Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-755/13-4/NS
z 20 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 20 sierpnia 2013 r., Biura KIP w Lesznie 20 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 13 listopada 2013 r., Biura KIP w Lesznie 15 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy ruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy ruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 13 listopada 2013 r., Biura KIP w Lesznie 15 listopada 2013 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Zainteresowany jest opodatkowany podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, prowadzi książkę przychodów i rozchodów oraz jest płatnikiem podatku VAT.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest handel urządzeniami do opalania (solaria) oraz częściami do tych urządzeń (np. lampy). W zakresie swojej działalności gospodarczej Zainteresowany zakupuje urządzenia do opalania od osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej na tzw. umowę kupna-sprzedaży. Od czynności cywilno-prawnych Wnioskodawca płaci 2% podatku od kwoty zawartej w umowie, a od firm, które nie są płatnikami VAT-u otrzymuje rachunek.

Ponadto Zainteresowany będzie dokonywać zakupów uszkodzonych urządzeń do opalania od płatników VAT-u, w których konieczna będzie wymiana części (aby urządzenie było sprawne).

Z pisma z dnia 7 listopada 2013 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że:

1. W przypadku kiedy nabywane są urządzenia, o których mowa we wniosku od umów kupna sprzedaży i rachunków uproszczonych nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT, natomiast jeśli te same towary zakupione zostają od płatników podatku VAT to Zainteresowanemu przysługuje odliczenie, ponieważ jest płatnikiem podatku VAT.
2. Zakupione towary nie stanowiły u Wnioskodawcy majątku trwałego i nie były użytkowane powyżej pół roku. Zakupione urządzenia do opalania są tylko i wyłącznie towarem handlowym.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dokonując sprzedaży urządzeń używanych Zainteresowany ma prawo do zastosowania stawki zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, bez względu na datę dokonania sprzedaży po dniu zakupu (np. zakup 10 styczeń 2013 r., sprzedaż 12 styczeń 2013 r.)?
2. Czy w przypadku zakupu uszkodzonych urządzeń do opalania, w których konieczna będzie wymiana części, Wnioskodawca również ma prawo w momencie ich sprzedaży do zastosowania stawki zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwszy, jak i drugi przypadek sprzedaży kwalifikuje się do zastosowania zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy, powoduje, że dostawa towarów nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Tak więc, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który w momencie sprzedaży korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez „używanie”, o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą. Zatem rzecz ruchoma oddana np. w dzierżawę nie jest dla wydzierżawiającego towarem używanym w rozumieniu ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Zainteresowany jest płatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest handel urządzeniami do opalania (solaria) oraz częściami do tych urządzeń (np. lampy). W zakresie swojej działalności gospodarczej Zainteresowany zakupuje urządzenia do opalania od osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej na tzw. umowę kupna-sprzedaży. Od czynności cywilno-prawnych Wnioskodawca płaci 2% podatku od kwoty zawartej w umowie, a od firm, które nie są płatnikami VAT-u otrzymuje rachunek. Zainteresowany będzie również dokonywać zakupów uszkodzonych urządzeń do opalania od płatników VAT-u, w których konieczna będzie wymiana części (aby urządzenie było sprawne). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w przypadku kiedy nabywane są urządzenia, o których mowa we wniosku od umów kupna sprzedaży i rachunków uproszczonych nie przysługuje Zainteresowanemu prawo do odliczenia podatku VAT, natomiast jeśli te same towary zakupione zostają od płatników podatku VAT to Wnioskodawcy przysługuje odliczenie, ponieważ jest płatnikiem podatku VAT. Zakupione towary nie stanowiły u Zainteresowanego majątku trwałego i nie były użytkowane powyżej pół roku. Zakupione urządzenia do opalania są tylko i wyłącznie towarem handlowym.

W kwestii opodatkowania dostawy wymienionych we wniosku urządzeń do opalania należy stwierdzić, że nie można uznać ich za towary używane, bowiem Wnioskodawca faktycznie ich nie używał. W tej sytuacji czynność sprzedaży ww. majątku ruchomego nie korzysta ze zwolnienia od podatku, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym sprzedaż tych ruchomości podlega opodatkowaniu według stawek właściwych dla ich dostawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że opisane urządzenia do opalania nie były używane przez Zainteresowanego, nie spełniają definicji towarów używanych, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy. W konsekwencji pomimo, że w niektórych przypadkach Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, czynność sprzedaży tych rzeczy ruchomych nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, lecz będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.