INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 575/13 – stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2012 r. (data wpływu 31 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów węglowych.

Wniosek uzupełniono w dniu 31 grudnia 2012 r. w zakresie opisu sprawy, zadanych pytań i własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie m.in. wytwarzania energii elektrycznej i ciepła oraz przesyłu oraz dystrybucji ciepła. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, Zainteresowany nabywa wyroby węglowe (objęte kodem CN 2701, 2702 oraz 2704 00) od podmiotów mających status pośredniczących podmiotów węglowych. Wyroby te są zużywane w działalności do celów opałowych, w tym także do produkcji ciepła. W 2011 r., Wnioskodawca dokonywał również odsprzedaży wyrobów węglowych. Niemniej jednak, od 2012 r. Zainteresowany nie prowadzi działalności w tym zakresie. Obecnie wyroby węglowe nabywane przez Wnioskodawcę są w całości zużywane w prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji Zainteresowany nie działa w charakterze pośredniczącego podmiotu węglowego. Obok prowadzonej działalności produkcyjnej (głównie w zakresie wytwarzania energii elektrycznej i ciepła), Wnioskodawca prowadzi również działalność handlową (tj. nabywa i odsprzedaje towary i usługi). Przychody z działalności handlowej są odzwierciedlone w rachunku wyników w części „Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi” w pozycji „Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów”.

Poza przychodami ze wskazanej powyższej działalności produkcyjnej i handlowej, Zainteresowany osiąga również pozostałe przychody operacyjne (głównie zysk ze zbycia aktywów trwałych, dotacje inwestycyjne) oraz przychody finansowe (głównie odsetki, dywidendy, zyski ze zbycia inwestycji). W związku z faktem, że część wyrobów węglowych jest zużywana w produkcji, która nie została wprost wskazana w art. 31a ust. 2 pkt 1-7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, Wnioskodawca chciałby doprecyzować sposób kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, że celem przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej było wyjaśnienie wątpliwości w zakresie możliwości uznania Spółki za zakład energochłonny. Zatem, dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na wskazane we wniosku pytania Spółka będzie w stanie stwierdzić, czy spełnia ona definicję zakładu energochłonnego.

Zainteresowany jako podmiot prawa handlowego jest przedsiębiorstwem. W ramach Spółki oczywiście mogą występować zorganizowane części przedsiębiorstwa.

II. Możliwość wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji

W przedmiotowym wezwaniu organ podatkowy wskazał, że „Zainteresowany jest podmiotem zużywającym wyroby akcyzowe, a nie podatnikiem podatku akcyzowego”. W ocenie Spółki, spełnia ona definicję podatnika. Stosownie bowiem do art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podatnikiem akcyzy jest m.in. osoba prawna, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą. Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in. sprzedaż wyrobów węglowych, za którą uznaje się m.in. ich użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jak również użycie wyrobów węglowych do celów innych niż zwolnione z akcyzy.

Zatem skoro Spółka dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą w postaci zużycia wyrobów węglowych, jest ona podatnikiem z tytułu tych działań i w konsekwencji ma prawo do wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania – sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu z dnia 28 grudnia 2012 r.

1. W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, czy w liczniku proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym należy uwzględnić zakupy wyrobów węglowych skalkulowane po cenie nabycia dokonane w poprzednim roku kalendarzowym...
2. W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, czy w mianowniku proporcji, o której mowa w art. 31 a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym należy uwzględniać wyłącznie przychody z tytułu sprzedaży produktów osiągnięte w poprzednim roku kalendarzowym...
3. W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, czy w sytuacji, gdy proporcja, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym wyliczona w oparciu o dane dla całej działalności Spółki wynosi co najmniej 10%, Wnioskodawca ma prawo stosować zwolnienie dla całego zużycia wyrobów węglowych we wszystkich jego jednostkach, które spełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa (niezależnie od faktu, czy współczynnik ten w oparciu o dane dla poszczególnych jednostek stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa osiągnął co najmniej 10%)...

Pytania l-3 dotyczą zarówno jednego stanu faktycznego jak i jednego zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, w liczniku proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym należy uwzględnić zakupy wyrobów węglowych skalkulowane po cenie nabycia dokonane w poprzednim roku kalendarzowym.
2. W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, w mianowniku proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym należy uwzględniać wyłącznie przychody z tytułu sprzedaży produktów osiągnięte w poprzednim roku kalendarzowym.
3. W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, w sytuacji, gdy proporcja, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym wyliczona w oparciu o dane dla całej działalności Spółki wynosi co najmniej 10%, Wnioskodawca ma prawo stosować zwolnienie dla całego zużycia wyrobów węglowych we wszystkich jego jednostkach stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa (niezależnie od faktu, czy współczynnik ten w oparciu o dane dla poszczególnych jednostek stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa osiągnął co najmniej 10%).
   
   

Ad. 1

Zgodnie z art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym, przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

Ze wskazanej regulacji wynika, że w liczniku proporcji ustalanej na dany rok, przesądzającej o uznaniu danego podmiotu za zakład energochłonny należy uwzględnić zakupy wyrobów węglowych dokonane w poprzednim roku kalendarzowym. Oznacza to, że dla celów kalkulacji współczynnika na 2012 r. Spółka powinna uwzględnić wszelkie zakupy wyrobów węglowych dokonane w 2011 r.

W analizowanym przepisie ustawodawca nie wskazał jednak, jaką cenę należy przyjąć dla celów kalkulacji zakupów wyrobów węglowych dokonanych w poprzednim roku kalendarzowym. W ocenie Spółki, powinna ona przyjąć cenę nabycia (tj. cenę zakupu wraz z dodatkowymi kosztami, np. transport, wyładunek itp.).

Powyższe wynika z faktu, że dodatkowe koszty związane z nabyciem wyrobów węglowych mogą być, w zależności od ustaleń umownych, ponoszone przez dostawcę towarów i wkalkulowane w cenę wyrobów węglowych lub też odrębnie przez nabywcę. Dlatego w celu zapewnienia równego traktowania z perspektywy akcyzy podmiotów nabywających wyroby węglowe konieczne jest uwzględnianie dodatkowych kosztów związanych z ich nabyciem w liczniku proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym.

W sytuacji bowiem, gdy Spółka nabywa wyroby węglowe z dostawą do zakładu, jednostkowa cena węgla będzie wyższa, niż w przypadku, gdy to Wnioskodawca jest zobowiązany do jego przewozu. Przykładowo jeśli węgiel jest dostarczany bezpośrednio do zakładu odbiorcy wraz z wyładowaniem na określone miejsce jego cena może wynosić 730 zł/t, a w sytuacji, gdy odbiorca sam dokona wyładunku węgla cena ta będzie niższa o 30 zł/t natomiast jeśli zdecyduje się na własny odbiór cena sprzedaży u dostawcy będzie jeszcze niższa i może wynosić 600 zł/t, przy czym odbiorca będzie zobowiązany do zapewnienia transportu i wyładunku we własnym zakresie i do poniesienia kosztów z tym związanych, np. w wysokości 130 zł/t.

W związku z faktem, że ekonomiczny charakter wskazanych transakcji we wszystkich 3 przypadkach będzie identyczny, w ocenie Spółki, również dla celów akcyzy odbiorca powinien przyjąć te same wartości zakupu wyrobów węglowych. W przeciwnym bowiem wypadku przepisy stawiałyby w bardziej korzystnej sytuacji podmioty, które w ramach dostaw węgla oferują również jego transport/rozładunek itp., bowiem z perspektywy nabywcy zakup węgla od podmiotu oferującego dodatkowe usługi związane z nabyciem byłby korzystniejszy podatkowo.

Takie podejście zdecydowanie sprzeciwia się konstytucyjnej zasadzie równości wobec prawa wyrażonej w art. 2 oraz 32 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Zgodnie z tą zasadą Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, w którym nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w liczniku proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym należy uwzględnić zakup wyrobów węglowych dokonany w poprzednim roku kalendarzowym skalkulowany po cenie nabycia, tj. z uwzględnieniem dodatkowych kosztów.

Ad.2

Stosownie do art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym, w mianowniku proporcji przesądzającej o uznaniu danego podmiotu za zakład energochłonny należy ująć wartość produkcji sprzedanej osiągniętą przez dany podmiot w poprzednim roku.

W związku z faktem, że w analizowanym przepisie ustawodawca odniósł się wyłącznie do pojęcia produkcji, w ocenie Wnioskodawcy, w mianowniku proporcji należy uwzględnić wyłącznie przychody osiągnięte z tytułu sprzedaży produktów, natomiast w kalkulacji nie należy uwzględniać innych przychodów, np. wynikających z działalności handlowej, czy też pozostałych przychodów operacyjnych lub finansowych. Powyższe wynika z literalnego brzmienia wskazanego przepisu.

Stosownie do internetowego Słownika Języka Polskiego PWN przez produkcję rozumie się „zorganizowaną działalność mającą na celu wytwarzanie jakichś towarów lub usług lub dóbr kultury”.

Powyższe oznacza, że w przeciwieństwie do działalności handlowej, produkcja wymaga wystąpienia pewnej aktywności po stronie przedsiębiorcy w celu wytworzenia danego dobra, tj. dokonania w określonych procesach technologicznych pewnej przemiany materiałów na wyroby gotowe przy pomocy odpowiedniego zaplecza technicznego w postaci maszyn i urządzeń, które są niezbędne w procesie produkcji.

Natomiast przez pojęcie handel rozumie się „działalność polegającą na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług”. W konsekwencji, w przypadku działalności handlowej przedsiębiorca nabywa dane towary w celu ich dalszej odsprzedaży, nie dokonując przy tym żadnych czynności w celu zmiany właściwości sprzedawanych dóbr.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że działalność produkcyjna jest całkowicie odmienną gałęzią przemysłu od działalności handlowej. W konsekwencji, skoro ustawodawca posłużył się w analizowanym przepisie pojęciem wartości produkcji, dla celów kalkulacji proporcji przesądzającej o uznaniu danego podmiotu za zakład energochłonny należy uwzględnić wyłącznie przychody z tytułu sprzedaży dóbr wytworzonych przez Spółkę.

Należy dodatkowo podkreślić, że w samej ustawie o podatku akcyzowym, ustawodawca rozróżnia pojęcie działalności produkcyjnej od działalności handlowej. Przykładowo w art. 34 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym prawodawca odniósł się do zwolnienia z akcyzy określonych wewnątrzwspólnotowych nabyć wyrobów akcyzowych pod warunkiem, że wyroby te nie są przeznaczone na cele handlowe, a przykładowo w art. 32 ust. 4 pkt 1 tej ustawy zwolnił z akcyzy wyroby energetyczne zużywane w procesie produkcji energii elektrycznej.

Mając na uwadze, że również w ustawie o podatku akcyzowym, ustawodawca rozróżnia pojęcie produkcji i handlu, w ocenie Spółki w mianowniku proporcji należy uwzględniać przychody osiągnięte w poprzednim roku kalendarzowym wyłącznie z tytułu działalności produkcyjnej.

Powyższe wnioski są zgodne z zasadami konsekwencji terminologicznej w szczególności zasady zakazu wykładni synonimicznej, która jest zasadą techniki prawodawczej, o której mowa w § 10 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”. Zgodnie z tą zasadą różnym zwrotom zawartym w danym akcie prawnym nie należy nadawać tego samego znaczenia. Skoro zatem ustawodawca w ustawie o podatku akcyzowym posługuje się zarówno pojęciem produkcji jak i handlu, te dwa terminy powinny być traktowane odrębnie.

Wskazane konkluzje znajdują również potwierdzenie w art. 17 ust. 1 lit. a Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, zgodnie z którym wartość produkcji oznacza obrót (...) minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży. W konsekwencji, prawodawca wspólnotowy wyjaśniając, co należy uwzględnić w mianowniku proporcji wprost wyłączył przychody z działalności handlowej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w mianowniku proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 należy ująć wyłącznie przychody z tytułu działalności produkcyjnej.

Ad.3

Stosownie do art. 31a ust. 10 zdanie 2 ustawy o podatku akcyzowym, zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W analizowanej regulacji prawodawca stworzył pewne minimum jakim musi się charakteryzować dana jednostka, aby mogła zostać uznana za zakład energochłonny w rozumieniu art. 31a ust. 2 pkt 8. Zgodnie bowiem z cytowanym przepisem, zakład energochłonny nie może być mniejszy niż określona przez ustawodawcę zorganizowana część przedsiębiorstwa. Należy jednak podkreślić, że ustawodawca wskazał wyłącznie dolną granicę wielkości zakładu energochłonnego, natomiast z treści przywołanego przepisu nie sposób wysnuć wniosku, że podatnik jest każdorazowo zobowiązany do kalkulacji współczynnika energochłonności dla każdej z potencjalnych jednostek, która mogłaby stanowić zakład energochłonny.

Opierając się zatem na literalnej wykładni wskazanego przepisu, zakładem energochłonnym może być podmiot posiadający kilka wyodrębnionych jednostek będących zorganizowanymi częściami przedsiębiorstwa, bowiem spełniony jest wymóg wielkości takiego zakładu (tj. jest nie mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa). Dlatego w sytuacji, gdy na podstawie danych Spółki współczynnik energochłonności wynosi więcej niż graniczne 10%, w jej ocenie może ona korzystać ze zwolnienia z akcyzy dla całego zużycia wyrobów węglowych we wszystkich jednostkach (niezależnie od faktu, czy współczynnik ten w poszczególnych jednostkach stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa również osiągnął graniczną wartość). W ocenie Wnioskodawcy jakakolwiek inna interpretacja wskazanego przepisu stanowiłaby domniemanie i dopowiadanie sformułowania, które nie zostało wskazane przez ustawodawcę w treści regulacji, co stanowiłoby naruszenie literalnej wykładni przepisów.

Gdyby bowiem zamiarem ustawodawcy było zobowiązanie podatnika do kalkulacji wskazanej proporcji dla każdej jednostki, która stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa odrębnie, ustawodawca dokonałby takiego zapisu w analizowanej regulacji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał 11 stycznia 2013 r. postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPP3/443 -169/12-4/TK.

Pismem z 18 stycznia 2013 r. Spółka złożyła zażalenie na ww. postanowienie.

W dniu 21 lutego 2013 r. nr ILPP3/443/Z-1/13-2/TW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W związku z powyższym, Spółka wniosła w dniu 29 marca 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok 27 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 575/13, w którym uchylił zaskarżone postanowienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 575/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ww. art. 3la ust. 10 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Prawodawca nie zdefiniował pojęcia produkcji sprzedanej w ustawie o podatku akcyzowym, jednakże z definicji zawartej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2012 (Dz.U. Nr 173, poz. 1030) w załączniku w poz. 1.46. Działalność Przemysłowa wynika, że produkcja sprzedana (przemysłu) to wartość produkcji sprzedanej w bieżących cenach bazowych, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług), pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu.

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanego są m.in. pojęcia „zakup wyrobów węglowych” jak i „wartość produkcji sprzedanej”, którymi posłużył się prawodawca w treści art. 31a ust. 10 ustawy.

Tut. Organ w pełni podziela opinię Wnioskodawcy w zakresie rozumienia jak i obliczenia obu tych wskaźników i odstępuje od szczegółowego uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w trybie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Na marginesie warto zauważyć, że zwolnienie dotyczy w istocie „zakładu energochłonnego” a zatem producenta – jak stanowią przepisy art. 31a ustawy – ciepła.

Ponadto tut. Organ wyjaśnia, że zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi przede wszystkim zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem uznania tej części za zorganizowaną jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu ww. przepisu, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zatem tak rozumiana zorganizowana cześć przedsiębiorstwa może również korzystać ze zwolnienia od akcyzy z tytułu bycia zakładem energochłonnym i zużycia wyrobów węglowych określonego w art. 31a ust 2 pkt 8 ustawy.

W takim przypadku – co na tle niniejszej sprawy wymaga wyjaśnienia – warunki wskazane w art. 31a ust. 10 ustawy muszą zostać spełnione przez tak wyodrębnioną w strukturze podmiotu (przedsiębiorstwa) jednostkę.

Z kolei w przypadku takim jak przedstawiony w opisie sprawy zakładem energochłonnym jest przedsiębiorstwo jako całość. Wówczas współczynniki konieczne do obliczenia proporcji, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy należy odnosić do podmiotu jako całości.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie trzeciego zagadnienia należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.