INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 25 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z ewidencjonowania na kasie fiskalnej dostaw produktów w systemie wysyłkowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z ewidencjonowania na kasie fiskalnej dostaw produktów w systemie wysyłkowym. Wniosek został uzupełniony 11 grudnia 2013 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest producentem artykułów wyposażenia wnętrz, takich jak: obrazy ręcznie malowane, obrazy drukowane na płótnie, obrazy na płycie plexi, zdjęcia na płótnie, naklejki na ścianę, oryginalnie zdobione stoliki kawowe. Produkty te są m.in. sprzedawane krajowym konsumentom za pośrednictwem internetowej platformy – sklepów on-line dostępnych pod adresami: (…).

Konsument składający zamówienie, któremu system transakcyjny opracowany przez Wnioskodawcę nadaje unikalny numer, płaci za zamówiony produkt Wnioskodawcy zawsze z góry, przelewem bankowym, przekazem pocztowym czy też za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych takich jak A czy B, którzy gromadzą środki wpłacane przez konsumentów na koncie Wnioskodawcy u danego operatora, które to środki po uzbieraniu odpowiedniej kwoty są następnie przez tego operatora przesyłane przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. W przypadku płatności za pośrednictwem banku czy też poczty nabywca produktów Wnioskodawcy jest jednoznacznie określony za pomocą nazwiska, imienia i adresu. W przypadku dokonywania przez nabywcę płatności za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych, operatorzy ci udostępniają Wnioskodawcy następujące dane związane z płatnością: adres e-mail osoby wpłacającej oraz numer zamówienia wygenerowany przez system transakcyjny Wnioskodawcy, co pozwala Wnioskodawcy na jednoznaczną identyfikację wpłacającego i jego adresu.

Sprzedaż na rzecz konsumentów krajowych jest przez Wnioskodawcę rejestrowana obecnie za pomocą kasy fiskalnej. Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie bezpośredniej sprzedaży internetowej swoich produktów na rzecz konsumentów mieszkających w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej (np. Niemcy, Austria, Francja, Szwecja). Konsumenci ci będą składali swoje zamówienia za pomocą serwisu transakcyjnego Wnioskodawcy. Zapłata za towary z góry będzie zapewne realizowana w przeważającej liczbie transakcji za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych (A, B), którzy będą udostępniać Wnioskodawcy te same informacje, co w przypadku płatności realizowanych przez konsumentów krajowych. Oczywiście konsumenci zagraniczni będą również mieli możliwość zapłaty za zamówione produkty przelewem bankowym. Produkty zakupione przez konsumentów zagranicznych będą im dostarczane za pomocą firm kurierskich, które będą udostępniać Wnioskodawcy w drodze elektronicznej (w formacie PDF) następujące dane dotyczące każdej przesyłki: numer przesyłki nadany jej przez firmę kurierską, potwierdzenie doręczenia, adres doręczenia, datę doręczenia oraz imię i nazwisko osoby, której przesyłka została doręczona. Dane te Wnioskodawca będzie mógł pobierać i archiwizować elektronicznie w formacie PDF dla każdej przesyłki odrębnie lub w formie zestawień zbiorczych za poszczególne miesiące.

Wnioskodawca przewiduje, że wartość produktów sprzedawanych konsumentom zagranicznym z niektórych krajów Unii Europejskiej (np. Francja, Portugalia, Austria) przekraczać będzie w danym roku podatkowym ustalone przez te państwa członkowskie kwoty, o których jest mowa w art. 23 ust. 2 VATU (czyli np. dla Francji kwotę 100.000 euro). W tych krajach Wnioskodawca dokona rejestracji jako podatnik podatku od wartości dodanej oraz złoży Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zawiadomienie, o którym mowa w art. 23 ust. 5 VATU, i następnie dokument potwierdzający, o którym jest mowa w art. 23 ust. 7 VATU.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, że:

• sprzedaż przez Wnioskodawcę artykułów wyposażenia wnętrz na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) mieszkających w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej będzie sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju,
• Wnioskodawca dokonując dostawy na rzecz konsumentów mieszkających w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej będzie dokumentował sprzedaż fakturami.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zrezygnować z ewidencjowania za pomocą kasy fiskalnej dostaw produktów w sprzedaży wysyłkowej na rzecz nabywców zarówno krajowych jak i z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjowania za pomocą kasy fiskalnej najpóźniej do 31 grudnia 2014 r. czynności wymienione w załączniku do Rozporządzenia. W punkcie 36 przedmiotowego załącznika wymieniona jest dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeśli zapłata za dostarczane towary dokonana została w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościoworozliczeniowej, a z ewidencji i dowodów zapłaty jednoznacznie wynika, jakiej czynności dana zapłata dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

W przypadku sprzedaży wysyłkowej wyrobów Wnioskodawcy zapłata za nie dokonywana będzie przez nabywców wyłącznie przekazami pocztowymi, przelewami bankowymi (bezpośrednio lub z wykorzystaniem operatorów systemów płatniczych) lub przelewami z rachunków prowadzonych przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe (w przypadku nabywców krajowych). Z prowadzonych przez Wnioskodawcę ewidencji w systemie transakcyjnym w połączeniu z dowodami zapłaty (pocztowymi, bankowymi czy też generowanymi przez operatorów systemów płatniczych) jednoznacznie będzie można określić, jakiego produktu dotyczyła dana zapłata oraz kto jej dokonał (nabywca będzie zidentyfikowany za pomocą nazwiska, imienia i adresu).

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż może on zrezygnować z ewidencjowania za pomocą kasy fiskalnej dostaw produktów w sprzedaży wysyłkowej na rzecz nabywców zarówno krajowych jak i z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż – art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy – przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Sprzedaż wysyłkowa z kraju to dostawa, która rozpoczyna się na terytorium Polski, a więc odbywa się „z kraju” do innego państwa członkowskiego i stąd właśnie jej nazwa. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju jest w zasadzie odpowiednikiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Można bowiem stwierdzić, że jest to taka wewnątrzwspólnotowa dostawa, która następuje na rzecz podmiotu nierozpoznającego u siebie transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego – będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT obowiązującego w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
2. innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Na postawie art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy – w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Z powyższego wynika, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów, wówczas gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, lecz podatnik dokonał wyboru opodatkowania poza krajem. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce.

Reasumując ww. sprzedaż wysyłkowa ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego. Przemieszczenie towaru powinno nastąpić w ścisłym związku z dostawą lub w jej wyniku. Istotny jest też status nabywcy (są to bowiem podmioty niebędące podatnikami w ogóle lub będące podatnikami ale nie mającymi obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

W art. 23 ust. 2 ustawy postanowiono, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (z Polski) dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, czyli opodatkowuje się w Polsce, jeżeli:

• całkowita wartość towarów, innych niż wyroby akcyzowe (art. 2 pkt 27 ustawy) wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego, w ramach sprzedaży wysyłkowej z Polski,
• pomniejszona o kwotę podatku,
• nie przekracza w danym roku limitu wyrażonego w złotych, odpowiadającego kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.
  
  

W ramach tej sprzedaży wysyłkowej, dostawa jest opodatkowana w Polsce, sprzedawca opodatkowuje sprzedaż jak krajową, według stawki obowiązującej w Polsce i w Polsce ją rozlicza.

Natomiast, w myśl art. 23 ust. 4 ustawy, miejscem dostaw realizowanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na terytorium danego państwa członkowskiego będzie to państwo członkowskie, w przypadku gdy w poprzednim roku podatkowym podatnik prowadził sprzedaż wysyłkową dla odbiorców na terytorium tego państwa członkowskiego, a wartość dostaw przekroczyła kwotę graniczną.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2012 r., poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nierpowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2012 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Na podstawie § 3 ust. 2 rozporządzenia, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł.

Zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Wskazać należy, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Jednakże na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

W poz. 36 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), pod warunkiem że zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo -kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji.

A zatem, zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy dostawy towarów w systemie wysyłkowym dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych można stosować jeżeli:

• zapłata za dostarczony towar w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
• z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana.
  
  

Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wskazać w tym miejscu należy, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tym przypadku, przy braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce), istniałoby realne niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania). Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione w przypadku, gdyby sprzedaż bezfakturowa nie została udokumentowana w żaden inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżana obrotów.

Należy zatem uznać, że celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Tym samym uzasadnione jest przyjęcie, że wprowadzając zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, ustawodawca zwolnieniem objął te czynności, które są już w jakiś sposób udokumentowane, a więc istnieje możliwość ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 ustawy – podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Przepisu ust. 4 zdanie pierwsze nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, które w każdym przypadku muszą być potwierdzone fakturami (art. 106 ust. 5 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w przypadku, gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę VAT jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają. Zaznaczyć jednak należy, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej, wskazując jednocześnie jakie elementy powinna ona zawierać.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem artykułów wyposażenia wnętrz, takich jak: obrazy ręcznie malowane, obrazy drukowane na płótnie, obrazy na płycie plexi, zdjęcia na płótnie, naklejki na ścianę, oryginalnie zdobione stoliki kawowe. Produkty te są m.in. sprzedawane krajowym konsumentom za pośrednictwem internetowej platformy – sklepów on-line dostępnych pod adresami: (…).

Konsument składający zamówienie, któremu system transakcyjny opracowany przez Wnioskodawcę nadaje unikalny numer, płaci za zamówiony produkt Wnioskodawcy zawsze z góry, przelewem bankowym, przekazem pocztowym czy też za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych takich jak A czy B, którzy gromadzą środki wpłacane przez konsumentów na koncie Wnioskodawcy u danego operatora, które to środki po uzbieraniu odpowiedniej kwoty są następnie przez tego operatora przesyłane przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. W przypadku płatności za pośrednictwem banku czy też poczty nabywca produktów Wnioskodawcy jest jednoznacznie określony za pomocą nazwiska, imienia i adresu. W przypadku dokonywania przez nabywcę płatności za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych, operatorzy ci udostępniają Wnioskodawcy następujące dane związane z płatnością: adres e-mail osoby wpłacającej oraz numer zamówienia wygenerowany przez system transakcyjny Wnioskodawcy, co pozwala Wnioskodawcy na jednoznaczną identyfikację wpłacającego i jego adresu.

Sprzedaż na rzecz konsumentów krajowych jest przez Wnioskodawcę rejestrowana obecnie za pomocą kasy fiskalnej. Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie bezpośredniej sprzedaży internetowej swoich produktów na rzecz konsumentów mieszkających w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej (np. Niemcy, Austria, Francja, Szwecja). Konsumenci ci będą składali swoje zamówienia za pomocą serwisu transakcyjnego Wnioskodawcy. Zapłata za towary z góry będzie zapewne realizowana w przeważającej liczbie transakcji za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych (PayPal, moneybookers.com), którzy będą udostępniać Wnioskodawcy te same informacje, co w przypadku płatności realizowanych przez konsumentów krajowych. Oczywiście konsumenci zagraniczni będą również mieli możliwość zapłaty za zamówione produkty przelewem bankowym. Produkty zakupione przez konsumentów zagranicznych będą im dostarczane za pomocą firm kurierskich, które będą udostępniać Wnioskodawcy w drodze elektronicznej (w formacie PDF) następujące dane dotyczące każdej przesyłki: numer przesyłki nadany jej przez firmę kurierską, potwierdzenie doręczenia, adres doręczenia, datę doręczenia oraz imię i nazwisko osoby, której przesyłka została doręczona. Dane te Wnioskodawca będzie mógł pobierać i archiwizować elektronicznie w formacie PDF dla każdej przesyłki odrębnie lub w formie zestawień zbiorczych za poszczególne miesiące.

Wnioskodawca przewiduje, że wartość produktów sprzedawanych konsumentom zagranicznym z niektórych krajów Unii Europejskiej (np. Francja, Portugalia, Austria) przekraczać będzie w danym roku podatkowym ustalone przez te państwa członkowskie kwoty, o których jest mowa w art. 23 ust. 2 VATU (czyli np. dla Francji kwotę 100.000 euro).

Sprzedaż przez Wnioskodawcę artykułów wyposażenia wnętrz na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) mieszkających w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej będzie sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju.

Wnioskodawca dokonując dostawy na rzecz konsumentów mieszkających w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej będzie dokumentował sprzedaż fakturami.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych – nabywców krajowych – za które zapłata następuje przelewem bankowym, przekazem pocztowym czy też za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych takich jak A czy B, którzy gromadzą środki wpłacane przez konsumentów na koncie Wnioskodawcy u danego operatora, które to środki po uzbieraniu odpowiedniej kwoty są następnie przez tego operatora przesyłane przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy i o ile z ewidencji i dowodów dokumentujących te transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, będzie korzystać do 31 grudnia 2014 r. ze zwolnienia (przedmiotowego) z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 36 załącznika do rozporządzenia.

Natomiast, w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona fakturą. Tym samym w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jeśli ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej nie mający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona. Zatem sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium kraju na rzecz nabywców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej nie będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednakże częściowo w oparciu o inną podstawę prawną niż wskazana w stanowisku Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie zastosowania zwolnienia z ewidencjonowania na kasie fiskalnej dostaw produktów w systemie wysyłkowym. Z kolei w części dotyczącej wniosku w zakresie dokumentacji warunkującej uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę towarów dokonana na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.