Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-63/13-2/TW
z 11 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 11 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie warunków uprawniających do korzystania ze zwolnienia od zużywanej energii elektrycznej wyprodukowanej z zastosowaniem biogazu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie warunków uprawniających do korzystania ze zwolnienia od zużywanej energii elektrycznej wyprodukowanej z zastosowaniem biogazu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wytwarza jako produkt uboczny procesu technologicznego oczyszczania ścieków – biogaz, tj. mieszaninę gazów z przeważającym udziałem metanu (ok. 65% CH4). Biogaz powstaje w procesie technologicznym w wyniku fermentacji osadów ściekowych.

Cała ilość wyprodukowanego biogazu przeznaczona jest do spalenia w silnikach spalinowych, a poprzez współpracę z prądnicą, do wytworzenia energii elektrycznej. Wytworzona w ten sposób energia elektryczna wykorzystywana jest wyłącznie na potrzeby własne oczyszczalni ścieków i nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej. Całkowita moc zespołów prądotwórczych wynosi 0,264 MW, a więc jest mniejsza od 1 MW.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia od akcyzy od zużycia energii elektrycznej przewidzianego w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 sierpnia 2010 r. (Dz. U. Nr 159, poz. 1070) – (aktualnie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego(Dz.U. z 2013 r. poz. 212) – w opisanej sytuacji faktycznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do korzystania ze zwolnienia z § 9 rozporządzenia M. F. z 23 sierpnia 2010 r. (aktualnie z § 5 rozporządzenia M. F. z 8 lutego 2013 r.), w opisanej sytuacji faktycznej.

Wątpliwości, które legły u podstaw decyzji o przedłożeniu pytania wynikają ze sformułowania warunku zwolnienia, zawartego w końcowej części wskazywanych wyżej, a mających identyczne brzmienie, paragrafów 9 i 5 rozporządzeń Ministra Finansów. Przepisy te stanowią, że zwolnienie jest pod warunkiem, że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Stan faktyczny i prawny w niniejszej sprawie jest taki, że Wnioskodawca nie płaci akcyzy od biogazu wytwarzanego w procesie technologicznym fermentacji osadów ściekowych. Niepłacenie wynika z postanowienia art. 89 ust. 1 pkt 12 tiret 1 ustawy o podatku akcyzowym, który ustanawia stawkę „0” od biogazu bez względu na kod CN.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktyczne niepłacenie akcyzy z tytułu ustanowienia stawki „0” nie może być traktowane jako niezapłacenie akcyzy w należnej wysokości od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji energii elektrycznej, w rozumieniu cytowanego wyżej sformułowania paragrafów rozporządzeń M. F.

Podatnik nie płaci akcyzy o stawce zerowej i nie może jej płacić, bo taka jest wola ustawodawcy. Jednocześnie oznacza to, że nie można mu zarzucić, że nie zapłacił akcyzy w należnej wysokości, bo należna wysokość wynosi zero.

Przedstawiony stan faktyczny i prawny może budzić wątpliwości, czy niepłacenie akcyzy z powodu ustanowienia stawki „0” od produkcji biogazu nie oznacza ziszczenia się warunku z paragrafów 9 i 5 wskazanych wcześniej rozporządzeń M. F., zatem Zainteresowany przedkłada sformułowane powyżej pytanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Ze złożonego w dniu 11 września 2013 r. wniosku wynika, że jego przedmiotem jest stan faktyczny. Powyższe determinuje – przy wydawaniu niniejszej interpretacji indywidualnej – skorzystanie z przepisów prawa akcyzowego obowiązujących na dzień złożenia wniosku, tj. 11 września 2013 r.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą korzystania ze zwolnienia od akcyzy od zużycia energii elektrycznej przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Należy w tym miejscu nadmienić, że z dniem 1 listopada 2013 r. ustawą z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1231 ze zm.) wprowadzono zasadnicze zmiany w zakresie opodatkowania niektórych wyrobów akcyzowych w tym m.in. wyrobów gazowych.

Natomiast w kwestii opodatkowania energii elektrycznej wyjaśnić przede wszystkim należy, że w poz. 28 załącznika nr 1 do ustawy zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych, pod kodem CN 2711 wymieniono gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Do 28 lutego 2013 r. obowiązywało rozporządzenie z dnia 23 sierpnia 2010 r. Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 159, poz. 1070).

Przepis § 9 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2010 r. stanowił, że zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, niedostarczanej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Analogicznie kwestię tą reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2013 r. poz. 212) – obowiązujące od 1 marca 2013 r. – które w § 5 stanowi, że zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, niedostarczanej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Oba ww. uregulowania zakładają zapłatę akcyzy od zużytego wyrobu akcyzowego do wyprodukowania innego wyrobu (energii elektrycznej), jako warunek zwolnienia produktu finalnego.

Wyjaśnić przy tym należy, że zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Wobec powyższego, biogaz CN 2711 – jako produkt uboczny technologicznego procesu fermentacji osadów ściekowych, zużywany do spalania w silnikach spalinowych (generatorach) celem wytworzenia energii elektrycznej – jest wyrobem energetycznym i podlega przepisom ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy, podstawowa stawka akcyzy na wyroby energetyczne dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych – gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901 wynosi:

• skroplonych – 695,00 zł/1000 kilogramów,
• w stanie gazowym – 11,04 zł/1 gigadżul (GJ).
  
  

Stosownie do art. 164 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym do dnia 31 października 2013 r. zamiast stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a tiret drugie, do wyrobów akcyzowych określonych w tym przepisie stosuje się zerową stawkę akcyzy.

Wobec powyższego biogaz zużywany do spalania w silnikach spalinowych (generatorach) celem wytworzenia energii elektrycznej opodatkowany był do dnia 31 października 2013 r. stawką akcyzy 0 zł.

Akcyza należna od ww. wyrobu wynosiła zatem 0 zł co jest równoznaczne z traktowaniem zużycia tych wyrobów jako zużycia biogazu z zapłaconą akcyzą.

Stosownie zatem do ww. przepisów rozporządzeń w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego aby skorzystać ze zwolnienia należało spełnić łącznie następujące warunki:

1. energia elektryczna jest wyprodukowana z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW,
2. od wyrobów energetycznych wykorzystanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należytej wysokości ,
3. energia elektryczna nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej.
   
   

Reasumując, w stanie prawnym obowiązującym na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, tj. na 11 września 2013 r., wytworzony przez Wnioskodawcę biogaz (wykorzystywany do spalenia w silnikach spalinowych, a poprzez współpracę z prądnicą do wytworzenia energii elektrycznej) objęty był zerową stawką podatku akcyzowego.

Łączne spełnienie warunków określonych albo w przepisie § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. albo § 5 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. uprawniało Wnioskodawcę – w opisanej sytuacji faktycznej – do korzystania ze zwolnienia od akcyzy od zużycia energii elektrycznej przewidzianego w ww. przepisach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.