INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 02 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 15 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania nieruchomości celem zwolnienia się z istniejącego zobowiązania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania nieruchomości celem zwolnienia się z istniejącego zobowiązania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jawna została wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS w dniu 23 maja 2001 r. W spółce jest dwóch wspólników posiadających odpowiednio udziały: Wnioskodawczyni - 1% i drugi wspólnik - 99 %. W tych proporcjach wspólnicy uczestniczą w zyskach oraz stratach.

Spółka jawna jest właścicielem następujących nieruchomości:

• na podstawie umowy z dnia 11 grudnia 2002 r., akt not. Rep. A nr (...), nieruchomość zabudowana, położona w ..., składająca się z działek nr 35/1 i 35/2, objęta księgą wieczystą nr (...), nabyta za cenę 1.625.000,00 zł,
• na podstawie umowy z dnia 25 lipca 1995 r., akt not. Rep. A nr (...) zabudowana nieruchomość, położona w ..., składająca się z działki nr 36, objęta księgą wieczystą nr (...), nabyta za cenę 195.000,00 zł.
  
  

Nabycie nieruchomości, składającej się z działek nr 35/1 i 35/2 zostało sfinansowane z zysków spółki jawnej. Natomiast nabycie nieruchomości składającej się z działki nr 36 zostało sfinansowane z majątku wspólników spółki cywilnej, która następnie została przekształcona w spółkę jawną.

Nieruchomości zostały wpisane do ewidencji środków trwałych, prowadzonej przez spółkę. Na nieruchomościach powyższych nie zostały rozpoczęte żadne prace, nie zostały rozpoczęte żadne inwestycje, poza adaptacyjnym remontem, przystosowaniem na potrzeby osób niepełnosprawnych, ociepleniem (działka nr 36) oraz instalacją centralnego ogrzewania i ociepleniem (działki nr 35/1 i 35/2).

Spółka rozważa przeniesienie w formie aktu notarialnego na wspólników własności ww. nieruchomości w udziałach adekwatnych do ich udziałów kapitałowych poprzez wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przekazanie ich na potrzeby prywatne wspólników w celu wypłaty zysku wspólnikom, za zgodą wspólników na taką formę wypłaty zysków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przekazanie przez spółkę jawną udziałów w nieruchomości na rzecz jej wspólników tytułem wypłaty zysków w wysokości proporcji odpowiadającej ich udziałom w tej spółce jawnej spowoduje po stronie wspólników obowiązek w podatku od spadków i darowizn...

Zdaniem Wnioskodawczyni, z związku z przekazaniem nieruchomości należącej do spółki jawnej na rzecz wspólników, w proporcjach odpowiadających ich udziałowi kapitałowemu, tytułem zapłaty udziału w zysku, nie powstanie po stronie wspólników spółki obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni powołuje art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zgodnie z którym podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej polskiej, tytułem między innymi darowizny.

Według Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do darowizny w rozumieniu art. 1 ww. ustawy. Przekazanie składników majątkowych powoduje przejście własności tych składników ze spółki jawnej na wspólników. W ten sposób składniki majątkowe zmieniają właściciela, a spółka jawna zwalnia się z ciążącego na niej zobowiązania w postaci roszczenia wspólników o wypłatę niepodzielonego zysku.

Umowa darowizny regulowana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny jest przykładem umowy zawieranej inter vivos o przeniesienie własności. Jest więc przeciwieństwem nabycia mortis causa, do którego dochodzi w wyniku spadku. Jest przy tym charakterystyczne, że darowizna jest umową nazwaną, a z zasady swobody umów (art. 3531 Kodeksu cywilnego) wynika możliwość zawarcia także innej umowy nienazwanej o podobnych skutkach. Z art. 888 ww. Kodeksu wynika, iż istotą darowizny jest zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zgodnie z art. 889 Kodeksu cywilnego nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia: gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu; gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.

W przedmiotowym sprawie nie dojdzie do zawarcia umowy darowizny, bowiem przeniesienie własności następuje w celu zwolnienia się spółki jawnej z zobowiązania, polegającego na obowiązku wypłaty zysku wspólnikom zgodnie z art. 52 Kodeksu spółek handlowych, a nie jest bezpłatnym świadczeniem na rzecz wspólników spółki jawnej. W efekcie własność nieruchomości przejdzie na wspólników spółki jawnej, którzy jednak zrzekną się dochodzenia roszczenia o wypłatę zysku.

W tym miejscu Wnioskodawczyni powołuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2008 r., sygn. akt: III SA/Wa 2032/07, w którym Sąd stwierdził, iż „z samego faktu, że powstał skutek w postaci nieodpłatnego przysporzenia charakterystycznego dla darowizny, nie można wyprowadzić wniosku, iż darowizna rzeczywiście miała miejsce”.

Darowizna jest umową jednostronną i w związku z tym zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz drugiej strony jest jedynym zobowiązaniem, które powstaje w tej umowie. Nie jest to umowa wzajemna, skoro brak w niej odpowiadającego temu zobowiązaniu ekwiwalentu będącego świadczeniem wzajemnym.

