Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-848/13-4/ES
z 13 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 listopada 2013 r. nr ILPB2/415-848/13-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 28 listopada 2013 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 2 grudnia 2013 r.), zaś w dniu 9 grudnia 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 6 grudnia 2013 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wyrokiem sądu rejonowego z dnia 27 marca 2013 r. orzeczono na stałe o niepełnosprawności Zainteresowanego w stopniu znacznym. W ww. wyroku orzeczono, że Wnioskodawca jest niezdolny do pracy i wymaga uczestnictwa w terapii zajęciowej. Ponadto, wskazano, że Zainteresowany winien być zaopatrzony w środki ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie. Wnioskodawca wymaga również korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji oraz zamieszkania w oddzielnym pokoju.

Zainteresowany rozważa poniesienie wydatków na adaptację obiektu mieszkalnego – wagonu kolejowego gospodarczego (złomowanego), posadowionego na działce będącej własnością żony Wnioskodawcy. Zainteresowany nadmienia, że między małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Działka letniskowa i domek letniskowy po adaptacji (z wagonu kolejowego) będzie miejscem rehabilitacji Wnioskodawcy, przez okres późnej wiosny, lata i jesieni. Zimą i wczesną wiosną miejscem rehabilitacji Zainteresowanego będzie dom, w którym obecnie zamieszkuje.

W domu tym, Wnioskodawca zamierza dokonać wydatków na adaptację wymienionego obiektu – w szczególności w zakresie wentylacji budynku (Zainteresowany choruje na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc) i komunikacji, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Wnioskodawca zamierza w przyszłości zainstalować windę, która będzie niezbędna z uwagi na postępujący charakter nieuleczalnej choroby. Zainteresowany podaje, że skutki choroby można będzie jedynie złagodzić. Wnioskodawca musi unikać stresu oraz wysiłku fizycznego, jak również korzystać z czystego powietrza.

W świetle powyższego, rehabilitacja Zainteresowanego będzie wymagała znacznych nakładów finansowych.

Końcowo, Wnioskodawca wskazuje, że domek letniskowy przystosowany z wagony kolejowego stanowi budynek mieszkalny, w odniesieniu do którego wydane zostało pozwolenie na użytkowanie. Na potwierdzenie powyższego Zainteresowany posiada decyzję powiatowego inspektora nadzoru budowlanego z dnia 25 marca 2008 r.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że z uwagi na fakt, iż szanse na uzyskanie dofinansowania z PFRON są niewielkie, wydatki, o których mowa we wniosku, zostaną poniesione ze środków własnych Zainteresowanego. Gdyby się jednak okazało, że Wnioskodawca uzyska dofinansowanie z PFRON zostanie ono odliczone od wydatków adaptacyjnych. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe wydatki nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) również ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, jak również ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, czy też zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wydatki te nie zostaną zwrócone Zainteresowanemu w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Zainteresowany może skorzystać z uprawnień do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej z wydatków rehabilitacyjnych poniesionych na adaptację domku letniskowego oraz domu mieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamieszkuje?

Zdaniem Wnioskodawcy art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniający do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej dotyczy Zainteresowanego jako osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności w odniesieniu do wydatków nielimitowanych poniesionych – stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy – na adaptację i wyposażenie budynków mieszkalnych, o których mowa we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa cytowanym wyżej ust. 7a pkt 1, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (zgodnie z art. 26 ust. 7b tej ustawy).

Po myśli art. 26 ust. 7d ustawy podatkowej, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Należy w tym miejscu wskazać, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 cyt. ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Pojęcie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego, Tom I pod redakcją prof. dra Mieczysława Szymczaka, Warszawa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, aby zaistniała podstawa do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej.

Zastrzec należy, że wydatki wskazane w art. 26 ust. 7a ww. ustawy, które są przeznaczone na realizację celów rehabilitacyjnych lub związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych muszą z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, mającą powiązanie z niepełnosprawnością.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Wobec powyższego, Wnioskodawca wymaga intensywnej rehabilitacji. Musi unikać stresu oraz wysiłku fizycznego, jak również korzystać z czystego powietrza. Zainteresowany, w związku z postępującym charakterem choroby zamierza – stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności – dokonać adaptacji domu w zakresie wentylacji i komunikacji (Wnioskodawca chce zamontować windę w domu, w którym obecnie zamieszkuje). Ponadto, Zainteresowany zamierza dokonać adaptacji wagonu kolejowego na budynek mieszkalny, który po tej adaptacji będzie miejscem rehabilitacji Wnioskodawcy.

Zainteresowany wskazał ponadto, że szanse na uzyskanie dofinansowania do ww. wydatków są niewielkie i w związku z tym całość wydatków poniesie samodzielnie. Gdyby się jednak okazało, że Wnioskodawca uzyska dofinansowanie, o którym mowa powyżej, kwot tych nie uwzględni w odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na adaptację domu – w którym obecnie zamieszkuje – stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, można zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

Do ww. wydatków zaliczyć można również środki, które zostaną przeznaczone na adaptację wagonu kolejowego na budynek mieszkalny – w takim zakresie, w jakim będzie to stosowne do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy – w którym to budynku Zainteresowany będzie realizował cele rehabilitacyjne.

Z całą pewnością ww. wydatki, które wynikają bezpośrednio z potrzeb dotyczących niepełnosprawności Zainteresowanego znacząco ułatwią Wnioskodawcy funkcjonowanie w realiach postępującej choroby.

Reasumując, stwierdzić zatem należy, że wymienione we wniosku wydatki, które Wnioskodawca planuje ponieść, można zaliczyć do wydatków w rozumieniu art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, wydatki te mogą korzystać z odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej – przy założeniu, że zostaną one faktycznie poniesione stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Zainteresowanego. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.