2013.10.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-667/13/BK
z 8 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej od dnia 21 stycznia 1978 r. W dniu 30 czerwca 1978 r. został oddany do użytku budynek przy ul. K. w G. Od lipca 1978 r. Wnioskodawczyni posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w ww. budynku przy ul. K. C. w G. Mieszkanie to Wnioskodawczyni zakupiła za cenę 257.400 zł. W lokalu tym była zameldowana.

Dla nabytego w 1978 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego prowadzona jest w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych księga wieczysta.

W skład opisanego powyżej mieszkania (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego), jako część wspólna wchodzi udział w prawie własności działki 251/15, dla której to nieruchomości gruntowej prowadzona jest odrębna księga wieczysta.

W dniu 14 maja 2013 r. została zawarta przed notariuszem w formie aktu notarialnego umowa, w wyniku której spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało przekształcone w odrębną własność lokalu. Za powyższe przekształcenie Wnioskodawczyni nie ponosiła na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej żadnych opłat.

W dniu 24 maja 2013 r. została zawarta przed notariuszem w formie aktu notarialnego pomiędzy Wnioskodawczynią a małżonkami J. oraz K. R. umowa dożywocia, w wyniku której prawo odrębnej własności nabytego w 1978 r. lokalu mieszkalnego zostało przeniesione na ich rzecz.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy zbycie w dniu 24 maja 2013 r. na rzecz małżonków J. oraz K. R. w drodze umowy dożywocia lokalu mieszkalnego nabytego w1978 r. na zasadach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przekształconego następnie w odrębną własność w dniu 14 maja 2013 r., będzie rodziło obowiązek podatkowy na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawczyni uważa, że w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wnioskodawczym wskazuje, że w 1978 r. nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Nabycie to nastąpiło na podstawie przepisów nieobowiązującej już ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach (Dz. U Nr 12, poz. 61 z późn. zm.). Przepisy te zostały uchylone z dniem 1 stycznia 1983 r. postanowieniami ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210 z późn. zm.), które to przepisy Prawa spółdzielczego zostały następnie zastąpione z dniem 24 kwietnia 2001 r. postanowieniami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Jest ono ograniczonym prawem rzeczowym.

Przepisy ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych zostały gruntownie znowelizowane postanowieniami ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125, poz. 873 z późn. zm.). W przyjętej nowelizacji ustawodawca odstąpił od konstrukcji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego zastępując powyższą instytucję prawną prawem odrębnej własności lokalu. Ma to swój wyraz chociażby w postanowieniach art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, który stanowi, iż po wejściu w życie niniejszej ustawy spółdzielnia mieszkaniowa nie może ustanawiać spółdzielczych własnościowych praw do lokali, ani praw do miejsc postojowych położonych w budynkach wybudowanych na gruncie, do którego spółdzielni przysługuje prawo własności lub użytkowania wieczystego.

Wnioskodawczyni podkreśla, iż jak wskazuje doktryna: „ Nowela czerwcowa z 2007 r. realizuje zasadniczo, ideę zastąpienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu pełną własnością - odrębną własnością lokalu. Stąd unormowanie art. 7 ust. 1 i ust. 3-4 oraz skreślenie art. 171 ust. 1-5, art. 173 i art. 174 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. (...) Ekspektatywa dotychczasowych spółdzielczych praw do lokali ulega przekształceniu w ekspektatywę odrębnej własności lokali, a realizacja roszczeń przyznanych przez ustawę, która odbywać się będzie według nowych (zmienionych) przepisów (art. 7 ust. 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), nie przewiduje możności uzyskania spółdzielczych własnościowych praw do lokalu."

(Vide: Roman Dziczek, Spółdzielnie mieszkaniowe. Komentarz. Wzory pozwów i wniosków sądowych, Warszawa 2007 r., Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie IV) ss. 470, ISBN: 97-883-7334-732-8).

Stosownie do treści art. 17¹⁴ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych na pisemne żądanie członka lub osoby niebędącej członkiem spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, spółdzielnia mieszkaniowa jest obowiązana zawrzeć umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu:

spłaty przypadających na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami;
spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 1¹.

W przedmiotowej sprawie spłata, o której mowa w pkt 1 niniejszego przepisu, dokonana została w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, natomiast spłaty o których mowa w pkt 2 dokonywane są na bieżąco. W efekcie, w wyniku zastosowania postanowień art. 17¹⁴ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało w dniu 14 maja 2013 r. przekształcone w prawo odrębnej własności.

W sytuacji, w której nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, a następnie przeniesienie własności tego lokalu na rzecz podatnika w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, za datę nabycia lokalu (nieruchomości), od której liczy się bieg pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Jak już poruszano wcześniej, należy po raz kolejny wskazać, iż spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności, świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego - „Własność i inne prawa rzeczowe”.

Ponadto, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Budynki trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki wybudowane na tym gruncie. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Zatem istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu powoduje, że osoba, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości wspólnej. Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności, oznacza, jednak tylko zmianę formy prawnej prawa do tego lokalu i nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębna własność lokalu stanowi natomiast nieruchomość lokalową, która po wyodrębnieniu z dotychczasowej zabudowanej nieruchomości macierzystej stanowi odrębny przedmiot własności. Zasadniczym stosunkiem prawnym, z którego wywodzi się odrębna własność lokalu jest stosunek współwłasności. Zawsze więc odrębnej własności lokali wewnątrz budynku towarzyszy przymusowa współwłasność nieruchomości wspólnej.

Oznacza to, że nabywając odrębną własność lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nabyła jednocześnie odpowiedni udział w nieruchomości gruntowej, na której posadowiony był budynek, w skład którego wchodził przedmiotowy lokal. Stanowił on bowiem, zgodnie z teorią prawa cywilnego, część składową gruntu, na której znajdował się ten budynek.

Wobec powyższego, ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz przeniesienie prawa własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przynależnego do tego lokalu mieszkalnego gruntu jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem.

Tak więc na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, datę nabycia lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do tego lokalu gruntem, należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, a zatem rokiem 1978.

W przedstawionym stanie faktycznym – jak wskazuje Wnioskodawczyni - ustanowienie odrębnej własności i przeniesienie prawa własności w - dniu 14 maja 2013 r. w istocie było tylko przekształceniem formy prawnej władania rzeczą, a nie nowym nabyciem.

Dlatego też w sytuacji, w której Wnioskodawczyni nabyła w 1978 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie nastąpiło przeniesienie własności tego lokalu, za datę nabycia lokalu, od której liczony jest 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, czyli rok 1978.

Wnioskodawczyni zauważa również, iż w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa tylko o sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Przepis ten nie rozdziela gruntu od budynku stanowiącego jego część składową. Nie wymienia ponadto sprzedaży budynku (jego części) jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym. Nie można więc traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu (jego części) oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku (jego części).

W Jej ocenie, zbycie na rzecz małżonków J. i K. R. w dniu 24 maja 2013 r. lokalu mieszkalnego stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, a nie od końca roku, w którym nastąpiło przeniesienie własności tego lokalu.

Powyższe zdaniem Wnioskodawczyni potwierdza w pełni doktryna - vide: Anna Pęczyk - Tofel, Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności lokalu a 5-letni termin uprawniający do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów ze sprzedaży nieruchomości, Monitor Podatkowy nr 1/2011 oraz Aleksandra Tarka, Przekształcenie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w pełną własność nie jest nowym nabyciem, Rzeczpospolita Nr 97/2011 z dnia 26 listopada 2011 r.

Stanowisko to zostało również potwierdzone przez Ministra Finansów m.in. w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów w imieniu którego z upoważnienia działał Dyrektor Izby Skarbowej:

w Łodzi z dnia 14 października 2011 r. (znak: IPTPB2/415-450/11-2/ASZ),
w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r. (znak: IPPB1/415-764/10-2/MT),

w których to interpretacjach Minister Finansów w sposób jednoznaczny wskazał, iż:

„W sytuacji, w której wnioskodawczyni nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie nastąpiło ustanowienie na jej rzecz prawa odrębnej własności tego lokalu w trybie ustawy z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, za datę nabycia lokalu, od której liczy się 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać daty ustanowienia odrębnej własności lokalu.

Ustanowienie odrębnej własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego i przeniesienie na wnioskodawczynię prawa własności jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym termin 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu mieszkalnego, tj. z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego."

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne, zbycie na rzecz małżonków J. i K. R. w dniu 24 maja 2013 r. przedmiotowego lokalu mieszkalnego z przynależnym mu udziałem w gruncie nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca 1978 r., w którym faktycznie nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Zatem, Wnioskodawczyni nie będzie zobligowana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia lokalu mieszkalnego (odrębne prawo własności) przy ul. K. C. w G. wraz z udziałem we współwłasności gruntu, który związany jest z tym lokalem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, zatem każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 908 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami), jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Zatem charakterystyczną cechą takiej umowy jest ekwiwalentność świadczeń stron tej umowy, przy czym w doktrynie uznaje się, iż jest to ekwiwalentność rozumiana w sensie subiektywnym, a nie obiektywnym, co oznacza, że świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Podkreślenia wymaga, iż tego rodzaju umowy zaliczane są do odpłatnych czynności prawnych, które charakteryzują się tym, iż każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

Uwzględniając powyższe, umowa o dożywocie, polegająca na tym. że w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie - ma charakter umowy wzajemnej, a w konsekwencji - jest czynnością prawną o charakterze odpłatnym, tj. w jej wyniku dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości.

Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku. Niewątpliwe w przypadku umowy o dożywocie nie mamy do czynienia z klasycznym przykładem ekwiwalentności świadczeń jak przy umowie sprzedaży, gdzie świadczeniu zbywcy odpowiada uiszczenie ceny przez nabywcę. Nie oznacza to jednak, że przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie następuje pod tytułem darmym. W zamian za swoje świadczenie zbywca nieruchomości (dożywotnik) uzyskuje bowiem określone świadczenia służące zaspakajaniu jego potrzeb w taki sposób, aby nie musiał on przyczyniać się do zdobywania środków na zaspokojenie niezbędnych wymagań życiowych. Świadczenie dożywotnika ma więc swój odpowiednik (równoważnik) w świadczeniach nabywcy nieruchomości. Nie ma przy tym znaczenia dla kwestii odpłatności to, czy świadczenie nabywcy odpowiada dokładnie wartości nieruchomości. Istotą odpłatności umowy o dożywocie jest bowiem to, że zbywca dokonując przysporzenia nie czyni tego kosztem własnego majątku, albowiem uzyskuje ekwiwalentne świadczenie, posiadające określony wymiar materialny, przejawiający się choćby w zaoszczędzeniu przez zbywcę tych wydatków, które musiałby ponieść w związku z własnym utrzymaniem, gdyby nie doszło do zawarcia umowy o dożywocie.

Z uwagi na powyższe należy przyjąć, iż w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umowa o dożywocie stanowi dla dożywotnika (zbywcy) źródło przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, w sytuacji gdy zawarta zostanie przed upływem 5 letniego terminu liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej od dnia 21 stycznia 1978 r. W dniu 30 czerwca 1978 r. został oddany do użytku budynek przy ul. K. w G. Od lipca 1978 r. Wnioskodawczyni posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w ww. budynku przy ul. K. C. w G. Mieszkanie to Wnioskodawczyni zakupiła za cenę 257.400 zł. W lokalu tym była zameldowana.

Dla nabytego w 1978 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego prowadzona jest w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych księga wieczysta.

W sytuacji, w której podatnik nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie nastąpiło przeniesienie własności tego lokalu na rzecz podatnika w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz.1116 ze zm.) za datę nabycia lokalu (nieruchomości), od której upływa 5-letni termin określony w art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności.

Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności, oznacza zatem tylko zmianę formy prawnej zbywalnego prawa do tego lokalu i nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, zbycie takiego lokalu stanowić będzie źródło przychodu w rozumieniu powołanego wyżej przepisu, jeżeli zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, a nie od końca roku w którym nastąpiło wyodrębnienie i przeniesienie jego własności.

Ponieważ spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nabyła w 1978 r. natomiast odpłatnego zbycia tego lokalu dokonała w 2013 r., należy stwierdzić, iż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do daty zbycia upłynęło ponad pięć lat.

W konsekwencji, odpłatne zbycie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego nabytego w 1978 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin