Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-838/13/MS
z 6 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 5 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym w dniu 5 grudnia 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako osoba fizyczna od 1 września 2003 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest m.in. prowadzenie restauracji (PKD 56.10.A), usługi noclegowe (55.10.Z, 55.20.Z) oraz organizacja i zarządzanie imprezami, takimi jak: kongresy, konferencje, spotkania, włączając zarządzanie i dostarczanie pracowników do obsługi obiektów, w których imprezy te mają miejsce (PKD 82.30Z)

W dniu 8 kwietnia 2013 r. podpisała Pani z P. umowę, przedmiotem której jest organizacja szkolenia w zakresie xxx dla 25 uczestników w terminie od 8 do10 maja 2013 r. w M..

Zakres umowy określono w załączniku nr 1, w którym szczegółowo wskazano rzeczowy zakres szkolenia wraz z wyszczególnioną ceną netto i stawką podatku VAT za poszczególne jego elementy. Elementami szkolenia są: noclegi, śniadania, obiady, materiały biurowe, wykładowcy, wynajem łodzi. Podmiot zamawiający pozyskał środki na sfinansowanie szkolenia z funduszy europejskich, a wymienione w załączniku elementy podpisanej z Panią umowy są jednocześnie elementami budżetu projektu unijnego realizowanego przez podmiot zamawiający.

Podmiot zamawiający (P.) w ramach realizowanego projektu unijnego, zobligowany jest zakupić poszczególne elementy szkolenia w ilości i kwotach określonych w projekcie (np. ilość posiłków, godzin wykładowych, noclegów), bez możliwości zmiany zakresu i kosztów szkolenia, ale zamiast kupować poszczególne usługi u różnych podmiotów, realizuje wszystkie elementy projektu szkoleniowego w ramach podpisanej z Panią umowy. Jednocześnie jednak nie pozostawia Pani swobody co do zakresu świadczonych usług, ich ilości i kwot netto, a nawet stawki podatku VAT, ponieważ zakres umowy precyzuje załącznik nr 1 zawartej umowy. Pani firma podjęła się realizacji wszystkich zadań wymienionych w projekcie, częściowo wykonując je samodzielnie, a częściowo korzystając z usług innych firm, czy też osób (pracownicy naukowi prowadzący wykłady). Według Pani, charakter świadczonych w ramach umowy usług nie ma znamion kompleksowego świadczenia przygotowania szkolenia, także ze względu na fakt, że zamawiający oprócz sztywnego określenia elementów szkolenia pozostawia sobie wpływ na samo ich przygotowanie. Jako organizator ma Pani narzucone miejsce, czas szkolenia, nie ma Pani samodzielności w wyborze wykładowców, zagadnień szkoleniowych, ustalenie harmonogramu, godzin wykładów, ani czasu i kolejności realizowania elementów szkolenia. Dodatkowo zamawiający narzuca zawartości i projekty teczek z materiałami szkoleniowymi, przygotowuje artykuły prelegentów do publikacji, zatwierdza je po korekcie i opracowaniu graficznym, a nawet zastrzega sobie zatwierdzenie menu posiłków uczestników szkolenia i rooming listy.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniono, że:

