2013.09.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-208/13-4/MC
z 20 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 20 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania płatności z tytułu prawa do korzystania ze znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu 27 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania płatności z tytułu prawa do korzystania ze znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest podmiotem należącym do Grupy X, pełniącym funkcje holdingowe w Grupie (m.in. Spółka ta jest udziałowcem innych podmiotów prowadzących działalność operacyjną należących do Grupy X). Wnioskodawca planuje utworzenie nowej spółki kapitałowej Y Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) z siedzibą przy (…).

Nowo utworzona Spółka ma odpowiadać w Grupie X za prowadzenie działań marketingu strategicznego i produktowego, w tym m.in. za:

prowadzenie badań jakościowych i ilościowych oraz analiz rynkowych w obszarze rozwoju produktów Grupy X, wizerunku Grupy, popytu i trendów rynkowych, zachowań i postaw odbiorców, konkurencji, otoczenia rynkowego;
udział w budowaniu i rozwoju portfela produktów Grupy X;
opracowywanie i realizację kampanii wizerunkowych - promocji znaków towarowych (w tym również znaku towarowego „ X”) oraz ocenę ich efektywności;
modyfikację lub tworzenie znaków towarowych oraz szczegółowych elementów wytycznych marketingowych;
audyt wizerunkowy ekspozycji znaków towarowych.

Jednocześnie, po utworzeniu Spółki, Wnioskodawca planuje przeniesienie własności (najprawdopodobniej w formie sprzedaży) części udziałów w Spółce (min. 25%) do spółki, będącej obecnie 100% spółką zależną od Wnioskodawcy, tj. T z siedzibą w (…). T jest właścicielem znaku towarowego „ X”, wykorzystywanego przez spółki należące do Grupy X.

W celu wywiązania się przez Spółkę z powierzonych Jej zadań (w tym m.in. działań związanych z promocją znaku towarowego „ X”), Spółka podpisze z T umowę licencyjną na korzystanie ze znaku towarowego „ X”. W oparciu o tę umowę, Spółka będzie mogła korzystać ze znaku towarowego „ X” we własnym zakresie oraz udzielać takiego prawa innym podmiotom (nie tylko z Grupy X). W zamian za możliwość korzystania ze znaku towarowego „ X”, Spółka zapłaci na rzecz T odpowiednie wynagrodzenie, ustalone w oparciu o bieżącą wartość rynkową znaku towarowego.

Po stronie właściciela znaku towarowego „ X” (tj. T) pozostaną funkcje związane z kształtowaniem strategii zarządzania znakami towarowymi, w tym w szczególności znakiem towarowym „ X”, tj. ustalanie, aktualizacja i zmiany polityki korzystania ze znaku towarowego „ X” oraz z innych znaków towarowych Grupy X.

Jednocześnie, Spółka zawrze umowy z poszczególnymi spółkami operacyjnymi z Grupy X (dalej: spółki operacyjne), na podstawie których umożliwi tym spółkom korzystanie ze znaku towarowego „ X” na określonych warunkach oraz zobowiąże się do świadczenia na ich rzecz kompleksowych usług marketingu strategicznego. Spółka będzie udzielać dalszej licencji na znak towarowy „ X” we własnym imieniu i na własny rachunek. W zamian za swoje usługi, Spółka otrzyma od spółek operacyjnych wynagrodzenie, na które składać się będą:

opłaty licencyjne za korzystanie ze znaku towarowego, których wartość będzie uzależniona od wielkości tzw. przychodów zewnętrznych, tj. realizowanych przez spółki operacyjne poza Grupą X;
ryczałt za pakiet usług marketingowych;
wynagrodzenie za dodatkowe usługi marketingowe świadczone na zlecenie danej spółki operacyjnej, płacone w oparciu o wycenę danego projektu marketingowego;
refaktury kosztów zewnętrznych, jeśli dotyczyć one będą usług z zakresu działania Spółki.

Jednocześnie, Wnioskodawca wyjaśnia, że:

Spółka będzie spółką, która będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce,
T jest obecnie spółką osobową, jednak planowane jest jej przekształcenie w spółkę kapitałową, tj. S.a.r.l. (odpowiednik polskiej sp. z o.o.); dla celów niniejszego wniosku w dalszej części pisma Wnioskodawca posługuje się pojęciem „T” dla określenia spółki T już po przekształceniu w spółkę kapitałową,
umowa licencyjna, o której mowa powyżej, zostanie zawarta pomiędzy Spółką i T już po przeniesieniu własności (najprawdopodobniej w formie sprzedaży) części udziałów w Spółce przez Wnioskodawcę do T i już po przekształceniu T w spółkę kapitałową (T.),
T będzie podlegała w (…) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania i nie będzie ona korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów,
planuje się, że T będzie posiadała min. 25% udziałów w Spółce nieprzerwanie przez okres minimum dwóch lat i posiadanie tych udziałów będzie potwierdzone odpowiednim tytułem własności.

Struktura docelowa prezentuje się następująco:

WYKRES – skan ORD-IN str. 4

Pismem z dnia 26 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

fakt, iż T nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania, zostanie potwierdzony pisemnym oświadczeniem spełnienia tegoż warunku, zgodnie z art. 26 ust. 1f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.),
Spółka wypłacając wynagrodzenie za prawo do korzystania ze znaku towarowego na rzecz T. będzie dysponowała certyfikatem rezydencji, dokumentującym miejsce jej siedziby dla celów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka dokonując po 1 lipca 2013 r. na rzecz T płatności z tytułu prawa do korzystania ze znaku towarowego „ X” będzie uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 21 ust. 3 i kolejnych tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności dokonywane po 1 lipca 2013 r. przez Spółkę na rzecz T z tytułu uzyskania przez Spółkę prawa do korzystania ze znaku towarowego „ X” będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych z uwagi na spełnienie wszystkich wymaganych warunków zastosowania takiego zwolnienia, o których mowa w art. 21 ust. 3 - 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, jako podmiot planujący założenie Spółki, niniejszym występuje jako „zainteresowany”, na podstawie art. 14n ust. 1 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, z wnioskiem o interpretację indywidualną w zakresie skutków dla Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu wypłat dokonywanych na rzecz T za korzystanie z prawa do znaku towarowego „ X”.

1. Charakter wypłat dokonywanych przez Spółkę na rzecz T i miejsce opodatkowania tych płatności.

Zdaniem Wnioskodawcy:

wypłaty, które dokonywane będą przez Spółkę na rzecz T z tytułu korzystania z prawa do znaku towarowego mieszczą się w katalogu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przepis ten wymienia wprost przychody ze znaków towarowych, a ponadto, zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 Pl-Lux UPO, określenie „należności licencyjnych” oznacza m.in. wynagrodzenie za użytkowanie znaku towarowego),
należności te będą powstawać w Polsce, bowiem ich płatnikiem będzie polski rezydent podatkowy, tj. Spółka posiadająca w Polsce siedzibę (wynika to wprost z art. 12 ust. 5 Pl-Lux UPO).

W świetle powyższego, przedmiotowe świadczenia uzyskiwane przez T (polskiego nierezydenta podatkowego) z tytułu udzielenia prawa do korzystania ze znaku towarowego na rzecz Spółki, będą stanowić przychody T uzyskane na terytorium RP, a zatem - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - T będzie podlegał obowiązkowi opodatkowania w Polsce ww. przychodów.

2. Zasady opodatkowania należności licencyjnych wypłacanych przez polskich rezydentów podatkowych na rzecz nierezydentów i warunki zwolnienia ww. wypłat z opodatkowania.

Szczegółowe warunki opodatkowania nierezydentów z tytułu uzyskiwanych przez nich przychodów z tytułu należności licencyjnych na terytorium Polski (tu: z tytułu udzielenia licencji do korzystania ze znaku towarowego) zostały określone w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych przez nierezydentów przychodów m.in. ze znaków towarowych ustala się w wysokości 20%, przy czym przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Jednocześnie, zgodnie z przepisami art. 21 ust. 3 i kolejnych powołanej ustawy, przychody ze znaku towarowego uzyskane przez polskich nierezydentów podatkowych w Polsce po 1 lipca 2013 r. korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jeżeli spełnione zostaną określone w ww. przepisach warunki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku wszystkie przesłanki zastosowania zwolnienia zostaną spełnione, w szczególności:

wypłacającym należności będzie Spółka, tj. spółka, która będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych mającym siedzibę na terytorium RP (art. 21 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych);
uzyskującym przychód z tytułu udzielenia prawa do korzystania ze znaku towarowego będzie T, czyli spółka która będzie podlegała w innym niż RP państwie członkowskim Unii Europejskiej (tj. w (…)) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i która nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów (art. 21 ust. 3c ww. ustawy);
pomiędzy wypłacającym należności (Spółką), a ich odbiorcą (T) będzie istniała wymagana bezpośrednia zależność kapitałowa (minimalny udział 25%) (art. 21 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), posiadanie udziałów w Spółce przez T będzie wynikało z właściwego tytułu własności (art. 21 ust. 3b ww. ustawy), a ponadto planowane jest, że T będzie posiadał udziały w Spółce nieprzerwanie przez okres dwóch lat (art. 21 ust. 4 ww. ustawy);
odbiorcą należności będzie spółka, o której mowa w (ii).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów określono w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy: podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Regulacja art. 21 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że: przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 21 ust. 3 ww. ustawy: zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
1. spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2. położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej;
uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;
spółka:
1. o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub
2. o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1
3. (uchylona);
odbiorcą należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
1. spółka, o której mowa w pkt 2, albo
2. zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Z art. 21 ust. 3a tej ustawy wynika, że: warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3, uważa się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio – nie mniej niż 25% udziałów (akcji). Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 lit. a i b oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności (art. 21 ust. 3b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 3c ww. ustawy: zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Należy również wskazać, że na mocy art. 21 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Ponadto, w art. 21 ust. 5 ww. ustawy wskazano, że: przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3 pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), o których mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, spółka o której mowa w ust. 3 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od przychodów określonych w ust. 1 pkt 1 w wysokości 20% przychodów, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 26 ust. 3.

W myśl art. 21 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: jeżeli w wyniku szczególnych powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 1, między podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w wyniku czego kwota wypłaconych należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się tylko do kwoty należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań. Przepisy art. 11 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Jednakże należy zauważyć, że obowiązywanie zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostało ograniczone art. 7 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 254, poz. 2533 ze zm.), zgodnie z którym: zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma zastosowanie do przychodów (dochodów) uzyskanych od dnia 1 lipca 2013 r.

Na podstawie art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:

jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Jednocześnie stosownie do art. 26 ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: w przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub w art. 22 ust. 4 pkt 4.

Ponadto w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium – w kwestii sposobu opodatkowania – pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: konwencja, konwencja polsko - luksemburska), sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527 ze zm.): należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże takie należności licencyjne mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 tej konwencji w brzmieniu nadanym art. 3 protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga zmieniającego ww. Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanego w Luksemburgu dnia 7 czerwca 2012 r. – Dz.U. z 2013 r., poz. 964).

Należy także wyjaśnić, że umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie nadają państwom żadnych nowych praw do opodatkowania w tym państwie dochodów osób zagranicznych, a jedynie ograniczają już istniejące prawa. Dlatego też dane państwo – na podstawie samej tylko umowy – nie może nałożyć na rezydenta podatkowego innego państwa obowiązków podatkowych ponad te, które wynikają z jego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, może tylko ograniczyć obowiązki wynikające z własnego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego. Dlatego też w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania używa się sformułowania, że dane dochody podatnika „mogą być opodatkowane w drugim umawiającym się państwie”, ponieważ o tym, czy będą tam opodatkowane zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować.

