INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 23 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr: G i H (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr: G i H (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą (…). Główny profil działalności obejmuje wynajem i dzierżawę pozostałych maszyn i urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane. Ponadto wpisana do działalności jest również działalność deweloperska polegająca na budowie domów mieszkalnych z przeznaczeniem do sprzedaży, z tym, że od kilku lat ogranicza się ona do wyprzedaży wybudowanych domów i nie będą już podejmowane inne działania w tym zakresie.

Wcześniej przez wiele lat głównym profilem działalności była produkcja prefabrykatów budowlanych (w szczególności betonowych), ich dostawa do klientów oraz doradztwo techniczne w zakresie budownictwa, a także sprzedaż materiałów budowlanych. Ponadto prowadzona była działalność hotelarska.

Zainteresowany pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska.

1. Wnioskodawca 9 listopada 1992 r. na podstawie aktu notarialnego (Umowa Sprzedaży) nabył od Gminy działkę nr A o pow. 2,03 ha (stanowiącą las i zabudowany las) zabudowaną zabytkowym Pałacem. Nieruchomość nabyto jako majątek odrębny Wnioskodawcy.
2. Zainteresowany na podstawie Umowy Sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego nabył 23 maja 2003 r. (od osoby prywatnej, jako majątek wspólny z żoną, jednak w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) działki nr: B, C, D, E o powierzchni 1,3326 ha (sad na roli, budynki na roli, pastwisko). W akcie notarialnym zawarto informację, że działki zabudowane są budynkiem gospodarczym z roku 1850 w złym stanie technicznym. W rejestrze zabytków widnieje ten budynek jako Oficyna.
3. Wnioskodawca nabył dnia 9 czerwca 2003 r. w formie aktu notarialnego (od osób prywatnych, jako majątek wspólny z żoną, jednak w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) działkę nr F o pow. 0,0074 ha stanowiącą rolę zabudowaną budynkiem mieszkalnym z roku 1776 o pow. 54 m². Z wyjaśnień uzyskanych z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków wynika, że jest to część Oficyny, która znajduje się na działkach nr: D i F.
4. Zainteresowany Postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 26 stycznia 1999 r. nabył z mocy prawa przez zasiedzenie własność działek nr: G i H o łącznej powierzchni 2,23 ha. Działki te stanowią grunty orne oraz nieużytki.
   
   

Żaden z powyższych tytułów nabycia nie zawierał podatku VAT. Wnioskodawca nie odliczał więc VAT z tytułu nabycia żadnej z wyżej wymienionych nieruchomości. Ponadto z zaświadczeń Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków wynika, że Pałac i Oficyna wpisane są indywidualnie do rejestru zabytków oraz, że na działkach nr: B, C, D, E, F, A znajduje się zabytkowy park wpisany indywidualnie do rejestru zabytków. Całość stanowi zespół pałacowo-parkowy.

Dla działek opisanych w punktach 1-4 nie ma aktualnie uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zainteresowany w roku 1999 wprowadził na stan firmy działkę nr A wraz z budynkiem zabytkowego Pałacu. W tym samym roku rozpoczęto przeprowadzanie prac modernizacyjnych Pałacu oraz jego otoczenia (ogrodzenie, drogi, park zabytkowy). Wartość modernizacji przekroczyła 30% wartości Pałacu. VAT wynikający z faktur dokumentujących tę modernizację był na bieżąco odliczany od VAT należnego. Przy modernizacji budynku korzystano także z ulgi inwestycyjnej na podstawie art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 80, poz. 416 ze zm.).

Dnia 1 lipca 2000 r. wprowadzono ulepszony budynek Pałacu wraz z infrastrukturą na stan środków trwałych jako budynek Hotelu. Osobno przyjęto grunt. Od dnia wprowadzenia na stan środków trwałych budynek był wykorzystywany w działalności hotelarskiej firmy czyli w działalności opodatkowanej.

W maju 2002 r. oraz w grudniu 2007 r. zostały dokonane kolejne ulepszenia Pałacu – Hotelu, ale razem nie przekroczyły 30% wartości z dnia oddania budynku do użytkowania.

Grunty opisane w punkcie 2 i 3 wraz z Oficyną zostały również wprowadzone na stan firmy – w roku 2003. Grunty te jako grunty sąsiadujące z terenem, na którym położony jest Pałac – Hotel, były wykorzystywane jako powiększenie obszaru hotelowego – przyjęto je na stan środków trwałych firmy. Oficynę ujęto w księgach jako środki trwałe w budowie. Oficyna nigdy nie została wykorzystana do działalności gospodarczej. Wykonywane były tylko prace zabezpieczające przed zniszczeniem gdyż znajduje się w złym stanie technicznym. Nigdy też nie została ulepszona.

W roku 2004 powstały plany modernizacji Oficyny mające na celu wykorzystanie jej do działalności hotelarskiej. Od ponoszonych kosztów na wykonanie dokumentacji potrzebnej do realizacji tych planów był odliczany VAT.

Łącznie koszty wykonania dokumentacji na planowaną inwestycję przekroczyły 30% wartości Oficyny. Do realizacji tych planów nigdy nie doszło. Nakłady zostały odpisane w koszty jako „zaniechane inwestycje”, a budynek Oficyny został przeznaczony do sprzedaży łącznie z Pałacem – Hotelem i ujęty w księgach jako towar.

Nieruchomości opisane w punkcie 4 nie zostały nigdy wprowadzone na stan firmy – pozostają nieruchomościami prywatnymi. Działki nr: G i H nigdy nie były objęte decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie są to atrakcyjne grunty, teren jest pagórkowaty. Działki te nie sąsiadują bezpośrednio z działkami opisanymi w punkcie 1-3, znajdują się jednak na terenie tej samej miejscowości.

Od listopada 2007 r. działalność hotelarska w Hotelu została zaprzestana. Budynek został wystawiony do sprzedaży jednak ze względu na brak odpowiedniej oferty zakupu nie został sprzedany. Dnia 10 lipca 2008 r. zawarto Umowę Dzierżawy – budynek Pałacu został wydzierżawiony na cele prowadzenia w nim działalności gospodarczej. W ramach Umowy wydzierżawiono Pałac – Hotel wraz z gruntem (opisanym w punkcie 1) oraz przyległy teren opisany w punkcie 2 i 3. Nie wykorzystano na potrzeby dzierżawy budynku Oficyny znajdującego się w złym stanie technicznym.

Umowa dzierżawy trwała do 31 stycznia 2011 r. Kolejna Umowa dzierżawy została zawarta 23 lipca 2011 r. i została rozwiązana 14 sierpnia 2012 r.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomości opisane w punkcie 1, 2, 3, 4.

Z pisma z dnia 18 października 2013 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, że:

1. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca w chwili obecnej nie wie, czy dostawa budynku Pałacu, w którym prowadzono Hotel, znajdującego się na działce nr A zostanie dokonana na rzecz zarejestrowanego, czynnego podatnika od towarów i usług. Początkowo zakładano, że sprzedaż nastąpi na rzecz czynnego podatnika VAT, jednak aktualnie rozmowy trwają również z potencjalnym nabywcą, który nie jest czynnym podatnikiem VAT.
3. Na działkach nr: B, C znajdują się budowle w postaci oświetlenia, ciągów komunikacyjnych o nawierzchni gruntowej oraz żwirowej (tłuczniowej) z obrzeżeniem krawężnikiem ogrodowym. Na działce nr E nie znajdują się żadne budowle.
4. Dla działek B, C dnia 30 grudnia 2003 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzja ta obejmowała jeszcze działki nr: F, D i A. Decyzję wydano dla inwestycji polegającej na rozbudowie i przebudowie istniejących zabudowań gospodarczych przy zabytkowym Pałacu na hotel z częścią rekreacyjną i infrastrukturą techniczną na działkach oznaczonych numerami: B, C, F, D i A.
   Na podstawie decyzji otrzymano pozwolenie na budowę, jednak pozwolenie to straciło ważność (zaniechanie inwestycji).
5. Zainteresowany przed sprzedażą nie będzie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowania do sprzedaży działek nr: G i H poza zwykłymi działaniami związanymi z ogłoszeniem sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie sprawy sprzedaż gruntu opisanego w punkcie 4 będzie sprzedażą nie związaną z działalnością gospodarczą, czyli Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, czy też będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nr: G i H powinna pozostawać poza zakresem ustawy o VAT, nawet jeśli sprzedaż nastąpiłaby dla tego samego nabywcy, który zakupi również działki opisane w punkcie 1-3 stanu sprawy na cele polepszenia atrakcyjności działalności hotelarskiej.

Uzasadnienie.

Od 1 kwietnia 2013 r. zwolniona od VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT). Z kolei definicję terenów budowlanych zawiera „nowy” pkt 33 w art. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem od 1 kwietnia 2013 r. sprzedaż gruntu nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od VAT. Bez znaczenia jest klasyfikacja w ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym, sprzedaż działek nr: G i H podlegałaby zwolnieniu od VAT gdyby Zainteresowany działał w charakterze podatnika (dla działek nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, nie były również objęte decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu). Jednak, zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży tych działek nie działa On w charakterze podatnika. Działki zostały nabyte przez zasiedzenie do majątku odrębnego Zainteresowanego i nigdy nie zostały wprowadzone na działalność gospodarczą. Sprzedaż ta powinna więc pozostawać poza zakresem ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Ponadto, jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli, nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W orzeczeniu tym Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym – podkreślił Trybunał.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w orzeczeniu z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 727/11, o tym, że podmiot dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, z którego wynika, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. W takim kształcie sprawy konieczne staje się ustalenie, że zbywca w odniesieniu do czynności sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę występował jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu, bowiem jednorazowa sprzedaż nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza, że z tego tylko powodu staje się podatnikiem VAT.

W świetle powyższych orzeczeń, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Ponadto podjęcie takich czynności np. jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działanie marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Główny profil działalności obejmuje wynajem i dzierżawę pozostałych maszyn i urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane. Ponadto wpisana do działalności jest również działalność deweloperska polegająca na budowie domów mieszkalnych z przeznaczeniem do sprzedaży, z tym, że od kilku lat ogranicza się ona do wyprzedaży wybudowanych domów i nie będą już podejmowane inne działania w tym zakresie. Wcześniej przez wiele lat głównym profilem działalności była produkcja prefabrykatów budowlanych (w szczególności betonowych), ich dostawa do klientów oraz doradztwo techniczne w zakresie budownictwa, a także sprzedaż materiałów budowlanych. Ponadto prowadzona była działalność hotelarska. Zainteresowany pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska.

Wnioskodawca Postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 26 stycznia 1999 r. nabył z mocy prawa przez zasiedzenie własność działek nr: G i H o łącznej powierzchni 2,23 ha. Działki te stanowią grunty orne oraz nieużytki. Dla ww. działek nie ma aktualnie uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wskazane działki nie zostały nigdy wprowadzone na stan firmy – pozostają nieruchomościami prywatnymi. Działki nr: G i H nigdy nie były objęte decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie są to atrakcyjne grunty, teren jest pagórkowaty. Ponadto Zainteresowany wskazał, że przed sprzedażą nie będzie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowania do sprzedaży działek nr: G i H poza zwykłymi działaniami związanymi z ogłoszeniem sprzedaży.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w niniejszej sytuacji brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż opisanych nieruchomości gruntowych (dwóch działek) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby Wnioskodawca wykorzystywał nieruchomości w jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Uwzględniając ponadto fakt, że Zainteresowany nabył własność ww. działek z mocy prawa przez zasiedzenie należy stwierdzić, że nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar ich późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zainteresowany nie podejmował również, ani nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działek do zorganizowanej, handlowej sprzedaży, tj. nie uzbrajał terenu w media, ogrodzenie, nie utwardzał dróg wewnętrznych, nie wytyczał dostępu do drogi publicznej, nie występował o decyzję o warunkach zabudowy terenu, nie urządzał zieleni, ani nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia odnośnie wskazanych nieruchomości.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek nr: G i H korzystać będzie z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w zakresie sprzedaży opisanych działek, a dostawę tych działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę dwóch działek nr: G i H nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany w związku z dostawą ww. nieruchomości będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr: G i H (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem Pałacu, w którym prowadzono Hotel (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz możliwości rezygnacji ze zwolnienia stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2013 r. nr ILPP1/443-657/13-4/NS. Natomiast kwestia dotycząca zwolnienia od podatku dostawy działek nr: D, F, B, C, E (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2013 r. nr ILPP1/443-657/13-5/NS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.