INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży przekąsek i soków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży przekąsek i soków.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 października 2013 r. IBPP1/443-696/13/DK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi lokal gastronomiczny (pub) którego działalność jest oparta na podawaniu piwa, napojów chłodzących i przekąsek.

Wnioskodawca zakupuje przekąski o różnych stawkach podatku VAT np. paluszki 23%, snacki 23%, chipsy 8%, orzeszki 8%, pieczywo chrupkie 5%, ryby suszone 5%, mięso suszone 5%.

Wnioskodawca zakupuje napoje o rożnych stawkach podatku VAT np. napoje gazowane i woda mineralna 23%, soki 5%. Przekąski po rozpakowaniu z oryginalnych opakowań Wnioskodawca podaje w porcjach na talerzach i innych pojemnikach do tego przeznaczonych do spożycia na miejscu w barze.

Napoje podaje po przelaniu do naczyń szklanych do spożycia na miejscu w barze.

Sprzedaż przekąsek Wnioskodawca kwalifikuje jako usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56) i opodatkowuje w stawce VAT 8% (paluszki, snacki, chipsy, orzeszki, pieczywo chrupkie, ryby suszone, mięso suszone).

Sprzedaż soków Wnioskodawca kwalifikuje jako usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56) i opodatkowuje w stawce VAT 8%. W asortymencie pubu znajduje się ok. 200 rodzajów piw butelkowych i beczkowych.

Piwa sprzedawane są w kilku cenach (aktualnie w czterech cenach: 6 zł, 7 zł, 8 zł, 9 zł), w zależności od ceny zakupu, cena sprzedaży nie zależy od nazwy browaru produkującego piwa ani jego marki. Wszystkie piwa są opodatkowane w zakupie stawką 23%.

Nazwa towaru zaprogramowana w kasie fiskalnej bez względu na cenę sprzedaży dla piwa butelkowego to "Piwo butelkowe" a dla piwa beczkowego to "Piwo lane 0,51" i "Piwo lane 0,31".

W lokalu Wnioskodawca dysponuje kasą fiskalną, bez czytnika kodów kreskowych, nie posiada drukarki fiskalnej ani bazy towarowej w komputerze.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca podaje, że:

1. Jest zarejestrowany jako czynny podatnik od towarów i usług od 1 lutego 2013 r. z tytułu przeważającej działalności gospodarczej restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Kod PKD 56.10 A.
2. Dostarczenie klientom żywności i napojów (w tym alkoholowych) stanowi przeważającą część usługi świadczonej przez Wnioskodawcę.
3. Wykonuje na rzecz klienta takie czynności jak:
1. umożliwienie zajęcia miejsca przy stoliku w lokalu Wnioskodawcy,
2. udostępnienie infrastruktury lokalu (np. szatnia, toalety),
3. zapewnienie możliwości korzystania z zastawy stołowej udostępnianej przez Wnioskodawcę,
4. zapewnienie obsługi kelnerskiej (podania nabytych produktów przez obsługę do stolika w lokalu Wnioskodawcy jak i sprzątnięcie zastawy stołowej przez obsługę),
5. danie możliwości słuchania radia czy oglądania telewizji udostępnianych przez Wnioskodawcę.
4. Dotychczasowo nie ponosi kosztów obsługi (prace te są wykonywane przez wspólników), koszt najmu lokalu wynosi 1000,00 zł miesięcznie brutto, koszty energii, telefon, ogrzewania, opłata ZAiKS, ochrony, abonament RTV ok. 1000,00 miesięcznie brutto.
5. Produkty wymienione we wniosku oferowane są towarami wymienionymi w poz. 7 załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. (tj. Dz.U. z 2013, poz. 247 ze zm.) tj. zgodnie ze wskazanymi w pozycji a, b, c, d, e, f pozycjami.
6. Napoje po przelaniu do naczyń szklanych są podawane z dodatkami np. herbata z cukrem, kawa ze śmietanką, sok owocowy lub gazowany z lodem i słomką; oraz bez dodatków np. napoje gazowane i woda bez lodu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo ustalił stawki podatki VAT w wysokości 8% na sprzedaż ww. przekąsek i soków...
2. Czy sprzedaż paluszków i innych przekąsek opodatkowanych przy zakupie stawką 23% podanych w sposób wyżej wymieniony jest sprzedażą towarów w stanie przetworzonym czy nieprzetworzonym, w ramach usługi gastronomicznej związanej z wyżywieniem...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, stawki podatku VAT na sprzedaż przekąsek i soków w wysokości 8% jest ustalona prawidłowo. Sprzedaż paluszków i innych przekąsek jest sprzedażą towarów w stanie przetworzonym, w ramach usługi gastronomicznej związanej z wyżywieniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 cyt. ustawy.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustaleniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji ww. towaru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik od towarów i usług od 1 lutego 2013 r. z tytułu przeważającej działalności gospodarczej restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne.

