Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1015/13/HD
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 20 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w celu umorzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w celu umorzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki z o.o., podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Kapitał zakładowy Spółki wynosi 500.000 zł i dzieli się na 1.000 udziałów o wartości nominalnej 500 zł. Udziałowcami Spółki są dwie osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca posiada 800 udziałów (80%), pozostały wspólnik dysponuje 200 udziałami (20%).

W związku z planowanym przez Wnioskodawcę częściowym wycofaniem się ze Spółki, Spółka zamierza nabyć od swojego wspólnika 500 udziałów w celu ich umorzenia. Nastąpi to w drodze umorzenia dobrowolnego za wynagrodzeniem w trybie przepisu art. 199 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych.

Wynagrodzenie dla wspólnika nastąpi w formie niepieniężnej, tj. Spółka przekaże Wnioskodawcy tytułem wynagrodzenia za umorzone udziały składniki majątkowe stanowiące jej majątek, tj. środki trwałe stanowiące nieruchomości.

Umorzenie udziałów Wnioskodawcy, będącego osobą fizyczną, wiązać się będzie z obniżeniem kapitału zakładowego.

Wnioskodawca poniósł następujące wydatki:

1. wydatki na objęcie i nabycie 465 udziałów obejmowanych/nabywanych w cenie równej wartości nominalnej udziałów:
   
   
   
   1. 2 udziały o wartości nominalnej 50 zł każdy zostały nabyte przez Wnioskodawcę w dniu 27 stycznia 1997 r. za cenę 100 zł;
      
   2. 3 udziały o wartości nominalnej 50 zł zostały zakupione w dniu 15 marca 1997 r. za cenę 150 zł;
      
   3. 245 udziałów po 50 zł każdy Wnioskodawca objął w dniu 7 lipca 1997 r. w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego Spółki z kwoty 1.000 do kwoty 50.000 zł; Wnioskodawca w związku z objęciem udziałów wniósł wkład pieniężny w kwocie 12.250 zł;
      
   4. 30 udziałów każdy o wartości nominalnej 50 zł Wnioskodawca nabył w dniu 2 kwietnia 1998 r. za kwotę 1.500 zł;
      
   5. 280 udziałów każdy o wartości nominalnej 50 zł Wnioskodawca objął na mocy uchwały wspólników z 18 kwietnia 2000 r. w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego Spółki z 50.000 zł do kwoty 100.000 zł. Wnioskodawca w związku z objęciem udziałów wniósł wkład pieniężny w kwocie 14.000 zł;
      
      
      Następnie, w wyniku scalenia udziałów, wartość nominalna wszystkich udziałów (w tym 560 udziałów Wnioskodawcy) wzrosła z kwoty 50 do 500 zł, więc Wnioskodawca od tego momentu posiadał 56 udziałów po 500 zł;
      
      
      
   6. 37 udziałów każdy o wartości nominalnej 500 zł Wnioskodawca nabył na podstawie 3 umów sprzedaży z 4 marca 2002 r. za łączną kwotę 8.500 zł;
      
   7. 372 udziałów Wnioskodawca objął w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego z kwoty 100.000 zł do kwoty 500.000 zł w drodze utworzenia 800 nowych udziałów po 500 zł; Wnioskodawca w związku z objęciem udziałów wniósł wkład pieniężny w kwocie 186.000 zł;
      
      
      
2. wydatki na nabycie 335 udziałów gdzie nabycie nastąpiło w cenie wyższej od wartości nominalnej udziałów:
   
   
   
   1. w dniu 9 sierpnia 2010 r. na podstawie Umowy sprzedaży udziałów Wnioskodawca nabył 335 udziałów o wartości nominalnej 167.500 zł, za łączną kwotę 1.800.000 zł; dodatkowo, w związku z nabyciem tychże udziałów wspólnik poniósł koszt tytułem podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 18.000 zł.
      

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku nabycia w celu umorzenia przez Spółkę 500 udziałów należących do Wnioskodawcy za wynagrodzeniem przyjąć można, że kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy dotyczącym tej transakcji będzie kwota łącznych wydatków jakie Wnioskodawca poniósł na nabycie 335 udziałów w Spółce, o których mowa w pkt II 1) zdarzenia przyszłego – obejmujące kwotę stanowiącą cenę nabycia oraz podatek od czynności cywilnoprawnych, a w pozostałym zakresie dotyczącym 165 udziałów proporcjonalną część łącznych wydatków na objęcie i nabycie 465 udziałów w Spółce, o których mowa w pkt I 1-7 zdarzenia przyszłego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku gdyby Spółka dokonała nabycia 500 udziałów Wnioskodawcy w celu ich umorzenia, kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy dotyczącym tej transakcji będzie kwota łącznych wydatków jakie Wnioskodawca poniósł na nabycie 335 udziałów w Spółce, o których mowa w pkt II 1) zdarzenia przyszłego, obejmujące kwotę stanowiącą cenę nabycia oraz podatek od czynności cywilnoprawnych, a w pozostałym zakresie dotyczącym 165 umarzanych udziałów –proporcjonalną część łącznych wydatków na objęcie i nabycie 465 udziałów w Spółce, o których mowa w pkt I 1-7) zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), który będzie mieć zastosowanie w sprawie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów.

Pojęcie wydatków na objęcie lub nabycie udziałów w spółce nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych. W praktyce organów podatkowych ugruntowane jest jednak stanowisko, że użycie przez ustawodawcę określenia „wydatki na nabycie” oznacza, że do kosztów – jakkolwiek dopiero z chwilą sprzedaży udziałów – zalicza się wszelkie koszty bezpośrednio warunkujące nabycie (objęcie) tych udziałów. Do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów zaliczyć należy zapłaconą cenę udziałów oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem, jak np. opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego, itp. (por. interpretacje indywidualne wydane w imieniu Ministra Finansów przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lutego 2010 r. sygnatura IPPB3/423-848/09-2/JB; Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 marca 2009 r. sygnatura ITPB3/423-4/09/PS; Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 października 2008 r. sygnatura ILPB3/423-447/08-2/MM; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 marca 2008 r. sygnatura 1BPB3/423-13/08/AP).

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w koszt uzyskania przychodów wydatki bezpośrednio związane z nabyciem oraz objęciem udziałów w postaci zapłaty ceny, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz kosztów obsługi notarialnej.

W dalszym zakresie powstaje pytanie, czy Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia w koszty w pierwszej kolejności wyższych wydatków poniesionych w ramach transakcji odpłatnego nabycia 335 udziałów opisanych w pkt II 1) zdarzenia przyszłego.

Podnieść należy, że powoływany art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje w sposób generalny, że kosztem uzyskania przychodów w przypadku zbycia udziałów są wydatki na objęcie lub nabycie udziałów. Chodzi zatem o wszelkie wydatki, bez których nie byłoby możliwe nabycie lub objęcie udziałów.

Omawiany przepis nie przewiduje metody zaliczania wydatków w koszty w razie zróżnicowanych wydatków powiązanych transakcjami nabycia lub objęcia. Ustawodawca nie uczynił zatem rozróżnienia (lege non distinguente) między danymi stanami faktycznymi regulowanymi przez termin „wydatki”.

Zatem nie sposób uznać, że w przedmiotowym przepisie przyjęta została metoda proporcjonalnego zaliczenia ogółem poniesionych wydatków. Zastosowanie metody proporcjonalności wydatków na nabycie (objęcie) udziałów miałoby zastosowanie w przypadku odpłatnego zbycia części udziałów, gdy co do których wydatki na ich objęcie (nabycie) mają charakter jednorodny i wynikają z tego samego zdarzenia prawnego (np. wspólnik posiadający 100 udziałów w spółce z o.o., które zostały przez niego objęte po tej samej wartości nominalnej zbywa 50 z nich; w takiej sytuacji wspólnik może zaliczyć w koszty 50% wydatków).

W niniejszej sprawie jednak taki przypadek nie zachodzi. Wskazać przykładowo należy, że zasada proporcjonalnego zaliczania kosztów zamieszczona została w art. 23 pkt 38b ustawy w odniesieniu do odsetek od zaciągniętego kredytu. Zgodnie z powołanym przepisem, do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się zapłaconych odsetek i prowizji od kredytu, za który nabyto papiery wartościowe, udziały lub pochodne instrumenty finansowe, przypadających proporcjonalnie na tę część kredytu, która nie została wydatkowana na nabycie tych papierów wartościowych, udziałów lub pochodnych instrumentów finansowych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że przed wprowadzeniem powyższej regulacji sądy administracyjne stały na stanowisku, iż kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest cała kwota odsetek od zaciągniętego na zakup akcji kredytu i bez znaczenia pozostaje tu okoliczność, że kredyt w pozostałej (niewykorzystanej części) został zwrócony (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2007 r., II FSK731/06).

Powracając do meritum sprawy, z uwagi na fakt, iż przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa metody zaliczenia wydatków w koszty w przypadku ich ponoszenia w różnych wysokościach, w sytuacji planowanego przez Wnioskodawcę zbycia Spółce 500 udziałów w celu ich umorzenia, przyjąć zgodne z dyspozycją art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy zaliczenie w koszt uzyskania przychodów w pierwszej kolejności wydatków na nabycie 335 udziałów, a w pozostałym zakresie – dotyczącym umarzanych 145 udziałów – wydatków poniesionych w związku z objęciem/nabyciem udziałów opisanych w pkt I 1-7) zdarzenia przyszłego.

Powyższa metoda zaliczenia wydatków w koszty – jako korzystna dla podatnika – czyni zadość obowiązującej w prawie podatkowym zasadzie in dubio pro tributario (w razie wątpliwości na korzyść podatnika). Powołana zasada stanowi nakaz rozstrzygania na korzyść podatnika wszelkich wątpliwości faktycznych oraz prawnych. Zasada in dubio pro tributario wynika z zasady demokratycznego państwa prawa wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP. W judykaturze zgodnie przyjęto, iż niejasności czy wątpliwości co do stanu prawnego nie powinny być tłumaczone na niekorzyść podmiotu, którego dotyczy rozstrzygnięcie organu podatkowego (por. wyrok NSA z 7 kwietnia 2009 r. sygnatura akt 1 FSK 254/08, wyrok Sądu Najwyższego z 24 kwietnia 1997 r. sygnatura III RN 14/97, OSNAPiUS 1997/20 poz. 394, uchwała NSA z 20 kwietnia 1998 r. sygnatura FPS 4/98, ONSA 1998, z 3, poz. 77). Trybunał Konstytucyjny w wyroku dnia z 18 grudnia 2002 r. sygnatura K 43/01, OTK 2002/7A/96 stwierdził, że w systemie wartości składających się na pojęcie demokratycznego państwa prawnego zasada ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa zajmuje nadrzędne miejsce. Zdaniem Trybunału, przerzucenie negatywnych konsekwencji, wynikających z niedostatecznie precyzyjnych regulacji w sprawach podatkowych na podatników jest niedopuszczalne.

Tym samym, skoro w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest rozróżnienia co do pojęcia wydatków oraz metody ich zaliczania w przypadku zbycia posiadanych udziałów przez udziałowców, należy przyjąć w danym przypadku metodę korzystniejszą dla podatnika.

W przedmiotowej sytuacji, w przypadku gdyby Spółka dokonała nabycia 500 udziałów Wnioskodawcy w celu ich umorzenia, kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy dotyczącym tej transakcji, byłaby łączna kwota wydatków jakie Wnioskodawca poniósł na nabycie 335 udziałów w Spółce, o których mowa w pkt II 1) zdarzenia przyszłego, obejmujące kwotę stanowiącą cenę nabycia oraz podatek od czynności cywilnoprawnych, a w pozostałym zakresie dotyczącym 165 udziałów proporcjonalną część łącznych wydatków na objęcie i nabycie 465 udziałów w Spółce, o których mowa w pkt I 1-7) zdarzenia przyszłego. Zastosowanie do art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy metody proporcjonalności wszystkich poniesionych wydatków (jako wyraźnie niezastrzeżone w ustawie) byłoby w tej sytuacji mniej korzystne dla podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2ustawy).

Katalog źródeł przychodów został zawarty przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Źródłami przychodów są m.in. – zgodnie z punktem 7 tego przepisu – kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Należy wyjaśnić, że w pojęciu odpłatnego zbycia udziałów mieści się również odpłatne zbycie udziałów w celu umorzenia. Tym samym do zbycia udziałów w celu umorzenia stosuje się przepisy dotyczące odpłatnego zbycia udziałów.

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z udziałów. Tryb umarzania udziałów reguluje art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030).

Umorzenie może być przeprowadzone:

• za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę – tzw. umorzenie dobrowolne;
• bez zgody wspólnika – tzw. umorzenie przymusowe;
• w razie ziszczenia się określonego zdarzenia – tzw. umorzenie warunkowe.

Umorzenie dobrowolne dokonywane jest za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę. W rzeczywistości więc nie chodzi tu w pierwszym rzędzie o umorzenie, ale o czynność prawną nabycia udziału przez spółkę w celu umorzenia (art. 200 Kodeksu spółek handlowych). Umorzenie nastąpi w przyszłości. Zatem w przypadku umorzenia dobrowolnego dochodzi do nabycia udziałów przez spółkę i odrębnie do ich umorzenia – w dwóch etapach działań. Chodzi więc o rodzaj transakcji, czynność prawną, która jest podstawą umorzenia dobrowolnego.

Zatem umorzenie dobrowolne powoduje, że osoba fizyczna posiadająca udziały osiągnięty przychód ze zbycia udziałów w celu umorzenia kwalifikuje do kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przychód z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną otrzymanych w związku z likwidacją spółki osobowej bądź wystąpieniem z takiej spółki stanowi przychód z kapitałów pieniężnych.

Na podstawie art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Stosownie do art. 30b ust. 2 pkt 4 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 powyższej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione przez osoby inne niż podatnik),
• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza częściowo wycofać się ze Spółki z o.o., w której posiada 800 udziałów (80%). W związku z tym Spółka zamierza nabyć od Wnioskodawcy 500 udziałów w celu ich umorzenia. Nastąpi to w drodze umorzenia dobrowolnego za wynagrodzeniem w trybie przepisu art. 199 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych. Wynagrodzenie dla wspólnika nastąpi w formie niepieniężnej, tj. Spółka przekaże Wnioskodawcy środki trwałe stanowiące nieruchomości. Umorzenie udziałów Wnioskodawcy, będącego osobą fizyczną, wiązać się będzie z obniżeniem kapitału zakładowego. Wnioskodawca planuje w pierwszej kolejności zbyć 335 udziałów, które nabył w cenie wyższej od ich wartości nominalnej, a następnie 165 udziałów, których cena nabycia jest równa ich wartości nominalnej.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść analizowanych przepisów stwierdzić należy, że użycie w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określenia „wydatki na objęcie lub nabycie udziałów” oznacza, że do kosztów – ale dopiero z chwilą sprzedaży udziałów – zalicza się wszelkie koszty bezpośrednio warunkujące objęcie lub nabycie tych udziałów, bez których poniesienia nie byłoby możliwe skuteczne objęcie lub nabycie udziałów. Takie wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że spełniają ogólne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do typowych kosztów warunkujących objęcie lub nabycie udziałów zaliczyć należy zapłaconą cenę udziałów oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem (opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych, itp.).

Wobec tego kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy dotyczącym transakcji zbycia w celu umorzenia 500 udziałów należących do Wnioskodawcy, będzie kwota łącznych wydatków jakie Wnioskodawca poniósł na nabycie 335 udziałów w Spółce, o których mowa w pkt II 1) zdarzenia przyszłego, tj. obejmująca kwotę stanowiącą cenę nabycia oraz podatek od czynności cywilnoprawnych, a w pozostałym zakresie – dotyczącym 165 umarzanych udziałów – kosztem uzyskania przychodów będzie kwota wydatków jakie Wnioskodawca poniósł na objęcie i nabycie tych zbywanych udziałów w Spółce (wymienionych w pkt I 1-7 zdarzenia przyszłego).

Z wniosku wynika, że wydatki na objęcie i nabycie 465 udziałów (wymienionych w pkt I 1-7 zdarzenia przyszłego z uwzględnieniem procedury ich scalenia) były równe ich wartości nominalnej, czyli 500 zł za 1 udział. Wobec tego – w związku z odpłatnym zbyciem części tych udziałów – Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na objęcie lub nabycie zbywanych 165 z 465 posiadanych udziałów w Spółce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.