Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-680/13/MS
z 29 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata na pokrycie poniesionych kosztów w związku z realizacją obowiązku świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na warunkach określonych przez Gminę zwiększa obrót i stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 25 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata na pokrycie poniesionych kosztów w związku z realizacją obowiązku świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na warunkach określonych przez Gminę zwiększa obrót i stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o.) jest spółką prawa handlowego przekształconą z zakładu budżetowego w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie Uchwały Rady Miejskiej w P. Nr 49/98 z 28 maja 1998 r. Jedynym właścicielem - udziałowcem Wnioskodawcy jest Gmina Miejska P. ze 100% udziałem. Działalnością statutową Wnioskodawcy jest świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na podstawie Aktu Założycielskiego z 1998 r. konstytuującego powstanie Wnioskodawcy w celu zaspokajania potrzeb mieszkańców Gminy Miejskiej P. w zakresie publicznego transportu zbiorowego. W dniu 10 września 2009 r. Gmina Miejska P. zawarła z Wnioskodawcą Umowę Wykonawczą obowiązującą do dnia 31 grudnia 2014 r. zawartą zgodnie z wytycznymi rozporządzenia UE Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r., według której nałożyła na Wnioskodawcę obowiązek świadczenia usług publicznych, jako zadania własnego Gminy, w celu zaspokajania potrzeb mieszkańców Gminy Miejskiej P. w zakresie publicznego transportu zbiorowego na terenie Gminy Miejskiej P. Następnie, zgodnie z Aneksem z 19 maja 2010 r. do Umowy Wykonawczej Gmina Miejska nałożyła obowiązek na Wnioskodawcę świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na terenie gmin, z którymi Gmina Miejska P. zawarła Porozumienia Międzygminne na warunkach określonych w treści zawartych porozumień. Dotyczy to Porozumień Międzygminnych zawartych z Gminą P., z Gminą Ż. oraz z Gminą K.

Dnia 15 marca 2012 r. podpisano Aneks Nr II do Umowy Wykonawczej zawartej 10 września 2009 r., według którego umowa otrzymała nowe brzmienie dostosowane do przepisów Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 7 stycznia 2011 r.), a następnie Aneksem NR III z 5 października 2012 r. oraz Aneksem Nr IV z 28 czerwca 2013 r. wprowadzono zmiany do Umowy Wykonawczej zawartej 10 września 2009 r.

W Umowie Wykonawczej (zmienionej aneksami), regulującej obowiązki i uprawnienia Wnioskodawcy w zakresie świadczonych usług publicznego transportu zbiorowego, określono sposób i zasady wynagradzania Wnioskodawcy w formie rekompensaty za poniesione koszty w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy Miejskiej oraz na rzecz gmin, z którymi Gmina Miejska zawarła Porozumienia Międzygminne. Rada Miejska w P. uchwala co roku wysokość rekompensaty dla Wnioskodawcy. Rekompensatę przekazuje się dla Wnioskodawcy w 12 miesięcznych ratach według not obciążeniowych wystawianych jeden raz w miesiącu przez Wnioskodawcę obciążających Gminę Miejską.

Do wyliczenia wysokości rekompensaty (obliczonej zgodnie z zasadami określonymi w Rozporządzeniu UE Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zgodnie z Ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym) uwzględnia się wszystkie koszty związane ze świadczeniem usług publicznych w zakresie transportu zbiorowego, które zmniejsza się o wszystkie wpływy finansowe osiągnięte w ramach świadczenia tych usług (przychody ze sprzedaży biletów na terenie miasta P. oraz gmin ościennych w ramach zawartych Porozumień Międzygminnych i jakiekolwiek inne przychody wygenerowane podczas wypełniania danego zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych), a zwiększa o rozsądny zysk (na poziomie 6% kapitału własnego w przypadku gmin ościennych oraz 1% w przypadku usług świadczonych na rzecz Gminy Miejskiej P.) i zmniejsza o wartość amortyzacji przyjętego aportu (autobusy). Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto z uwzględnieniem przychodów, rozsądnego zysku i amortyzacji przyjętego aportu. Istotą rekompensaty jest pokrycie poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Rekompensata nie wpływa na cenę biletów. Wnioskodawca zgodnie z Umową Wykonawczą jest zobowiązany do sprzedaży biletów pasażerom, a ceny biletów i zasady korzystania z przejazdów bezpłatnych i ulgowych w granicach administracyjnych miasta P. i na terenie gmin, z którymi zawarto porozumienia ustalane są przez Radę Miejską w P. według podjętej uchwały (obowiązująca z 10 stycznia 2013 r. Uchwała Nr 4/2013 Rady Miejskiej w P.), w której określono Taryfę Opłat stosowaną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, któremu zgodnie z dokonanym zgłoszeniem indentyfikacyjnym Urząd Skarbowy w P. nadał Numer Identyfikacji Podatkowej xxx według Decyzji w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej z 28 września 1998 r.

Rodzajem działalności Wnioskodawcy (działalność podstawowa) według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) jest transport lądowy pasażerski miejski i podmiejski zgodnie z kodem PKD 49.31.Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywana rekompensata pokrywająca poniesione koszty w związku z realizacją obowiązku świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na warunkach określonych przez Gminę Miejską P. zwiększa obrót i tym samym stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywana rekompensata za poniesione koszty w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy Miejskiej i gmin ościennych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczeniem usług według art. 8 ust. 1 ustawy jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W niniejszej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług i nie można jej w sposób bezwzględny i bezpośredni powiązać z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Nie wpływa ona na cenę biletów. Ceny biletów, zasady korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów ustala Rada Miejska w P. według podjętej uchwały zgodnie z określoną w niej Taryfą Opłat. Istotą rekompensaty jest pokrycie kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, tak więc zdaniem Wnioskodawcy otrzymywana rekompensata nie powinna powiększać obrotu i tym samym nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2010 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, …, … oraz … i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011r. do 31 marca 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, …, … oraz .. i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Analiza powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, iż włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności – nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro ze złożonego wniosku wynika, że otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata za poniesione koszty w związku z świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi pokrycie poniesionych kosztów w związku z świadczeniem tych usług, nie wpływa na cenę biletów i nie jest dopłatą do ceny świadczonych usług przewozowych, to nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, gdyż nie jest przyznawana jako dopłata do ceny usługi, ale na pokrycie poniesionych kosztów, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymywana rekompensata za poniesione koszty w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy Miejskiej i gmin ościennych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.