• firma, którą Pani prowadzi nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty,
• usługa organizacji szkolenia „xxx” stanowiła usługę kształcenia zawodowego i obejmowała nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą i miała na celu kształcenie wiedzy do celów zawodowych,
• szkolenie nie zostało przeprowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach,
• dla świadczenia tych usług nie uzyskała Pani akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty,
• usługa szkolenia, została sfinansowana ze środków publicznych - całość wydatków na szkolenie została zrefundowana w ramach umowy pomiędzy ARiMR a P.. Pani firma wystąpiła jako podwykonawca (P.), w zakresie realizacji składników przedmiotu zawartej umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy za realizację usługi będącej przedmiotem umowy prawidłowo stosuję Pani na wystawianej fakturze, obniżoną 8% stawkę VAT dla części realizowanych usług (tj. śniadań, noclegów, kolacji i obiadów), natomiast podstawową 23% stawkę VAT dla pozostałych elementów szkolenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że przedmiot umowy ma być realizowany zgodnie z załącznikiem, który precyzuje określoną cenę za poszczególne elementy umowy, prawidłowo wystawia Pani fakturę dokumentującą tą sprzedaż. Według Pani, gdyby zamawiający w umowie zlecił przygotowanie szkolenia, pozostawiając dowolność w zakresie doboru jego elementów i określił jedynie cenę za kompleksową realizację szkolenia, nie zamawiając dokładnie poszczególnych jego elementów, za usługę należałoby wystawić fakturę z jednolitą, podstawową stawką VAT. Zamawiający natomiast, na podstawie zawartej z ARIMR umowy o dofinansowaniu szkolenia musi zakupić poszczególne jego elementy, które dokładnie precyzuje zawarta umowa wraz z ceną netto i stawką podatku VAT. Równie dobrze zamawiający w takim przypadku mógł np. noclegi i wyżywienie zamówić u Pani, natomiast część szkolenia dotyczącą wykładów u innego podmiotu. Poszczególne czynności mogą mieć charakter samoistny, nie ma więc podstaw do traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. W tym przypadku zatem nie dochodzi do świadczenia usługi głównej i usług pomocniczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 omawianej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 powołanej ustawy – wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z kolei w pozycji 163 załącznika nr 3 do ustawy, który stanowi wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8%, wymienione zostały usługi w grupowaniu PKWiU 55 „usługi związane z zakwaterowaniem”.

Jak stanowi natomiast § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 247 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, pod poz. 7 normodawca wymienił usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych,
3. w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
4. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
5. napojów bezalkoholowych gazowanych,
6. wód mineralnych,
7. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy

Ponadto przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe regulacje stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy wskazać, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77 str. 1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie, albo uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia należy uzyskać akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• szkolenia muszą być finansowane w 100% ze środków publicznych.

Środkami publicznymi - w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.) - są:

1. dochody publiczne;
   
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
   
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
   
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:




1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   
5. z innych operacji finansowych;




5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.), przez beneficjenta rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, realizującą projekty finansowane z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych na podstawie decyzji lub umowy o dofinansowanie projektu.

Z przywołanych na wstępie przepisów art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ustawodawca powiązał z wystąpieniem określonych zdarzeń, tj. m.in. dostawą towaru lub świadczeniem usług. Dla opodatkowania istotne zatem jest to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem, o stosowaniu określonej stawki podatku decydować będzie faktyczna czynność.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Należy zauważyć, że koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT. W szczególności, w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Zatem, w przypadku usług o charakterze złożonym, o wysokości stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się Pani m.in. organizacją i zarządzaniem imprezami tj. kongresy, konferencje, spotkania. W kwietniu 2013 r. podpisała Pani z P. (Zamawiający) umowę, której przedmiotem była organizacja szkolenia w zakresie xxx dla 25 uczestników w terminie od 8 do 10 maja 2013 r. w M.. Zakres umowy określono w załączniku, w którym wskazano rzeczowy zakres szkolenia oraz wyszczególniono poszczególne jego elementy (podając ceny netto i stawki VAT). Zgodnie z załącznikiem elementy szkolenia to: noclegi, śniadania, obiady, materiały biurowe, wykładowcy, wynajem łodzi. Zamawiający pozyskał środki na sfinansowanie szkolenia z funduszy europejskich, a wymienione w załączniku elementy umowy są jednocześnie elementami budżetu projektu unijnego realizowanego przez Zamawiającego. Zamawiający realizując projekt, zobligowany jest do zakupu poszczególnych elementów szkolenia w ilości i w kwotach określonych w projekcie. Jednak zamiast nabywać odrębnie poszczególne usługi, zamawiający realizuje wszystkie elementy projektu szkoleniowego na podstawie zawartej z Panią umowy. Pani firma podjęła się realizacji wszystkich zadań wymienionych w projekcie, częściowo wykonując je samodzielnie, a częściowo korzystając z usług innych firm, czy też osób (pracownicy naukowi prowadzący wykłady). Wskazała Pani, że zamawiający oprócz „sztywnego” określenia elementów szkolenia (tj. narzucone miejsce, czas, zakres świadczonych usług, ich ilość i kwoty netto, stawki podatku VAT), pozostawia sobie wpływ na ich przygotowanie. Pani jako organizator nie ma samodzielności w wyborze wykładowców, zagadnień szkoleniowych, ustalenia harmonogramu, godzin wykładów ani czasu i kolejności realizowania elementów szkolenia. Zamawiający narzuca również zawartość i projekty teczek z materiałami szkoleniowymi, przygotowuje artykuły prelegentów do publikacji (zatwierdza je po korekcie i opracowaniu graficznym), a nawet zastrzega sobie zatwierdzenie menu posiłków uczestników szkolenia i rooming listy. Ponadto wskazała Pani, że usługa organizacji szkolenia stanowiła usługę kształcenia zawodowego i obejmowała nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą i miała na celu zdobycie wiedzy do celów zawodowych. Usługa szkolenia, została sfinansowana ze środków publicznych, a Pani firma wystąpiła jako podwykonawca, w zakresie realizacji składników przedmiotu zawartej umowy.