W opisanym zdarzeniu przyszłym spółka jawna nie dokona darowizny nieruchomości na rzecz wspólników, ale wypłaty zysku w postaci rzeczowej (nieruchomości), od którego to zysku odprowadzone zostały zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i zostanie zwolniona z zobowiązania do wypłaty zysku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku od spadków i darowizn dotycząca skutków podatkowych przekazania nieruchomości celem zwolnienia się z istniejącego zobowiązania.

W pozostałej części wniosku, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93 poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Z kolei instytucja zwolnienia z długu, która została uregulowana w części ogólnej zobowiązań nie stanowi typu umowy. Jej kwalifikacja prawna zależy od przyczyny, dla której wierzyciel decyduje się umniejszyć swój majątek na korzyść dłużnika. Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Oznacza to, iż zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem, a dłużnikiem. Z prawnego punktu widzenia, przysporzenia dokonywane są w celu zwolnienia się z istniejącego zobowiązania (causa solvendi), dążenia do uzyskania świadczenia od drugiej strony (causa obligandi vel acquirendi) albo obdarowania (causa donandi). W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie z długu może być nieodpłatne albo odpłatne.

Najczęstszą przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi. W tych przypadkach zwolnienie z długu zostaje dokonane przez zawarcie umowy darowizny uregulowanej w przepisach art. 888 Kodeksu cywilnego. Zaznaczyć przy tym należy, że nie każde nieodpłatne zwolnienie z długu będzie dokonane na podstawie umowy darowizny. Zakwalifikowanie czynności nieodpłatnego zwolnienia z długu do konkretnego rodzaju umowy zależy od szczegółowego stanu faktycznego i postanowień tej umowy. Może być ono bowiem uzależnione od spełnienia określonych przesłanek lub stanowić część szerszego porozumienia lub ugody.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest jednym z dwóch wspólników spółki jawnej, wpisanej do rejestru przedsiębiorców KRS w dniu 23 maja 2001 r. Wspólnicy posiadają udziały odpowiednio: Wnioskodawczyni - 1% i drugi wspólnik 99 %; w takich też proporcjach uczestniczą w zyskach oraz stratach.

Ww. spółka jawna jest właścicielem dwóch nieruchomości, z których pierwsza składa się z działek o nr 35/1 i 35/2 a druga nieruchomość to działka nr 36.

Nabycie pierwszej nieruchomości (działki o nr 35/1 i 35/2) zostało sfinansowane z zysków spółki jawnej. Natomiast nabycie nieruchomości (drugiej działki nr 36) zostało sfinansowane z majątku wspólników spółki cywilnej, która następnie została przekształcona w spółkę jawną.

Ww. działki zostały wpisane do ewidencji środków trwałych, prowadzonej przez spółkę jawną. Spółka rozważa przeniesienie w formie aktu notarialnego na obu wspólników własności ww. nieruchomości w udziałach adekwatnych do ich udziałów kapitałowych poprzez wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przekazanie ich na potrzeby prywatne wspólników w celu wypłaty zysku wspólnikom, za zgodą wspólników na taką formę wypłaty zysków.

Wnioskodawczyni podkreśliła, iż spółka jawna nie dokona darowizny nieruchomości na rzecz wspólników, ale wypłaty zysku w postaci rzeczowej (nieruchomości), od którego to zysku odprowadzone zostały zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W ten sposób spółka jawna zostanie zwolniona z zobowiązania do wypłaty zysku.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż warunkiem sine qua non umowy darowizny jest tzw. causa donandi, czyli wola darczyńcy przysporzenia majątku obdarowanego kosztem majątku własnego. Jedynym celem, który przyświeca darczyńcy jest wzbogacenie obdarowanego.

Jak wynika z wniosku o interpretację, w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do zawarcia umowy darowizny, bowiem przeniesienie własności nieruchomości do majątku prywatnego wspólnika następuje w celu zwolnienia się spółki jawnej z zobowiązania, którym jest obowiązek wypłaty zysku temu wspólnikowi (Wnioskodawczyni), zgodnie z art. 52 Kodeksu spółek handlowych. Przeniesienie własności nieruchomości nie jest więc bezpłatnym świadczeniem na rzecz wspólnika spółki jawnej. W efekcie własność nieruchomości przejdzie na Wnioskodawczynię jako wspólnika spółki jawnej, która w zamian zrzeknie się z dochodzenia roszczenia o wypłatę zysku.

W związku z powyższym celem przeniesienia nieruchomości przez spółkę jawną jest zwolnienie się z długu (zobowiązania) wobec wspólnika z tytułu wypłaty zysku, za jego zgodą na taką formę wypłaty zysku. Natomiast wspólnik (Wnioskodawczyni) po nabyciu ww. nieruchomości w proporcji odpowiadającej 1% udziału w zyskach zrzeknie się dochodzenia roszczenia wypłatę zysku. Zatem należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie nie wystąpi konstrukcja prawna darowizny.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż przedstawiona we wniosku o interpretację czynność przeniesienia własności nieruchomości (zwolnienia się z zobowiązania) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.