Wnioskodawca prowadzi lokal gastronomiczny (pub) którego działalność jest oparta na podawaniu piwa, napojów chłodzących i przekąsek. Wnioskodawca zakupuje przekąski (np. paluszki, snacki, chipsy, orzeszki, pieczywo chrupkie, ryby suszone, mięso suszone) oraz napoje (np. napoje gazowane i woda mineralna, soki) o różnych stawkach podatku VAT. Sprzedaż przekąsek Wnioskodawca kwalifikuje jako usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56) i opodatkowuje w stawce VAT 8% (paluszki, snacki, chipsy, orzeszki, pieczywo chrupkie, ryby suszone, mięso suszone). Również sprzedaż soków Wnioskodawca kwalifikuje jako usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56) i opodatkowuje w stawce VAT 8%.

Dostarczenie klientom żywności i napojów (w tym alkoholowych) stanowi przeważającą część usługi świadczonej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wykonuje na rzecz klienta takie czynności jak:

1. umożliwienie zajęcia miejsca przy stoliku w lokalu Wnioskodawcy,
2. udostępnienie infrastruktury lokalu (np. szatnia, toalety),
3. zapewnienie możliwości korzystania z zastawy stołowej udostępnianej przez Wnioskodawcę,
4. zapewnienie obsługi kelnerskiej (podania nabytych produktów przez obsługę do stolika w lokalu Wnioskodawcy jak i sprzątnięcie zastawy stołowej przez obsługę),
5. danie możliwości słuchania radia czy oglądania telewizji udostępnianych przez Wnioskodawcę.
   
   

Dotychczasowo Wnioskodawca nie ponosi kosztów obsługi (prace te są wykonywane przez wspólników), natomiast ponosi koszt najmu lokalu, koszty energii, telefon, ogrzewania, opłata ZAiKS, ochrony, abonament RTV.

Przekąski po rozpakowaniu z oryginalnych opakowań Wnioskodawca podaje w porcjach na talerzach i innych pojemnikach do tego przeznaczonych do spożycia na miejscu w barze.

Napoje po przelaniu do naczyń szklanych są podawane zarówno z dodatkami (np. herbata z cukrem, kawa ze śmietanką, sok owocowy lub gazowany z lodem i słomką) jak i bez dodatków (np. napoje gazowane i woda bez lodu) i są przeznaczone do spożycia na miejscu w barze.

Ze złożonego wniosku wynika również, że produkty oferowane przez Wnioskodawcę są towarami wymienionymi w poz. 7 załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. (tj. Dz.U. z 2013, poz. 247 ze zm.) tj. zgodnie ze wskazanymi pozycjami a, b, c, d, e, f .

Wnioskodawca klasyfikuje swoje usługi jako usługi związane z wyżywieniem w grupowaniu PKWiU ex 56.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy prawidłowo ustalił stawki podatki VAT w wysokości 8% na sprzedaż ww. przekąsek i soków oraz czy sprzedaż paluszków i innych przekąsek opodatkowanych przy zakupie stawką 23% podanych w sposób wymieniony we wniosku jest sprzedażą towarów w stanie przetworzonym czy nieprzetworzonym, w ramach usługi gastronomicznej związanej z wyżywieniem...

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), w § 7 ust. 1 pkt 1 przewidziano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Pod poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Zatem w celu prawidłowego opodatkowania sprzedaży kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie czy w danym przypadku ma miejsce dostawa towarów czy też świadczenie usług oraz symbol statystyczny właściwy dla przedmiotu sprzedaży.

Ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Z treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 77, s.1) wynika, iż usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie.

Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Zgodnie z art. 6 ust. 2: za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Analizując powyżej przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, iż mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE jak i sądy administracyjne. W sytuacji gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Należy również podkreślić, iż w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, TSUE stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że dostawa soków i przekąsek przeznaczonych do spożycia na miejscu (w lokalu Wnioskodawcy) z wykonaniem czynności dodatkowych stanowi świadczenie usługi złożonej. Klienci nabywający produkty mają możliwość zajęcia miejsca przy stoliku, skorzystania z infrastruktury lokalu (np. szatnia, toalety), skorzystania z zastawy stołowej i obsługi kelnerskiej (podania nabytych produktów przez obsługę do stolika w lokalu Wnioskodawcy jak i sprzątnięcie zastawy stołowej przez obsługę). Wnioskodawca dodatkowo zapewnia swoim klientom możliwości słuchania radia czy oglądania telewizji, co dodatkowo uatrakcyjnia czas spędzony w lokalu.

