2013.12.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-628/13/BP
z 12 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2013r. (data wpływu 12 września 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wykreślenia podatnika na rzecz którego dokonana była dostawa z rejestrów podatników czynnych (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wykreślenia podatnika na rzecz którego dokonana była dostawa z rejestrów podatników czynnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W listopadzie 2012r. Wnioskodawca dokonał transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahenta z UE, opodatkowując tę dostawę stawką 0% ponieważ spełnił wszystkie warunki wynikające z ustawy o VAT. Przedmiotem dostawy był pręt żebrowany. W związku z faktem, że Wnioskodawca nabył towar od kontrahenta krajowego otrzymał zwrot podatku VAT.

W miesiącu lipcu 2013 r. w odniesieniu do tej transakcji Urząd Skarbowy w „D” dokonał kontroli w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od listopada 2012 r. do lutego 2013 r. W wyniku kontroli nie stwierdzono nieprawidłowości w zakresie dokonanego rozliczenia. W protokole dokonano zapisu, że w dniu 07.02.2013 r. Urząd w „D” w ramach wymiany informacji pomiędzy państwami członkowskimi UE uzyskał informację, że firma „X” sro (kontrahent na rzecz którego dokonałam sprzedaży towarów - WDT) ostatnią deklarację podatkową złożyła za luty 2012 r. Od tego czasu firma nie przedłożyła żadnej deklaracji, firma nie współpracuje z czeską administracją podatkową. Firma nie jest dostępna. Rejestracja dla podatku VAT została unieważniona w dniu 29.01.2013 r.

W dniu 06.09.2013 r. Wnioskodawca wystąpił do Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie, która potwierdziła status podatnika, z którego wynik, że w okresie dokonywania transakcji podatnik był - zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z faktem wykreślenia podatnika z rejestru podatników aktywnych z państw członkowskich UE na rzecz, którego dokonano wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz na rzecz którego świadczono usługi transportu (po dacie dokonanych przez Wnioskodawcę świadczonych usług w zakresie transportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawie) Wnioskodawca powinien dokonać korekty rozliczeń opodatkowując sprzedaż towarów i świadczenie usług w zakresie transportu stawką krajową 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ciąży na nim obowiązek korekty w podatku VAT. Na dzień dokonywania transakcji Wnioskodawca spełnił wszystkie warunki, zgodnie z którymi miał prawo do zastosowania stawki 0%. Późniejsze wykreślenie podatnika z rejestru podatników czynnych dla celów transakcji unijnych miałoby niewątpliwie wpływ na bieżącą współpracę, gdyby do takowej doszło.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zatem dla uznania, aby dana czynność została uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, konieczne jest, aby po jednej stronie transakcji występował polski podatnik, po drugiej zaś stronie - podatnik podatku od wartości dodanej z innego państwa członkowskiego. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru.

W celu realizacji przedstawionych wyżej zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
kopia faktury,
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. (art. 42 ust. 4 ustawy o VAT)

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Pierwszy z warunków uprawniających podatnika do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, określonych w powołanym wyżej art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Artykuł 42 ust. 1 pkt 1 ustawy nie wskazuje, w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Bazę tych numerów zawiera system V..

System V. jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy, na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. W takiej też formie udzielana jest odpowiedź.

Ponadto, Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji V., stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

W orzecznictwie TSUE w ostatnim okresie pojawiło się problematyka prawa do odliczenia w sytuacji, gdy podatnik pozostawał w dobrej wierze. Kompleksowego przeglądu orzecznictwa TSUE w zakresie działania w dobrej wierze podatnika dokonała M. Militz (M. Milicz, D. Dominik-Ogińska, M. Bącal, T. Siennicki, Zasady prawa Unijnego w VAT, LEX a Wolters Kluwer, Warszawa 2013 r. s. 89-90). Prawo do odliczenia podatku nie powinno być również kwestionowane w sytuacji, kiedy podatnik nieświadomie i nie ze swojej winy bierze udział w łańcuchu transakcji mających za cel dokonanie oszustwa podatkowego (wyrok TSUE z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie połączonych C-439/04 i C-440/04 AXEL Kittel i Rewolta Recykling, Zb. Orz. 2006, s. I-6161). Pogląd ten potwierdzają liczne orzeczenia Trybunału z których wynika, że podatnik działający w dobrej wierze, a zwłaszcza pod warunkiem, że nie brał udziału w nieprawidłowościach i podjął wszelkie środki zapobiegawcze rozsądnie wymagane, nie powinien ponosić odpowiedzialności za oszustwa osób trzecich. Wskazuje się, że z uwagi na fakt, że działania osób trzecich znajdują się poza sferą wpływu podatnika, to do państwa członkowskiego należy zapewnienie (w interesie budżetu publicznego) całościowego funkcjonowania systemu oraz zapobieganie wszelkim oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania i nadużyciom. Z tych przyczyn w wyroku TSUE z dnia 12 stycznia 2006 r. sygn. akt C-354/03 w sprawie Optigen i inni (Zb. Orz. 2006, s. I-483) orzeczono, że na prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT przeprowadzającego transakcje, które nie zostały dotknięte oszustwem dotyczącym podatku VAT, nie może mieć wpływ okoliczność, że w łańcuszku dostaw, których część stanowią te transakcje, inna – uprzednia lub kolejna transakcja - jest dotknięta oszustwem dotyczącym podatku VAT, jeśli podatnik nie wiedział lub w żaden sposób nie mógł się dowiedzieć o zaistnieniu oszustwa. Podobny pogląd wyraził TSUE w wyrok z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie połączonych C-439/04 i C-440/04 AXEL Kittel.

