2014.01.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-908/13/MCZ
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2013 r. (data wpływu do Biura – 1 października 2013 r.), uzupełnionym w dniach 18 i 23 grudnia 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sfinansowania kosztów noclegów zawodnikom w związku z wyjazdami w celu realizacji postanowień zawartych z nimi kontraktów zawodniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2013 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sfinansowania kosztów noclegów zawodnikom w związku z wyjazdami w celu realizacji postanowień zawartych z nimi kontraktów zawodniczych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 12 grudnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-908/13/MCZ, IBPB II/1/415-909/13/MCZ, IBPB II/1/415-1097/13/MCZ oraz IBPB II/1/415-1098/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 18 grudnia 2013 r. (uiszczenie opłaty) i 23 grudnia 2013 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sportem. Prowadząc drużynę piłki ręcznej organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej oraz w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji. W celu realizacji przedmiotu tej działalności i w jej ramach Spółka zawarła kontrakty zawodnicze o przynależności klubowej w formie umów o pracę oraz umów-zleceń z zawodnikami będącymi osobami fizycznymi:

nieprowadzącymi działalności gospodarczej,

prowadzącymi działalność gospodarczą lecz kontrakt nie został zawarty w jej ramach,

w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Zawodnicy zawierający kontrakt w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej złożyli oświadczenia, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej — w myśl art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Na mocy zawartych umów wszyscy zawodnicy są zobowiązani m.in. do reprezentacji barw klubu we wszystkich rozgrywkach sportowych piłki ręcznej, w których drużyna klubu będzie uczestniczyła oraz do uczestnictwa we wszystkich zajęciach uznanych przez władze klubu za niezbędne do osiągnięcia w tych rozgrywkach jak najlepszych wyników.

Z uwagi na to, że niektóre mecze odbywają się poza granicami kraju (głównie w państwach należących do unii europejskiej), Spółka wysyła zawodników do tych państw w celu realizacji postanowień zawartych z nimi umów. W trakcie tych podróży (a w przypadku zawodników, z którymi zawarto umowę o pracę - podróży służbowych) zawodnicy mają zapewnione bezpłatne wyżywienie i noclegi w całości opłacone przez Spółkę. Wyżywienie obejmuje 3 posiłki dziennie (śniadanie, obiad i kolację). Spółka otrzymuje zbiorcze faktury obejmujące wyżywienie lub noclegi wszystkich zawodników korzystających z nich w trakcie danego wyjazdu, bez podziału na poszczególne osoby.

W celu ustalenia wysokości świadczenia z tytułu wyżywienia lub noclegu przypadającego na pojedynczego zawodnika, Spółka dzieli kwotę wyszczególnioną na fakturze przez liczbę zawodników, którzy z zafakturowanego świadczenia skorzystali.

Ponadto zawodnikom przysługuje należność pieniężna odpowiadająca 25% diety w myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Wydatki z tych tytułów zostały poniesione w celu uzyskania przychodów i nie zostały zaliczone przez zawodników do kosztów uzyskania przychodów.

Koszty wyżywienia nie przekraczają limitu 75% diety wynikającego z § 14 ww. rozporządzenia, a koszty noclegu nie przekraczają limitu określonego w § 16 tego rozporządzenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji będącej stanem faktycznym Spółka postępuje prawidłowo nie uznając wydatków na wyżywienie i noclegi oraz przysługującą zawodnikom dietę (ustaloną zgodnie z § 14 ust 1 ww. rozporządzenia) za przychód tych zawodników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie naliczając, nie pobierając i nie wpłacając zaliczek na ten podatek z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, jego postępowanie przedstawione w pytaniu jest prawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, że:

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,

podróży osoby nie będącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) pkt 1 stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy warunki te są spełnione.

Przepisami wykonawczymi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Wnioskodawca wskazał, iż problematykę kosztów noclegów reguluje § 16 tego rozporządzenia.

Zgodnie z jego ust. 1, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. Natomiast w myśl ust. 4, przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg.

Skoro więc, w opisanym stanie faktycznym, Spółka zapewniła zawodnikom bezpłatne noclegi, których koszt przypadający na poszczególnych zawodników nie przekroczył limitu, o którym mowa w ust 1, to w ocenie Wnioskodawcy, wydatki z tego tytułu nie stanowią przychodu zawodnika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnień dotyczących kosztów noclegów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy – zajętego odnośnie stanu faktycznego – w zakresie sfinansowania kosztów noclegów zawodnikom w związku z wyjazdami w celu realizacji postanowień zawartych z nimi kontraktów zawodniczych. W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21. 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest w przypadku pracownika odbycie przez niego podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej, dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, ze zm.).

W art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.

Natomiast w przypadku osoby, która nie jest pracownikiem warunki do zastosowania zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obwarowane są dodatkowo postanowieniami art. 21 ust. 13 tej ustawy.

Stosownie do jego treści przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W powołanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki określone w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. w omawianym przypadku należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osób z uprawiania sportu oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z § 16 ust. 1 tego rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

Natomiast w myśl ust. 4, przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sportem. Prowadząc drużynę piłki ręcznej organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej oraz w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji. W celu realizacji przedmiotu swej działalności, i w jej ramach, Spółka zawarła kontrakty zawodnicze o przynależności klubowej w formie umów o pracę oraz umów-zleceń z zawodnikami będącymi osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i prowadzącymi działalność gospodarczą. Przy czym w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą przyjęto dwie formy zawarcia kontraktu: kontrakt nie został zawarty w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej oraz kontrakt został zawarty w jej ramach. Na mocy zawartych umów wszyscy zawodnicy są zobowiązani m.in. do reprezentacji barw klubu we wszystkich rozgrywkach sportowych piłki ręcznej, w których drużyna klubu będzie uczestniczyła oraz do uczestnictwa we wszystkich zajęciach uznanych przez władze klubu za niezbędne do osiągnięcia w tych rozgrywkach jak najlepszych wyników. Realizując postanowienia wynikające z umowy/kontraktu, zawodnicy biorą udział w wyjazdach zagranicznych związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp. Koszty zakwaterowania (noclegu) zawodników podczas przedmiotowych wyjazdów ponosi w całości Wnioskodawca. Koszty noclegu nie przekraczają limitu określonego w § 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że uzyskany przez zawodników będących pracownikami przychód w postaci sfinansowania przez Wnioskodawcę wydatków związanych z zakwaterowaniem (noclegami) zawodników, podczas wyjazdów zagranicznych odbywanych w związku z rozgrywanymi meczami, zawodami sparingami itp., jest wolny od podatku dochodowego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to przysługuje, jeżeli podróż służbowa pracownika odbywa się na podstawie „polecenia wyjazdu służbowego” poza obszar wskazany w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika i Wnioskodawca wyjazdy te traktuje jako podróż służbową w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Natomiast przychód z tytułu sfinansowania przez Wnioskodawcę ww. wydatków osobom, które nie są pracownikami jest wolny od podatku dochodowego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Zwolnienie to jednak przysługuje pod warunkiem, że osoby te nie zaliczą do kosztów uzyskania przychodu otrzymanego świadczenia.

Skoro więc, w opisanym stanie faktycznym, Spółka podczas wyjazdów zagranicznych związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami sparingami itp. zapewniła zawodnikom bezpłatne noclegi, których koszt przypadający na poszczególnych zawodników nie przekroczył limitu, o którym mowa w § 16 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, to wydatki z tego tytułu nie stanowią przychodu zawodnika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek naliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin