Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-414/13/EK
z 6 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 października 2013 r., będący odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 października 2013 r. znak: IBPP4/443-414/13/EK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza dokonać zmiany okresów rozliczeniowych odbiorców energii elektrycznej w następujący sposób:

Odbiorca X-okres rozliczeniowy dwa miesiące np. styczeń, luty. W trakcie miesiąca stycznia i lutego odbiorca zgodnie z umową płaci należność na podstawie faktur zaliczkowych (bez konkretnej ilości energii).

28 lutego wystawiana jest faktura rozliczeniowa (za I, II) uwzględniająca konkretną ilość energii, z terminem płatności 14 marzec.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że posiada koncesję na obrót energią elektryczną i jest podatnikiem podatku akcyzowego. Wnioskodawca sprzedaje energię nabywcom końcowym nieposiadającym koncesji.

Obecnie Wnioskodawca nie stosuje w rozliczeniach z odbiorcami 2 miesięcznych okresów rozliczeniowych z płatnością zaliczek.

Ponieważ sytuacja opisana we wniosku jest przyszłościowa Wnioskodawca może tylko podać dane z projektu umowy z odbiorcą.

Wyciąg z projektu umowy z odbiorcą dotyczący zasad rozliczeń:

1. Okres rozliczeniowy wynosi 2 miesiące. Odczyty liczników oraz rozliczenia będą się odbywać raz na 2 miesiące.
2. Podstawą dokonania zapłaty przez klienta będzie faktura wystawiona przez sprzedawcę, zgodnie z zasadami określonymi poniżej.
3. Należność będzie płatna przelewem, na konto sprzedawcy wskazane na fakturze.
4. Za przekroczenie terminów płatności sprzedawcy przysługiwać będą odsetki ustawowe, przy czym dniem spełnienia świadczenia przez klienta jest dzień uznania rachunku bankowego sprzedawcy.
5. Rozliczenie za energię dostarczoną w danym okresie rozliczeniowym będzie dokonywane według następujących zasad:

(A) Do 15 dnia pierwszego miesiąca okresu rozliczeniowego sprzedawca wystawi fakturę na kwotę odpowiadającą należności za pierwszy miesiąc okresu rozliczeniowego ustaloną na podstawie zużycia wyznaczonego w oparciu o rzeczywiste odczyty urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, dokonane w analogicznym okresie poprzedniego roku kalendarzowego. Faktura będzie płatna do 25 dnia pierwszego miesiąca okresu rozliczeniowego.

(B) Do 15 dnia drugiego miesiąca okresu rozliczeniowego sprzedawca wystawi fakturę na kwotę odpowiadającą należności za drugi miesiąc okresu rozliczeniowego ustaloną na podstawie zużycia wyznaczonego w oparciu o rzeczywiste odczyty urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, dokonane w analogicznym okresie poprzedniego roku kalendarzowego. Faktura będzie płatna do 25 dnia drugiego miesiąca okresu rozliczeniowego.

(C) Na koniec okresu rozliczeniowego sprzedawca wystawi fakturę stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą należności za energię faktycznie dostarczoną w okresie rozliczeniowym, a sumą kwot, które klient zobowiązany był uiścić na podstawie faktur wystawionych zgodnie z postanowieniami ust. 5(A) i (B). Kwota wynikająca z faktury będzie płatna do 14 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po okresie rozliczeniowym. Jeżeli różnica będzie miała wartość ujemną wówczas podlega ona zaliczeniu na poczet płatności przypadającej w najbliższym okresie rozliczeniowym, o ile klient nie zażąda jej zwrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Kiedy należy zapłacić akcyzę od ilości energii sprzedanej odbiorcy X – faktura 28 lutego za zużycie w okresie stycznia i lutego:

• czy do 25 marca – z uwagi na wpłacone w styczniu, lutym zaliczki, które w skrajnym wypadku mogą obejmować całość należności,
• czy do 25 kwietnia – wg terminu płatności faktury rozliczeniowej (w skrajnym przypadku może to być faktura minusowa)?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, akcyzę od energii sprzedanej odbiorcy X w styczniu, lutym – faktura rozliczeniowa 28 lutego należy zapłacić do 25 marca z uwagi na wpłacane w styczniu, lutym zaliczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 ze zm) w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Jak stanowi art. 2 pkt 19 ww. ustawy, nabywca końcowy - podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.[6]), z wyłączeniem:

1. spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2010 r. Nr 48, poz. 284, Nr 81, poz. 530 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 94, poz. 551 i Nr 106, poz. 622) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
2. towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622),
3. giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
4. spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 1 powołanej ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju.

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, o czym stanowi art. 11 ust. 2 ustawy.

Natomiast w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy wskazano, że w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywców nieposiadających koncesji wydanej na podstawie Prawa energetycznego, tj. podmiotów, które są nabywcami końcowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca zamierza wprowadzić zmianę w zakresie rozliczeń z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, wprowadzając rozliczenie dwumiesięczne z płatnością zaliczek. Odczyty liczników oraz rozliczenia będą się odbywać raz na 2 miesiące. Podstawą dokonania zapłaty przez klienta będzie faktura wystawiona przez sprzedawcę. Należność będzie płatna przelewem, na konto sprzedawcy wskazane na fakturze. Za przekroczenie terminów płatności sprzedawcy przysługiwać będą odsetki ustawowe, przy czym dniem spełnienia świadczenia przez klienta jest dzień uznania rachunku bankowego sprzedawcy.

Rozliczenie za energię dostarczoną w danym okresie rozliczeniowym będzie dokonywane według następujących zasad:

(A) Do 15 dnia pierwszego miesiąca okresu rozliczeniowego sprzedawca wystawi fakturę na kwotę odpowiadającą należności za pierwszy miesiąc okresu rozliczeniowego ustaloną na podstawie zużycia wyznaczonego w oparciu o rzeczywiste odczyty urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, dokonane w analogicznym okresie poprzedniego roku kalendarzowego. Faktura będzie płatna do 25 dnia pierwszego miesiąca okresu rozliczeniowego.

(B) Do 15 dnia drugiego miesiąca okresu rozliczeniowego sprzedawca wystawi fakturę na kwotę odpowiadającą należności za drugi miesiąc okresu rozliczeniowego ustaloną na podstawie zużycia wyznaczonego w oparciu o rzeczywiste odczyty urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, dokonane w analogicznym okresie poprzedniego roku kalendarzowego. Faktura będzie płatna do 25 dnia drugiego miesiąca okresu rozliczeniowego.

(C) Na koniec okresu rozliczeniowego sprzedawca wystawi fakturę stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą należności za energię faktycznie dostarczoną w okresie rozliczeniowym, a sumą kwot, które klient zobowiązany był uiścić na podstawie faktur wystawionych zgodnie z postanowieniami ust. 5(A) i (B). Kwota wynikająca z faktury będzie płatna do 14 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po okresie rozliczeniowym. Jeżeli różnica będzie miała wartość ujemną wówczas podlega ona zaliczeniu na poczet płatności przypadającej w najbliższym okresie rozliczeniowym, o ile klient nie zażąda jej zwrotu.

W świetle powyższego, wymaga podkreślenia, że w okresach, których wystawiane będą faktury zaliczkowe energia elektryczna będzie dostarczana i konsumowana. Tym samym należy przyjąć, że zaliczkowo następuje jej wydanie. Okoliczność, że szacunkowa wartość energii może nie odpowiadać jej wysokości, wynikającej z odczytów mierników nie stanowi podstawy do przyjęcia, że nie następuje jej wydanie.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym w przedmiotowej sprawie powstanie zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym – z dniem wydania energii nabywcy końcowemu.

W niniejszej sprawie zobowiązanie podatkowe powstanie więc na zasadach wskazanych w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy. W tym przypadku Wnioskodawca jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument.

Jak stanowi art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Na mocy art. 5 tej ustawy, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego

Wykładnia wskazanych powyżej norm prawa w aspekcie ustawy o podatku akcyzowym prowadzi do konkluzji, iż obowiązek podatkowy powstaje – jak wskazano powyżej – na zasadach wskazanych w art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym (moment wydania energii elektrycznej związany z wystawieniem stosownych faktur), a zobowiązanie podatkowe w rozumieniu art. 24 ust. 1 pkt 2 wskazanej ustawy w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w stosowny sposób. Tym samym zobowiązanie podatkowe jest następstwem powstania obowiązku podatkowego.

W tym miejscu należy podkreślić, iż na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy o podatku akcyzowym, przez fakturę rozumie się fakturę w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. W tym przypadku opisane we wniosku faktury zaliczkowe są takimi fakturami.

W przedstawionym we wniosku opisie Wnioskodawca zamierza dokonać zmiany okresów rozliczeniowych odbiorców energii elektrycznej. W ciągu tego okresu dwumiesięcznego wystawia odbiorcom końcowym dwie faktury zaliczkowe które nie są związane z ilością wydanej energii elektrycznej (ilość wydanej energii elektrycznej w fakturze nie jest wykazywana). Dnia 28 lutego Wnioskodawca zamierza wystawiać odbiorcom fakturę tzw. fakturę rozliczeniową, która zawiera ilość energii elektrycznej wydanej w tym okresie (za I, II). Termin płatności faktury rozliczeniowej wynosi 14 – dni od daty wystawienia tej faktury rozliczeniowej. Jeżeli różnica będzie miała wartość ujemną wówczas podlega ona zaliczeniu na poczet płatności przypadającej w najbliższym okresie rozliczeniowym, o ile klient nie zażąda jej zwrotu.

Odnosząc się zatem do przedstawionego pytania i przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska (mającego być przedmiotem oceny) oraz mając na uwadze przedstawiony powyżej opis oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę zagadnieniu obowiązek podatkowy za wydaną (sprzedaną) w danym miesiącu energię elektryczną powstanie w momencie wystawienia faktur zaliczkowych dokumentujących dostawę energii elektrycznej czyli odpowiednio 15 stycznia i 15 lutego.

Zatem zgodnie z powyższym Wnioskodawca winien złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy, odpowiednio w terminie do 25 lutego za energię, za którą została wystawiona faktura do 15 stycznia z terminem płatności do 25 stycznia oraz w terminie do 25 marca, za energię za którą faktura została wystawiona do 15 dnia drugiego miesiąca rozliczeniowego z terminem płatności do 25 lutego 2014 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, za który miesiąc będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od energii wykazanej na fakturze rozliczającej wystawionej 28 lutego w której wskazano 14 dniowy termin zapłaty.

Odnosząc się do niniejszej kwestii należy zauważyć, że ustawodawca nie określa wprost sposobu rozliczania faktur rozliczeniowych za dostarczoną energię elektryczną.

Stosownie do powyższego rozliczenie faktury za dwumiesięczny okres rozliczeniowy stanowiące różnicę pomiędzy fakturami zaliczkowymi a fakturą rozliczeniową, zwiększające ilość dostarczonej energii, należy wykazać w rozliczeniu w którym przypada termin jej płatności określony w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy. Dopiero po wystawieniu tej faktury jest możliwe określenie ilości sprzedanej energii elektrycznej jak również wartości należnego podatku akcyzowego. Przy czym należy podkreślić, że wcześniej obowiązek podatkowy powstał z momentem wydania energii, co wynika z wystawionych faktur zaliczkowych.

Wystawienie faktury rozliczeniowej zwiększającej ilość sprzedanej energii oznacza, że w fakturze pierwotnej wykazano mniejszą ilość energii elektrycznej od sprzedanej faktycznie odbiorcy końcowemu.

Jak wskazano we wniosku w przypadku faktury rozliczeniowej zwiększającej ilość dostarczonej energii, Wnioskodawca wskazuje termin płatności różnicy z niej wynikającej.

Mając na uwadze, iż okresem rozliczeniowym w przypadku energii elektrycznej jest termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, o ile termin ten nie został określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej, fakturę rozliczeniową zwiększającą ilość sprzedanej energii elektrycznej odbiorcy końcowemu należy ująć w deklaracji dla podatku akcyzowego składanej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym upłynął termin płatności wynikający z tej faktury. W tym też terminie należy obliczyć i wpłacić akcyzę na rachunek właściwej izby celnej.

Tym samym odnosząc się do sytuacji będącej przedmiotem zapytania, podatek akcyzowy od ilości dostarczonej energii elektrycznej wykazanej na fakturze rozliczeniowej (której termin płatności jest ustalony na 14 marca) Wnioskodawca powinien wykazać w deklaracji za miesiąc marzec, która to deklaracja powinna być złożona właściwemu naczelnikowi urzędu celnego do 25 kwietnia.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawca powinien obliczyć i płacić akcyzę na rachunek właściwej izby celnej w terminie:

• do 25 lutego z faktury zaliczkowej wystawionej 15 stycznia, której termin płatności upływa 25 lutego,
• do 25 marca z faktury zaliczkowej wystawionej 15 lutego, której termin płatności upływa 25 marca,
• do 25 kwietnia z faktury rozliczeniowej, której termin płatności upływa 14 marca.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.