INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25.09.2013r. (data wpływu 27.09.2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niezwróconych przez wynajmującego palet, które uległy zniszczeniu, zużyciu lub zagubieniu, jako dostawy towaru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2013r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niezwróconych przez wynajmującego palet, które uległy zniszczeniu, zużyciu lub zagubieniu, jako dostawy towaru.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udostępnianiu do odpłatnego używania palet (określanych również jako europalety) służących do transportu towarów. Wnioskodawca zawiera ze swoimi klientami (dalej: Dostawcy) umowy, na podstawie których zobowiązuje się udostępnić Dostawcy do używania określoną liczbę palet przez oznaczony czas. Wnioskodawca rezerwuje na potrzeby Dostawcy określoną liczbę palet, a następnie, zgodnie z zapotrzebowaniem przekazywanym przez Dostawcę, dostarcza palety do wskazanego miejsca (np. zakładu produkcyjnego Dostawcy). Dostawca zapełnia palety własnymi towarami, po czym są one transportowane do klientów danego Dostawcy, najczęściej punktów sprzedaży (hurtowej lub detalicznej), dalej: Sieci handlowe. Po uwolnieniu palet ze znajdujących się na nich towarów Wnioskodawca odbiera puste palety z miejsca ich aktualnego pobytu (np. z magazynu Sieci handlowej, od klienta Dostawcy), dokonuje oceny ich stanu oraz przeprowadza ewentualne naprawy, po czym palety są ponownie przekazywane Dostawcom.

Wnioskodawca podkreśla także, że z uwagi na wielką liczbę obsługiwanych palet oraz przyjęty model biznesowy prowadzonej działalności w ramach świadczonej usługi udostępnienia palet, Wnioskodawca w rozliczeniach z Dostawcami prowadzi wyłącznie ewidencję ilościową udostępnionych i odebranych palet, co wyklucza indywidualną identyfikację poszczególnych palet. Oznacza to, że Wnioskodawca udostępnia Dostawcy np 10.000 palet, a Dostawca zobowiązany jest zwrócić również 10.000 (z uwzględnieniem odpisów na utracone i zlikwidowane palety, o czym poniżej) palet tego samego rodzaju, ale nie muszą być to te same palety, które zostały mu udostępnione.

Warunki dostawy towarów oraz rozliczenia obowiązku zwrotu palet, na których zostały dostarczone te towary, regulują umowy zawierane przez Dostawców z Sieciami handlowymi. Wnioskodawca nie ma wpływu na treść tych umów. Powszechnie stosowaną przez Sieci handlowe praktyką, jest zastrzeganie w umowach zawieranych z Dostawcami klauzuli dotyczącej odpisów zwracanych palet (sensem gospodarczym takiej klauzuli jest zabezpieczenie Sieci handlowej na wypadek naturalnego zużycia palet w czasie użytkowania, przypadkowej utraty lub zniszczenia na skutek działania czynników zewnętrznych itp. oraz uproszczenie rozliczeń z Dostawcami). Na tej podstawie Sieć handlowa ma możliwość niedokonania zwrotu określonej (najczęściej w %) liczby palet, na których znajdowały się dostarczone przez Dostawców towary, bez potrzeby każdorazowego udokumentowania okoliczności zniszczenia lub utraty palety.

W umowach zawieranych przez Wnioskodawcę z Dostawcami, Wnioskodawca przejmuje na siebie ryzyko utraty palet w związku z odpisami dokonanymi przez Sieci handlowe. Przejęcie wskazanego ryzyka stanowi istotny z biznesowego punktu widzenia element usługi udostępnienia palet świadczonej przez Wnioskodawcę.

W celu prawidłowego wykonania usług udostępnienia palet, Wnioskodawca nabywa w ciągu roku znaczną liczbę palet od ich producentów, sprzedawców oraz od samych Dostawców. Udostępniane palety stanowią przez cały czas własność Wnioskodawcy. Planowany okres użytkowania pojedynczej palety jest dłuższy niż jeden rok. Jednostkowa cena zakupu palety jest zmienna i zależy od aktualnych warunków rynkowych oraz stanu palety (nowa/używana) i w ostatnich latach mieściła się przeciętnie w przedziale ok. 15-25 zł za sztukę, w żadnym jednak przypadku nie przekracza 3.500 zł.

Wnioskodawca w ujęciu bilansowym traktuje nabywane palety jako towary handlowe (opakowania zwrotne) co oznacza w szczególności, że nie zalicza wydatków na nabycie palet do kosztów bilansowych w momencie ich poniesienia, ale dopiero w momencie utraty i likwidacji nabytych palet albo ich sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy bez winy Wnioskodawcy, palety z wynajmu nie zostały mu zwrócone przez klienta (zostały przez klienta zgubione, zniszczone lub w inny sposób utracone), zdarzenie takie stanowi transakcję opodatkowaną VAT po stronie Wnioskodawcy... /pytanie nr 3 wniosku/

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy palety z wynajmu nie zostały mu zwrócone przez klienta (Dostawcę), zdarzenie takie nie stanowi jakiejkolwiek transakcji opodatkowanej VAT po stronie Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jako wyjątek od zasady opodatkowania VAT wyłącznie świadczeń odpłatnych wskazać należy regulacje zawarte w art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez dostawę towarów, o której mewa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

Powyższe regulacje stanowią implementację przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, a w szczególności art. 2 ust. 1 oraz art. 16.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, w ocenie Wnioskodawcy, aby nastąpiła transakcja, która podlegałaby opodatkowaniu VAT, przekazanie towarów (palet) musiałoby nastąpić wskutek działania Wnioskodawcy, a ich odbiorca powinien otrzymać towar. W omawianym przypadku — z uwagi na zgubienie, zniszczenie lub w inny sposób utracenie palet przez Dostawcę — nie następuje jakiekolwiek działanie Wnioskodawcy, którego skutkiem byłoby przekazanie palet (towarów) klientowi. Nie następuje zatem przeniesienie własności towarów (palet) ani na Dostawcę, sieć handlową, ani na jakikolwiek inny podmiot — i to zarówno w sensie cywilnoprawnym, jak i w sensie ekonomicznym.

Przeciwnie, w ocenie Wnioskodawcy, z punktu widzenia przepisów o VAT, w opisanej sytuacji należałoby rozpatrywać zaistniałe zdarzenie w kategoriach kradzieży lub niezawinionej utraty towarów. W świetle zaś utrwalonej praktyki zarówno sądów administracyjnych, jak i organów podatkowych, w przypadku kradzieży, bądź utraty towarów nie następuje jakakolwiek transakcja, która podlegałaby opodatkowaniu na gruncie przepisów o VAT. Stanowisko takie potwierdzone zostało m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 851/08), wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 21 stycznia 2010 r. (sygn. akt I SA/Rz 886/09), wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 108/09). Stanowisko takie wynika również z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przykładowo orzeczenie w sprawie C-435/03 - British American Tobacco International and Newman Shipping).

Kolejnym argumentem przemawiającym za uznaniem, że w przypadku, gdy palety z wynajmu nie zostały zwrócone przez klienta (Dostawcę), zdarzenie takie nie stanowi jakiejkolwiek transakcji opodatkowanej VAT jest brak jakiegokolwiek świadczenia pomiędzy stronami w rozumieniu przepisów o VAT — w związku z zaistniałą sytuacją. Warto w tym miejscu wskazać, iż szczegółowe przesłanki pozwalające na stwierdzenie, czy na gruncie podatku VAT następuje świadczenie (rozumiane jako dostawa towarów lub wykonanie usługi) wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „ETS” lub Trybunał”). Trybunał, analizując kwestię rozumienia pojęcia świadczenia, wypracował następujące warunki, których łączne spełnienie umożliwia uznanie określonej czynności za odpłatne świadczenie:

1. w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi drugi zaś będzie ich konsumentem (przykładowo wyrok ETS z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-215/94 - Jurgen Mohr przeciwko Finanzamt Bad Segeberg),
2. stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności (przykładowo wyrok ETS z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 - R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden),
3. pomiędzy daną usługą a otrzymanym w zamian za jej wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i czytelny związek (przykładowo wyrok z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 - Staatssecretaris van Financien przeciwko Association cooperative Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA).
   
   

Z powyższej perspektywy, w ocenie Spółki nie można wiązać faktu utraty palet przez klienta z transakcją opodatkowaną VAT jako odpłatną dostawą tych palet.

Równie istotnym argumentem w omawianej sprawie jest fakt, że zgodnie z zawartymi umowami na świadczenie usług wynajmu palet Spółka przejmuje na siebie ryzyko utraty palet przez klienta. Zatem taka okoliczność jest już uwzględniona w wartości świadczonej usługi wynajmu palet, czyli usługi realizowanej przez Spółkę na rzecz klientów. Konstrukcja systemu VAT zakłada jednocześnie, że dane świadczenie nie może być jednocześnie uznane za dostawę towarów i świadczenie usług - wynika to wprost z art. 7 i art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. Podejście takie jest jednocześnie powszechnie akceptowane w praktyce podatkowej. Oznacza to, że w opisanej sytuacji można również argumentować, że całość działań Wnioskodawcy — w tym przejęcie ryzyka utraty palet — realizuje się w przedmiocie świadczonej usługi wynajmu palet, która podlega opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Konsekwentnie zaś, nie jest uprawnione utożsamianie faktu zagubienia bądź zniszczenia palety przez klienta Spółki z dostawą tej palety dokonaną przez Spółkę.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy w przypadku, gdy palety z wynajmu nie zostały jej zwrócone przez klienta (Dostawcę), zdarzenie takie nie stanowi jakiejkolwiek transakcji opodatkowanej VAT po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Aby uznać daną dostawę towarów za odpłatną dostawę towarów, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą a odbiorcą towarów, a w zamian za dostawę towarów powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dokonywana jest dostawa towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dostawcy towarów.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu.

Przez towar, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Dla uznania nieodpłatnej dostawy za odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki:

• podatnik przekazuje lub zużywa nieodpłatnie towary należące do jego przedsiębiorstwa oraz
• podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Oznacza to, że cel takiego przekazania pozostaje bez znaczenia, podobnie jak i podmiot, na rzecz którego jest ono dokonywane (przepis wskazuje jedynie przykładowe sytuacje, które mogą zostać uznane za odpłatną dostawę towarów).

Zatem należy stwierdzić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dostawa towarów podlega, co do zasady opodatkowaniu, gdy ma charakter odpłatny, jednakże z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie.

Jak wynika z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca świadczy usługi polegające udostępnianiu do odpłatnego używania palet służących do transportu towarów. Wnioskodawca zawiera ze swoimi klientami (Dostawcami) umowy, na podstawie których zobowiązuje się udostępnić Dostawcy do używania określoną liczbę palet przez oznaczony czas. Wnioskodawca dostarcza palety do wskazanego miejsca (np. zakładu produkcyjnego Dostawcy). Dostawca zapełnia palety własnymi towarami, po czym są one transportowane do klientów danego Dostawcy, najczęściej punktów sprzedaży. Po uwolnieniu palet ze znajdujących się na nich towarów Wnioskodawca odbiera puste palety z miejsca ich aktualnego pobytu, dokonuje oceny ich stanu i ewentualnie naprawia, po czym palety są ponownie przekazywane Dostawcom.

Z uwagi na wielką liczbę obsługiwanych palet Wnioskodawca w rozliczeniach z Dostawcami prowadzi wyłącznie ewidencję ilościową udostępnionych i odebranych palet, co wyklucza indywidualną identyfikację poszczególnych palet.

Warunki dostawy towarów oraz rozliczenia obowiązku zwrotu palet, na których zostały dostarczone te towary, regulują umowy zawierane przez Dostawców z Sieciami handlowymi. Wnioskodawca nie ma wpływu na treść tych umów. Sieci handlowe w umowach zawieranych z Dostawcami zastrzegają klauzulę dotyczącą odpisów zwracanych palet (klauzula taka zabezpiecza Sieci handlowe na wypadek naturalnego zużycia palet w czasie użytkowania, przypadkowej utraty lub zniszczenia na skutek działania czynników zewnętrznych itp. oraz uproszczenie rozliczeń z Dostawcami). Na tej podstawie Sieć handlowa ma możliwość niezwrócenia określonej (najczęściej w %) liczby palet, na których znajdowały się dostarczone przez Dostawców towary, bez potrzeby każdorazowego udokumentowania okoliczności zniszczenia lub utraty palety.

W umowach zawieranych przez Wnioskodawcę z Dostawcami, Wnioskodawca przejmuje na siebie ryzyko utraty palet w związku z odpisami dokonanymi przez Sieci handlowe. Przejęcie wskazanego ryzyka stanowi istotny element usługi udostępnienia palet świadczonej przez Wnioskodawcę.

W celu prawidłowego wykonania usług udostępnienia palet, Wnioskodawca nabywa w ciągu roku znaczną liczbę palet od ich producentów, sprzedawców oraz od samych Dostawców. Udostępniane palety stanowią przez cały czas własność Wnioskodawcy. Planowany okres użytkowania pojedynczej palety jest dłuższy niż jeden rok.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy w związku z niezwróceniem przez Dostawców części wynajmowanych palet po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu ich dostawy.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być sprzedaż, zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych oraz inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki. W przedstawionej przez Wnioskodawcę sprawie nie dochodzi do przekazania ekonomicznego władztwa nad paletami Jego kontrahentom, gdyż jak wskazał Wnioskodawca udostępniane palety stanowią przez cały czas Jego własność. Analogicznie należy stwierdzić w kontekście regulacji art. 7 ust. 2 ustawy, że nie dochodzi do nieodpłatnego przekazania palet na rzecz Dostawców.

Ponadto Wnioskodawca uwzględnia w cenie świadczonych usług wynajmu palet ewentualne ubytki, które powstaną wskutek ich użytkowania przez Dostawców. Tym samym więc cena świadczonych usług wynajmu palet obejmuje ich ubytki powstałe wskutek zniszczenia czy zagubienia. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc usługi najmu palet uwzględnia w ich cenie ubytki palet; tym samym więc nie powinien opodatkowywać tych ubytków dwukrotnie – raz w cenie świadczonych usług, a drugi raz jako odrębną od usługi – dostawę towarów. Ponadto zniszczenia czy zagubienia towarów w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie można rozpatrywać w kategorii transakcji podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem – w takiej bowiem sytuacji nie dochodzi do żadnej transakcji.

W konsekwencji powyższego tut. Organ stwierdza, że w sytuacji niezwrócenia przez Dostawców palet, wskutek ich zniszczenia bądź zagubienia po stronie Wnioskodawcy nie dochodzi do żadnej czynności na ich rzecz podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.