Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-390/13-2/ŁM
z 19 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą z zakresu przetwórstwa papieru w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

Spółka posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według metody liniowej z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przyszłości Spółka będzie wprowadzać nowo nabyte środki trwałe do ewidencji i dokonywać ich amortyzacji dla celów podatkowych powyżej wskazaną metodą.

Działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych do wybranych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku posiadanych już środków trwałych, Spółka zamierza obniżyć stawki amortyzacyjne począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Natomiast dla nowych środków trwałych zamierza dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej poprzez jej obniżenie do wysokości niższej niż w Wykazie, począwszy od miesiąca, w którym środki zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Stawki amortyzacyjne u podatnika będą obniżone w różnym stopniu (nawet do 1% rocznie).

W przyszłości natomiast Spółka zamierza zwiększyć tak obniżone stawki amortyzacyjne, podwyższając je do różnych wysokości, lecz nie wyższych niż stawki przewidziane w Wykazie dla poszczególnych środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest uprawniona obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową do dowolnego poziomu, np. nawet do wysokości 1%?
2. Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w pytaniu nr 1, do nowych środków trwałych przyjmowanych po raz pierwszy do używania w trakcie roku podatkowego?
3. Czy po obniżeniu stawek amortyzacyjnych w stosunku do stawek wskazanych w Wykazie, Spółka jest uprawniona do podwyższenia tych stawek do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu dla środków trwałych i uznawania tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów?
4. Czy Spółka jest uprawniona do podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych w okresie po wyjściu ze Specjalnej Strefy Ekonomicznej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę, a dowolną wartością ustaloną na niższym poziomie. Jednocześnie wspomniany wcześniej przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększania lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że stawki amortyzacyjne od środków trwałych amortyzowanych metodą liniową określone w Wykazie, mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie, pod warunkiem że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym zmiana ich wysokości może zostać dokonana od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego lub dla nowych środków trwałych od miesiąca, w którym środki te zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a–16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przepisów tych wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ww. ustawy: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h–16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h–16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Należy dodatkowo zauważyć, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy: podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany wyżej przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy. Mając to na uwadze, stwierdzić należy, że podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 1%.

Należy przy tym pamiętać, że wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, prowadząca działalność gospodarczą na terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, jak i w przyszłości będzie wprowadzać nowo nabyte środki trwałe do ewidencji, które podlegają/będą podlegać amortyzacji według metody liniowej z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych do wybranych środków trwałych, zarówno do już posiadanych, jak i nowych. Stawki amortyzacyjne u podatnika będą obniżone w różnym stopniu (nawet do 1% rocznie). W przyszłości natomiast Spółka zamierza zwiększyć tak obniżone stawki amortyzacyjne, podwyższając je do różnych wysokości, lecz nie wyższych niż stawki przewidziane w Wykazie dla poszczególnych środków trwałych.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest uprawniona obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii Spółki (również do wysokości 1% rocznie). Obniżenia stawki amortyzacyjnej można dokonać od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Spółka jest również uprawniona do zastosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej do nowych środków trwałych przyjmowanych po raz pierwszy do używania w trakcie roku podatkowego, przy czym obniżenia można dokonać począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.

Spółka jest także uprawniona do podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, jednak nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych i uznawania tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów. Podwyższenie powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Spółka jest uprawniona do podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych w okresie po wyjściu ze Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.