Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-503/13-2/KC
z 28 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2013 r. (data wpływu 03.06.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki w wysokości 0% dla usług wystawiania dokumentów tranzytowych T1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki w wysokości 0% dla usług wystawiania dokumentów tranzytowych T1.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka świadczy usługi agencji celnej na Drogowym Przejściu Graniczny-Terminal Samochodowy. W zakresie świadczonych usług znajduje się m.in. załatwianie formalności celnych oraz innych czynności organizacyjno-prawnych występujących w związku z przewozem towarów pomiędzy krajami Unii Europejskiej oraz krajami spoza Wspólnoty.

W ramach wykonywanych na rzecz kontrahentów czynności organizacyjno-prawnych związanych z przewozem towarów, Spółka świadczy usługi polegające na wystawianiu dokumentów tranzytowych T1 i występowaniu w związku z tym jako główny zobowiązany w ramach procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego w rozumieniu przepisów prawa celnego. Spółka, po wystawieniu dokumentu T1, zgodnie z art. 96 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. UE L Nr 302, poz. 1 ze zm.; dalej „WKC”), jako główny zobowiązany, a więc osoba uprawniona do korzystania z procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego, jest odpowiedzialna za:

• przedstawienie, w wyznaczonym terminie, w urzędzie celnym przeznaczenia towarów w nienaruszonym stanie i z zachowaniem środków zastosowanych przez organy celne w celu zapewnienia tożsamości towarów,
  
• przestrzeganie przepisów procedury tranzytu wspólnotowego.
  
  

Po wystawieniu dokumentu Tl, Spółka jest odpowiedzialna za pokrycie długu celnego i innych opłat mogących powstać w odniesieniu do danego towaru. W przypadkach przewidzianych odpowiednimi przepisami prawa celnego, Spółka składa także do właściwego urzędu celnego zabezpieczenie w celu zapewnienia pokrycia długu celnego i innych opłat mogących powstać w odniesieniu do towaru. Przedstawienia we właściwym urzędzie celnym przeznaczenia, towarów, w stosunku do których Spółka wystawia dokument tranzytowy T1, dokonuje przewoźnik tych towarów lub ich odbiorca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować świadczone przez Spółkę usługi wystawiania dokumentów tranzytowych T1, jeżeli usługi świadczone są na rzecz rezydentów/nierezydentów?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Świadczone przez Podatnika usługi wystawiania dokumentów tranzytowych T1 powinny zostać uznane za usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej w rozumieniu art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i jako takie, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 tej ustawy, powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 0% stawki.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego, na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, rozumie się natomiast również usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, o ile związane są one m.in. z przewozem lub innym sposobem przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „spedycji”, brak definicji tego pojęcia także w innych ustawach podatkowych. W związku z tym, zdaniem Spółki, zgodnie z zasadami wykładni systemowej, w celu ustalenia pojęcia spedycji, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, który w art. 794 § 1 wskazuje na istotę usług spedycji wykonywanych przez spedytora na podstawie umowy spedycji. Zgodnie z tym przepisem, „przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem”.

Zgodnie z powyższym przepisem należy uznać, że przedmiotem usług spedycyjnych są czynności polegające na wysyłce lub odbiorze przesyłki, jak również wszelkie inne usługi związane z przewozem przesyłek. W doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, że „do usług związanych z przewozem należy wiele czynności faktycznych i prawnych, np. sprawdzenie stanu przesyłki, jej opakowanie, zważenie, sporządzenie dokumentów przewozowych zawarcie umowy przewozu, dostarczenie przesyłki przewoźnikowi, załatwienie formalności celnych, konwojowanie, przechowanie, składowanie, odbiór przesyłki i inne.

Wystawianie dokumentów tranzytowych T1 jest związane z wewnątrzwspólnotową procedurą tranzytu zewnętrznego, która pozwala na przemieszczanie z jednego do drugiego punktu znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty towarów niewspólnotowych w rozumieniu odpowiednich przepisów wspólnotowego prawa celnego, niepodlegających w tym czasie m.in. należnościom celnym, a także towarów wspólnotowych, będących przedmiotem środków wspólnotowych nakładających wymóg ich wywozu do krajów trzecich. Wystawianie dokumentów tranzytowych T1 jest więc usługą związaną z przewozem (przemieszczaniem) towarów, zatem w świetle powyższych poglądów, zdaniem Spółki, usługi wystawiania dokumentów tranzytowych T1 należy uznać za usługi spedycji.

Na spedycyjny charakter usług wystawiania dokumentów T1, zdaniem Spółki, wskazuje także to, że wystawienie dokumentu T1 jest jednym z elementów procedur celnych związanych z przewozem towarów. Spółka wystawiając taki dokument występuje jako główny zobowiązany w rozumieniu wewnątrzwspólnotowych przepisów celnych, a więc zgodnie z art. 96 ust. 1 WKC, jako osoba uprawniona do korzystania z procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego. W określonych w tych przepisach przypadkach, Spółka może być zobowiązana do pokrycia długu celnego i innych opłat mogących powstać w odniesieniu do danego towaru. W przypadkach przewidzianych odpowiednimi przepisami prawa celnego, Spółka może ponadto być zobowiązana do złożenia we właściwym urzędzie celnym zabezpieczenia w celu zapewnienia pokrycia długu celnego i innych opłat mogących powstać w odniesieniu do przewożonego towaru. Wystawianie dokumentów tranzytowych T1 oraz dokonywanie innych, przewidzianych przepisami prawa celnego czynności można, zdaniem Spółki, uznać za załatwianie formalności celnych. Załatwianie formalności celnych jest natomiast uznawane za jedną z możliwych form usług spedycji.

Spółka wystawia dokumenty T1 w związku z transportem towarów, który jest wykonywany z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski lub też dalej na terytorium kraju trzeciego lub innego kraju UE. Usługi spedycji świadczone przez Spółkę mogą być więc związane z przewozem (przemieszczaniem) towarów:

• z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
• z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
• z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium
• Wspólnoty, przy czym trasa tego przewozu będzie przebiegała na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
  
• z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, przy czym trasa tego przewozu będzie przebiegała na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
  
  

Zdaniem Spółki, świadczone przez nią usługi wystawiania dokumentów tranzytowych T1 powinny zostać uznane za usługi pośrednictwa i spedycji w transporcie międzynarodowym, o których mowa w art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, a więc za usługi transportu międzynarodowego w rozumieniu ustawy o VAT i w związku z tym, usługi te powinny podlegać, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, opodatkowaniu z zastosowaniem 0% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi agencji celnej na Drogowym Przejściu Granicznym w Kukurykach-Terminal Samochodowy Koroszczyn. W zakresie świadczonych usług znajduje się m.in. załatwianie formalności celnych oraz innych czynności organizacyjno-prawnych występujących w związku z przewozem towarów pomiędzy krajami Unii Europejskiej oraz krajami spoza Wspólnoty.

W ramach wykonywanych na rzecz kontrahentów czynności organizacyjno-prawnych związanych z przewozem towarów, Wnioskodawca świadczy usługi polegające na wystawianiu dokumentów tranzytowych T1 i występowaniu w związku z tym jako główny zobowiązany w ramach procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego. Wnioskodawca jako podmiot uprawniony do korzystania z procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego, jest odpowiedzialny za przedstawienie, w wyznaczonym terminie, w urzędzie celnym przeznaczenia towarów w nienaruszonym stanie i z zachowaniem środków zastosowanych przez organy celne w celu zapewnienia tożsamości towarów, przestrzeganie przepisów procedury tranzytu wspólnotowego.

Po wystawieniu dokumentu Tl, jest odpowiedzialny również za pokrycie długu celnego i innych opłat mogących powstać w odniesieniu do danego towaru. W określonych przypadkach składa także do właściwego urzędu celnego zabezpieczenie w celu zapewnienia pokrycia długu celnego i innych opłat mogących powstać w odniesieniu do towaru.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania stawki 0% dla usługi wystawiania dokumentów tranzytowych T1, na rzecz swoich kontrahentów.

Na podstawie art. 41 ust.1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział, w odniesieniu do niektórych czynności, zastosowanie zwolnienia lub stawek obniżonych.

I tak, w myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego. Na mocy art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
   
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
   
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;
   
   

Na mocy art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy, przez usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
   
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
   
   

W znaczeniu słownikowym, na które powołuje się również Wnioskodawca, spedycja to ogół czynności, których celem jest zorganizowanie przewozu rzeczy. Zgodnie z art. 794 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki zobowiązany jest między innymi do:

1. podejmowania czynności potrzebnych do uzyskania zwrotu nienależnie pobranych sum z tytułu przewoźnego, cła i innych należności związanych z przewozem przesyłki (art. 797 Kodeksu cywilnego),
2. podejmowania czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw dającego zlecenie lub osoby przez niego wskazanej względem przewoźnika albo innego spedytora (art. 798 Kodeksu cywilnego),
3. ponoszenia odpowiedzialności za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonywaniu zlecenia (art. 799 Kodeksu cywilnego).
   
   

Z art. 800 Kodeksu cywilnego wynika ponadto, że spedytor przy realizacji przewozu nie musi korzystać z usług podmiotów zewnętrznych, lecz może również sam dokonać przewozu. W tym wypadku spedytor ma jednocześnie prawa i obowiązki przewoźnika.

Z powyższego wynika, iż pod pojęciem spedycji mieści się znacznie szerszy zakres czynności niż pod pojęciem transportu. Spedycja bowiem obejmować może cały szereg czynności: odebranie towaru od nadawcy, dostarczenie do miejsca formowania przesyłki, załadunek, przewóz, wyładunek, dostarczenie do ostatecznego odbiorcy, załatwienie wszelkich formalności i wypełnienie dokumentacji. Nie oznacza to jednak, iż spedytor musi sam wszystkie te czynności wykonać. Działalność spedytora może ograniczać się jedynie do znalezienia firmy, która wszystkie te czynności wykona na zlecenie spedytora. Transport natomiast to z reguły umowa o przewóz.

Wnioskodawca uzasadnia, że na spedycyjny charakter usług wystawiania dokumentu T1 wskazuje to, że wystawienie dokumentu T1 jest jednym z elementów procedur celnych związanych z przewozem towarów w transporcie międzynarodowym. Działania podejmowane w ramach przedmiotowej usługi to przede wszystkim tzw. formalności celne, wynikające z przepisów celnych i uznawane za jedną z form usług spedycji.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług traktuje usługi spedycji międzynarodowej jak usługi transportu międzynarodowego, w związku z tym – w zakresie świadczenia usług spedycji międzynarodowej, należy stosować regulacje przewidziane dla usług transportowych, tj. wynikające z cyt. art. 83 ust. 1 pkt 23, art. 83 ust. 3 pkt 1 oraz art. 83 ust. 5 pkt 1 i pkt 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, będące przedmiotem wniosku tj. usługi wystawiania dokumentów tranzytowych T1, mieszczą się w zakresie usług spedycji międzynarodowej, gdyż związane są one z usługami transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca świadczący usługi spedycji międzynarodowej, może zastosować preferencyjną stawkę podatku w wysokości 0% dla tych usług, pod warunkiem jednak, że dysponuje odpowiednimi dokumentami, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 i pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.