Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-629/13-2/KC
z 4 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4.07.2013 r. (data wpływu 8.07.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za łańcuchową oraz wskazania wewnątrzwspólnotowej dostawy, na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8.07.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za łańcuchową oraz wskazania wewnątrzwspólnotowej dostawy, na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT m.in. na Węgrzech oraz w Holandii, planuje uczestniczyć w obrocie towarowym, który będzie rozpoczynał się na terytorium Węgier a kończył na terytorium Polski. W obrocie będą uczestniczyły 4 podmioty:

• „Dostawca”, będący spółką z siedzibą na Węgrzech, zarejestrowaną jako węgierski podatnik VAT,
  

• „T. Węgry” (Spółka),
  

• „T. Polska”, będący spółką z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako polski podatnik VAT,
  

• „Końcowy Nabywca”, będący spółką z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako polski podatnik VAT.
  
  
  

Zgodnie z planowanym schematem, Dostawca sprzeda towar do T. Węgry, która sprzeda go następnie do T. Polska, a ta z kolei do Końcowego Nabywcy. Towar zostanie jednak wydany bezpośrednio od Dostawcy, czyli od pierwszego w kolejności podmiotu, do Końcowego Nabywcy, czyli ostatniego w kolejności podmiotu. Za organizację transportu odpowiadać będzie T. Węgry, która zleci jego wykonanie profesjonalnemu przewoźnikowi (dalej: „Przewoźnik”).

Spółka prezentuje poniżej poszczególne etapy planowanej transakcji:

1. Towar zostanie odebrany przez Przewoźnika działającego na zlecenie T. Węgry z zakładu Dostawcy, znajdującego się na terytorium Węgier.
   
   

Dostawca wystawi na rzecz T. Węgry odpowiednią fakturę sprzedażową. Dostawa pomiędzy Dostawcą a T. Węgry zostanie zrealizowana na warunkach Incoterms FCA.

Powyższa formuła oznacza „Free Carrier” (... w oznaczone miejsce) i zakłada, że sprzedający wypełnia swoje obowiązki wynikające z dostawy w momencie przekazania gotowych do wysyłki towarów przewoźnikowi, wybranemu uprzednio przez kupującego, w określonym czasie i miejscu. Ryzykiem związanym z utratą bądź uszkodzeniem towaru sprzedający obarczony jest tylko do momentu dostawy. Kupujący z kolei, jest zobowiązany do pokrycia wszelkich kosztów i dokonania wszelkich formalności od momentu dostarczenia towaru przez sprzedającego przewoźnikowi. Kupujący ponosi ryzyko związane z utratą bądź uszkodzeniem towaru od momentu dostarczenia go przez sprzedającego przewoźnikowi.

2. Przewoźnik dokona transportu towaru z zakładu Dostawcy do Końcowego Nabywcy w Polsce.
   
   

Towar zostanie przewieziony do Polski do magazynu będącego własnością Przewoźnika, z którego w ciągu maksymalnie 48 godzin zostanie on przetransportowany do Końcowego Nabywcy. Celem magazynowania jest przyjęcie oraz sprawdzenie dostarczonych towarów oraz przygotowanie ich do dalszej wysyłki. Przygotowanie to nie będzie jednak polegało na jakimkolwiek przerobie towarów, a jedynie na telefonicznym uprzedzeniu Końcowego Nabywcy o wysyłce towaru do niego. W konsekwencji towar trafi do Końcowego Nabywcy w takim stanie, w jakim zostanie przemieszczony na terytorium Polski.

T. Węgry wystawi na rzecz T. Polska odpowiednią fakturę VAT z tytułu sprzedaży. Transakcja pomiędzy tymi pomiotami zostanie zrealizowana na warunkach Incoterms CPT.

Formuła CPT oznacza „Carriage Paid To” („Przewoźne opłacone do ... oznaczone miejsce przeznaczenia”). Zgodnie z tą formułą, obowiązki sprzedającego obejmują dostarczenie towaru do przewoźnika, opłacenie transportu do miejsca uzgodnionego z odbiorcą oraz poniesienie kosztów załadunku towaru na środek transportu. Kupujący natomiast przejmuje na siebie ryzyko związane z utratą bądź uszkodzeniem towaru w momencie dostarczenia towaru do przewoźnika.

Jako miejsce przeznaczenia w umowie pomiędzy T. Węgry a T. Polska wskazano znajdujący się na terenie Polski magazyn należący do Przewoźnika.

3. T. Polska wystawi na rzecz Końcowego Nabywcy fakturę sprzedażową
   
   

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, T. Węgry chce potwierdzić, że powyższa transakcja powinna być traktowana jako dostawa łańcuchowa, w której dostawa pomiędzy Dostawcą a Spółką będzie stanowiła dostawę lokalną, opodatkowaną według węgierskich przepisów o VAT, natomiast dostawa pomiędzy T. Węgry a T. Polska będzie dostawą wewnątrzwspólnotową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Której z dostaw w przedstawionej transakcji łańcuchowej, w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 8 ustawy VAT, należy przyporządkować transport towarów, na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o VAT?
   
   

W konsekwencji:

2. Czy dostawa pomiędzy Dostawcą a T. Węgry będzie stanowiła dostawę lokalną, opodatkowaną według węgierskich przepisów o VAT?
3. Czy dostawa pomiędzy T. Węgry a T. Polska będzie stanowiła dla T. Węgry” wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Węgier, natomiast T. Polska będzie zobowiązana do rozpoznania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów?
   
4. Czy „T. Węgry” będzie zobowiązana do rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce w związku z opisanymi w zdarzeniu przyszłym transakcjami?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

1. Zdaniem Spółki, przedstawiona transakcja stanowi dostawę łańcuchową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 8 ustawy VAT, w której to dostawie transport należy, na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, przyporządkować dostawie dokonanej przez T. Węgry na rzecz T. Polska.
   
   

W konsekwencji:

2. Dostawa pomiędzy Dostawcą a T. Węgry będzie stanowiła dostawę lokalną na Węgrzech, opodatkowaną według węgierskich przepisów o VAT.
3. Dostawa pomiędzy T. Węgry a T. Polska będzie stanowiła dla T. Węgry wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Węgier, natomiast T. Polska będzie zobowiązana do rozpoznania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
4. T. Węgry nie będzie zobowiązana do rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce w związku z opisanymi w zdarzeniu przyszłym transakcjami.
   
   

Uzasadnienie stanowiska spółki

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Ustawa o VAT reguluje więc wprost sytuację gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego podatnika. W takich przypadkach, ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Dla zaistnienia dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT (tzw. „dostawy łańcuchowej”), konieczne jest łączne zaistnienie następujących przesłanek:

1. W transakcji musi uczestniczyć kilka podmiotów (czyli więcej niż 2).
2. Transakcja musi dotyczyć tego samego towaru.
5. Towar musi zostać wydany końcowemu nabywcy bezpośrednio przez pierwszego w kolejności uczestnika transakcji.
   
   

Zdaniem Spółki, wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione w okolicznościach danej sprawy:

1. W transakcji będzie uczestniczyło kilka podmiotów (4).
2. Transakcja będzie dotyczyła tego samego towaru, bowiem jak Spółka zauważyła w opisie zdarzenia przyszłego, towar w czasie transportu nie będzie podlegał przerobowi i trafi do Końcowego Nabywcy w takim samym stanie, w jakim zostanie wysłany przez pierwszy podmiot, czyli przez Dostawcę.
3. Towar zostanie wydany przez pierwszy podmiot, czyli Dostawcę, bezpośrednio ostatniemu podmiotowi, czyli Końcowemu Nabywcy. Jak Spółka zauważyła w opisie zdarzenia przyszłego, obrót towarem będzie przedmiotem tylko jednej wysyłki, która rozpocznie się w zakładzie Dostawcy, a zakończy u Końcowego Nabywcy. Fakt krótkotrwałego (maksymalnie 48 godzin) zatrzymania towaru w magazynie Przewoźnika, nie będzie miał żadnego wpływu na ciągłość dostawy, albowiem Przewoźnik przez cały okres będzie działał w imieniu T. Węgry oraz w celu wykonania przesyłki do Końcowego Nabywcy. Jak wskazała Spółka, celem magazynowania jest jedynie dokonanie formalnego sprawdzenia przesyłki oraz uprzedzenie Końcowego Nabywcy o planowanej wysyłce. Ponadto krótkotrwałe zatrzymanie towaru w magazynie przed jego wysłaniem do Końcowego Nabywcy wynika z przyjętego przez Przewoźnika schematu transportu. Spółka zauważa, że gdyby uznać, że zatrzymanie towaru w magazynie, takie jakie występuje w niniejszej sprawie, prowadzi do przerwania łańcucha dostaw, to w takiej sytuacji tylko niewielka część transakcji mogłaby zostać uznana za transakcje łańcuchowe. Cechą transportowania towaru pomiędzy wieloma podmiotami z różnych krajów jest bowiem konieczność ich okresowego sprawdzania oraz przeładunku. W szczególności jest to wyraźne w sytuacji gdy towar jest przedmiotem wysyłki z wykorzystaniem różnych środków transportu (up. koleją oraz transportem morskim).
   
   

Wobec powyższego, w opinii T. Węgry, przedstawiona w niniejszym wniosku transakcja, bez wątpienia stanowi dostawę łańcuchową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Skoro przedmiotowa transakcja stanowi dostawę łańcuchową, kluczowym zagadnieniem staje się ustalenie miejsca dostawy towarów, jako że w danym przypadku towar ulega przemieszczeniu pomiędzy różnymi państwami.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę łub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany łub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie. Jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie z kolei do art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa powyższym przepisie, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Na podstawie powyższych przepisów należy zauważyć, że w przypadku transakcji łańcuchowych, tylko w odniesieniu do jednej z tworzących łańcuch dostaw, można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Ta dostawa będzie wówczas „dostawą ruchomą” (w tym przypadku wewnątrzwspólnotową). W odniesieniu do pozostałych dostaw, ustalanie miejsca świadczenia odbywa się według zasad właściwych dla towarów niewysyłanych, w więc zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT będzie to miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu, w odniesieniu do dostaw poprzedzających wysyłkę lub transport, albo miejsce zakończenia wysyłki lub transportu, dla dostaw następujących po wysyłce lub transporcie. Dostawy takie będą więc dostawami nieruchomymi.

W związku z tym, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym towar będzie przedmiotem transportu pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Unii Europejskiej, to w łańcuchu 4 podmiotów dokonujących transakcji, wystąpi tylko jedna wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i tylko jedno wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, które stanowić będą dostawę ruchomą. Pozostałe dostawy będą stanowić dostawy towarów nietransportowanych.

Ustawodawca zdecydował w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT „że co do zasady, w przypadku transakcji łańcuchowych, w których towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, dostawą ruchomą jest dostawa dokonana dla tego nabywcy. Zasada ta podlega jednak modyfikacji w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować dostawie dokonanej przez tego nabywcę. Istotne w tym przypadku stają się więc warunki transportu towarów.

W okolicznościach danej sprawy, towar transportowany jest przez T. Węgry. Spółka występuje jednocześnie w podwójnej roli, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT - jest ona nabywcą oraz dostawcą towaru. W konsekwencji, dla ustalenia, która z dostaw jest dostawą ruchomą należy dokonać analizy warunków dostawy.

Jak Spółka zaznaczyła w opisie zdarzenia przyszłego, dostawa pomiędzy Dostawcą a T. Węgry zostanie zrealizowana na warunkach Incoterms FCA. Oznacza to, że wszelka odpowiedzialność za towar zostanie przeniesiona na Spółkę już w chwili odebrania towaru przez Przewoźnika (działającego na zlecenie Spółki) z zakładu Dostawcy (a więc na Węgrzech). W konsekwencji przedmiotową dostawę należy uznać za wykonaną już w momencie odebrania towaru przez Przewoźnika z zakładu Dostawcy.

Warunki dostawy określone pomiędzy T. Węgry a T. Polska to z kolei Incoterms CPT, co oznacza, że Spółka poniesie wszelkie koszty transportu towaru z Węgier do Polski. Ryzyko związane z utratą bądź uszkodzeniem towaru zostanie zaś przeniesione na T. Polska już z chwilą dostarczenia towaru do Przewoźnika.

W ocenie Spółki, w związku z realizacją dostawy na warunkach FCA, które zakładają jedynie wydanie towaru przez Dostawcę na terytorium Węgier, bez wskazania miejsca przeznaczenia towarów, nieuzasadnione byłoby przyporządkowanie transportu tej właśnie dostawie.

Kluczowe znaczenie w przedstawianym zdarzeniu przyszłym, zdaniem Spółki ma fakt, że dopiero na dokumencie dotyczącym dostawy pomiędzy T Węgry a T. Polska jako miejsce przeznaczenia wskazuje się terytorium Polski. Co więcej, zgodnie z warunkami dostawy CPT, wszelkie ryzyko związane z dostawą przechodzi na T. Polska już w momencie przekazania towaru Przewoźnikowi, a zatem na terytorium Węgier. Wynika z tego, że to T. Polska faktycznie dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a więc nabycia, w ramach którego towar jest przemieszczany/transportowany na terytorium Polski z innego kraju Unii Europejskiej. W takiej sytuacji uznanie dostawy pomiędzy T. Węgry a T. Polska za dostawę lokalną byłoby całkowicie oderwane od faktycznego przebiegu transakcji (w szczególności od warunków dostawy).

Argumenty powyższe nabierają szczególnego znaczenia w kontekście nowelizacji art. 22 ustawy o VAT, poprzez którą z dniem 1 kwietnia 2013 r. ustawodawca odstąpił od zasady ogólnej dotyczącej przyporządkowania transportu w transakcjach łańcuchowych, na rzecz każdorazowej analizy warunków dostawy. Jak wyjaśniło Ministerstwo Finansów w broszurze informacyjnej „Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r.”, zgodnie z dokonaną zmianą, „w obszarze wewnątrzwspólnotowych transakcji łańcuchowych, w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, zrezygnowano z domniemania, że wysyłka lub transport przyporządkowany jest dla dostawy dla tego nabywcy. Domniemanie to podlegało obaleniu, ale wymagało każdorazowo udowodnienia przez nabywcę, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie. Zmiana oznacza, że przyporządkowanie wysyłki lub transportu będzie bezpośrednio wynikać z warunków dostawy, co pozwoli unikną braku lub podwójnego opodatkowania.”

Spółka pragnie jednocześnie zwrócić uwagę na fakt, że całość transportu będzie wykonana na jej zlecenie i jako jego organizator pokryje ona wszelkie koszty przewozu oraz ubezpieczenia (co również wynika z warunków Incoterms). Literatura fachowa potwierdza, że w kontekście takich właśnie przypadków należy rozpatrywać nowe brzmienie art. 22 ust. 2 ustawy o VAT. Warto tutaj wskazać choćby „Komentarz do art. 22 ustawy o podatku od towarów i usług” Adama Bartosiewicza („VAT Komentarz.”, Lex, 2013), w którym stwierdza on, że „do dnia 31 marca 2013 przepisy wymagały, aby ów dostawca (nabywca dokonujący dalszej odsprzedaży) udowodnił sposób przypisywania transportu towarów. Z dniem 1 kwietnia 2013 r., sposób przypisywania transportu towarów nie musi być już udowadniany przez tego podatnika. Jeśli zgodnie z przyjętymi zasadami dostawy transport towarów należał do tegoż pośrednika, to będzie on dokonywał dostawy w miejscu rozpoczęcia transportu (a nie jego zakończenia,), gdyż transport ten będzie przypisany jego dostawie (a nie dostawie dokonanej dla niego).

Nie sposób nie odnieść się w analizowanej sprawie również do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”, „Trybunał”) z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie C-430/09 (Euro Tyre Holding BV), w którym to Trybunał stwierdził, że „ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy(…) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową”. W kontekście zaś wspomnianych przesłanek TSUE wskazał, że „(…) okoliczność ta [przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na pierwszego nabywcę] nie wystarcza samodzielnie do stwierdzenia, że pierwsza dostawa stanowi dostawę wewnątrzwspólnotową. Nie można bowiem wykluczyć, że drugie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel również może nastąpić na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, i to przed transportem wewnątrzwspólnotowym.”

Taka właśnie sytuacja ma miejsce zdaniem Spółki w przedstawianym zdarzeniu przyszłym. W wyniku przyjętych warunków dostawy T. Węgry, po odbiorze towaru w zakładzie Dostawcy, zorganizuje i opłaci dalszy transport na terytorium Polski, przenosząc jednocześnie wszelkie ryzyka, jeszcze na terenie Węgier na T. Polska. Biorąc pod uwagę, zgodnie ze wskazówkami Trybunału, intencje T. Węgry w chwili nabycia, oraz fakt posługiwania się przez nią węgierskim numerem identyfikacyjnym dla celów podatku VAT, należy uznać, że to dostawa między T. Węgry a T. Polska ma charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Warunki dostawy w danej transakcji nie pozostawiają więc wątpliwości, że transport towaru należy przyporządkować dostawie dokonanej przez T. Węgry na rzecz T. Polska.

W rezultacie w opinii Spółki:

1. Dostawa pomiędzy Dostawcą a T. Węgry będzie stanowiła dostawę lokalną, opodatkowaną według węgierskich przepisów o VAT.
2. Dostawa pomiędzy T. Węgry a T. Polska będzie dostawą ruchomą. W konsekwencji T. Węgry powinna rozpoznać na terytorium Węgier wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, natomiast T. Polska będzie zobowiązana do rozpoznania na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
   
   

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa za w pełni uzasadnione swoje stanowisko przedstawione w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.