Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-493/13/PK
z 7 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 1 października 2013r. (data wpływu 7 października 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w przedmiocie opodatkowaniu biogazu – jest:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania biogazu zużywanego na cele opałowe
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowaniu podatkiem akcyzowym biogazu przekazanego do wytworzenia energii elektrycznej, przeznaczonego do utylizacji oraz w zakresie obowiązku prowadzenia składu podatkowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowaniu biogazu.

We przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. W procesie technologicznym oczyszczania ścieków, w wyniku fermentacji osadów ściekowych, jako produkt uboczny powstaje biogaz o kodzie CN 2711 29 00. Wnioskodawca wykorzystuje biogaz do celów opałowych, natomiast część biogazu przekazuje osobie fizycznej, która na terenie oczyszczalni ścieków prowadzi działalność gospodarczą tj. eksploatuje siłownię zasilaną ww. biogazem. Na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a wymienionym podmiotem współpracującym Wnioskodawca zobowiązał się do udostępnienia powierzchni byłego składowiska opału, celem ustawienia siłowni na paliwo biogazowe, oraz do zapewnienia dostaw nadwyżki biogazu, a druga strona zobowiązała się do dostarczenia Wnioskodawcy wyprodukowanej z tego biogazu energii elektrycznej w całości oraz zwrotu niewykorzystanego ciepła w postaci gorącej wody. Podmiot wytwarzający energię elektryczną z biogazu sprzedaje ją w całości wyłącznie Wnioskodawcy, uiszczając z tego tytułu podatek akcyzowy. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży biogazu podmiotowi, który wytwarza z niego energię elektryczną ponieważ celem umowy zawartej z tym podmiotem jest dostarczanie Wnioskodawcy energii elektrycznej wytworzonej z „surowca” odbiorcy tej energii, czyli Wnioskodawcy. Nadwyżka biogazu, która nie jest wykorzystywana w celach opałowych oraz nie jest przekazywana do siłowni, w celu wytworzenia energii elektrycznej, jest spalana bezużytecznie. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku akcyzowego i nie płaci tego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1.Czy od dnia 1 listopada 2013r Wnioskodawcę będzie obciążał obowiązek zapłaty podatku akcyzowego od wytworzonego biogazu, który:

1. zostanie przeznaczony do celów opałowych,
2. zostanie dostarczony podmiotowi gospodarczemu, który wytworzy z niego energię elektryczną i sprzeda ją Wnioskodawcy,
3. zostanie spalony jako bezużyteczny;
   
   

2.Czy Wnioskodawca powinien od dnia 1 listopada 2013r prowadzić skład podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1/1

Zgodnie z art. 163 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011r, nr 108, poz. 626 z późn. zm.) zwolnienie od akcyzy pozostałych węglowodorów gazowych o kodzie CN 2711 29 00, przeznaczonych do celów opałowych traci moc w dniu 31 października 2013r, wobec czego od dnia 1 listopada 2013r. biogaz wytworzony przez Wnioskodawcę i przeznaczony do celów opałowych będzie podlegał podatkowi akcyzowemu w stawce określonej w art. 89 ust. 1 pkt 13, tj. 1,28 zł/l gigadżul. Przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym od 1 listopada 2013r będzie zużycie biogazu do celów opałowych. Skoro zużycia biogazu do celów opałowych dokonuje Wnioskodawca oznacza to, że obowiązek zapłaty tego podatku będzie obciążał Wnioskodawcę.

Ad. 1/2

Biogaz dostarczany podmiotowi gospodarczemu, który na terenie oczyszczalni ścieków prowadzi działalność polegającą na wytwarzaniu z ww. biogazu energii elektrycznej i sprzedawaniu tejże energii Wnioskodawcy, jest wykorzystywany przez ten podmiot do napędu silników spalinowych. Stawka akcyzy na powyższy wyrób energetyczny, po myśli art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a tiret drugie wynosi 11,04 zł/1 gigadżul. Zgodnie z art. 164 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym do dnia 31 października 2013 r. zamiast stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a tiret drugie, do wyrobów akcyzowych określonych w tym przepisie stosuje się zerową stawkę akcyzy. Wobec powyższego od dnia 1 listopada 2013r do wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a tiret drugie, tj. dla gazu ziemnego (mokrego) i węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901 w stanie gazowym stawka podatku wynosi 11,04 zł/1 gigadżul. Art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. b, przewidujący m. in. dla biogazu (bez względu na kod CN) wyprodukowanego w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach stawkę 0 zł, nie może być, stosowany, z uwagi na brzmienie art. 164 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, stosownie do którego przepisy art. 89 ust. 1 pkt 3, 7, 8 i 12 lit. b stosuje się od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji komisji europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach ze wspólnym rynkiem. W ocenie Wnioskodawcy przedmiotem opodatkowania jest zużycie biogazu do napędu silników spalinowych, wobec tego podatnikiem tego podatku nie będzie Wnioskodawca, ponieważ spółka nie zużywa biogazu do tego celu, lecz dokonuje tego podmiot współpracujący, który przetwarza w siłowni biogaz na energię elektryczną i następnie w całości sprzedaje Wnioskodawcy.

Ad. 1/3

Ustawa o podatku akcyzowym przewiduje opodatkowanie biogazu przeznaczonego wyłącznie do napędu silników spalinowych oraz do celów opałowych, wobec tego biogaz spalony bezużytecznie jako nadwyżka, stanowi biogaz przeznaczony do innych celów niż wyżej wskazane i jako taki nie podlega podatkowi akcyzowemu.

Ad. 2

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy (który nie obejmuje biogazu o kodzie CN 2711 29 00) oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem przypadków określonych w pkt od 1 do 8. W przypadku produkcji biogazu możliwość ta istnieje w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie płacił przedpłatę akcyzy. Z uwagi na fakt, że od dnia 1 listopada 2013r. Wnioskodawca będzie obciążał obowiązek zapłaty podatku akcyzowego, w stawce innej niż 0zł, od wytworzonego biogazu, który zostanie przeznaczony do celów opałowych, o ile Wnioskodawca nie zamierza płacić przedpłat akcyzy, od dnia 1 listopada 2013r. Wnioskodawca powinien prowadzić skład podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania biogazu zużywanego na cele opałowe
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowaniu podatkiem akcyzowym biogazu przekazanego do wytworzenia energii elektrycznej, przeznaczonego do utylizacji oraz w zakresie obowiązku prowadzenia składu podatkowego.
  
  

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 ze zm.) wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 28 ww. załącznika pod kodem CN 2711 wymieniono gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Przez wyroby gazowe - w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy - rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W świetle powyższego należy zauważyć, że biogaz objęty kodem CN 2711 stanowi wyrób akcyzowy zaliczany jednocześnie do wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

W myśl art. 86 ust. 2 i 3 ustawy paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Wobec powyższego, biogaz CN 2711 jako produkt uboczny technologicznego procesu fermentacji osadów ściekowych, zużywany do spalania w silnikach spalinowych (np. w generatorach) celem wytworzenia energii elektrycznej oraz jako paliwo opałowe, jest wyrobem energetycznym i podlega przepisom ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Zgodnie z art. 9c ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów gazowych - przez które rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 (art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy) - przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
2. sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
3. import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
4. użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
5. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:
1. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   
2. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,
   
3. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy za … finalnego nabywcę gazowego uznaje się podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega zgodnie z art. 9c ust. 5 lit. a - m.in. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia. Mając zatem na uwadze definicję finalnego nabywcy gazowego niewątpliwie uznać należy, że Wnioskodawca (jako podmiot nie będący pośredniczącym podmiotem gazowym) używający do celów opałowych, uzyskany w sposób inny niż w drodze nabycia, wyrób gazowy - powstały w wyniku fermentacji odpadów – wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Dlatego też biogaz zużywany przez Spółkę do celów opałowych będzie podlegał opodatkowaniu stawką w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul.

W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odpowiadając na drugą cześć pierwszego pytania trzeba zauważyć, że stosownie do art. 9c ust. 2 ustawy za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8. Tym samym za sprzedaż wyrobów gazowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników.
   
   

Definiując sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu ustawodawca odwołał się do regulacji dotyczących sprzedaży wyrobów węglowych, które należy stosować odpowiednio do sprzedaży wyrobów gazowych.

Kontrahent któremu Spółka (producent biogazu) przekazuje nieodpłatnie biogaz jest finalnym nabywcą wyrobów gazowych albowiem nabywa on wyroby gazowe od Spółki, a równocześnie nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym. Przez „nabycie” należy rozumieć zarówno otrzymanie czegoś na własność, płacąc za to lub w drodze zamiany jak i zyskać coś lub zdobyć (por. Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994r). Mając na uwadze, że kontrahent Spółki nabywa nieodpłatnie biogaz zobowiązując się w zamian sprzedać Spółce energię elektryczną to należy uznać, że jest tu spełniony warunek mówiący o nabyciu wyrobów gazowych determinujący uznanie tego podmiotu za finalnego nabywcę wyrobów gazowych.

Ponadto mając na uwadze, że przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym jest darowizna (nieodpłatne przekazanie) wyrobów gazowych to należy uznać, że dostarczenie biogazu kontrahentowi jest czynnością zrównaną ze sprzedażą czyli stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że to na jego kontrahencie - poprzez fakt zużycia (spalenia w silnikach spalinowych) biogazu do produkcji energii elektrycznej - powinien spoczywać ciężar opodatkowania biogazu jest błędne.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy stawka akcyza dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych: gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901 wynosi:

• skroplonych - 695,00 zł/1000 kilogramów,
• w stanie gazowym - 11,04 zł/1 gigadżul (GJ).
  
  

Zatem co do zasady wyroby gazowe wykorzystywane jako paliwo do napędu silników spalinowych podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 11,04 zł/1 gigadżul.

Przy czym na mocy art. 31b ust. 3 pkt 2 i ust. 5 ustawy zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do użycia w procesie produkcji energii elektrycznej.

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca posiada zawartą umowę z kontrahentem z której wynika, że przekazany biogaz przeznaczony jest do produkcji energii elektrycznej. Zatem należy uznać, że są spełnione warunki do zwolnienia biogazu przekazywanego przez Wnioskodawcę w celu produkcji energii elektrycznej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zapłaty podatku akcyzowego od wytworzonego gazu, który został dostarczony do podmiotu gospodarczego wytwarzającego energie elektryczną, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie opodatkowania utylizacji biogazu trzeba zauważyć, że w sytuacji gdy celem spalenia biogazu nie jest wytworzenie ciepła, lecz jego utylizacja, która nie wiąże się w żaden sposób z ogrzaniem jakiegokolwiek nośnika ciepła, a wytworzona w tym procesie energia cieplna nie jest w żaden sposób wykorzystywana, to biogaz ten nie stanowi paliwa opałowego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym stawka akcyzy od wyrobów energetycznych innych niż określone w ust. 1 pkt 1 - 13 tego artykułu, przeznaczonych do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Odnosząc powyższe do sytuacji gdy używany przez Spółkę biogaz należący do kodu CN 2711 29 00 jest utylizowany należy zauważyć, że nie został on wymieniony w art. 89 ust. 1 pkt 1 - 13 ustawy o podatku akcyzowym gdyż nie jest przeznaczony do celów opałowych ani też jako dodatek lub domieszka do paliw opałowych. Tym samym biogaz przeznaczony do utylizacji podlega opodatkowaniu stawką akcyzy przewidzianą w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, tj. stawką 0 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że biogaz przeznaczony do celów innych niż napędowe i opałowe nie podlega podatkowi akcyzowemu jest nieprawidłowe.

Odnośnie produkcji biogazu o kodzie 2711 29 00 w składzie podatkowym należy zauważyć, że wykaz wyrobów akcyzowych do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG zawiera załącznik nr 2 do ustawy.

W poz. 21 ww. załącznika wymieniono wyroby objęte kodem CN ex 2711 gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe, z wyłączeniem objętych pozycjami 2711 11 00, 2711 21 00 oraz 2711 29 00.

Zgodnie natomiast z art. 40 ust. 7 ustawy procedury zawieszenia poboru akcyzy nie stosuje się do energii elektrycznej, wyrobów gazowych, wyrobów węglowych oraz suszu tytoniowego.

Zgodnie zaś z art. 47 ust. 1 ustawy produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji:

1. wyrobów akcyzowych, z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, albo z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, pod warunkiem że wyprodukowany wyrób jest również wyrobem akcyzowym zwolnionym od akcyzy ze względu na przeznaczenie;
   
2. mniej niż 1000 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, win uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz.U. Nr 120, poz. 690);
   
3. piwa, wina i napojów fermentowanych, wytwarzanych domowym sposobem przez osoby fizyczne na własny użytek i nieprzeznaczonych do sprzedaży;
   
4. mniej niż 10 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, alkoholu etylowego, dokonywanej przez gorzelnie prawnie i ekonomicznie niezależne od wszelkich innych gorzelni oraz niedziałające na podstawie licencji uzyskanej od innego podmiotu;
   
5. wyrobów akcyzowych, od których została zapłacona przedpłata akcyzy;
   
6. energii elektrycznej;
   
7. wyrobów węglowych;
   
8. suszu tytoniowego;
   
9. wyrobów gazowych.
   
   

Stosownie zatem do treści art. 40 ust. 7 i 47 ust. 1 pkt 9 ustawy, dla produkcji gazu o kodzie 2711 90 00 nie jest wymagane prowadzenie składu podatkowego.

Podsumowując:

• biogaz przeznaczony na cele opałowe podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul,
• dostarczenie kontrahentowi biogazu w celu wytworzeni z niego energii elektrycznej korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego,
• utylizacja biogazu podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 0 zł,
• produkcja biogazu nie musi odbywać się w składzie podatkowym.
  
  

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania biogazu zużywanego na cele opałowe
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowaniu podatkiem akcyzowym biogazu przekazanego do wytworzenia energii elektrycznej, przeznaczonego do utylizacji oraz w zakresie obowiązku prowadzenia składu podatkowego.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w zakresie pytania trzeciego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.