielania pożyczek, lecz istotny jest sam zamiar powtarzania określonych czynności.

Jak wskazał bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 9 marca 2010 r. (sygn. akt I SA/Gd 17/10): „(...) Dla istnienia ciągłości nie jest bowiem konieczna systematyczność udzielania pożyczek, lecz zamiar, który wskazuje na to, że czynności te będę podejmowane przez podatnika wielokrotnie, choćby w nieregularnych odstępach czasu. Istotą działań ciągłych jest bowiem ich kontynuowanie w określonym czasie, a przeciwieństwem ciągłości nie jest sporadyczność działań, lecz ich jednorazowość”.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w licznych interpretacjach, w tym interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2009 r. (nr IBPBI/1/415-741/09/AB), w której to Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że: „(...) jeżeli działania Spółki komandytowej, w zakresie udzielania pożyczek, będą podejmowane w sposób zorganizowany i ciągły, na własny rachunek i będą miały na celu osiągnięcie zysku z udzielania pożyczek, co jest charakterystyczne dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej, to przychody z tytułu uzyskanych odsetek od pożyczek można zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że zapłacone lub skapitalizowane odsetki od pożyczki udzielonej przez Spółkę A, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki A, będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r. , poz. 1030 ze zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. W myśl art. 102 ww. ustawy, spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada zdolności podatkowej. Tym samym z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka. Sposób opodatkowania dochodu (przychodu) z tytułu udziału w spółce komandytowej, będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód (przychód) z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z tą zasadą dochody (przychody) z udziału w spółce komandytowej opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

• przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalanie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Pozarolnicza działalność gospodarcza została zdefiniowana w przepisie art. 5a pkt 6 ww. ustawy, jako działalność zarobkowa:

1. wytwórcz, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Z powyższych przepisów wynika, że odsetki od pożyczek dla celów podatkowych mogą być traktowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, tj. przychód z kapitałów pieniężnych.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że w zakresie działalności Spółki A określonej w umowie tej Spółki, której Zainteresowany jest obecnie wspólnikiem, będzie udzielanie oprocentowanych pożyczek. Pożyczki zatem będą udzielane w ramach prowadzonej w tym zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym zapłacone lub skapitalizowane odsetki od pożyczki udzielonej przez Spółkę A, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki A, będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Natomiast w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku tut. Organ wskazuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.