INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia do usług wykonywanych na rzecz uczelni – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia do usług wykonywanych na rzecz uczelni.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi Pan współpracę dydaktyczno-szkoleniową z uczelniami wyższymi, na rzecz których prowadzi zajęcia na studiach podyplomowych. Nie posiada Pan statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, a jedynie działa w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Nie posiada Pan również akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przychody uzyskiwane ze współpracy nie są przychodami wymienionymi w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi wykonywane są w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym. Są to usługi wykładowcy prowadzone na studiach podyplomowych wyższych uczelni i mają charakter usług kształcenia zawodowego na poziomie wyższym na zlecenie tych uczelni. Studia podyplomowe finansowane są przez studentów, poprzez opłaty wnoszone na rachunek uczelni. Odpłatności za usługi świadczone przez Pana są regulowane przez poszczególne uczelnie w oparciu o wystawiane faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonując usługę edukacyjną (dydaktyczno-szkoleniową) na rzecz uczelni zasadne jest jej opodatkowanie przez podmiot nie posiadający akredytacji przy zastosowaniu stawki podatku od towaru w wysokości 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23% jest błędne, gdyż usługi dydaktyczno-szkoleniowe na rzecz uczelni wyższych winny korzystać ze stawki „zwolnione”. Podstawą prawną dla stawki „zwolnione” jest zapis art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b), zgodnie z którym, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez: uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zauważył Pan, że w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-473/08 stwierdzono, że działalność inna niż w charakterze nauczyciela sensu stricto może również zostać uznana za nauczanie, pod warunkiem, że jest wykonywana w ramach przekazywania wiedzy i umiejętności pomiędzy nauczycielem a studentami w zakresie edukacji akademickiej. Zatem decyduje funkcja, w jakiej działa dana osoba. W Pana przypadku sprowadza się to do przekazania wiedzy studentom i nie ma znaczenia fakt, czy posiada Pan akredytację, czy też jej nie posiada, gdyż działa jako świadczący usługę na rzecz podmiotu posiadającego akredytację.

Ponadto wskazał Pana na postanowienia „dyrektywy 112”, z której wynikają następujące zasady:

• zasada wielofazowości VAT, zgodnie z którą podatek od wartości dodanej, powinien być nakładany na każdym etapie obrotu towarem lub usługą, aż do dostawy detalicznej dokonanej na rzecz konsumenta (ostatecznego odbiorcy),
• zasada potrącalności VAT, ponieważ wielofazowość VAT wymaga jego naliczania we wszystkich fazach obrotu towarami (usługami), od produkcji do sprzedaży detalicznej włącznie jest to mechanizmem, który gwarantuje obciążenie tym podatkiem ostatecznego odbiorcy,
• zasada neutralności, zgodnie z którą VAT nie powinien obciążać tych podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, albowiem ciężarem „ogólnego podatku konsumpcyjnego" powinien być obciążony ostateczny beneficjent.

Zdaniem Pana, w obecnej sytuacji dochodzi do paradoksu. Przy zastosowaniu bowiem stawki 23% do usług świadczonych w ramach współpracy dydaktyczno-szkoleniowej z uczelniami wyższymi (w ramach której prowadzi Pan zajęcia na studiach podyplomowych), podatek od towarów i usług obciąża uczelnię (nie mającą prawa do jego odliczenia), która nie jest ostatecznym odbiorcą usługi. Ostatecznymi odbiorcami tej usługi są studenci studiów podyplomowych, którzy nabywają ją od uczelni z zastosowaniem stawki „zwolnione”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zauważyć należy, iż nie każda czynność stanowiąca usługę w rozumieniu powołanego wcześniej art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika.

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.);
2. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe regulacje nawiązują do przepisów prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE. L. Nr 347 str. 1 ze zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„ (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 77/1). Ww. akt, jako rozporządzenie, wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio < art. 288 zdanie. drugie wersji skonsolidowanej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Traktat z Lizbony) z dnia 9 maja 2008 r. (Dz. U. UE. C Nr 115, str. 47) >.

Oznacza to, iż z dniem 1 lipca 2011 r. przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Polski, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy.

Analiza art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania zwolnienia od podatku w pierwszej kolejności istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, a następnie spełnienie dodatkowego warunku np. prowadzenie jej w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „kształcenie zawodowe” i „przekwalifikowanie zawodowe”, wobec tego należy odwołać się do regulacji prawa unijnego.

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia Rady bezpośrednio wskazuje co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle ust. 17a ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:



1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
5. z innych operacji finansowych;



5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in.: uczelnie publiczne.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi Pan współpracę dydaktyczno-szkoleniową z uczelniami wyższymi, na rzecz których prowadzi zajęcia na studiach podyplomowych. Nie posiada Pan statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, a jedynie działa w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Nie posiada Pan również akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przychody uzyskiwane ze współpracy nie są przychodami wymienionymi w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi wykonywane są w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym. Są to usługi wykładowcy prowadzone na studiach podyplomowych wyższych uczelni i mają charakter usług kształcenia zawodowego na poziomie wyższym na zlecenie tych uczelni. Studia podyplomowe finansowane są przez studentów, poprzez opłaty wnoszone na rachunek uczelni. Odpłatności za usługi świadczone przez Pana są regulowane przez poszczególne uczelnie w oparciu o wystawiane faktury.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że – wbrew Pana stanowisku – usługi, o których mowa we wniosku, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy. Wynika to z faktu, iż dyspozycja tej regulacji, zarówno w zakresie usług podstawowych, jak i usług ściśle z tymi usługami związanych (co bezpośrednio potwierdza treść art. 43 ust. 17a ustawy), skierowana jest do precyzyjnie określonych podmiotów, tj. uczelni, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk oraz jednostek badawczo-rozwojowych. Do takich podmiotów Pan się nie zalicza. Nie jest Pan również podmiotem działającym w ramach systemu oświaty, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy.

Niemniej, z racji tego, że wskazał Pan, iż ww. usługi będą usługami „kształcenia”, należy rozważyć, czy istnieje możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby wykonywane przez Pana usługi były prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, bowiem ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym, na którą powołał się Pan we wniosku, adresowana jest do kręgu podmiotów, do którego Pan się nie zalicza, będąc wykonawcą usług na rzecz uczelni wyższych. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy. Przedmiotowe usługi nie mogą również korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b) i c), gdyż nie uzyskał Pan stosownej akredytacji, a usługi nie będą finansowane ze środków publicznych.

Ponadto podkreślić należy, że na gruncie niniejszej sprawy nie mógł mieć zastosowania – do czego wydaje się Pan nawiązywać cytując wyrok TSUE w sprawie C-473/08 – art. 43 ust 1 pkt 27 ustawy. Dyspozycja tej regulacji odnosi się do specyficznej formy nauczania, jaką jest nauczanie prywatne. Jak wynika jednoznaczne ze złożonego wniosku, usługi świadczone przez Pana, nie posiadają takiego przymiotu. Ponadto, zgodnie z ww. orzeczeniem, nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci, nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j) VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j) Dyrektywy 2006/112/WE).

Podsumowując należy stwierdzić, że usługi, o których mowa we wniosku, nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W tej sytuacji zastosowanie ma podstawowa stawka tego podatku, tj. aktualnie 23%.

Wymienione przez Pana zasady właściwe dla VAT, tj. wielofazowość, neutralność oraz potrącalność są elementami konstrukcyjnymi tego podatku, które są dla niego charakterystyczne i mają swoje odzwierciedlenie w obowiązujących regulacjach podatkowych. Należy przy tym zaznaczyć, że regulacje podatkowe mające zastosowanie w niniejszej sprawie, w istocie realizują na gruncie prawa materialnego te zasady. Ma to również przełożenie na Pana sytuację prawnopodatkową, skoro:

• podatek od towarów usług (w stawce 23%) jest należny od usługi świadczonych przez Pana (realizacja zasady wielofazowości),
• świadcząc usługi opodatkowane, może Pan korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego (realizacja zasady neutralności i wynikającej z niej zasady potrącalności).

Kwestia ta w odniesieniu do nabywcy świadczonych przez Pana usług pozostaje poza zakresem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.