Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-597/13/MS
z 14 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lipca 2013 r. (data wpływu 9 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z 30 września 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca może zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT do sprzedaży środków trwałych wniesionych do Wnioskodawcy aportem i użytkowanych przez niego przez ponad pół roku oraz czy w związku ze sprzedażą przedmiotowych środków trwałych Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 2 lipca 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca może zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT do sprzedaży środków trwałych wniesionych do Wnioskodawcy aportem i użytkowanych przez niego przez ponad pół roku oraz czy w związku ze sprzedażą przedmiotowych środków trwałych Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 września 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 września 2013r. znak: IBPP1/443-597/13/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 29 października 2010 r. Wnioskodawca Sp. z o.o. Sp. komandytowa został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Dnia 30 grudnia 2010 r. aportem do Wnioskodawcy wniesiono, jako wkład niepieniężny, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego (jednoosobową działalność gospodarczą) prowadzone pod nazwą FUH „R.” K. S. Przedmiotem aportu były m.in. samochody, maszyny, urządzenia wchodzące w skład jednoosobowego przedsiębiorstwa i będące własnością FUH „R.” K. S. Podmiotem uprawnionym do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia wnoszonych aportem samochodów i innych ruchomości był Pan K. S. prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą będący czynnym podatnikiem VAT wykonującym czynności opodatkowane. Wnioskodawca do którego wniesiono aport jest również czynnym podatnikiem VAT wykonującym czynności opodatkowane. Wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa korzystało z wyłączenia z opodatkowania na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dokonał jakiegokolwiek odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu wnoszonych w formie aportu samochodów, maszyn, urządzeń. Wnioskodawca użytkuje jako właściciel ruchomości wniesione aportem ponad pół roku. Ruchomości wniesione aportem stanowią u Wnioskodawcy środki trwałe.

Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży są ciągniki siodłowe, samochody ciężarowe o ładowności powyżej 3,5T, naczepy, koparko-ładowarki, przy nabyciu których FUH „R.” K. S. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 100% kwoty podatku. FUH „R.” K. S. wykorzystywał te ciągniki siodłowe, samochody ciężarowe, naczepy, koparko-ładowarki wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Przedmiotem sprzedaży nie będą samochody osobowe ani inne pojazdy samochodowe przy nabyciu których FUH „R.” K. S. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50 % lub 60% kwoty podatku.

Wnioskodawca użytkował i użytkuje wskazane we wniosku samochody, maszyny i urządzenia po ich otrzymaniu w drodze aportu tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 przy sprzedaży środków trwałych stanowiących ruchomości wniesionych do spółki aportem (zwolnionym z VAT) i użytkowanych przez Wnioskodawcę ponad pół roku?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca to czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku VAT odliczonego z tytułu sprzedaży ruchomości w okresie korekty o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1. Wnioskodawca dokonując dostawy towarów, które wcześniej otrzymał aportem i użytkował w swojej działalności dłużej niż 6 miesięcy, powinien zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Stosownie natomiast do ust. 2 powołanego przepisu, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się, ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Ad.2. Zdaniem Wnioskodawcy jeśli nastąpi sprzedaż środków trwałych w okresie korekty, to Wnioskodawca będzie zobowiązany dokonać jednorazowej korekty odliczenia w odniesieniu do pozostałego okresu na zasadach art. 91 ustawy o VAT. Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego przez Wnioskodawcę wynika z treści art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Okres korekty będzie liczony od dnia nabycia środka trwałego przez FUH „ R.” K. S..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 tej ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy o VAT).

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy o VAT wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego, należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Zatem, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, jest jedynie taki jego właściciel, który korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez „używanie”, o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż 30 grudnia 2010 r. aportem do Wnioskodawcy wniesiono, jako wkład niepieniężny, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego (jednoosobową działalność gospodarczą). Przedmiotem aportu były m.in. ciągniki siodłowe, samochody ciężarowe o ładowności powyżej 3,5T, naczepy, koparko-ładowarki, wchodzące w skład jednoosobowego przedsiębiorstwa. Podmiotem uprawnionym do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia wnoszonych aportem samochodów i innych ruchomości była osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, będąca czynnym podatnikiem VAT wykonującym czynności opodatkowane. Wnioskodawca do którego wniesiono aport jest również czynnym podatnikiem VAT wykonującym czynności opodatkowane. Wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa korzystało z wyłączenia z opodatkowania na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dokonał jakiegokolwiek odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu wnoszonych w formie aportu samochodów, maszyn, urządzeń. Wnioskodawca użytkuje jako właściciel ruchomości wniesione aportem ponad pół roku. Ruchomości wniesione aportem stanowią u Wnioskodawcy środki trwałe.

Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży są ciągniki siodłowe, samochody ciężarowe o ładowności powyżej 3,5T, naczepy, koparko-ładowarki, przy nabyciu których osoba fizyczna, która wniosła całe przedsiębiorstwo aportem do Wnioskodawcy, miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 100% kwoty podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania dla dostawy wskazanych we wniosku ciągników siodłowych, samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5T, naczep, koparko-ładowarek, które Wnioskodawca nabył w drodze aportu przedsiębiorstwa, zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w związku z art. 43 ust. 2 tej ustawy, przewidzianego dla dostawy towarów używanych.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji jest konsekwencją postanowień art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.).

Polskie przepisy VAT osiągają więc dozwolony przez dyrektywę skutek – tj. uznanie, że przeniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na inny podmiot nie jest dostawą, poprzez regulację zawartą w art. 6 ustawy o VAT.

Jednocześnie ustawodawca poprzez regulacje zawarte w przepisie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT wprowadził obowiązek skorygowania podatku naliczonego od nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiebiorstwa.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powyższego wynika, że korekta ta jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego w tym zakresie następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Regulacje zawarte w art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o VAT mają na celu zachowanie zasady neutralności VAT, tj. w każdym przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego, w szczególności co do prawa do kontynuacji odliczenia podatku naliczonego z faktur uzyskanych przez poprzednika. Oznacza to, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa nabywca powinien być traktowany jako następca prawny.

Powyżej wyrażona zasada sukcesji w podatku od towarów i usług zakłada zatem, że nabywcy przedsiębiorstwa przysługują takie same uprawnienia w zakresie tego podatku, jakie przysługiwały zbywcy przedsiębiorstwa. Istota tak rozumianej sukcesji sprowadza się do tego, że nabywca przedsiębiorstwa jest traktowany jak jego zbywca - tak jakby do zbycia przedsiębiorstwa nie doszło.

W szczególności art. 91 ustawy o VAT stanowiący w ust. 9 ustawy o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę przedsiębiorstwa, wprowadza zasadę sukcesji nabywcy przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył przedsiębiorstwo.

Z wniosku wynika, że przedsiębiorstwo osoby fizycznej było podmiotem uprawnionym do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia wnoszonych aportem do Wnioskodawcy ciągników siodłowych, samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5T, naczep, koparko-ładowarek.

Zatem w związku z tym, iż Wnioskodawcy jako nabywcy przedsiębiorstwa przysługują takie same uprawnienia w zakresie tego podatku, jakie przysługiwały zbywcy tego przedsiębiorstwa, Wnioskodawcy również przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowych środków trwałych.

W konsekwencji biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne należy stwierdzić, że w związku z tym, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ciągników siodłowych, samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5T, naczep, koparko-ładowarek, to planowana przez Wnioskodawcę jako następcę podatkowego nabytego przedsiębiorstwa dostawa tych towarów nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji dostawa wskazanych we wniosku ciągników siodłowych, samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5T, naczep, koparko-ładowarek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dokonując dostawy towarów, które wcześniej otrzymał aportem i użytkował w swojej działalności dłużej niż 6 miesięcy, powinien zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2, należało uznać za nieprawidłowe.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2 10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ww. ustawy w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Z kolei art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Powyższe uregulowania zobowiązują podatnika, któremu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, do dokonania korekty odliczonego podatku w sytuacji zmiany przeznaczenia towaru. W odniesieniu do ruchomości, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych obowiązek korekty podatku naliczonego następuje w ciągu 5 kolejnych lat licząc od roku, w którym towary zostały oddane do użytkowania. Przy czym przepis wskazuje na generalną zasadę dotyczącą prawa do odliczenia.

Przypomnieć w tym miejscu należy, iż jak wynika z opisu sprawy, w momencie zakupu wskazanych we wniosku środków trwałych poprzednik prawny Wnioskodawcy miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 100% kwoty podatku gdyż przedmiotowe środki wykorzystywane były wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Jednocześnie w niniejszej interpretacji wskazano, że planowana dostawa ciągników siodłowych, samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5T, naczep, koparko-ładowarek nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT lecz podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem, w momencie sprzedaży tych środków (ciągników siodłowych, samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5T, naczep, koparko-ładowarek) nie zmieni się ich przeznaczenie z działalności opodatkowanej na działalność zwolnioną od podatku, co powoduje, iż dalsze ich wykorzystywanie związane będzie wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, w myśl art. 91 ust. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem w niniejszej sprawie obowiązek korekty podatku naliczonego przy sprzedaży przedmiotowych środków trwałych nie wystąpi gdyż nie nastąpi zmiana ich przeznaczenia. Zauważyć należy, że obowiązek korekty wystąpi zawsze w przypadku, gdy dokonano odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie towarów i usług, które następnie zostały wykorzystane do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu.

Zatem, ponieważ nie nastąpiła zmiana przeznaczenia (sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT) Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpi sprzedaż, stosownie do postanowień art. 91 ust. 5 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.