Elementy świadczonych przez Wnioskodawcę usług, poprzedzające dostawę (sprzedaż) soków i przekąsek mają charakter przewyższający, a zatem mamy do czynienia z kompleksową usługą związaną z wyżywieniem. Stanowisko powyższe pozostaje w zgodzie z wyrokami TS UE w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09 a zwłaszcza wyrok C-231/94 sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg w którym TS UE wskazał, że usługi w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, co oznacza m.in., iż do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (szatnia itp.), umeblowanie i zastawa stołowa, jak również personel restauracji. W ocenie TS UE wszystkie te elementy, wraz z dostarczeniem posiłków i napojów, należy – w świetle wspólnotowych, zharmonizowanych regulacji VAT – klasyfikować jako świadczenie usług.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego oraz w konfrontacji z przedstawionymi przepisami prawa podatkowego należy wskazać, iż w przedmiotowym przypadku na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z jedną zasadniczą usługą związaną z wyżywieniem. Potwierdzeniem powyższego jest opis stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, że napoje po przelaniu do naczyń szklanych są podawane zarówno z dodatkami (np. herbata z cukrem, kawa ze śmietanką, sok owocowy lub gazowany z lodem i słomką) jak i bez dodatków (np. napoje gazowane i woda bez lodu), natomiast przekąski po rozpakowaniu z oryginalnych opakowań podawane są w porcjach na talerzach i innych pojemnikach do tego przeznaczonych do spożycia na miejscu w barze.

Ponadto sprzedaż soków i przekąsek pozwala na ich natychmiastowe spożycie na miejscu w lokalu i wykonywana jest w ramach usług związanych z wyżywieniem sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU ex 56.

Reasumując, sprzedaż soków oraz przekąsek przez Wnioskodawcę w lokalu z przeznaczeniem do spożycia „na miejscu” dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (pub), stanowi świadczenie usług, dla których zastosowanie znajdzie preferencyjna 8% stawka podatku od towarów i usług, na mocy § 7 ust. 1 pkt 1ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w związku z poz. 7 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia, o ile czynności te mieszczą się w PKWiU w dziale 56 jako „usługi związane z wyżywieniem”.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, że stawki podatku VAT na sprzedaż przekąsek i soków w wysokości 8% jest ustalona prawidłowo, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy sprzedaż paluszków i przekąsek w sposób wymieniony we wniosku jest sprzedażą towarów w stanie przetworzonym czy nieprzetworzonym.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zakupuje przekąski o różnych stawkach podatku AVT np. paluszki 23%, snacki 23%, chipsy 8%, orzeszki 8%, pieczywo chrupkie 5%, ryby suszone 5%, mięso suszone 5%.

Sprzedaż przekąsek odbywa się w ten sposób, że po rozpakowaniu z oryginalnych opakowań Wnioskodawca podaje je w porcjach na talerzach i innych pojemnikach do tego przeznaczonych do spożycia na miejscu w barze.

Sprzedaż wymienionych we wniosku przekąsek sklasyfikowana została przez Wnioskodawcę jako usługi związane z wyżywieniem PKWiU ex 56.

W związku z powyższym, jak już zostało to wyżej stwierdzone, sprzedaż przekąsek zaklasyfikowanych przez Wnioskodawcę jako usługi związane z wyżywieniem PKWiU ex 56 na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT i dla sprzedaży paluszków i przekąsek nie znajduje zastosowania wyłączenie określone w pkt 6 pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia, odnoszące się do sprzedaży innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

W opisanej przez Wnioskodawcę sytuacji, sprzedaż paluszków i przekąsek nie została zatem wyłączona z opodatkowania 8% stawką podatku VAT na podstawie punktu 6 pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia, jako sprzedaż innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż paluszków i innych przekąsek jest sprzedażą towarów w stanie przetworzonym, w ramach usługi gastronomicznej związanej z wyżywieniem, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie sposobu wykazywania na paragonie fiskalnym nazwy towaru, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejsza interpretacja zgodnie z przedmiotem wniosku dotyczy sprawy stawki podatku VAT dla sprzedaży przekąsek i soków. Pozostałe kwestie wynikające z opisu sprawy w tym stawki podatku VAT dla pozostałych produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę, które nie zostały objęte pytaniem i własnym stanowiskiem nie mogą być przedmiotem interpretacji zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.