Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-827/13/MCZ
z 29 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu do Biura – 30 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym 30 października i 05 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej:

• w części dotyczącej wydatków poniesionych na dowóz niepełnosprawnego syna samochodem osobowym stanowiącym własność (współwłasność) Wnioskodawczyni na zajęcia rehabilitacyjne na basenie oraz warsztaty terapii zajęciowej - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej wydatków poniesionych na dowóz niepełnosprawnego syna samochodem osobowym stanowiącym własność (współwłasność) Wnioskodawczyni na zajęcia pozalekcyjne w szkole na podstawie posiadanego przez Wnioskodawczynię orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego i zajęcia pozalekcyjne dla zdolnych uczniów odbywające się poza teren zamieszkania i edukacji - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 21 października 2013 r. znak: IBPB II/1/415-827/13/MCZ i znak IBPB II/1/415-956/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 30 października 2013 r. (uiszczenie brakującej opłaty) i 05 listopada 2013 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

17-letni syn Wnioskodawczyni od urodzenia porusza się na wózku inwalidzkim, ponieważ urodził się z przepukliną oponowo-rdzeniową. Od 16-go roku życia ma przyznany umiarkowany stopień niepełnosprawności. Mimo porażenia kończyn dolnych, odbytu i cewki moczowej oraz ponad 40-stopniowego skrzywienia kręgosłupa, uczęszcza do zwykłej szkoły ze swoimi rówieśnikami. Przez cały okres nauki ma przyznane godziny indywidualnych zajęć rewalidacyjnych, które przeznaczane są na zajęcia na basenie na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego- rehabilitacja ruchowa. Na zajęcia te z domu na basen i z powrotem, dowożony jest własnym samochodem rodziców. Lekcje prowadzone są przez wykwalifikowanego nauczyciela i mają na celu usprawnienie ruchowe syna Wnioskodawczyni. Są one korzystne nie tylko ze względu na skrzywiony kręgosłup, ale także na poprawę kondycji ruchowej, bez której syn Wnioskodawczyni nie jest w stanie zaspokajać podstawowych potrzeb życiowych, jak np. potrzeb fizjologicznych, które wymagają od niego dużo więcej siły i energii, niż u zdrowego człowieka.

Oprócz basenu syn Wnioskodawczyni dowożony jest także na zajęcia szkoleniowo- rehabilitacyjne, organizowane przez Fundację Aktywnej Rehabilitacji (FAR) oraz Stowarzyszenie … . Wszystkie te wyjazdy mają na celu osiągnięcie przy aktywnym uczestnictwie syna Wnioskodawczyni możliwie najwyższego poziomu funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Zajęcia organizowane przez FAR i Stowarzyszenie umożliwiają synowi Wnioskodawczyni spotkania z lekarzami, rehabilitantami, nauczycielami, jak i z samymi chorymi, którzy udzielają ważnych wskazówek z radzeniem sobie w życiu codziennym.

Rodząc się z przepukliną oponowo-rdzeniową syn Wnioskodawczyni jest skazany dożywotnio na codzienną rehabilitację. Dlatego też wiele ćwiczeń wykonuje w domu. Jako matka po urodzeniu syna Wnioskodawczyni została przeszkolona przez rehabilitantów, jak ma go ćwiczyć, jednakże teraz wiele ćwiczeń potrafi on wykonywać sam. Niemniej jednak wiele jest jeszcze do zrobienia. Każde zajęcia, rehabilitacja, nie koniecznie ta lecznicza, przynosi synowi wiele korzyści.

W 2012 roku, którego pytania dotyczą, syn Wnioskodawczyni uczestniczył w:

Warsztatach Aktywizacji Zawodowej Aktywnej Rehabilitacji,

Szkoleniu „ ...",

zajęciach pozalekcyjnych, finansowanych ze środków unijnych dla zdolnych uczniów-wyjazdy poza teren zamieszkania i edukacji,

zajęciach pozalekcyjnych, organizowanych w szkole,

basenie minimum raz w tygodniu.

Na wszelkie warsztaty, zajęcia i szkolenia był dowożony przez Wnioskodawczynię i jej męża ich własnym samochodem.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 października 2013 r. (data wpływu – 05 listopada 2013 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny i wskazała m.in., że:

Zajęcia odbywane na basenie są wykonywane na zlecenie lekarza rehabilitacji, potwierdzone przez szkołę, z której nauczyciel prowadzi daną rehabilitację. Wnioskodawczyni posiada stosowne zaświadczenie potwierdzające, iż basen jest dla jej syna konieczną formą rehabilitacji.

Uczestnictwo jej syna w zajęciach aktywizacji zawodowej organizowane przez Fundusz Aktywnej Rehabilitacji (FAR) odbywa się na podstawie zaświadczenia lekarskiego wydanego przez lekarza rodzinnego.

Zajęcia w szkole prowadzone są na podstawie posiadanego przez Wnioskodawczynię orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, potwierdzonego przez lekarza, pedagoga i psychologa.

Szkolenia organizowane przez Stowarzyszenie ... nie jest organizowane na zlecenie lekarza, lecz pod przewodnictwem lekarzy i pielęgniarek, zajmujących się tym schorzeniem.

Wyjazdy szkoleniowo-rehabilitacyjne organizowane przez FAR, Stowarzyszenie … , są traktowane jako warsztaty terapii zajęciowej, zgodnie z wyrokiem NSA z 27 listopada 1996 r. (sygn. akt. SA/Łd 2682/95) lub nazwane jako rehabilitacja społeczna i zawodowa według ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych.

W związku z powyższym, po przeformułowaniu zadano m.in. następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć od dochodu, podlegającego opodatkowaniu, koszty dowozu własnym samochodem syna na zajęcia na basenie?

Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć od dochodu, podlegającego opodatkowaniu, koszty dowozu własnym samochodem syna na zajęcia i warsztaty organizowane przez FAR i Stowarzyszenie ...?

Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć od dochodu, podlegającego opodatkowaniu, koszty dowozu własnym samochodem syna na zajęcia organizowane przez szkołę?

Powołując się na art. 26 ust. 7 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni uważa, iż koszty dojazdu na wymienione w pytaniach zajęcia, które są dla syna Wnioskodawczyni formą zajęć leczniczo-rehabilitacyjnych, można odliczyć od dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Wnioskodawczyni wskazała, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rehabilitacji, jednakże można znaleźć taką w rozdziale 3, art. 7-10, ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721). Wnioskodawczyni przywołała treść tychże przepisów.

Ponadto Wnioskodawczyni stwierdziła, że:

Ad. 1.

Ze względu na fakt, iż posiada zaświadczenie od lekarza Poradni Rehabilitacyjnej, mówiące o tym, iż pływanie i zajęcia ruchowe na basenie są dla jej syna zalecaną formą rehabilitacji, którą należy prowadzić systematycznie, zajęcia te są formą zajęć rehabilitacyjno-leczniczych i zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji rehabilitacji zawartej w art. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, ma zatem prawo odliczyć od dochodu koszt dowozu syna na te zajęcia.

Ad. 2.

Zajęcia i warsztaty organizowane przez fundusz Aktywnej Rehabilitacji są zgodne z definicją rehabilitacji społecznej, zawartej w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. Aktywności te, Wnioskodawczyni uznaje za warsztaty terapii zajęciowej, które są formą rehabilitacji, dlatego też koszty dojazdu własnym samochodem, Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Ad. 3.

Mając na uwadze definicję rehabilitacji, zawartą w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych oraz ze względu na fakt posiadania orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, Wnioskodawczyni uznaje, iż zajęcia organizowane przez szkołę są formą rehabilitacji społecznej, a więc także dają prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1.I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

znaczny stopień niepełnosprawności,

2.II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

całkowitą niezdolność do pracy albo

umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do przepisów art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9 120 zł.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zagadnienie poruszone we wniosku sprowadza się do możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego celem dojazdu na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Tego rodzaju odliczenia reguluje art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy. Stosownie do jego treści za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Stosownie do art. 26 ust. 7c pkt 3 powołanej ustawy w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż Wnioskodawczyni ma 17-letniego syna, który urodził się z przepukliną oponowo-rdzeniową w konsekwencji czego ma porażenie kończyn dolnych, odbytu i cewki moczowej oraz ponad 40-stopniowe skrzywienie kręgosłupa i od urodzenia porusza się na wózku inwalidzkim. Od 16-go roku życia ma przyznany umiarkowany stopień niepełnosprawności. W 2012 r., syn Wnioskodawczyni uczestniczył w zajęciach, szkoleniach i warsztatach szczegółowo wymienionych we wniosku, na które był dowożony przez Wnioskodawczynię i jej męża ich własnym samochodem. Zajęcia odbywane na basenie są wykonywane na zlecenie lekarza rehabilitacji, potwierdzone przez szkołę, z której nauczyciel prowadzi daną rehabilitację. Wnioskodawczyni posiada stosowne zaświadczenie, potwierdzające, iż basen jest dla syna konieczną formą rehabilitacji. Uczestnictwo syna Wnioskodawczyni w zajęciach aktywizacji zawodowej organizowane przez Fundusz Aktywnej Rehabilitacji (FAR) odbywa się na podstawie zaświadczenia lekarskiego wydanego przez lekarza rodzinnego. Szkolenia organizowane przez Stowarzyszenie … nie jest organizowane na zlecenie lekarza, lecz pod przewodnictwem lekarzy i pielęgniarek, zajmujących się tym schorzeniem. Wyjazdy szkoleniowo- rehabilitacyjne organizowane przez FAR i Stowarzyszenie … , to są wyjazdami na warsztaty terapii zajęciowej. Zajęcia w szkole prowadzone są na podstawie posiadanego przez Wnioskodawczynię orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, potwierdzonego przez lekarza, pedagoga i psychologa.

Z analizy cytowanego powyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 powołanej ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, m.in. należy:

mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa, której roczny dochód nie przekracza kwoty 9.120 zł,

być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,

dowozić nim ww. osobę niepełnosprawną na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza,

ponieść z tego tytułu wydatki.

Zaznaczyć przy tym należy, iż określona w ustawie kwota 2.280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona tytułem poniesienia ww. wydatków. Użycie przez ustawodawcę, przy określaniu wielkości limitu, wyrażenia „w wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł” (a nie „w wysokości 2.280 zł’’) wskazuje, iż wysokość odliczenia uzależniona jest od intensywności (częstości) używania samochodu.

Wskazany limit 2.280 zł dotyczy tylko i wyłącznie wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego będącego własnością (współwłasnością) osoby niepełnosprawnej związanego z przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Kwota 2.280 zł nie jest bowiem odliczeniem z tytułu bycia osobą niepełnosprawną z I lub II grupą inwalidztwa lecz z tytułu korzystania z samochodu na dojazdy na niezbędne zabiegi. Kwota ta jest wyłącznie limitem, powyżej którego wydatki poniesione na korzystanie z samochodu nie podlegają odliczeniu.

Zatem, podatnik może odliczyć tylko te wydatki na dojazd, które faktycznie poniósł (do kwoty 2.280 zł), to oznacza, że nie może odliczyć kwoty 2,280 zł, jeżeli poniósł wydatki w kwocie niższej od wyżej wskazanej.

Należy też zwrócić uwagę, że nie wszystkie wydatki dotyczące używania samochodu na przejazdy związane z leczeniem osoby niepełnosprawnej podlegają odliczeniu w ramach powołanego przepisu a tylko te, które są związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, iż skoro pływanie i zajęcia ruchowe na basenie są – jak to stwierdziła Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku – formą zajęć rehabilitacyjno-leczniczych niezbędnych w rehabilitacji jej syna, zleconych przez lekarza poradni rehabilitacyjnej i odbywają się pod kierunkiem nauczyciela prowadzącego rehabilitację, czyli są zabiegami leczniczo – rehabilitacyjnymi, to wydatki z tytułu używania własnego samochodu osobowego, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne (rehabilitację w basenie), zlecone przez lekarza, Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć od dochodu w wysokości faktycznie poniesionej; jednakże maksymalnie do kwoty 2.280 zł.

W odniesieniu do opisanych we wniosku zajęć, szkoleń i warsztatów, organizowanych w przedmiotowej sprawie przez Fundusz Aktywnej Rehabilitacji oraz Stowarzyszenie …., które są – jak wskazała Wnioskodawczyni – warsztatami terapii zajęciowej, a więc formą rehabilitacji leczniczej jej syna, w których uczestniczy na podstawie zlecenia lekarskiego, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, jako osobie posiadającej na utrzymaniu której pozostaje niepełnosprawny syn, przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatków poniesionych w 2012 r. z tego tytułu na rehabilitację syna.

Natomiast wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w 2012 r. na dowożenie niepełnoprawnego syna, własnym samochodem na zajęcia pozalekcyjne odbywające się w szkole na podstawie posiadanego przez Wnioskodawczynię orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, zalecone przez lekarza, pedagoga i psychologa oraz zajęcia pozalekcyjne, finansowane ze środków unijnych dla zdolnych uczniów odbywające się poza teren zamieszkania i edukacji, nie mogą zostać odliczone od dochodu Wnioskodawczyni w ramach ulgi rehabilitacyjnej, gdyż nie mieszczą się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 14 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano wyżej, wolą ustawodawcy przepis art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy dotyczy zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych a więc zabiegów, które jak wynika z powołanych wyżej definicji obejmują połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym. Zatem zajęcia pozalekcyjne, w których uczestniczą osoby niepełnosprawne, aczkolwiek będące elementem rehabilitacji tych osób, jako, że wchodzą do zespołu działań edukacyjnych i społecznych, to jednak nie można ich zaliczyć do zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych, o których mowa w analizowanym przepisie, a co za tym idzie wydatków poniesionych na dojazd na te zajęcia nie można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Należy w tym miejscu podkreślić, że ulga podatkowa przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, przysługuje nie z racji bycia osobą niepełnosprawną ale z racji spełnienia warunków określonych przez ustawodawcę przez osobę niepełnosprawną.

W związku z powyższym w części dotyczącej możliwości odliczenia wydatków poniesionych na dowóz niepełnosprawnego syna samochodem osobowym stanowiącym własność (współwłasność) Wnioskodawczyni na zajęcia rehabilitacyjne na basenie oraz warsztaty terapii zajęciowej stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w części dotyczącej możliwości odliczenia wydatków poniesionych na dowóz niepełnosprawnego syna samochodem osobowym stanowiącym własność (współwłasność) Wnioskodawczyni na zajęcia pozalekcyjne w szkole na podstawie posiadanego przez Wnioskodawczynię orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego i zajęcia pozalekcyjne dla zdolnych uczniów odbywające się poza terenem zamieszkania i edukacji należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż stosownie do treści § 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w związku z art. 14b § 6 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, dyrektorzy izb skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych – w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika, że upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową.

W związku z powyższym, stwierdzenie czy zajęcia, szkolenia i warsztaty organizowane przez Fundusz Aktywnej Rehabilitacji oraz Stowarzyszenie … są zabiegami leczniczo-rehabilitacyjnymi nie należy do właściwości organu upoważnionego do wydania interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym, ocena stanowiska Wnioskodawczyni w tym zakresie dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego i przy założeniu, iż zgodnie z treścią wniosku i jego uzupełnienia powyższe zajęcia, szkolenia i warsztaty organizowane przez Fundusz Aktywnej Rehabilitacji oraz Stowarzyszenie … są zabiegami leczniczo-rehabilitacyjnymi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.