Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-964/13/MCZ
z 17 stycznia 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 października 2013 r. (data wpływu do Biura – 18 października 2013 r.), uzupełnionym w dniach 5 i 9 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sfinansowania kosztów noclegów zawodnikom w związku z wyjazdami krajowymi w celu realizacji postanowień zawartych z nimi kontraktów zawodniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2013 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sfinansowania kosztów noclegów zawodnikom w związku z wyjazdami (podróż krajowa) w celu realizacji postanowień zawartych z nimi kontraktów zawodniczych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 29 listopada 2013 r. znak: IBPB II/1/415-964/13/MCZ oraz IBPB II/1/415-965/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 5 grudnia 2013 r. (uiszczenie opłaty) i 9 grudnia 2013 r. ( złożenia pisma).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sportem. Prowadząc drużynę piłki ręcznej organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej oraz w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji. W celu realizacji przedmiotu tej działalności i w jej ramach Spółka zawarła kontrakty zawodnicze o przynależności klubowej w formie umów o pracę oraz umów-zleceń z zawodnikami będącymi osobami fizycznymi:

nieprowadzącymi działalności gospodarczej,

prowadzącymi działalność gospodarczą lecz kontrakt nie został zawarty w jej ramach,

w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Zawodnicy zawierający kontrakt w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej złożyli oświadczenia, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej — w myśl art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Na mocy zawartych umów wszyscy zawodnicy są zobowiązani m.in. do reprezentacji barw klubu we wszystkich rozgrywkach sportowych piłki ręcznej, w których drużyna klubu będzie uczestniczyła oraz do uczestnictwa we wszystkich zajęciach uznanych przez władze klubu za niezbędne do osiągnięcia w tych rozgrywkach jak najlepszych wyników.

Z uwagi na to, że niektóre mecze odbywają się poza miejscem prowadzenia działalności Spółki, tj. w innych miastach na terenie całego kraju, Spółka wysyła zawodników do tych miast w celu realizacji postanowień zawartych z nimi umów. W trakcie tych podróży (a w przypadku zawodników, z którymi zawarto umowę o pracę - podróży służbowych) zawodnicy mają zapewnione bezpłatne wyżywienie i noclegi w całości opłacone przez Spółkę. Wyżywienie obejmuje 3 posiłki dziennie (śniadanie, obiad i kolację). Spółka otrzymuje zbiorcze faktury obejmujące wyżywienie lub noclegi wszystkich zawodników korzystających z nich w trakcie danego wyjazdu, bez podziału na poszczególne osoby.

W celu ustalenia wysokości świadczenia z tytułu wyżywienia lub noclegu przypadającego na pojedynczego zawodnika, Spółka dzieli kwotę wyszczególnioną na fakturze przez liczbę zawodników, którzy z zafakturowanego świadczenia skorzystali.

Koszty wyżywienia przekraczają limit 30 zł za dobę określony w § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podroży służbowej.

Koszty noclegu nie przekraczają limitu w wysokości dwudziestokrotności stawki diety za dobę określonego w § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, lecz przekraczają kwotę ryczałtu w wysokości 150% diety, określonego w § 8 ust. 3. Wydatki z tych tytułów zostały poniesione w celu uzyskania przychodów i nie zostały zaliczone przez zawodników do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji będącej zdarzeniem przyszłym Spółka postąpi prawidłowo nie uznając wydatków na noclegi w części nieprzekraczającej limitu dwudziestokrotności stawki diety za przychód zawodników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie naliczając, nie pobierając i nie wpłacając zaliczek na ten podatek z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, postępowanie Spółki przedstawione w pytaniu jest prawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, że:

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,

podróży osoby nie będącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy warunki te są spełnione.

Przepisami wykonawczymi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Wnioskodawca wskazał, iż problematykę kosztów noclegów reguluje § 8 tego rozporządzenia.

Zgodnie z jego ust. 1, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. Ponieważ brak jest przepisu analogicznego do § 16 ust. 4 rozporządzenia dla podróży zagranicznych, który by regulował przypadek zapewnienia pracownikowi bezpłatnego noclegu w podróży krajowej, Wnioskodawca uznaje, że w opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie winien mieć limit określony w podstawowym przepisie § 8 ust. 1. Wykluczyć również należy, jego zdaniem, zastosowanie szczególnego przepisu § 8 ust. 3, zgodnie z którym pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety. Spółka zarówno zapewniła zawodnikom bezpłatny nocleg, jak i dysponuje fakturami dokumentującymi poniesione wydatki.

Skoro więc, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka zapewniła zawodnikom bezpłatne noclegi, których koszt przypadający na poszczególnych zawodników nie przekroczył limitu, o którym mowa w § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, to w ocenie Wnioskodawcy, wydatki z tego tytułu nie stanowią przychodu zawodnika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ świadczenie na rzecz zawodników w postaci zapewnienia bezpłatnych noclegów nie przekracza wysokości określonej w rozporządzeniu, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka postąpi prawidłowo nie uznając wydatków z tych tytułów za przychody zawodników opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz nie naliczając, nie pobierając i nie wpłacając zaliczek na ten podatek z tego tytułu.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa więc swoje stanowisko za prawidłowe.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnień dotyczących kosztów noclegów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy zajętego w zakresie sfinansowania kosztów noclegów zawodnikom w związku z wyjazdami (podróż krajowa) w celu realizacji postanowień zawartych z nimi kontraktów zawodniczych. W zakresie sfinansowania zawodnikom kosztów wyżywienia wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21. 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,

podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest w przypadku pracownika odbycie przez niego podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej, dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, ze zm.).

W art. 775 § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.

Natomiast w przypadku osoby, która nie jest pracownikiem warunki do zastosowania zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obwarowane są dodatkowo postanowieniami art. 21 ust. 13 tej ustawy. Stosownie do jego treści przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub

w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W powołanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki określone w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. w omawianym przypadku należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osób z uprawiania sportu oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Przepisami wykonawczymi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z § 8 ust. 1 tego rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety.

Natomiast w myśl ust. 3 pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sportem. Prowadząc drużynę piłki ręcznej organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej oraz w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji. W celu realizacji przedmiotu swej działalności, i w jej ramach, Spółka zawarła kontrakty zawodnicze o przynależności klubowej w formie umów o pracę oraz umów-zleceń z zawodnikami będącymi osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i prowadzącymi działalność gospodarczą. Przy czym w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą przyjęto dwie formy zawarcia kontraktu: kontrakt nie został zawarty w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej oraz kontrakt został zawarty w jej ramach. Na mocy zawartych umów wszyscy zawodnicy są zobowiązani m.in. do reprezentacji barw klubu we wszystkich rozgrywkach sportowych piłki ręcznej, w których drużyna klubu będzie uczestniczyła oraz do uczestnictwa we wszystkich zajęciach uznanych przez władze klubu za niezbędne do osiągnięcia w tych rozgrywkach jak najlepszych wyników. Realizując postanowienia wynikające z umowy/kontraktu, zawodnicy biorą udział w wyjazdach krajowych związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami i sparingami itp. Koszty zakwaterowania (noclegu) zawodników podczas przedmiotowych wyjazdów ponosił będzie w całości Wnioskodawca. Koszty noclegu nie przekraczają limitu w wysokości dwudziestokrotności stawki diety za dobę określonego w § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r., lecz przekraczają kwotę ryczałtu w wysokości 150% diety, określonego w § 8 ust. 3. Wydatki z tych tytułów zostały poniesione w celu uzyskania przychodów i nie zostały zaliczone przez zawodników do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że przychód, który uzyskają zawodnicy będący pracownikami, w postaci sfinansowania przez Wnioskodawcę wydatków związanych z zakwaterowaniem (noclegami) zawodników, podczas wyjazdów krajowych odbywanych w związku z rozgrywanymi meczami, zawodami itp., będzie wolny od podatku dochodowego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to będzie przysługiwało, jeżeli podróż służbowa pracownika odbywać się będzie na podstawie „polecenia wyjazdu służbowego” poza obszar wskazany w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika i Wnioskodawca wyjazdy te będzie traktował jako podróż służbową w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Natomiast przychód uzyskany z tytułu sfinansowania przez Wnioskodawcę ww. wydatków osobom, które nie są pracownikami będzie wolny od podatku dochodowego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Zwolnienie to jednak będzie przysługiwało pod warunkiem, że osoby te nie zaliczą do kosztów uzyskania przychodu otrzymanego świadczenia.

Skoro więc, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka podczas wyjazdów krajowych związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami i sparingami itp. zapewni zawodnikom bezpłatne noclegi, których koszt przypadający na poszczególnych zawodników nie przekroczy limitu, o którym mowa w § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, to wydatki z tego tytułu nie będą stanowiły przychodu zawodnika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek naliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj