INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udostępnieniem pracownikom podczas spotkań w miejscu pracy artykułów spożywczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia 21 listopada 2013 r., Nr IPTPB3/423-361/13-2/PM, IPTPB1/415-614/13-2/KO, IPTPP4/443-678/13-2/MK, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 listopada 2013 r., natomiast w dniu 5 grudnia 2013 r. (data nadania w polskiej placówce operatora wyznaczonego 3 grudnia 2013 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka Akcyjna to firma specjalizująca się w budowie i utrzymaniu nowoczesnych rozwiązań informatycznych przeznaczonych w dużej części dla kontrahentów z sektora telekomunikacyjnego, finansowego i publicznego. Firma posiada siedzibę oraz kilka oddziałów na terenie kraju, za pośrednictwem których świadczy działalność gospodarczą. Podstawowym zasobem, z którego firma czerpie korzyści przekładające się na przychody z działalności gospodarczej są zespoły ludzkie. W toku bieżących realizacji licznych projektów informatycznych istnieje potrzeba wymiany informacji i transferu wiedzy pomiędzy pracownikami, podwykonawcami i klientami firmy. W celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy, firma dokonuje zakupu artykułów spożywczych, w szczególności zakupu: wody pitnej, kawy, herbaty, cukru, cytryn, jabłek, soków, mleka do kawy. Artykuły te, a także ciastka i cukierki są zużywane jako drobny poczęstunek podczas wewnętrznych spotkań, w których uczestniczą pracownicy. Poza tym podczas spotkań, w których uczestniczą pracownicy, podwykonawcy i klienci zużywane są także wybrane artykuły spożywcze - przeważnie kawa i ciastka. Niniejszy opis stanu faktycznego dotyczy zużycia artykułów spożywczych podczas roboczych spotkań w obrębie siedziby i na terenie poszczególnych oddziałów. Są to służbowe spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla Wnioskodawcy źródło utrzymania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. dodano, że wydatki na przedmiotowe artykuły spożywcze podawane podczas prowadzenia rozmów dotyczących realizacji projektów informatycznych na spotkaniach pracowniczych oraz spotkaniach z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów są ponoszone w celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy, co ma bezpośrednie przełożenie na sprawną realizację i w konsekwencji na finalizowanie projektów informatycznych. Tym samym koszty te są ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca ponownie podkreślił, że spotkania z udziałem samych pracowników, jak i z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów to spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło przychodów.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W tym charakterze Spółka Akcyjna występuje jako nabywca na fakturach dokumentujących zakup przedmiotowych artykułów spożywczych. Zakupy wymienionych we wniosku artykułów spożywczych dokonywane są wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy oraz związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych zarówno w trakcie wewnętrznych spotkań, jak i spotkań w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów, na terenie siedziby i oddziałów firmy, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy Spółka ma obowiązek wydatki dotyczące artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym doliczać do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy od zakupu artykułów spożywczych, opisanych w stanie faktycznym, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego...
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. sformułowano następujące pytania:

1a. Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań z udziałem pracowników na terenie siedziby i oddziałów firmy, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

1b. Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

2. Czy Spółka ma obowiązek wydatki dotyczące artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym doliczać do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

3a. Czy od zakupu artykułów spożywczych, opisanych w stanie faktycznym, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony...

3b. Czy jeżeli odpowiedź na pytanie z punktu 3a jest twierdząca - to czy Spółka ma obowiązek naliczania podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnych przekazań artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym...

Przedmiotem niniejszej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest odpowiedź na pytanie Nr 2. W zakresie pytań Nr 1a, 1b, 3a i 3b wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zużycie przez pracowników przedmiotowych artykułów spożywczych w obrębie siedziby i na terenie poszczególnych oddziałów podczas spotkań, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest świadczeniem nieodpłatnym - nie ma bowiem charakteru osobistego, nie skutkuje przysporzeniem majątku po stronie pracowników, stanowi jedynie drobny poczęstunek niemający charakteru okazałości i jako taki nie powinien być doliczany do wynagrodzenia pracowników, celem opodatkowania. Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Tym samym należy jednoznacznie stwierdzić, że skoro zużycie przedmiotowych artykułów spożywczych nie jest świadczeniem nieodpłatnym, a zatem nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, Wnioskodawca działając w charakterze płatnika, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma obowiązku wydatków dotyczących artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym doliczać do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu artykułów spożywczych, w szczególności: wody pitnej, kawy, herbaty, cukru, cytryn, jabłek, soków, mleka do kawy. Artykuły te, a także ciastka i cukierki są zużywane jako drobny poczęstunek podczas wewnętrznych spotkań, w których uczestniczą pracownicy. Poza tym podczas spotkań, w których uczestniczą pracownicy, podwykonawcy i klienci zużywane są także wybrane artykuły spożywcze - przeważnie kawa i ciastka. Spotkania te odbywają się w obrębie siedziby i na terenie poszczególnych oddziałów. Są to służbowe spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło utrzymania.

Mając zatem na uwadze opisany stan faktyczny oraz przytoczone wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatki na zakup artykułów spożywczych, tj.: wody pitnej, kawy, herbaty, cukru, cytryn, jabłek, soków, mleka do kawy, ciastek i cukierków dostępnych dla pracowników podczas spotkań wewnętrznych, oraz kawy i ciastek zużywanych przez pracowników podczas spotkań, w których uczestniczą pracownicy, podwykonawcy i klienci, nie mające charakteru osobistego, nie stanowią dla pracowników nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jako przychód ze stosunku pracy. Nie można bowiem w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych artykułów spożywczych.

Podsumowując, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ma obowiązku doliczania do wynagrodzenia pracowników i opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na rzecz pracowników, dotyczących zakupu powyższych artykułów spożywczych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.