Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-427/13-2/IR
z 17 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 z późn. zm.) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2013 r. w Izbie Skarbowej w Warszawie został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.).

Pismem z dnia 25 października 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) przekazał wniosek Spółki zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jest upoważniony do wydawania w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji indywidualnych, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim lub świętokrzyskim. W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 kwietnia 2011 r. jest Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 28 października 2013 r. wniosek Spółki wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Spółką) prowadzi działalność hurtową polegającą w szczególności na sprzedaży farb i lakierów antykorozyjnych. Spółka otrzymała ofertę zakupu farb antykorozyjnych od firmy H., dostosowaną w taki sposób, aby cena była konkurencyjna dla podobnych jakościowo innych farb produkowanych przez innych dostawców. Sprzedawca zaoferował Spółce następujące warunki współpracy, a mianowicie przy zakupie określonej ilości farb, np. 300 litrów po określonej cenie (cena stała u sprzedawcy dla każdego klienta), Spółka w wyniku promocji udzielonej przez sprzedawcę uzyska dodatkową ilość tych samych farb, np. 30 litrów po cenie „zero” zł.

Warunkiem zastosowania rabatu ilościowego jest dokonanie zakupów farb w określonej ilości i stałej cenie. Sprzedawca będzie fakturował ww. sprzedaż w dwojaki sposób, tzn. z jednej strony wystawi jedną fakturę sprzedaży z określoną ilością farb, np. 300 litrów po aktualnych cenach rynkowych, stosowną dla każdego klienta, z drugiej strony wystawi drugą fakturę sprzedaży z określoną ilością farb, np. 30 litrów po cenie 0,00 zł, z adnotacją na fakturze „farba w ramach upustu towarowego do pierwszej faktury”. Spółka na stan magazynowy zamierza przyjąć 330 litrów po cenie określonej w pierwszej fakturze. Spółka uzyska korzyść, że nabędzie ten towar po cenie niższej niż wynika to z ceny oferowanej przez Sprzedającego, bez upustu naturalnego. Sprzedawca farb nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką, o których mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm., zwanej dalej ustawą).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymując 30 litrów farby, zafakturowanej z wartością zero PLN, tj. ,,druga faktura”, Spółka nie będzie zobligowana do stosowania przepisów określonych w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654, ze zm., i określenia wartości nabycia tych farb w sposób przewidziany w przepisie art. 12 ust. 5 cytowanej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż towaru po cenie promocyjnej tzw. „upust towarowy” jest podyktowany interesem obu stron transakcji, tak by działalność gospodarcza była opłacalna pod względem ekonomicznym. Zastosowanie techniki promocyjnej przez sprzedawcę tzw. dodatkowego „gratisu”, w określonej ilości farb po cenie „zero” zł, będzie pozytywnie wpływać na dokonywaną sprzedaż w Spółce. Spółka będzie mogła stosować ceny konkurencyjne w związku z otrzymanym upustem naturalnym. Transakcja zakupu farb w tym konkretnym przykładzie, na podstawie jednego zamówienia z określoną ilością farb, a zakończona przez sprzedawcę wystawieniem dwóch faktur sprzedaży, w tym jednej z wartością zerową, nie będzie przychodem Spółki, tj. nieodpłatnym świadczeniem otrzymanych rzeczy wynikających z faktury o wartości „zerowej” i nie będzie spełniać przesłanek określonych w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy. Spółka uważa, że otrzymane farby w ramach rabatu ilościowego nie stanowią świadczenia otrzymanego nieodpłatnie, gdyż jego udzielenie jest warunkowane odpłatnym dokonaniem zakupów farb w dużej ilości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność hurtową polegającą w szczególności na sprzedaży farb i lakierów antykorozyjnych. Sprzedawca zaoferował Spółce następujące warunki współpracy, a mianowicie przy zakupie określonej ilości farb, np. 300 litrów po określonej cenie (cena stała u sprzedawcy dla każdego klienta), Spółka w wyniku promocji udzielonej przez sprzedawcę uzyska dodatkową ilość tych samych farb, np. 30 litrów po cenie „zero” zł. Warunkiem zastosowania rabatu ilościowego jest dokonanie zakupów farb w określonej ilości i stałej cenie. Sprzedawca będzie fakturował ww. sprzedaż w dwojaki sposób tzn. z jednej strony wystawi jedną fakturę sprzedaży z określoną ilością farb, np. 300 litrów po aktualnych cenach rynkowych, stosowną dla każdego klienta, z drugiej strony wystawi drugą fakturę sprzedaży z określoną ilością farb, np. 30 litrów po cenie 0,00 zł, z adnotacją na fakturze „farba w ramach upustu towarowego do pierwszej faktury”. Spółka uzyska korzyść, że nabędzie ten towar po cenie niższej niż wynika to z ceny oferowanej przez Sprzedającego, bez upustu naturalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 5 i ust. 6 sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję przedstawiono m.in. w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06).

Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Natomiast pojęcie „świadczenia” rozpatrywane jest z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. w świetle postanowień art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z póżn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe tutejszy Organ stoi na stanowisku, że w związku z otrzymaniem 30 litrów farby, zafakturowanej z wartością zero zł, w ramach upustu towarowego, Spółka nie będzie zobligowana do stosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i określenia wartości nabycia tych farb w sposób przewidziany w przepisie art. 12 ust. 5 ww. ustawy, ponieważ powyższa transakcja nie stanowi dla Spółki nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszlego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.