Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1303/13/JD
z 10 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 września 2013 r. (wpływ do tut. Biura 1 października 2013 r.), uzupełnionym 17 i 20 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłacanego wspólnikowi przez mającą powstać spółkę kapitałową w zamian za świadczenie niepieniężne na rzecz tej spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2013 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłacanego wspólnikowi przez mającą powstać spółkę kapitałową w zamian za świadczenie niepieniężne na rzecz tej spółki. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 grudnia 2013 r. Znak IBPBII/1/415-901/13/AA IBPBI/2/423-1303/13/JD, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 17 i 20 grudnia 2013 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej i ma zamiar zostać wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która zostanie utworzona. Jako wspólnik spółki z o.o. Wnioskodawca zostanie zobowiązany w umowie spółki do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na jej rzecz, zgodnie z art. 176 kodeksu spółek handlowych. Świadczenia te będą polegały na wykonywaniu usług pozycjonowania, tworzenia stron internetowych oraz tworzenia grafiki dla klientów spółki. Spółka, której wspólnikiem będzie Wnioskodawca, zobowiązana będzie do wypłaty wynagrodzenia za świadczenia niepieniężne niezależnie od tego czy osiągnie zysk, czy też nie. Wydatki ponoszone na wynagrodzenie dla wspólników, należne za powtarzające się świadczenia niepieniężne, będą ponoszone w celu osiągnięcia przez spółkę przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jeżeli odprowadzenie podatku za świadczenia niepieniężne nie będzie spoczywać na spółce to, czy w takim przypadku będzie stanowiło koszt spółki? (pytanie wymienione we wniosku jako 2)

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu wniosku), wynagrodzenie stanowi koszt spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ brak jest wykluczenia wskazanego w art. 16 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy poniesiony przez podatnika wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• koszt jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, wskazać także należy na uregulowania wynikające z ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030). Zgodnie z art. 176 § 1 ww. ustawy, jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie (art. 176 § 2 kodeksu spółek handlowych).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma zamiar zostać wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która zostanie utworzona. Jako wspólnik spółki z o.o. Wnioskodawca zostanie zobowiązany w umowie spółki do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na jej rzecz. Świadczenia te będą polegały na wykonywaniu usług pozycjonowania, tworzenia stron internetowych oraz tworzenia grafiki dla klientów spółki. Spółka, której wspólnikiem będzie Wnioskodawca, zobowiązana będzie do wypłaty wynagrodzenia za świadczenia niepieniężne niezależnie od tego czy osiągnie zysk, czy też nie. Wydatki ponoszone na wynagrodzenie za ww. świadczenia, będą ponoszone w celu osiągnięcia przez spółkę przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

Przedstawione powyżej regulacje wskazują jednoznacznie, że nie są kosztem uzyskania przychodu wydatki związane z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców, niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów. A contrario można przyjąć, że kosztem uzyskania przychodów są te wydatki ponoszone na rzecz udziałowców, które wynikają ze świadczeń dwustronnych i które mają związek z uzyskaniem przychodów. Tymczasem jednostronne świadczenie spółki na rzecz jej udziałowca w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o pdop, to takie świadczenie, któremu nie odpowiada wzajemne świadczenie udziałowca na rzecz spółki. Zatem, kosztem uzyskania przychodów są wydatki ponoszone przez Spółkę, jako ekwiwalent świadczeń udziałowca na rzecz Spółki z tytułu wykonywania przez niego czynności, które mogą mieć wpływ na przychody Spółki.

Reasumując, na gruncie rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż nie zachodzi tu świadczenie jednostronne, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o pdop, bowiem wynagrodzeniu jakie w przyszłości będzie otrzymywał Wnioskodawca odpowiadać będą wzajemne świadczenia udziałowca – Wnioskodawcy. Wynagrodzenie to będzie więc ekwiwalentne.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wynagrodzenie na rzecz Wnioskodawcy należne z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych wypłacane przez spółkę, której powstanie jest rozważane, będzie stanowić koszty uzyskania przychodów tej spółki, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.