INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lipca 2013r. (data wpływu 29 lipca 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2013r. (data wpływu 02.10.2013r.) oraz pismem z dnia 1 października 2013r. (data wpływu 03.10.2013r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 września 2013r. nr IPPP2/443-773/13-2/MM o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie powstania obowiązku ewidencyjnego i uzyskania Numeru Identyfikacji Podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2013r. wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przepisów Ordynacji Podatkowej w zakresie powstania obowiązku ewidencyjnego i uzyskania Numeru Identyfikacji Podatkowej oraz ustalenia właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego. Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 19 września 2013r. znak IPPP2/443-773/13-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Q. (zwana dalej „Wnioskodawcą”) jest rezydentem podatkowym w Republice Irlandii, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Wnioskodawca posiada 100% udziałów w spółce Q. AG (zwanej dalej „Q. AG”), która jest rezydentem podatkowym Konfederacji Szwajcarskiej. Z kolei Q. AG jest jedynym udziałowcem spółki W. Sp. z o.o. z siedzibą w Polsce (zwanej dalej „W.”).

W 2006 roku Wnioskodawca objął udziały w Q. AG w zamian za przeniesienie własności udziałów spółki X. (aport udziałów spółki X. do spółki Q. AG). Wnioskodawca w zamian za aport objął 9.500 udziałów Q. AG o wartości nominalnej 1.000 CHF każdy oraz cenie emisyjnej w wysokości CHF 3.39722 każdy. Nadwyżka ceny emisyjnej nad wysokością nominalną udziałów została przelana na kapitał rezerwowy spółki Q. AG.

Następnie w 2013 roku Wnioskodawca objął kolejny pakiet udziałów spółki Q. AG w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego spółki Q. AG. Środki na podwyższenie kapitału zakładowego pochodziły z kapitału rezerwowego spółki Q. AG utworzonego w momencie objęcia udziałów w 2006 roku. Kapitał rezerwowy został więc przeznaczony w 2013 roku na kapitał zakładowy spółki Q. AG. W efekcie Q. objęła łącznie udziały w spółce Q. AG w wyniku dwóch transakcji: w 2006 roku w wyniku aportu udziałów W. oraz w 2013r. w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego spółki. W. prowadzi w Polsce działalność w zakresie hotelarstwa, a w ponad 50% wartość jej aktywów składa się z majątku nieruchomego położonego w Polsce. Z kolei jedynym majątkiem spółki Q. AG są udziały spółki W.. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży 100% udziałów spółki Q. AG.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w celu zapłaty podatku oraz złożenia zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym podlega obowiązkowi ewidencyjnemu i zobowiązany jest do uzyskania NIP...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 2. ust 1 ustawy o ewidencji, Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Należy zauważyć, iż ani powyższy przepis, ani żaden inny przepis tej ustawy nie wprowadza braku obowiązku ewidencyjnego w sytuacji, gdy podatnik podlega opodatkowaniu w Polsce z tytułu jednorazowej transakcji i nie planuje tutaj wykonywania dalszych czynności opodatkowanych.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca w celu dokonania zapłaty zaliczki na podatek, zapłaty podatku oraz złożenia zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym zobowiązany jest uzyskać identyfikator podatkowy — NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 roku o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. 2012r. poz. 1314 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, ustawa określa zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne; zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, (…); zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.

Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 ustawy o NIP osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków (art. 2 ust. 2 ustawy o NIP).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy (…) są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Analizując brzmienie powyższych przepisów wskazać należy, iż na gruncie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawodawca rozróżnia dwie kategorie podmiotów: osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które są podatnikami na podstawie innych ustaw oraz inne podmioty, które także na mocy odrębnych ustaw mają przypisany status podatnika, a obok tej grupy płatników podatków, którym odrębne ustawy prawa nie nadają statusu podatnika. Wniosek taki wspiera analiza art. 6 ustawy o NIP, gdzie ustawodawca literalnie rozróżnia kategorię „podatników" oraz „płatników”.

Mocą art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2012r. poz. 749 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawa lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Pojęcie „osoby prawnej" zostało zdefiniowane w art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Osobowość prawną uzyskuje się z chwilą wpisu do właściwego rejestru, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej (art. 37 § 1 Kodeksu cywilnego).

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący rezydentem podatkowym Republiki Irlandii posiada 100% udziałów w spółce Q. AG, która jest rezydentem podatkowym Konfederacji Szwajcarskiej. Z kolei Q. AG jest jedynym udziałowcem spółki X., która ma siedzibę na terytorium Polski. W 2006 roku Wnioskodawca objął udziały w Q. AG w zamian za przeniesienie własności udziałów spółki W. (aport udziałów spółki X. do spółki Q. AG). Wnioskodawca w zamian za aport objął 9.500 udziałów Q. AG o wartości nominalnej 1.000 CHF każdy oraz cenie emisyjnej w wysokości CHF 3.39722 każdy. Nadwyżka ceny emisyjnej nad wysokością nominalną udziałów została przelana na kapitał rezerwowy spółki Q. AG. Następnie w 2013 roku Wnioskodawca objął kolejny pakiet udziałów spółki Q. AG w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego spółki Q. AG. Środki na podwyższenie kapitału zakładowego pochodziły z kapitału rezerwowego spółki Q. AG utworzonego w momencie objęcia udziałów w 2006 roku. Kapitał rezerwowy został więc przeznaczony w 2013 roku na kapitał zakładowy spółki Q. AG. W. prowadzi w Polsce działalność w zakresie hotelarstwa, a w ponad 50% wartość jej aktywów składa się z majątku nieruchomego położonego w Polsce. Z kolei jedynym majątkiem spółki Q. AG są udziały spółki W. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży 100% udziałów spółki Q. AG.

Na tle powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie obowiązku uzyskania przez niego Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP) z tytułu sprzedaży udziałów spółki Q. AG.

W tym miejscu podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy leżącego po jego stronie obowiązku ewidencyjnego, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, bowiem ta ocena ma zasadnicze znaczenie dla objęcia Wnioskodawcy obowiązkiem złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 15 października 2013r. Nr IPPB5/423-606/13-5/AJ w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdził, iż Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce zysków ze sprzedaży udziałów spółki Q. AG, zatem będzie z tytułu tej transakcji uznany za podatnika tego podatku.

Odnosząc powyższe ustalenia do powoływanego art. 2 ustawy o NIP, zgodnie z którym obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają m.in. osoby prawne, które na podstawie odrębnych przepisów są podatnikami stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych dokonujący sprzedaży udziałów spółki Q. AG, będzie podlegał obowiązkowi ewidencyjnemu, a co za tym idzie zobowiązany będzie do złożenia zgłoszenia ewidencyjnego i posiadania numeru NIP w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o NIP.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Ponadto w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.