Użyte w powyższym przepisie określenie „mogą być opodatkowane” oznacza zatem prawo danego państwa, będącego stroną takiej umowy międzynarodowej, do opodatkowania określonych dochodów, a nie prawo podatnika do „wyboru” miejsca opodatkowania jego dochodów. Gdyby np. dla należności licencyjnych polska ustawa podatkowa przewidywała stawkę niższą niż 10% lub zwolnienie ich z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, należałoby zastosować przepis ustawy. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określają bowiem jedynie maksymalną stawkę opodatkowania tych dochodów, nie przesądzają jednak, czy ostatecznie w danym kraju określone dochody będą opodatkowane i pozostawiają tę kwestię ustawodawstwu wewnętrznemu.

Z kolei, art. 12 ust. 3 ww. konwencji zawiera definicję określenia „należności licencyjne”, za które uważa się: wszelkiego rodzaju wynagrodzenia uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kina i utworami nagranymi dla radia lub telewizji, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje utworzenie nowej spółki kapitałowej (dalej „Spółka”). Jednocześnie – po utworzeniu Spółki – Wnioskodawca planuje przeniesienie własności (najprawdopodobniej w formie sprzedaży) części udziałów w Spółce (min. 25%) do innej spółki zależnej, tj. T z siedzibą w (…) (dalej „T”), która jest właścicielem znaku towarowego „ X”. Następnie Spółka podpisze z T umowę licencyjną na korzystanie ze znaku towarowego „ X”. Na podstawie tej umowy, Spółka będzie mogła korzystać ze znaku towarowego „ X” we własnym zakresie oraz udzielać takiego prawa innym podmiotom (nie tylko z Grupy X). W zamian za możliwość korzystania ze znaku towarowego „ X”, Spółka zapłaci na rzecz T odpowiednie wynagrodzenie.

Z wniosku wynika również, że:

podmiotem wypłacającym należności jest Spółka – spółka podlegająca obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce,
podmiotem uzyskującym przychody jest T – spółka działająca w formie spółki osobowej, jednak planowane jest jej przekształcenie w spółkę kapitałową, tj. S.a.r.l. (odpowiednik polskiej sp. z o.o.); przekształcenie to będzie miało miejsce przed zawarciem umowy między Spółką a T,
T będzie podlegała w (…) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
T będzie posiadała min. 25% udziałów w Spółce nieprzerwanie przez okres minimum dwóch lat i posiadanie tych udziałów będzie potwierdzone odpowiednim tytułem własności,
T nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów; fakt ten T potwierdzi pisemnym oświadczeniem spełnienia tegoż warunku;
Spółka wypłacając wynagrodzenie za prawo do korzystania ze znaku towarowego będzie dysponowała certyfikatem rezydencji T, dokumentującym miejsce jej siedziby dla celów podatkowych.

Odnośnie do opisanego zdarzenia przyszłego i powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że:

należności wypłacane przez Spółkę na rzecz T z tytułu prawa do używania znaku towarowego mieszczą się zarówno w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w pojęciu należności licencyjnych zdefiniowanym w art. 12 ust. 3 polsko – luksemburskiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania,
spełnione są warunki określone w art. 21 ust. 3-5 ww. ustawy.

Ponadto, należy wskazać na brzmienie art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że: zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20–22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 1 konwencji polsko – luksemburskiej: właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Konwencji albo dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę, nakładanych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne albo organy lokalne w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z niniejszą Konwencją. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2.

Tym samym, warunek istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych między organami podatkowymi Polski i Luksemburga jest spełniony.

Zatem wskazane należności licencyjne od 1 lipca 2013 r. będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ Spółka będzie miała certyfikat rezydencji i oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, Spółka – dokonująca po 1 lipca 2013 r. na rzecz T płatności z tytułu prawa do korzystania ze znaku towarowego „ X” – będzie uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 21 ust. 3 i kolejnych tej ustawy w związku z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin