Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-623/13/AW
z 28 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2013 r. (data złożenia 16 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2013 r. (data złożenia 15 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2013 r. złożono w tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 października 2013 r. (data złożenia 15 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 4 października 2013 r. znak IBPP1/443-623/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca podał, że niniejsze zapytanie dotyczy interpretacji indywidualnej wydanej dnia 1 marca 2012 r. o numerze ....

W wyniku otrzymania oferty zakupu działki opisanej w ww. interpretacji indywidualnej, dnia 18 czerwca 2013 r. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży niezabudowanej działki na kwotę 1.516.881,00 zł. Zgodnie z ww. interpretacją indywidualną transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na poczet sprzedaży do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca otrzymał kwotę: 625.000,00 zł. Pozostała część będzie płatna w ratach do 30 kwietnia 2015 r. Z tytułu podatku od towarów i usług jako rolnik ryczałtowy do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia, natomiast z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca planuje zrezygnować ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy i zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto:

1. Postanowieniem Sądu Rejonowego, w dniu 28 listopada 1996 r. Wnioskodawca nabył w drodze spadku działkę rolną niezabudowaną o numerze 1705/63 o pow. 2.0523 ha.
   
2. Zgodnie z planem miejscowego zagospodarowania przestrzennego w Gminie ww. teren został sklasyfikowany jako „tereny usług komercyjnych wraz z zabudową mieszkaniową”. Decyzją Burmistrza z dnia 8 listopada 2011 r. ww. niezabudowana działka została podzielona na dwie działki: 2094/63 o powierzchni 0,9818 ha i 2095/63 o powierzchni 1,0705 ha.
   
3. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z urzędu.
   
4. Wnioskodawca nie występował o zmianę zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.
   
5. Działka była wykorzystywana tylko przez Wnioskodawcę i nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
   
6. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 listopada 2011 r. i prowadzi działalność usługową dla rolnictwa (usługi maszynami rolniczymi dla rolników – kombajnem, agregatem, opryskiwanie, siew, itp.).
   
7. Działka nie służyła do wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
   
8. Jako domownik Wnioskodawca pomagał w prowadzeniu gospodarstwa rolnego od dnia 1 stycznia 1986 r., natomiast od 1 kwietnia 1997 r. Wnioskodawca samodzielnie prowadzi gospodarstwo rolne.
   
9. Działka służyła wykonywanej przez Wnioskodawcę produkcji rolnej przez cały okres prowadzenia działalności rolniczej do żniw 2011 r. (sierpień 2011 r.). Od ww. czasu działka nie jest wykorzystywana w działalności rolniczej, jest nieużytkowana i nie będzie użytkowana aż do momentu sprzedaży.
   
10. Przedmiotem produkcji rolnej była uprawa zbóż z przeznaczeniem na pasze, w związku z prowadzoną hodowlą trzody chlewnej. Zboże w niewielkiej części było również sprzedawane. Trzoda chlewna była sprzedawana do rzeźni.
    
11. Wnioskodawca zamierza zrezygnować ze zwolnienia i zarejestrować się jako podatnik VAT czynny od 1 listopada 2013 r.
    
12. Aktualnie działka nie jest wykorzystywana w działalności rolniczej, jest nieużytkowana i nie będzie użytkowana aż do momentu sprzedaży.
    
13. Wnioskodawca nie dokonywał i nie ma zamiaru dokonywać uatrakcyjnienia działki.
    
14. Sprzedawana działka graniczy z działką nabywcy. Nabywca sam zgłosił się z ofertą zakupu.
    
15. W przeszłości, zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 19 listopada 2008 r., Gmina wykupiła od Wnioskodawcy oraz jego żony nieruchomości gruntowe rolne oraz zabudowania stanowiące gospodarstwo rolne w związku z przeznaczeniem ww. gruntów z rolnych na grunty pod budowę obwodnicy. Środki uzyskane z wykupu zostały przeznaczone na odbudowę gospodarstwa rolnego. Transakcja ta nie podlegała podatkowi VAT.
    
16. W przyszłości Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych nieruchomości.
    
17. Przyczyną sprzedaży ww. nieruchomości jest z jednej strony chęć zabezpieczenia finansowego w związku z niskimi świadczeniami emerytalnymi dla rolników, jak również chęć zakupu gruntu w pobliżu miejsca zamieszkania. Planowany zakup gruntu ma dotyczyć gruntów rolnych i ma na celu powiększenie gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć zakupiony grunt pod uprawę rolną.
    
18. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym oraz planowaną zmianą statusu podatnika VAT z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego przyszła sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez niego działki będącej majątkiem własnym nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast według art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ustawodawca w ww. przepisach – poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację tych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cytowany art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Z treści art. 15 ust. 1 tej ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego zbycie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, ilekroć w przepisach tej ustawy jest mowa o rolniku ryczałtowym – rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z wniosku wynika, że w wyniku otrzymania oferty zakupu działki Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży niezabudowanej działki. Z tytułu podatku od towarów i usług jako rolnik ryczałtowy do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia, natomiast z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca planuje zrezygnować ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy i zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Działkę rolną niezabudowaną Wnioskodawca nabył w drodze spadku na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z 28 listopada 1996 r. Zgodnie z uchwalonym z urzędu planem miejscowego zagospodarowania przestrzennego w Gminie ww. teren został sklasyfikowany jako „tereny usług komercyjnych wraz z zabudową mieszkaniową”.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 listopada 2011 r. i prowadzi działalność usługową dla rolnictwa (usługi maszynami rolniczymi dla rolników – kombajnem, agregatem, opryskiwanie, siew, itp.). Działka nie służyła do wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Od 1 kwietnia 1997 r. Wnioskodawca samodzielnie prowadzi gospodarstwo rolne. Działka służyła wykonywanej przez Wnioskodawcę produkcji rolnej przez cały okres prowadzenia działalności rolniczej do żniw 2011 r. (sierpień 2011 r.). Od ww. czasu działka nie jest wykorzystywana w działalności rolniczej, jest nieużytkowana i nie będzie użytkowana aż do momentu sprzedaży. Przedmiotem produkcji rolnej była uprawa zbóż z przeznaczeniem na pasze, w związku z prowadzoną hodowlą trzody chlewnej. Zboże w niewielkiej części było również sprzedawane. Trzoda chlewna była sprzedawana do rzeźni. Aktualnie działka nie jest wykorzystywana w działalności rolniczej, jest nieużytkowana i nie będzie użytkowana aż do momentu sprzedaży.

Wnioskodawca nie dokonywał i nie ma zamiaru dokonywać uatrakcyjnienia działki. Sprzedawana działka graniczy z działką nabywcy. Nabywca sam zgłosił się z ofertą zakupu. Przyczyną sprzedaży ww. nieruchomości jest z jednej strony chęć zabezpieczenia finansowego w związku z niskimi świadczeniami emerytalnymi dla rolników, jak również chęć zakupu gruntu w pobliżu miejsca zamieszkania. Planowany zakup gruntu ma dotyczyć gruntów rolnych i ma na celu powiększenie gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć zakupiony grunt pod uprawę rolną.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że fakt zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej, a której majątkiem jest grunt mający być przedmiotem sprzedaży, będzie mało znaczenie dla opodatkowania dostawy tego gruntu.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT i środki finansowe uzyskane ze sprzedaży tego gruntu będą przeznaczone na zakup nowych gruntów pod uprawę rolną, a zatem będą przeznaczone do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT (od momentu rejestracji do VAT wszelka bowiem sprzedaż produktów rolnych pochodząca z własnej działalności rolniczej Wnioskodawcy będzie opodatkowana podatkiem VAT), należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Ponadto przedmiotowy grunt nie został w jakikolwiek sposób wykorzystywany w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy.

Już przy nabyciu przedmiotowy grunt stanowił gospodarstwo rolne, które samodzielnie prowadzone było przez Wnioskodawcę od 1 kwietnia 1997 r. i w ten sposób wykorzystywane do sierpnia 2011 r. pod uprawę zbóż z przeznaczeniem na pasze w związku z prowadzoną hodowlą trzody chlewnej. Zboże w niewielkiej części było również sprzedawane. Trzoda chlewna była sprzedawana do rzeźni. Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie gruntu z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawcy, który działalność tę prowadził jako rolnik ryczałtowy zwolniony z podatku od towarów i usług.

Jednakże – jak wynika z wniosku – sprzedaży przedmiotowego gruntu Wnioskodawca dokona już jako czynny zarejestrowany podatnik od towarów i usług z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, który z dniem 1 listopada 2013 r. zrezygnuje ze zwolnienia od podatku. W takiej sytuacji uznać należy, że planowanej dostawy dokona czynny zarejestrowany podatnik VAT, a jej przedmiotem będzie grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy o VAT – jest działalność rolnicza.

Ponadto jak już wskazano środki uzyskane ze sprzedaży gruntu będą służyły dalszej działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Przedstawione okoliczności sprawy pozwalają na uznanie, że działalność Wnioskodawcy w zakresie zbycia gruntu przybierze formę prowadzenia działalności gospodarczej przez niego jako podatnika podatku od towarów i usług, zwłaszcza w kontekście wykorzystywania gruntu do prowadzenia gospodarstwa rolnego oraz planowanej rezygnacji Wnioskodawcy ze zwolnienia od podatku z tytułu tej działalności.

Jednocześnie Wnioskodawca nie wykazał, by przedmiotowy grunt w jakikolwiek sposób był związany z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, zatem należy uznać, że planowana dostawa nie nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Dostawa gruntu stanowiącego gospodarstwo rolne w okolicznościach wskazanych we wniosku jest dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Nie można zatem uznać, aby w tej konkretnej sytuacji dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa gruntu stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.