Na tym tle powzięła Pani wątpliwość, dotyczącą możliwości odrębnego opodatkowania poszczególnych elementów wchodzących w skład usługi organizacji szkolenia jako odrębnych świadczeń opodatkowanych wg stawek VAT właściwych dla poszczególnych czynności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że z opisu przedstawionego we wniosku wynika przede wszystkim, że zgodnie zawartą umową zobligowana była Pani do kompleksowego zorganizowania szkolenia zgodnie z wolą Zamawiającego, która to usługa składała się z poszczególnych, ściśle ze sobą powiązanych elementów określonych w załączniku. Wbrew Pani twierdzeniu, w przedstawionych okolicznościach usługą główną jest usługa szkolenia zawodowego, na którą składają się inne świadczenia pomocnicze (w tym m.in. noclegi, wyżywienie). W zawartej z podmiotem Zamawiającym umowy jednoznacznie wynika, że jest Pani zobowiązana zorganizować szkolenie, zgodnie z projektem, w załączniku natomiast wyliczono jedynie poszczególne elementy tej usługi (tj. noclegi, śniadania, obiady, materiały biurowe, wykładowcy, wynajem łodzi), które składają się na usługę organizacji szkolenia.

A zatem na gruncie zarówno przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jak również orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, uwzględniając przywołaną wcześniej analizę kompleksowości świadczonych czynności stwierdzić należy, iż czynności niezbędne do organizacji szkolenia, nie będą stanowiły świadczenia odrębnych usług, zatem dla celów ich opodatkowania należy stosować stawkę właściwą dla świadczenia głównego, tj. usługi szkolenia zawodowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że o ile faktycznie (jak wskazano we wniosku) przedmiotowe szkolenie stanowiło usługi kształcenia zawodowego i skoro z okoliczności przedstawianych w sprawie wynika, że wynagrodzenie za świadczone przez Panią usługi finansowane jest w całości ze środków publicznych (pozyskanych przez zleceniodawcę), jako beneficjenta projektu - to usługi te podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. pkt 29 lit. c ustawy.

Podsumowując, w ocenie tut. organu, jak wskazano wyżej, poszczególne elementy wymienione załączniku umowy, związane są z usługą zasadniczą, którą jest zorganizowanie szkolenia dla podmiotu zamawiającego to nie można w przedstawionych okolicznościach uznać, że ww. usługi mają charakter samoistny. Każda z ww. czynności stanowi, w ocenie tut. organu, element usługi kompleksowej, związanej ze zorganizowaniem przez Panią szkolenia zawodowego, sfinansowanego w całości ze środków publicznych zgodnie zawartą umową. Poszczególne elementy usługi (tj. noclegi, śniadania, obiady, materiały biurowe, wykładowcy, wynajem łodzi) są niezbędne do świadczenia usługi zorganizowania szkolenia, zatem powinny być traktowane, jako jedna, kompleksowa usługa zorganizowania szkolenia zawodowego, sfinansowana w 100% ze środków publicznych pozyskanych przez zleceniodawcę, jako beneficjenta projektu, a zatem usługi te podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. pkt 29 lit. c ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.