Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-854/13/MMa
z 22 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 23 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wskazanym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonek wnioskodawcy będąc stanu wolnego kupił niezabudowaną nieruchomość – działkę nr 771/3 wielkości 9 arów oraz udział wynoszący ¼ w stosunku do całości w niezabudowanej nieruchomości – działce nr 771/5 obszaru 0,03 ha. W dniu 17 sierpnia 2002 r. wnioskodawca zawarł związek małżeński bez żadnych intercyz majątkowych.

Będąc już małżeństwem, małżonkowie wspólnie zaciągnęli w 2004 r. kredyt w wysokości 130.000 zł. Zapracowane pieniądze i te pochodzące z kredytu wspólnie inwestowali na budowę domu na działce nr 771/3. Przez cały czas małżeństwa, małżonkowie pracowali i pracują zarobkowo.

W 2006 r. małżonkowie wraz z córką zamieszkali i zameldowali się w wybudowanym domu. Małżonkowie wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe, nadal oboje pracują zawodowo i oboje łożą pieniądze na wspólne gospodarstwo domowe i spłatę kredytu. Małżonkowie nie zawierali żadnych majątkowych umów małżeńskich. Doszli do wniosku aby rozszerzyć akt własności nieruchomości również na wnioskodawcę.

W dniu 03 sierpnia 2011 r. aktem darowizny sporządzonym w kancelarii notarialnej małżonek wnioskodawcy postanowił, żeby zabudowana nieruchomość na działce 771/3 oraz udział ¼ w niezabudowanej nieruchomości – działce 771/5 weszły w skład majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową. Jest to pierwsza i jedyna darowizna dokonana między małżonkami.

Małżonkowie planują w 2014 r. sprzedać nieruchomości czyli działkę nr 771/3 wraz z domem oraz udział w niezabudowanej nieruchomości czyli działkę nr 771/5.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od części otrzymanej przez wnioskodawcę aktem darowizny z 2011 r. od małżonka?

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu ponieważ małżonek nabył nieruchomość w 2002 r. Od tego momentu upłynęło 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie a włączenie nieruchomości do majątku wspólnego nie jest nabyciem nieruchomości przez wnioskodawcę.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie do ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości będzie moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Z opisanego we wniosku zdarzenia wynika, że małżonek wnioskodawcy będąc stanu wolnego kupił działkę nr 771/3 o powierzchni 9 arów oraz udział w działce nr 771/5 o powierzchni 3 arów. Ww. nieruchomość oraz udział w nieruchomości stanowiły majątek odrębny małżonka wnioskodawcy. W 2002 r. wnioskodawca zawarł związek małżeński. Na nieruchomości nr 771/3 po ślubie małżonkowie budowali dom mieszkalny. Następnie w dniu 03 sierpnia 2011 r. umową darowizny wnioskodawca otrzymał od swojego małżonka wskazaną wyżej nieruchomość oraz udział w nieruchomości, tym samym zostały objęte one małżeńską wspólnością majątkową.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zgodnie z art. 33 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Zgodnie z przepisami prawa rodzinnego o zaliczeniu przedmiotów majątkowych do majątku wspólnego decyduje przede wszystkim moment ich nabycia. Majątkiem wspólnym są zasadniczo przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub jednego z nich. Natomiast w przypadku nabycia składnika majątku przez jednego z małżonków przed zawarciem małżeństwa majątek ten stanowi jego majątek odrębny. Zatem mając na uwadze powyższe wyjaśnienia w kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia stwierdzić należy, że nieruchomość nr 771/3, na której małżonkowie wybudowali dom oraz udział ¼ w nieruchomości nr 771/5 stanowiły majątek osobisty małżonka wnioskodawcy, ponieważ zostały nabyte przez niego przed zawarciem związku małżeńskiego z wnioskodawcą.

Zgodnie natomiast z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, a więc wszystkie nieruchomości, ruchomości oraz zbywalne prawa majątkowe, czyli takie, które mogą być przedmiotem sprzedaży. Darowizną można objąć także rzeczy przyszłe. Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) – do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli – i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Nie można zatem przyjąć, że dokonanie darowizny z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków nie stanowi dla drugiego małżonka nabycia w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwiększa się bowiem stan posiadania obdarowanego małżonka o nieruchomość. Umowa darowizny bezwzględnie stanowi jedną z form nabycia, gdyż dopiero z chwilą jej dojścia do skutku obdarowany małżonek nabywa prawo własności do tej nieruchomości. Bez znaczenia pozostaje jak długo darczyńca był jej właścicielem. Darowizna do majątku wspólnego nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez obdarowanego małżonka udziału w nieruchomości należy przyjąć dzień, w którym małżonek dokonał darowizny nieruchomości do majątku wspólnego. W takim przypadku u wnioskodawcy z dniem 03 sierpnia 2011 r. doszło do nabycia udziału w nieruchomości nr 771/3 oraz udziału w udziale ¼ w nieruchomości nr 771/5.

Przed dokonaniem ww. czynności to małżonek wnioskodawcy był jedynym właścicielem całej nieruchomości nr 771/3 oraz udziału ¼ w nieruchomości nr 771/5, natomiast po dokonaniu darowizny współwłaścicielami tego majątku, na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej stał się wnioskodawca i jego małżonek.

Reasumując, przeniesienie własności nieruchomości oraz udziału w nieruchomości w drodze darowizny z majątku odrębnego małżonka wnioskodawcy do majątku wspólnego małżonków stanowiło dla wnioskodawcy nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za datę nabycia przez wnioskodawcę prawa do nieruchomości oraz udziału w nieruchomości uznać należy 2011 r., kiedy to wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości i udziału w nieruchomości.

Jedynie uzupełniająco należy zauważyć, że zawarcie umowy darowizny rodzi skutki podatkowe jak dla darowizny. Skutków zawarcia umowy darowizny nie można porównywać do skutków żadnych innych umów, nawet jeśli umowy te mają charakter nieodpłatny. Bez znaczenia jest zatem okoliczność, że małżonek wnioskodawcy był właścicielem nieruchomości oraz udziału ¼ w nieruchomości od wielu lat (ponad 5 lat, od końca roku, w którym je nabył), skoro wnioskodawca stał się współwłaścicielem tego majątku dopiero w 2011 r. Ta argumentacja wnioskodawcy powoduje, że jego stanowiska nie można było uznać za prawidłowe.

Sprzedaż otrzymanej w darowiźnie nieruchomości i udziału w nieruchomości przed końcem 2016 r., czyli przed upływem 5-letniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie zatem stanowiła dla wnioskodawcy źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Dokonując oceny skutków podatkowych zbycia nieruchomości i udziału w nieruchomości należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, jeżeli sprzedaży zabudowanej nieruchomości nr 771/3 oraz udziału w nieruchomości nr 771/5 małżonkowie dokonają przed dniem 01 stycznia 2017 r., to na wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek zapłaty 19% podatku dochodowego od połowy dochodu osiągniętego z tej sprzedaży, stosownie do udziału jaki przysługuje mu w majątku wspólnym, w związku z nabyciem ww. nieruchomości oraz udziału w nieruchomości w 2011 r. w drodze darowizny, chyba że spełnione zostaną warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył dokumenty (akt notarialny). Należy jednak zaznaczyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.