Przedstawioną linię orzecznictwa TSUE kontynuowano w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt C-80/11 w sprawie Mahagében kft (PP 2012/8/57, www.eur-lex.europa.eu). W wyroku tym TSUE stanął na stanowisku, że artykuł 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 220 ust. 1 i art. 226 dyrektywy 2006/112 stoją na przeszkodzie praktyce krajowej, w ramach której organ podatkowy odmawia podatnikowi prawa do odliczenia o+d kwoty należnego VAT kwoty tego podatku należnego lub zapłaconego z tytułu świadczonych mu usług z tego powodu, że wystawca faktur dotyczących owych usług lub jeden z jego usługodawców dopuścił się nieprawidłowości, bez udowodnienia przez organ podatkowy na podstawie obiektywnych przesłanek, iż podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub inny podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu. Zdaniem TSUE artykuł 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a) i art. 273 dyrektywy 2006/112 stoją na przeszkodzie praktyce krajowej, w ramach której organ podatkowy odmawia prawa do odliczenia z tego powodu, iż podatnik nie upewnił się, że wystawca faktury za towary, których prawo do odliczenia ma dotyczyć, jest podatnikiem, że dysponował on tymi towarami i był w stanie je dostarczyć oraz że wywiązał się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty VAT, albo z tego powodu, że podatnik nie posiada, poza fakturą, innych dokumentów potwierdzających spełnienie powyższych warunków, mimo że były spełnione warunki materialne i formalne powstania prawa do odliczenia określone w dyrektywie 2006/112, a podatnik nie miał przesłanek podejrzewać, że wystawca faktury dopuścił się nieprawidłowości lub przestępstwa.

Zatem konieczność dokonania korekty rozliczeń związanych z przedstawioną dostawą towarów w ramach której Wnioskodawca dokonywał transportu tych towarów na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego zależy m.in. od tego czy faktycznie miała miejsce dostawa towarów (sprzedaż) na rzecz innego zarejestrowanego podatnika.

Z treści wniosku wynika, że w listopadzie 2012r. Wnioskodawca dokonał transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahenta z UE, opodatkowując tę dostawę stawką 0% ponieważ spełnił wszystkie warunki wynikające z ustawy o VAT. Przedmiotem dostawy był pręt żebrowany. W związku z faktem, że Wnioskodawca nabył towar od kontrahenta krajowego otrzymał zwrot podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sytuacji, w której po wysłaniu towaru do kontrahenta z UE, kontrahent ten w późniejszym okresie zostanie wykreślony z rejestru podatników czynnych.

Wskazać należy, że to na dostawcy ciąży obowiązek posiadania niezbędnych dokumentów w celu udowodnienia spełnienia wymagań uprawniających go do zastosowania 0% stawki podatku. Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia możliwość zastosowania stawki VAT 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od m.in. posiadania, w momencie dostawy, przez nabywcę właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadanego przez państwo członkowskie. Z wniosku wynika, że w okresie dokonywania transakcji przez Wnioskodawcę, kontrahent z UE był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Tym samym, jeśli Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wraz z transportem na rzecz kontrahenta unijnego będącego w momencie dostawy zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, to w sytuacji, gdy ze strony dokonującego dostawy spełnione zostaną wszystkie pozostałe warunki, o których mowa w ww. przepisach art. 42 ust. 1 oraz art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6, wówczas Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% przewidzianej dla takich transakcji, zgodnie z obowiązującymi w kraju przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Bez znaczenia jest tutaj fakt późniejszego wykreślenia kontrahenta z UE z rejestru podatników czynnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek dokonania korekty tej dostawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie prawa do zastosowania stawki 0% wyłącznie w zakresie zadanego pytania. Ustalenia dotyczące przebiegu transakcji w aspekcie wskazanych powyżej orzeczeń TSUE mogą być dokonane wyłącznie w toku postępowania kontrolnego lub podatkowego.

Należy zaznaczyć, że Organ nie dokonuje oceny prawnej załączonych dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w aspekcie zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Informuje się również, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 przedstawione we wniosku. Natomiast w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego, w szczególności gdy zostanie stwierdzone, że Wnioskodawca nie działał w „dobrej wierze”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin