2013.11.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-704/13-4/AD
z 4 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 23 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.) uzupełnionym pismem z 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu. Wniosek został uzupełniony pismem z 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego, pytania oraz własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 15 października 1990 r. Jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 7 stycznia 2000 r. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej są kompleksowe usługi pogrzebowe, kamieniarstwo.

W dniu 2 kwietnia 2013 r. na podstawie faktury VAT nr (…) wystawionej przez F., Zainteresowany nabył samochód ciężarowy marki (…), rok produkcji 2013, wartość netto - 97.900 zł, podatek VAT - 22.517 zł.

Z przedmiotowej faktury oraz z otrzymanego świadectwa homologacji nr … wynika m.in., iż pojazd jest samochodem ciężarowym posiadającym jeden rząd siedzeń – 3 miejsca oraz masę całkowitą 2800 kg.

Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów w dniu 4 kwietnia 2013 r. przedmiotowy pojazd został zarejestrowany w Starostwie Powiatowym w M. jako pojazd ciężarowy.

Z powodu nieświadomego przeoczenia Wnioskodawca nie był na stacji kontroli pojazdów, by uzyskać zaświadczenie z przeprowadzonego dodatkowego badania technicznego o spełnieniu wymagań do pojazdów samochodowych objętych pełnym odliczeniem podatku VAT o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony. Zaświadczenia takiego Wnioskodawca nie może już uzyskać, ponieważ dnia 12 kwietnia 2013 r. samochód ten został przerobiony i stał się pojazdem specjalnym, ze względu na przeznaczenie – pogrzebowym. Zaświadczenie takie Zainteresowany mógł uzyskać jedynie do chwili przerobienia. Przeoczenie sprawiło, że nie uzyskał takiego zaświadczenia, a po przerobieniu nie uzyska już takiego zaświadczenia.

Zakupiony dnia 2 kwietnia 2013 r. samochód był samochodem nowym i spełniał wymagania do pełnego odliczenia podatku VAT tylko brak zaświadczenia pozbawił Zainteresowanego tej możliwości.

Następnie po dokonaniu rejestracji dokonano zmian konstrukcyjnych w powyższym samochodzie przez specjalistyczny zakład, które to zmiany spowodowały zmianę rodzaju pojazdu z samochodu ciężarowego na samochód specjalny – pogrzebowy. Wykonanie powyższych prac zostało udokumentowane fakturą VAT nr (…) z dnia 12 kwietnia 2013 r. wystawioną przez B., wartość netto – 15.000 zł, podatek VAT – 3.450 zł. Po dokonaniu powyższych zmian samochód poddano przeglądowi technicznemu, podczas którego potwierdzono zmianę rodzaju pojazdu na samochód specjalny - pogrzebowy. Na tej podstawie w dniu 23 maja 2013 r. dokonana została zmiana w dowodzie rejestracyjnym zgodnie z dokumentacją i przeznaczeniem. Zgodnie z powyższym samochód po przeróbkach stał się pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym. Samochód służy do realizacji celów związanych z działalnością firmy i jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. do obsługi pogrzebów. Do użytkowania w firmie samochód ten został przyjęty dopiero po całkowitym montażu zabudowy i dostosowaniu go do użytkowania jako samochód specjalny - pogrzebowy. Taki był bowiem pierwotny zamiar i nigdy nie był i nie będzie wykorzystywany w innym celu.

Wobec powyższych okoliczności w dniu 21 czerwca 2013 r. Wnioskodawca złożył we właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym deklarację dla podatku od towarów i usług za m-c maj 2013 r., w której to dokonał odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT nr (…) z dnia 2 kwietnia 2013 r., tj. w wysokości 22.517 zł. Jednakże, w związku z brakiem zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu i rodzących się wobec tego wątpliwości co do zasadności dokonanego odliczenia Zainteresowany dobrowolnie dokonał korekty deklaracji VAT-7 za ww. miesiąc. W przedmiotowej korekcie pomniejszył podatek należny o podatek naliczony w kwocie odpowiadającej 60% podatku VAT zawartego w fakturze dokumentującej nabycie pojazdu, nie więcej niż 6.000 zł.

Wnioskodawca nadmienił także, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, jak również postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej.

W przedmiotowym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji oraz w postanowieniu organu podatkowego, czy też organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje pełne odliczenie podatku VAT z faktury VAT nr … z dnia 2 kwietnia 2013 r. dokumentującej zakup samochodu marki (…)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego w przypadku krajowego nabycia towarów i usług, stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonego na fakturach.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) oraz art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej.

Stosownie do wyżej cytowanych ustaw, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

- pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest: odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W świetle powyżej cytowanych przepisów wskazać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowanie m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

W załączniku tym zostały wymienione następujące przeznaczenia pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, do oczyszczania dróg, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, pomoc drogowa, do zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy, pogrzebowy.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy Wnioskodawca uważa, iż ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT nr … z dnia 2 kwietnia 2013 r., dokumentującej nabycie samochodu marki (…), rok produkcji 2013. Zainteresowany uważa również, iż nie dokonanie dodatkowego badania technicznego pojazdu nie może przesądzać o braku możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu pojazdu. Z posiadanych bowiem dokumentów jednoznacznie wynika, iż samochód będący przedmiotem w sprawie jest pojazdem ciężarowym. Przesądza o tym m.in. świadectwo homologacji, adnotacja w karcie pojazdu, rejestracja pojazdu jako samochód ciężarowy przez Starostwo Powiatowe w M. Ponadto Wnioskodawca nadmienił, iż przedmiotowy samochód przed dokonaniem zmian konstrukcyjnych spełniał wymagania określone w art. 3 ust. 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz.U.Nr 247, poz. 152) i tym samym przechodząc dodatkowe badanie techniczne uzyskałby pozytywne zaświadczenie potwierdzające, iż jest pojazdem ciężarowym.

Wnioskodawca wyjaśnił również, iż nie dokonanie dodatkowego badania technicznego nie było działaniem celowym, lecz brakiem dostatecznej wiedzy w tym zakresie. Rejestracja przez Starostwo Powiatowe przedmiotowego pojazdu jako pojazd ciężarowy dała Zainteresowanemu dostateczną podstawę do twierdzenia, iż jego działania są prawidłowe, i tym samym nie wymagają ubiegania się o inne dokumenty potwierdzające, że nabyty pojazd jest pojazdem ciężarowym.

Ponadto, jak już wcześniej wspomniano, samochód będący przedmiotem sprawy został przyjęty do użytkowania w firmie dopiero po całkowitym dostosowaniu go do użytkowania jako samochód specjalny - pogrzebowy. Sposób przeznaczenia samochodu znany był Wnioskodawcy już w momencie dokonania nabycia, lecz aby mógł spełniać swoją funkcję musiał zostać poddany przeróbce. W dniu zakupu został on bowiem bezpośrednio z salonu przekazany firmie, która to dokonała w nim zmian konstrukcyjnych i dostosowała do potrzeb firmy – usług pogrzebowych. Pojazd ten stał się również pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym, a tym samym dla tego rodzaju pojazdu nie jest wymagane przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego, a podatnik może dokonać pełnego odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie tego rodzaju pojazdu. Reasumując, można stwierdzić, iż samochód marki (…) od dnia nabycia pełnił w firmie wyłącznie funkcję pojazdu specjalnego - pogrzebowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Natomiast na podstawie art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz.U. z 2012 r., poz. 1456), okres obowiązywania ww. przepisów dotyczących odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem samochodów został przedłużony do 31 grudnia 2013 r.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, wprowadzono zmiany w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

W świetle powyżej cytowanych przepisów wskazać należy, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej.

W załączniku tym zostały wymienione następujące przeznaczenia:

Agregat elektryczny/spawalniczy,
Bankowóz,
Do prac wiertniczych,
Koparka, koparkospycharka,
Ładowarka,
Do oczyszczania dróg,
Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
Pomoc drogowa,
Do zimowego utrzymania dróg,
Żuraw samochodowy,
Pogrzebowy.

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.), przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości z faktury zakupu jest możliwe, o ile pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku do ustawy nowelizującej. Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, iż samochód pogrzebowy, w związku z załącznikiem do ustawy nowelizującej jest uznawany za pojazd specjalny, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od dnia 7 stycznia 2000 r. jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 2 kwietnia 2013 r. nabył samochód ciężarowy marki (…). Z faktury zakupu oraz z otrzymanego świadectwa homologacji wynika m.in., iż pojazd jest samochodem ciężarowym posiadającym jeden rząd siedzeń – 3 miejsca oraz że ma masę całkowitą 2800 kg. Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów w dniu 4 kwietnia 2013 r. przedmiotowy pojazd został zarejestrowany w Starostwie Powiatowym jako pojazd ciężarowy. Z powodu nieświadomego przeoczenia Wnioskodawca nie był na stacji kontroli pojazdów, by uzyskać zaświadczenie z przeprowadzonego dodatkowego badania technicznego o spełnieniu wymagań do pojazdów samochodowych objętych pełnym odliczeniem podatku VAT o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony. Zaświadczenia takiego Wnioskodawca nie może już uzyskać, ponieważ 12 kwietnia 2013 r. samochód ten został przerobiony i stał się pojazdem specjalnym, ze względu na przeznaczenie – pogrzebowym. Zaświadczenie takie Zainteresowany mógł uzyskać jedynie do chwili przerobienia. Przeoczenie sprawiło, że nie uzyskał takiego zaświadczenia, a po przerobieniu nie uzyska już takiego zaświadczenia.

Zakupiony 2 kwietnia 2013 r. samochód był samochodem nowym i spełniał wymagania do pełnego odliczenia podatku VAT tylko brak zaświadczenia pozbawił Zainteresowanego tej możliwości. Następnie po dokonaniu rejestracji dokonano zmian konstrukcyjnych w powyższym samochodzie przez specjalistyczny zakład, które to zmiany spowodowały zmianę rodzaju pojazdu z samochodu ciężarowego na samochód specjalny – pogrzebowy. Po dokonaniu powyższych zmian samochód poddano przeglądowi technicznemu, podczas którego potwierdzono zmianę rodzaju pojazdu na samochód specjalny - pogrzebowy. Na tej podstawie w dniu 23 maja 2013 r. dokonana została zmiana w dowodzie rejestracyjnym zgodnie z dokumentacją i przeznaczeniem. Zgodnie z powyższym samochód po przeróbkach stał się pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym. Samochód służy do realizacji celów związanych z działalnością firmy i jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. do obsługi pogrzebów. Do użytkowania w firmie samochód ten został przyjęty dopiero po całkowitym montażu zabudowy i dostosowaniu go do użytkowania jako samochód specjalny - pogrzebowy. Taki był bowiem pierwotny zamiar i nigdy nie był i nie będzie wykorzystywany w innym celu.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w opisanym stanie faktycznym, ma prawo do pełnego odliczenia podatku zawartego w fakturze zakupu przedmiotowego samochodu.

W przedmiotowej sprawie zauważyć należy, że Zainteresowany w odniesieniu do pojazdu, który był przedmiotem nabycia w oparciu o fakturę zakupu – nie posiada zaświadczenia o przeprowadzeniu dodatkowych badań technicznych potwierdzających spełnienie wymagań, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej. Ponadto, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że nabyty pojazd nie był pojazdem specjalnym w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej – a tylko samochodem ciężarowym o masie całkowitej 2800 kg. Status pojazdu specjalnego (pogrzebowego) pojazd ten uzyskał dopiero później – po dokonaniu stosownych przeróbek.

Natomiast spełnienie wymagań, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, może zostać stwierdzone wyłącznie na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że wskazany przez Wnioskodawcę samochód przed dokonaniem przeróbek nie został poddany dodatkowemu badaniu technicznemu i nie posiada zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów o spełnieniu wymogów, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym – warunkujących prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego – Zainteresowanemu nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu ciężarowego o masie całkowitej 2800 kg. W rezultacie Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z tej faktury nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin