Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-823/13/MW
z 29 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu: 26 lipca 2013 r.) uzupełnionym w dniu 25 października 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania na bieżąco korekty przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego
od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania na bieżąco korekty przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej i posiada 50% udziałów. Spółka jawna prowadzi działalność wg PKD 55.20.Z jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług oraz ewidencjonuje zapisy księgowe w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Uzyskane przez spółkę przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu proporcjonalnie do posiadanych przez nas udziałów (po 50 %). Dochód osiągnięty przez spółkę stanowi dla Wnioskodawcy dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w proporcji do posiadanego udziału. Dlatego prawidłowe ustalenie dochodu spółki jest ważne dla ustalenia dochodu Wnioskodawcy.

Spółka w listopadzie 2012 roku podpisała z urzędem pracy 3 umowy o refundację z Funduszu Pracy kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanych bezrobotnych. Zgodnie z tymi umowami Urząd postawił do dyspozycji spółki kwotę w wysokości 20.000 zł od każdej umowy na wyposażenie jednego stanowiska pracy. Razem jest to kwota 60.000 zł. Spółka kupiła za te pieniądze wyposażenie (2 umowy) dla zatrudnionych bezrobotnych a z jednej umowy kupiła środek trwały – piec konwekcyjny o wartości netto 16.260 zł i brutto 20.000 zł. Wyposażenie stanowiska pracy zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki w miesiącu zakupu, a podatek VAT od tych zakupów został odliczony, gdyż spółka prowadzi działalność opodatkowaną. Zakupiony środek trwały został przyjęty do użytkowania w miesiącu grudniu. Po spełnieniu wszystkich warunków podpisanych umów Powiatowy Urząd Pracy w miesiącu grudniu 2012 roku przelał na konto spółki kwotę 60.000 zł. Spółka do przychodów grudnia 2012 roku – w miesiącu wpływu dotacji na konto – zaliczyła otrzymane refundacje w kwocie brutto (razem z podatkiem VAT). Zgodnie z podpisaną umową podatek VAT w kwocie 11.200 zł został zwrócony dla Urzędu Pracy przelewem w kwietniu 2013 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim miesiącu należy skorygować przychody spółki i tym samym przychody Wnioskodawcy – jako wspólnika z pozarolniczej działalności gospodarczej w związku ze zwrotem podatku VAT dla Urzędu Pracy – w miesiącu kwietniu 2013 roku, kiedy spółka faktycznie zwróciła kwotę podatku w wysokości 11.200 zł na rachunek bankowy Urzędu Pracy, czy należy skorygować przychody grudnia 2012 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody spółki i równocześnie jego przychody jako wspólnika należy zmniejszyć w miesiącu faktycznego zwrotu równowartości odzyskanego podatku VAT od zakupionych składników majątku do Urzędu Pracy, czyli w tym przypadku w miesiącu kwietniu 2013 roku, jak to wynika z podpisanej umowy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w opinii Wnioskodawcy nie określa kiedy należy skorygować przychody. Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1c ww. ustawy za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Według Wnioskodawcy uregulowanie należności nastąpiło w kwietniu, dlatego w kwietniu należy zmniejszyć przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.).

Stosownie do treści art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 674), Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym.

Przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy, o czym stanowi art. 106 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W myśl art. 108 ust. 1 pkt 13 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej, kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa, o których mowa w art. 46.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, Starosta z Funduszu Pracy może zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej i posiada 50% udziałów. Spółka w listopadzie 2012 r. podpisała z Urzędem Pracy trzy umowy o refundację z Funduszu Pracy kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanych bezrobotnych. Z tych środków Spółka zakupiła wyposażenie dla zatrudnionych bezrobotnych oraz środek trwały – piec konwekcyjny. Powiatowy Urząd Pracy w grudniu 2012 r. przelał na konto spółki refundację w wysokości 60.000 zł brutto. Zgodnie z podpisaną umową podatek VAT w kwocie 11.200 zł został zwrócony do Urzędu Pracy przelewem w kwietniu 2013 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnych, jako uzyskana z państwowego funduszu celowego, nie stanowi dotacji otrzymanej z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, co wyklucza zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, analizując art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy, należy mieć na uwadze, że warunkiem korzystania ze zwolnienia z opodatkowania jest, by dotacja otrzymana została przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.

W sytuacji opisanej we wniosku nie ma jednak zastosowania ww. artykuł, gdyż spółka, która otrzymała refundację z Urzędu Pracy, nie jest uczestnikiem projektu. Jest ona beneficjentem pomocy w świetle ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. nr 59, poz. 404 ze zm.). Uczestnikiem projektu będzie w omawianym przypadku osoba bezrobotna, skierowana na wyposażone lub doposażone stanowisko pracy. Zatem, otrzymana refundacja – nawet w sytuacji gdy ma swoje ostateczne źródło w programie finansowanym z udziałem środków europejskich – nie może być zwolniona z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy.

W przedmiotowej sprawie znajduje natomiast zastosowanie ww. art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, otrzymana przez Wnioskodawcę refundacja w części przeznaczonej na zakup środków trwałych, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem w tej części otrzymana refundacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Natomiast odpisy amortyzacyjne od zrefundowanych środków trwałych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Ponadto, jeżeli zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług ww. środki trwałe spełniały wymogi do odliczenia całości podatku naliczonego, to w ewidencji należy ująć te środki ustalając ich wartość nabycia w kwotach netto.

Z kolei, część otrzymanej kwoty stanowiąca refundację kosztów zakupu wyposażenia (tj. składników majątku niestanowiących środków trwałych), stanowi stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy przychód z działalności gospodarczej, nie korzystający – w świetle art. 21 ust. 1 pkt 129 oraz 137 ustawy – ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego należy uznać, że kwota otrzymanej przez spółkę refundacji w wysokości odpowiadającej wartości początkowej (wartości netto) przyjętego do użytkowania środka trwałego, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pozostała część refundacji przeznaczonej na zakup środka trwałego (odpowiadająca różnicy między wartością brutto zakupionych środków trwałych a ich wartością netto) jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast refundacja w części przeznaczonej na zakup wyposażenia (odpowiadająca wartości brutto zakupionego wyposażenia) w całości stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychód z tytułu otrzymanej refundacji, należy ująć w księgach w dacie otrzymania dotacji tj. w miesiącu grudniu 2012 r.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się m. in. otrzymane pieniądze, czyli takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Uzyskanie przychodu z tytułu refundacji kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanych bezrobotnych ma miejsce – jak już wcześniej wskazano – w momencie postawienia ich do dyspozycji Spółki, tj. w dniu, w którym przychód faktycznie wpłynął na rachunek bankowy Spółki. Późniejszy zwrot części refundacji tj. w następnym roku podatkowym, nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Korekta związana ze zwrotem części refundacji powinna być zatem dokonywana w stosunku do tego przychodu, który był wykazany w ewidencji księgowej w wyniku otrzymania refundacji, a nie jakiegokolwiek innego przychodu.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, zwrot do Urzędu Pracy części refundacji (odpowiadającej kwocie podatku VAT od zakupionych środków trwałych oraz wyposażenia) – uprzednio zaliczonej do przychodów – powinien powodować korektę tych przychodów za okres, w którym była ona uprzednio wykazana w ewidencji księgowej w związku z jej otrzymaniem. Korekta związana ze zwrotem części refundacji otrzymanej w grudniu 2012 r. powinna zatem dotyczyć przychodów podatkowych roku 2012, a nie –jak wskazał Wnioskodawca – przychodów roku 2013.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.